6/7/13

Τι Ταχρίρ τι Ταξίμ! Πόσο πραγματικά απέχει το Κάιρο από την Κωνσταντινούπολη;

Του Σάββα Καλεντερίδη
Η Αίγυπτος είναι πολύ μεγάλη και τεράστιας σημασίας χώρα για να αφεθεί στην τύχη της ή μάλλον στα χέρια των Ισλαμιστών, που κατέλαβαν τη εξουσία μετά από εκλογικές διαδικασίες, που προκλήθηκαν ως αποτέλεσμα της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης», για την οποία φράφτηκαν πολλά.
Ο αιγυπτιακός στρατός παρενέβη και «έβαλε τα πράγματα στη θέση τους», μετά τις ογκώδεις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης στην Πλατεία Ταχρίρ, η οποία ήταν όντως μοιραία για τον Μωχάμεντ Μόρσι, αφού από εκεί ξεκίνησε και εκεί τερματίστηκε τελικά ο βραχύς δρόμος της εξουσίας, στον προεδρικό θώκο της σημαντικότερης χώρας του αραβικού κόσμου!
Η ισλαμική ιδεολογία του Μόρσι, δεν του επέτρεψε να αντιληφθεί ότι θα έπρεπε να λάβει πολύ σοβαρά υπ’ όψιν το γεγονός ότι στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών έλαβε μόλις το 24,78% του συνόλου των ψήφων ενώ στο δεύτερο εξελέγη πρόεδρος με ισχνή πλειοψηφία, έναντι του αντιπάλου του Αχμέντ Σαφίκ (51,73% έναντι 48,27%). Δηλαδή, αν είχε δημοκρατική προπαίδεια, θα έπρεπε είχε ενστερνιστεί την ιδέα ότι μόλις το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων θα στήριζαν αποφάσεις που θα οδηγούσαν την Αίγυπτο στο δρόμο της ισλαμικής θεοκρατίας, ενώ ένα μεγάλο κομμάτι τους θα ήταν αντίθετο σ’ αυτές.
Επίσης, αν είχε εκκοσμικευμένη γεωπολιτική σκέψη, αντί της ισλαμικής, που θεωρεί ότι χρέος του κάθε μουσουλμάνου -ιδιαίτερα των ηγετών- είναι η επέκταση του Ισλάμ σε ολόκληρο τον κόσμο, για να λυτρωθούν όσοι δεν είχαν την θεία τύχη (sic) να γεννηθούν ή να γίνουν μουσουλμάνοι μέσα από «ιερές» αλώσεις και εκπορθήσεις, θα είχε αντιληφθεί ότι οι παγκόσμιες ισορροπίες -ιδιαίτερα δε αυτές της Μέσης Ανατολής- είναι τόσο εύθραυστες, που όταν διαταραχτούν, γκρεμίζουν από το βάθρο τους ηγέτες και μάλιστα εκείνους  που στηρίζονται σε ισχνές πλειοψηφίες!
Επειδή δεν είχε τα παραπάνω ο Μόρσι, επιχείρησε να επιβάλλει ένα Σύνταγμα το οποίο στο προσχέδιό του αναγνώριζε στον ίδιο υπερεξουσίες, όριζε το Ισλάμ ως θρησκεία του κράτους και έδινε κεντρικό ρόλο στο ισλαμικό δίκαιο (Σαρία), το οποία αναγόταν πλέον ως η βασική πηγή της νομοθεσίας (αντίστοιχα η χριστιανική και η ιουδαϊκή πίστη ήταν βασική πηγή νομοθεσίας για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους της χώρας), όριζε ότι το κράτος θα προστατεύει «την αληθινή φύση της αιγυπτιακής οικογένειας και θα προάγει τα ήθη και τις αξίες της», δεν είχε ρητή κατοχύρωση της ισότητας των δύο φύλων, ενώ έδειχνε και το αντιδημοκρατικό πρόσωπο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αφού απαγόρευε σε ανώτερα στελέχη του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος του Μουμπάρακ να πάρουν μέρος στις τοπικές ή τις βουλευτικές εκλογές επί 10 χρόνια.
Επίσης, επειδή η ισλαμική ιδεολογία δεν του επέτρεπε να αντιληφθεί τι επιπτώσεις θα είχε για τις ισορροπίες στην περιοχή αλλά και για τον ίδιον η ανισοβαρής εμπλοκή του στο Παλαιστινιακό, η συνεργασία και συμπόρευσή του με τον Ερντογάν σε μια σειρά από ζητήματα, όπως για παράδειγμα το θέμα της Λωρίδας της Γάζας, και το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας του Ισραήλ, βρέθηκε αντιμέτωπος με την εξαγριωμένη αιγυπτιακή κοινή γνώμη, που προκάλεσε τις μαζικές διαδηλώσεις της 1ης Ιουνίου. Δεν έχουμε στοιχεία και δεν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε για εμπλοκή εξωγενών παραγόντων στις διαδηλώσεις. Πρέπει όμως να αναφέρουμε ότι τη δεύτερη μέρα των διαδηλώσεων και ενώ ο Μόρσι αισθανόταν ακόμα ισχυρός, ο υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ, Τσακ Χάγκελ, επικοινώνησε τηλεφωνικά δις με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ της Αιγύπτου, Αμπντουλφετάχ ελ Σίσσι, ο οποίος αμέσως μετά εξέδωσε το τελεσίγραφό του προς τον Μόρσί, για να ακολουθήσει η ανατροπή του και να ανατεθεί η διακυβέρνηση της χώρας στον πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου, δικαστή Αντλί Μανσούρ, ο οποίος, σημειωτέον είναι χριστιανός!
Τέλος, σε ό,τι μας αφορά, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι κατ’ αρχάς η ανατροπή Μόρσι και η επάνοδος του στρατού, ως ρυθμιστικός παράγοντας στα της Αιγύπτου, αποτελούν μια εξέλιξη που μπορεί να θεωρηθεί θετική. Και το λέμε αυτό γιατί κατά πρώτον χρεοκόπησε το μοντέλο της Τουρκίας, ως βιώσιμο σχήμα στη διακυβέρνηση κρατών μέσω του λεγόμενου μετριοπαθούς Ισλάμ. Μάλιστα, μπορούμε να πούμε ότι οι εξελίξεις στην Αίγυπτο μπορεί να συμπαρασύρουν και την ίδια την Τουρκία και την κυβέρνηση Ερντογάν, που ταρακουνήθηκε σοβαρά στις πρόσφατες διαδηλώσεις.
Κατά δεύτερον, η Τουρκία και ο Νταβούτογλου είχαν στηρίξει πολλά στην επιδιωκόμενη στρατηγική συμμαχία με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και με τον Μόρσι, για να εφαρμοσθεί τη νεοοθωμανική της πολιτική και να ενισχυθούν οι θέσεις της στο ζήτημα των θαλασσίων ζωνών και της ΑΟΖ στη Μεσόγειο
Με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια ο γεωπολιτικός παράγοντας στην περίπτωση της ΑΟΖ και του Οικοπέδου 12 της Κύπρου όχι μόνο αποστασιοποιήθηκε από την Τουρκία, με της οποίας τις θέσεις ταυτιζόταν από το 1970 και εντεύθεν, αλλά σχεδόν ταυτίστηκε με τις ελληνικές (κυπριακές) θέσεις, μπορούμε να ελπίζουμε ότι με κατάλληλους χειρισμούς της Αθήνας, μπορεί να βρεθεί πεδίο συνεννόησης για την οριοθέτηση εν καιρώ της ΑΟΖ με μια Αίγυπτο που θα διοικείται από δυνάμεις που έχουν γεωπολιτική αντίληψη που διαφέρει από αυτήν του διδύμου Μόρσι-Ερντογάν.
Και μια που αναφέραμε τον Ερντογάν, να σημειώσουμε ότι εκτός του ότι βλέπει την εξωτερική πολιτική των μηδενικών προβλημάτων και του στρατηγικού βάθους να αποδομείται και να κατακρημνίζεται μέρα με μέρα, κάθεται και σε αναμμένα κάρβουνα, αφού, κατά το «Τι Λοζάνη τι Κοζάνη», του ελληνικού άσματος, κάποιοι παλιοί φίλοι ήδη του ψιθυρίζουν το «Τι Ταχρίρ τι Ταξίμ»!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"


4 σχόλια:

  1. Αλλάζουν οι γεωστρατηγικές ισορροπίες μετά τις εξελίξεις στην Αίγυπτο

    Η εύθραυστη κατάσταση στην Αίγυπτο αλλάζει εκ νέου τις γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή. Εξωτερικοί υποστηρικτές και αντίπαλοι του Μόρσι επαναπροσδιορίζουν τη στάση τους, με βάση τα νέα δεδομένα.

    Στην Αραβική χερσόνησο η Μουσουλμανική Αδελφότητα είχε και συμμάχους και αντιπάλους.

    «Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για μία μακρά περίοδο, δεν είχαν καλές σχέσεις με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Οπότε γι’ αυτούς είναι μία νίκη. Για το Κατάρ, από την άλλη είναι ήττα. Υποστήριξαν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και νίκη γι’ αυτούς ήταν η ανάληψη της εξουσίας από το Μόρσι», λέει ο αναλυτής στο Κατάρ, Μάικλ Στέφενς.

    Η Τεχεράνη είχε διακόψει τις διπλωματικές της σχέσεις με το Κάιρο το1980, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σύναψη ειρηνευτικής συμφωνίας το 1979 μεταξύ της Αιγύπτου και του Ισραήλ. Με την ανάληψη της εξουσίας από το Μόρσι οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν.

    «Είναι πολύ πιθανό η Μουσουλμανική Αδελφότητα να χρησιμοποιήσει βία και η κατάσταση να οδηγηθεί σε εμφύλιο πόλεμο, όπως στη Συρία», λέει ένα πρώην μέλος του ιρανικού στρατού.

    Aυτα για τις αλλες αραβικες χωρες απο το EURONEWS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=139249
    Πυρ και μανία ο Νταβούτογλου με τους Αιγύπτιους στρατηγούς -

    ...Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών σε «χειμερινή νάρκη»
    Λίγες ώρες πριν το στρατιωτικό πραξικόπημα της Αιγύπτου, ένα δημοσίευμα της ιστοσελίδας της τουρκικής εφημερίδας «Χιουρριγιέτ» προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο δημοσίευμα, μόλις λίγους μήνες πριν από το πραξικόπημα, η πρεσβεία της Τουρκίας στο Κάιρο έστειλε «καθησυχαστικό μήνυμα» στην Άγκυρα. Σύμφωνα με την πρεσβεία, στην νέα περίοδο, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα πλέον αποτελούσαν παρελθόν για την Αίγυπτο.
    * Ο Νίκος Στέλγιας
    Αυτό αφορά κα ιτην ΜΙΤ μην ξεχνιόμαστε και το πόσο αναβαθμισμένη είναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε μια μικρή ιστορική αναδρομή αποκαλύπτεται πως απο το 1947 και ένθεν οι ΗΠΑ ταλαιπωρούνταν απο την επέκταση της επιρροής της τότε Σοβιετικής Ενωσης στον Τρίτο Κόσμο .

    Οι ΗΠΑ επένδυσαν έτσι πολιτικά σε ριζοσπαστικά κινήματα αντικουμμουνιστικής ιδεολογίας.Μέ τις διακυμάνσεις όμως στην στάση τους οδήγησαν τα ριζοσπαστικά αυτά κινήματα στην αγκαλιά της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης. Φαίνεται πως η διπλωματική σκέψη των ΗΠΑ δεν έμαθε απο αυτά της τα λάθη και το επανέλαβε χρόνια αργότερα με το πολιτικό ισλάμ .

    Υπο την σκιά της Ισλαμικής Κοινότητας Γκουλέν (της όποιας ιδεολογικός γείτονας υπήρξε και ο Μόρσι και πνευματικό παιδί ο Ταγίπ Ερντογάν) ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα τερμάτισε την ισλαμοφοβική σταυροφορία του Mπους υιού και δήλωνε την προθυμία της αμερικανικής πλευράς για ειλικρινή διάλογο με το πολιτικό ισλάμ

    Οι συνθήκες ευνοικές και οι προοπτικές ακόμα καλύτερες μέχρι το επεισόδιο ανοιχτά της Γάζας με αφορμή τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας απο το Ισραήλ, HΠA και Iσραήλ κατενόησαν:

    - ότι το κόστος της αποδοχής του περιφερειακού ρόλου που διεκδικούσε η Tουρκία του Eρντογάν ήταν πολύ υψηλό, αν όχι απαγορευτικό.

    - ότι οι εσωτερικές εξελίξεις και οι συσχετισμοί εξουσίας στο Kάιρο οδηγούν τη Mουσουλμανική Aδελφότητα σε ριζοσπαστικοποίηση και σε ρόλο αυξημένης βαρύτητας εκτός των Αιγυπτιακών Συνόρων και κυρίως στη Γάζα Αυτή με την σειρά της απελευθερώνει ψυχικό δυναμικό εντός του Ισλάμ που καθιστούν αδύνατη την όποια πολιτική κατευνασμού κα ιδεν επιτρέπουν κανένα έλεγχο

    -ότι η απουσία σαφής πολιτικής στον Αραβικό κόσμο, η επιφανειακή γνώση των συνθηκών ( όσο μεγαλύτερες είναι οι εσωτερικές δυσκολίες τόσο μεγαλύτερη διάσταση αποκτά η αντι-ιμπεριαλιστική αντιδυτική και αντιαμερικανική ρητορική με αποτέλεσμα ή ριζοσπαστικοποίηση των ρευμάτων στον Αραβο-Ισλαμικό κόσμο να προκαλεί επιπλέον περιχαράκωση στην αμερικανική πλευρά) δεν δημιουργούν το κατάλληλο υπόβαθρο για την πραγμάτωση του εκδημοκρατισμού των Αραβικών και κατ'επέκτασιν ισλαμικών κοινωνιών

    - Παράδοση παράδοση αιώνων στη Μέση Ανατολή αποτελούσε η ειρηνική συμβίωση θρησκευτικών και εθνοτικών κοινοτήτων.Η Παράδοση αυτή έχει καταπέσει πλέονκαθως κατεδείχθη πως τόσο το πολιτικό ισλάμ όσο κα ιη κοσμική ιδεολογία μπορεούν αν υιοθετήσουν επιλογές αυταρχισμού οι οποίες πλέον δεν είναι αποδεκτές απο ευρύτερα λαικά στρώματα.Το κομβικό στοιχείο πλέον για την ομαλή συνύπαρξη των δύο κόσμων είναι η παραμονή τους στην δημοκρατική νομιμότητα

    -Οι εξελίξεις στην Συριακή κρίση κατά πολύ μεγάλο βαθμό όπου η αντικαθεστωτική εξέγερση πήρε τη πλέον μορφή ανοικτής πολεμικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο συντηρητικό και εξτρεμιστικό σουνιτικό Iσλάμ, αλλά και ανάμεσα στο Σουνιτικό Ισλάμ κα ιτο Σιιτικό Ισλάμ με το οποίο συμπαράτασσονται και άλλα θρησκευτικά δόγματα αλλά και άλλες εθνότητες , αλλά και στο Ιράκ καθόρισαν επίσης σε σημαντικό βαθμό την πορεία των Εξελίξεων

    -Τέλος η Μουσουλμανική αδελφότητα όπου ενεργοποιείται αποτελεί βραχίονα άσκησης πολιτικής χωρών του Κόλπου οι οποίες στην προσπάθεια τους για Ενεργειακό έλεγχο στην ευρύτερη περιοχή την χρησιμοποιούν ως μηχανισμό επιβολής των επιδιώξεων τους

    Μένει να δούμε ποιά θα είναι η Νέα πολιτική πρόταση των ΗΠΑ στις Αραβικές και Ισλαμικές χώρες
    (Απο άρθρα αναρτημένα στο Διαδίκτυο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι σκέτη τρέλα να πιστεύει κανείς ότι μια χώρα,με τόσες ιδιαιτερότητες,εν μια νυκτί,ότι μπορεί να βιώσει ή ακόμη καλύτερα να αντέξει μια δημοκρατία.

    Απαιτούνται πολλά χρόνια για μια μετάβαση σε ένα υγιές και λειτουργικό δημοκρατικό πολίτευμα.

    Οι ΗΠΑ ασφαλώς κινούν τα νήματα,αλλά επιμένω να λέω ότι υπάρχουν πολλές δυνάμεις στις ΗΠΑ που υποκινούν καταστάσεις και εφαρμόζουν σχεδιασμούς οι οποίοι πολλές φορές εμφανίζουν σημαντικές διαφορές απο εκείνους της επίσημης κυβέρνησης. Αφανείς δυνάμεις εξίσου πανίσχυρες με την κυβέρνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.