Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Τα γεγονότα στην Αίγυπτο, όπως και στη μαρτυρική Συρία,
επιβεβαιώνουν το ιστορικά τεκμηριωμένο: δεν υπάρχει άλλο Ισλάμ, light,
ανεκτικό, συμβατό με την ουσία της δυτικής δημοκρατίας.
Δεκάδες οι βιασμοί γυναικών στην πλατεία Ταχρίρ, σαν την οποία ζήλεψε να μας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία (Σόρος). Βέβαια, μετά το ξεγυρισμένο στρατιωτικό πραξικόπημα, το αιγυπτιακό εξεγερσιακό παράδειγμα τους στενεύει λίγο στις μασχάλες και η Ρένα του Ακη ξύνει αμήχανη τις μαύρες ρίζες της πλατινένιας κόμης της.
Τέτοια η ανεκτικότητα των σουνιτών, όπως οι Τούρκοι, αδελφών μουσουλμάνων, που πετάνε ανθρώπους από ταράτσες, αφού τους λιντσάρουν και ύστερα τους πολτοποιούν και το κεφάλι. Στη Συρία, οι ψυχοπαθείς «αγωνιστές» μιας απροσδιόριστης ελευθερίας αποκεφαλίζουν χριστιανούς ιερείς και βεβηλώνουν εκκλησίες, όταν δεν πολυβολούν αμάχους χριστιανούς και αλεβίτες.
Ολα αυτά τα βλέπει με δέος το Ισραήλ, έχοντας και επίγνωση της συνολικής εικόνας του χάρτη. Γύρω γύρω τρελοί φανατικοί και μόνη διέξοδος του Ισραήλ προς λογικές, έντιμες και ασφαλείς σχέσεις, ο άξονας Τελ Αβίβ - Λευκωσία - Αθήνα.
Οι καθ’ ημάς «χρήσιμοι ηλίθιοι» του τουρκικού ισλαμοφασισμού, όταν η Tζαχάλ, ο στρατός του Ισραήλ, σκότωσε τους ΜΙΤατζήδες «ειρηνιστές» πάνω στο Μαβί Μαρμαρά, διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους. Οι «ειρηνικοί» Τούρκοι ακτιβιστές, που είχαν επιβιβαστεί στο πλοίο υπό την καθόλου διακριτική εποπτεία της ΜΙΤ, όταν οι Ισραηλινοί στρατιώτες επιχείρησαν τη νηοψία στο πλοίο των ισλαμοφασιστών τους επιτέθηκαν με μαχαίρια και ρόπαλα.
Το Ισραήλ δεν είναι ο τύπος που θα του πουλήσεις τσαμπουκά και πολύ περισσότερο θα του επιτεθείς και θα βάλει τα κλάματα. Το Ισραήλ απαντάει με γροθιές στις απειλές, στις γροθιές με ξύλο αλύπητο και στην μπαμπέσικη μέθοδο του κάθε Τούρκου μαχαιροβγάλτη με σφαίρες. Περαιτέρω, δεν διστάζει να κάνει οικόπεδο αυτούς που κλιμακώνουν με όπλα την επιθετικότητα. «Israel must be like a mad dog, that no one will dare to bother» είχε πει ο Μοσέ Νταγιάν. Και έτσι είναι.
Πότε θυμάστε τελευταία να επιχείρησε κάποιος την παραβίαση του εναέριου χώρου του Ισραήλ και να ξαναείδε τον ήλιο; Μάταια θα ψάχνετε, ώσπου να πέσει μαύρο χιόνι.
Η μέσα από τα δόντια «συγγνώμη» του Νετανιάχου στον Ερντογάν δεν μίκρυνε, ούτε στο ελάχιστο, το τεκτονικό ρήγμα που πρώτος προκάλεσε ο Τούρκος ηγέτης στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις.
Στις ίδιες τις ΗΠΑ η ύποπτα παράδοξη και φιλοϊσλαμική πολιτική του Ομπάμα, μετά τον βιασμό και την άγρια δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη και τη λυκοσυμμαχία με παραφυάδες της Αλ Κάιντα στη Συρία, που ήδη σαρώνονται από τον στρατό του Ασαντ, οδήγησε σε ευθεία αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής μέσα από την καρδιά του αμερικανικού κατεστημένου.
Ο Seth Cropsey, άλλοτε συνεργάτης του υπουργού Αμυνας Κάσπαρ Γουαϊνμπέργκερ και κατόπιν υφυπουργός Αμυνας επί προεδρίας Ρίγκαν και Μπους, στις 3 Ιουλίου 2013 δημοσίευσε στο «Hudson Institute», από τις σημαντικότερες δεξαμενές σκέψεις των ΗΠΑ με νεοσυντηρητικές επιρροές και στενή σχέση με το κραταιό αμερικανοεβραϊκό λόμπι, ένα άρθρο με τίτλο «Θα διαλέξουν οι ΗΠΑ τη σωστή πλευρά στην Ανατολική Μεσόγειο;».
Ο Cropsey περιγράφει αδρά τη μετάσταση του θρησκευτικού πολέμου από την Αλγερία ως τη Συρία, τη ριζοσπαστικοποίηση και τον τυχοδιωκτικό ρόλο της Τουρκίας του Ερντογάν και εν ολίγοις την αποτυχία της πολιτικής Ομπάμα. Χωρίς περιστροφές αναφέρεται στη σταθερότητα της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ και στην προοπτική μιας τετραμερούς συμμαχίας, με την προσθήκη των ΗΠΑ, πάνω στα κοινά συμφέροντα που δημιουργούν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και η ασφάλεια, όπου κάθε χώρα θα εισφέρει το δικό της κομμάτι. Θεωρεί, σωστά, με βαθιές ρίζες αλλαγή πολιτικής της Τουρκίας, εχθρική προς το Ισραήλ. Καυτηριάζει την υποστήριξη του Ερντογάν στους τρομοκράτες της Χαμάς, της Αλ Κάιντα και των ομάδων τζιχάντ στη Συρία, τους ολοένα ενισχυόμενους δεσμούς της Αγκυρας με τα άλλα σουνιτικά κράτη. Επισημαίνει δε τη βούληση της Τουρκίας να παρεμβαίνει ως νέο χαλιφάτο στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια.
Από την άλλη, εκθέτει τα πλεονεκτήματα του να επενδύσουν οι ΗΠΑ σε μια συμμαχία με Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ, σε αντίβαρο των σουνιτικών επικίνδυνων φιλοδοξιών και τον εναγκαλισμό τους με την τρομοκρατία.
Δίνοντας μεγάλη έκταση στα επιχειρήματα κατά του ρόλου της Τουρκίας και υπέρ της στρατιωτικής και ενεργειακής συνεργασίας των ΗΠΑ με την Αθήνα, τη Λευκωσία και το Ισραήλ, υπογραμμίζει τους στρατηγικούς λόγους για μια τέτοια επιλογή, με ολοκληρωτική αλλαγή του αμερικανικού δόγματος και της στρατηγικής των ΗΠΑ στην περιοχή μας.
Είναι η πρώτη φορά που σοβαρά χείλη, μέσα από τον σκληρό πυρήνα του αμερικανικού βαθέος κράτους, υποστηρίζουν ξεκάθαρα μια τέτοια επιλογή, ανατροπή της ήδη χρεοκοπημένης σχέσης ΗΠΑ, Τουρκίας, Ισραήλ, υπέρ μιας νέας συμμαχίας με τον Ελληνισμό.
Το σπουδαιότερο γεωπολιτικό άνοιγμα της Ιστορίας μας από την εποχή του Σχεδίου Ατσεσον είναι ακόμη εδώ. Οφείλουμε να συμμετάσχουμε δυνατά και με σχέδιο…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
δημοκρατία
Δεκάδες οι βιασμοί γυναικών στην πλατεία Ταχρίρ, σαν την οποία ζήλεψε να μας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία (Σόρος). Βέβαια, μετά το ξεγυρισμένο στρατιωτικό πραξικόπημα, το αιγυπτιακό εξεγερσιακό παράδειγμα τους στενεύει λίγο στις μασχάλες και η Ρένα του Ακη ξύνει αμήχανη τις μαύρες ρίζες της πλατινένιας κόμης της.
Τέτοια η ανεκτικότητα των σουνιτών, όπως οι Τούρκοι, αδελφών μουσουλμάνων, που πετάνε ανθρώπους από ταράτσες, αφού τους λιντσάρουν και ύστερα τους πολτοποιούν και το κεφάλι. Στη Συρία, οι ψυχοπαθείς «αγωνιστές» μιας απροσδιόριστης ελευθερίας αποκεφαλίζουν χριστιανούς ιερείς και βεβηλώνουν εκκλησίες, όταν δεν πολυβολούν αμάχους χριστιανούς και αλεβίτες.
Ολα αυτά τα βλέπει με δέος το Ισραήλ, έχοντας και επίγνωση της συνολικής εικόνας του χάρτη. Γύρω γύρω τρελοί φανατικοί και μόνη διέξοδος του Ισραήλ προς λογικές, έντιμες και ασφαλείς σχέσεις, ο άξονας Τελ Αβίβ - Λευκωσία - Αθήνα.
Οι καθ’ ημάς «χρήσιμοι ηλίθιοι» του τουρκικού ισλαμοφασισμού, όταν η Tζαχάλ, ο στρατός του Ισραήλ, σκότωσε τους ΜΙΤατζήδες «ειρηνιστές» πάνω στο Μαβί Μαρμαρά, διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους. Οι «ειρηνικοί» Τούρκοι ακτιβιστές, που είχαν επιβιβαστεί στο πλοίο υπό την καθόλου διακριτική εποπτεία της ΜΙΤ, όταν οι Ισραηλινοί στρατιώτες επιχείρησαν τη νηοψία στο πλοίο των ισλαμοφασιστών τους επιτέθηκαν με μαχαίρια και ρόπαλα.
Το Ισραήλ δεν είναι ο τύπος που θα του πουλήσεις τσαμπουκά και πολύ περισσότερο θα του επιτεθείς και θα βάλει τα κλάματα. Το Ισραήλ απαντάει με γροθιές στις απειλές, στις γροθιές με ξύλο αλύπητο και στην μπαμπέσικη μέθοδο του κάθε Τούρκου μαχαιροβγάλτη με σφαίρες. Περαιτέρω, δεν διστάζει να κάνει οικόπεδο αυτούς που κλιμακώνουν με όπλα την επιθετικότητα. «Israel must be like a mad dog, that no one will dare to bother» είχε πει ο Μοσέ Νταγιάν. Και έτσι είναι.
Πότε θυμάστε τελευταία να επιχείρησε κάποιος την παραβίαση του εναέριου χώρου του Ισραήλ και να ξαναείδε τον ήλιο; Μάταια θα ψάχνετε, ώσπου να πέσει μαύρο χιόνι.
Η μέσα από τα δόντια «συγγνώμη» του Νετανιάχου στον Ερντογάν δεν μίκρυνε, ούτε στο ελάχιστο, το τεκτονικό ρήγμα που πρώτος προκάλεσε ο Τούρκος ηγέτης στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις.
Στις ίδιες τις ΗΠΑ η ύποπτα παράδοξη και φιλοϊσλαμική πολιτική του Ομπάμα, μετά τον βιασμό και την άγρια δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη και τη λυκοσυμμαχία με παραφυάδες της Αλ Κάιντα στη Συρία, που ήδη σαρώνονται από τον στρατό του Ασαντ, οδήγησε σε ευθεία αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής μέσα από την καρδιά του αμερικανικού κατεστημένου.
Ο Seth Cropsey, άλλοτε συνεργάτης του υπουργού Αμυνας Κάσπαρ Γουαϊνμπέργκερ και κατόπιν υφυπουργός Αμυνας επί προεδρίας Ρίγκαν και Μπους, στις 3 Ιουλίου 2013 δημοσίευσε στο «Hudson Institute», από τις σημαντικότερες δεξαμενές σκέψεις των ΗΠΑ με νεοσυντηρητικές επιρροές και στενή σχέση με το κραταιό αμερικανοεβραϊκό λόμπι, ένα άρθρο με τίτλο «Θα διαλέξουν οι ΗΠΑ τη σωστή πλευρά στην Ανατολική Μεσόγειο;».
Ο Cropsey περιγράφει αδρά τη μετάσταση του θρησκευτικού πολέμου από την Αλγερία ως τη Συρία, τη ριζοσπαστικοποίηση και τον τυχοδιωκτικό ρόλο της Τουρκίας του Ερντογάν και εν ολίγοις την αποτυχία της πολιτικής Ομπάμα. Χωρίς περιστροφές αναφέρεται στη σταθερότητα της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ και στην προοπτική μιας τετραμερούς συμμαχίας, με την προσθήκη των ΗΠΑ, πάνω στα κοινά συμφέροντα που δημιουργούν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και η ασφάλεια, όπου κάθε χώρα θα εισφέρει το δικό της κομμάτι. Θεωρεί, σωστά, με βαθιές ρίζες αλλαγή πολιτικής της Τουρκίας, εχθρική προς το Ισραήλ. Καυτηριάζει την υποστήριξη του Ερντογάν στους τρομοκράτες της Χαμάς, της Αλ Κάιντα και των ομάδων τζιχάντ στη Συρία, τους ολοένα ενισχυόμενους δεσμούς της Αγκυρας με τα άλλα σουνιτικά κράτη. Επισημαίνει δε τη βούληση της Τουρκίας να παρεμβαίνει ως νέο χαλιφάτο στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια.
Από την άλλη, εκθέτει τα πλεονεκτήματα του να επενδύσουν οι ΗΠΑ σε μια συμμαχία με Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ, σε αντίβαρο των σουνιτικών επικίνδυνων φιλοδοξιών και τον εναγκαλισμό τους με την τρομοκρατία.
Δίνοντας μεγάλη έκταση στα επιχειρήματα κατά του ρόλου της Τουρκίας και υπέρ της στρατιωτικής και ενεργειακής συνεργασίας των ΗΠΑ με την Αθήνα, τη Λευκωσία και το Ισραήλ, υπογραμμίζει τους στρατηγικούς λόγους για μια τέτοια επιλογή, με ολοκληρωτική αλλαγή του αμερικανικού δόγματος και της στρατηγικής των ΗΠΑ στην περιοχή μας.
Είναι η πρώτη φορά που σοβαρά χείλη, μέσα από τον σκληρό πυρήνα του αμερικανικού βαθέος κράτους, υποστηρίζουν ξεκάθαρα μια τέτοια επιλογή, ανατροπή της ήδη χρεοκοπημένης σχέσης ΗΠΑ, Τουρκίας, Ισραήλ, υπέρ μιας νέας συμμαχίας με τον Ελληνισμό.
Το σπουδαιότερο γεωπολιτικό άνοιγμα της Ιστορίας μας από την εποχή του Σχεδίου Ατσεσον είναι ακόμη εδώ. Οφείλουμε να συμμετάσχουμε δυνατά και με σχέδιο…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
δημοκρατία
Όπως ακριβώς το βλέπει και ο χέρ Schamaras.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά όλοι ομιλούν άμεσα ή έμμεσα για επικείμενη λύση του Κυπριακού. Προσωπικά αναμένω νε δω πόσο πίσω είναι διατιθεμένη να κάνει η Τουρκία. Γιατί απλά εκτιμώ ότι εμείς έχουμε εξαντλήσει τα όριά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΧΙ ΑΛΛΟ ΦΑΗΛΟΟΟΟΟΟ ΕΛΕΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς με τον Τονυ που άνοιξε τα αλβανικά σύνορα στους <> μας μεγαλεμπόρους κόκας της γείτονος είμαστε πεπειραμένοι στη διαχείριση τέτοιων καταστάσων. Πρίν 21 συναπτά ή 22 νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφή