Τέτοιες μέρες πριν 39 χρόνια, η Ελλάδα γιόρταζε την πτώση της δικτατορίας και την επιστροφή στη Δημοκρατία, ενώ ο κυπριακός λαός βίωνε ένα δραματικό καλοκαίρι. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, καθιερώθηκε να εορτάζουμε την επέτειο αυτή κάθε χρόνο, ενώ τα χρόνια γίνονταν δεκαετίες περνώντας μέσα από τη ζωή, και χωρίς να εξετάζουμε τι τελικά κερδίσαμε και πόσο μας ωφέλησε αυτή η "Δημοκρατία". Το διάστημα όμως αυτό που ονομάστηκε Μεταπολίτευση μετρώντας από το 1974 και έπειτα, δοκιμάστηκε και μας προέκυψε μη ανθεκτικό.
Σε λίγες μέρες, και σχεδόν τέσσερεις δεκαετίες μετά, η Αθήνα ετοιμάζεται να φιλοξενήσει το παγκόσμιο συνέδριο Φιλοσοφίας, με τίτλο "Η φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής". Ατενίζοντας τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, καθένας θα σκέφτεται ότι η πόλη αυτή στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία, αποτελεί τον καλύτερο τόπο για την διεξαγωγή ενός τέτοιου συνεδρίου. Ασφαλώς η Αθήνα μας θα έχει την τιμητική της και θα προσελκύσει πολλούς επισκέπτες που θα αυξήσουν την κίνηση μέσα στον καυτό Αύγουστο, ενώ θα δοθεί ευκαιρία σε κάποιους να προβάλουν το επιστημονικό τους έργο, στο κτίριο της Φιλοσοφικής Αθηνών, ή στις συνεδρίες που θα γίνουν στην Ακαδημία Πλάτωνος στην Πνύκα, στην Αγία Φωτεινή του Ιλισσού και στο Λύκειο του Αριστοτέλη. Ομως, ο σκοπός ενός τέτοιου συνεδρίου, δεν μπορεί να μεταφράζεται μόνο σε τουριστικά κέρδη και μέσο αυτοπροβολής, αλλά σε κάτι πολύ βαθύτερο. Την αναζήτηση μιας στάσης δημοκρατικής ζωής.
Είπαμε παραπάνω ότι η Μεταπολίτευση απέτυχε και ίσως αυτό πληγώνει όσους είχαν κάποτε πιστέψει και επενδύσει στην παλινόρθωση της πραγματικής Δημοκρατίας. Δεν ήταν όμως όλοι έτσι και ούτε έτοιμοι ν΄αντισταθούν στις σειρήνες ενός σαθρού συστήματος διακυβέρνησης, όπου ο καθένας με τα μέσα του και τις παρεούλες του, έκανε ό,τι ήθελε χωρίς να δίνει λογαριασμό πουθενά. Δεν αντιστάθηκαν ούτε στο ρεύμα νεοπλουτισμού που κατέκτησε την ελληνική κοινωνία αλλοτριώνοντάς την από παραδοσιακές και ηθικές αξίες, αφού πρώτα τις απαξίωσε. Ετσι, η στάση ζωής που κυριάρχησε κατά την Μεταπολίτευση, καθόρισε εν τέλει και τον χαρακτήρα της. Οι εφήμερες απολαύσεις, η αρπαγή, η υλική πολυτέλεια και το βόλεμα, έγιναν ο πρωταρχικός στόχος των ανθρώπων, που είχαν πια πιστέψει ότι η ζωή είναι σύντομη και δεν έχει νόημα να στερείσαι, παρά να απολαμβάνεις και να παίρνεις όσα περισσότερα μπορείς...Ο πνευματικός πλούτος, κατέληξε να συγκινεί ελάχιστους, οι οποίοι χαρακτηρίζονταν γραφικοί και σχεδόν περιθωριακοί... Η ηθική ταυτίστηκε με ένα είδος καταφυγίου αποτυχημένων, που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τα πολυδιαφημιζόμενα αγαθά...
Αυτά τα χαρακτηριστικά που αναπτύχθηκαν στην Μεταπολίτευση, έδρασαν όπως τα κακά ζιζάνια που εγκαθίστανται στις ρίζες των υγιών φυτών και τα φθείρουν σιγά-σιγά. Αυτά ήταν που αποδυνάμωναν σταδιακά τις προοπτικές υιοθέτησης μιας δημοκρατικής στάσης ζωής, και σβήνοντας από τη μνήμη μας ότι ο άριστος πολίτης της ιστορικής Αθηναικής Δημοκρατίας, ήταν ο σκεπτόμενος πολίτης. Πολίτες οι οποίοι αγνοούν το Σύνταγμα, δεν είναι σε θέση να το κρίνουν και να αναζητήσουν τρόπους βελτίωσής του που ν΄ αποσκοπούν στο κοινό όφελος. Πολίτες οι οποίοι ξεχνούν πως τα δικαιώματά τους σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων, θα έπρεπε να θεωρούνται άτομα κοινωνικά ανάρμοστα. Ο σκεπτόμενος πολίτης, ο οποίος μέσω της φιλοσοφίας αναζητά να βελτιώνεται συνεχώς ασκώντας πρώτα αυτοκριτική και ύστερα κριτική για τους άλλους, θα ήταν αδύνατο να ανεχτεί τόσα χρόνια διεφθαρμένους πολιτικούς, σαν αυτούς που πέρασαν από το πολιτικό σκηνικό μας σ΄όλη τη Μεταπολίτευση. Ακόμα, θα του ήταν αδύνατο να παραμένει εγκλωβισμένος σε ένα σύστημα που σκεπάζει με "δημοκρατικό" καμουφλάζ, όλες τις αθλιότητες, οι οποίες εν τέλει, στρέφονται εναντίον των εντίμων και οδηγούν στην κυριαρχία της ατιμίας και της διαφθοράς...
Δεν αμφιβάλουμε ότι εν αναμονή του Συνεδρίου αυτού, όλοι κοιτάζουν την Ελλάδα ως ιστορικό πρωτεργάτη της Φιλοσοφίας και των πατέρων της που το έργο τους διαδόθηκε μέσω κάποιων Ελλήνων στην Ευρώπη. Είναι μια ευκαιρία και για μας να θυμηθούμε όχι μονάχα τα ιστορικά χαρακτηριστικά του πνευματικού μας παρελθόντος, αλλά και την πραγματική αξία της Φιλοσοφίας ως μέσο ψυχολογικής ισορροπίας του ανθρώπου και ως βασικό συστατικό μιας δημοκρατικής στάσης ζωής . Ο διάλογος-τον οποίο μάλλον έχουμε ξεχάσει να διεξάγουμε όπως αρμόζει σε δημοκρατικούς πολίτες, ας μας καθοδηγήσει σ΄αυτήν την αναζήτηση και σ΄έναν νέο δρόμο, όπου η ζωή καθοδηγεί τη φιλοσοφία και η φιλοσοφία την ακολουθεί όπως ο πιστότερος σύντροφος και σύμβουλος της κοινωνικής και πολιτικής οντότητας του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.