Για την ολιγοήμερη παραμονή μου στην Κύπρο, τον Ιούλιο, έγραψα στο τελευταίο μου κείμενο. Μίλησα για μια μικρή περιδιάβαση στην πρωτεύουσα.
Έζησα σημαντικές στιγμές, επισκεπτόμενος τη βιβλιοθήκη της Αρχιεπισκοπής, παλιές εκκλησίες στην εντός των τειχών πόλη, κ.λπ. Εξίσου σημαντικές, όμως, ήταν και άλλες μικρές,
ανθρώπινες στιγμές, που δεν σχετίζονται με τον εθνάρχη ή άλλα πολιτικά, ιστορικά στοιχεία και πρόσωπα.
Η επαφή μου με την υπέροχη, κυπριακή ύπαιθρο και τη φύση. Τα ζώα και τα φυτά της πατρίδας μας. Κατευθυνόμενος προς Πλάτρες, όπου θα συναντούσα τις αδελφές μου, έκανα μια σύντομη στάση στο χωριό Όμοδος. Εκεί όπου υπηρέτησα την εκπαίδευση μεταξύ 2006-2009. Περπατώντας στο λιθόστρωτο δρομάκι που οδηγεί στη αυμάσια εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, σταματώ σε ένα μαγαζάκι με παραδοσιακά μικρο-σουβενίρ, θρησκευτικές εικονίτσες Αγίων, κομψά ξυλόγλυπτα κ.λπ. Επιλέγω χωρίς δεύτερη σκέψη, ένα κυπριακό γαϊδουράκι, αυτοκόλλητο με μαγνήτη από πίσω. Επιστρέφοντας στην ελληνική πρωτεύουσα, το κόλλησα στην πόρτα του ψυγείου μου.
Για να μην ξεχνούμε την χώρα καταγωγής μας. Το συμπαθέστατο αυτό ζώο-σύμβολο της νήσου μας, είναι μέρος της διαχρονικής ιστορικής μας διαδρομής, στον τόπο. Συμβολίζει την υπομονή, επιμονή και εργατικότητα της φυλής μας. Το πείσμα μας, να παραμείνουμε γαντζωμένοι σε αυτόν τον ξερόβραχο της ελληνικής εσχατιάς! Θυμάμαι μια παλαιότερη δήλωση του μ. Ρ. Ντενκτάς, τότε που, όπως συνήθως, φιλονικούσαμε για το, σε ποιον ανήκει αυτή η υπέροχη μικρή χώρα, ότι οι μόνοι πραγματικοί αυτόχθονες Κύπριοι, δεν είναι ούτε οι Ε/κ ούτε οι Τ/κ, αλλά τα σοφά και υπομονετικά αυτά τετράποδα!..
Υπέροχες στιγμές, προσωπικές, έζησα επίσης, σε τυχαίες ή όχι, συναντήσεις με φίλους ή συμμαθητές από το παρελθόν. Κυριολεκτικά, έπεφτα πάνω σε φίλους, που είχα 3-4 δεκαετίες να συναντήσω. Που τους άφησα το ’74 έφηβους, και τώρα τους βρήκα με γκρίζα ή άσπρα μαλλιά…
Η υπέροχη φιλοξενία εκ μέρους όλων. Ο ένας να μου προσφέρει φρούτα από το περιβόλι του, ο άλλος να επιμένει να με κρατήσει το βράδυ για φαγητό, παρουσιάζοντας μπροστά μου όλους τους παραδοσιακούς μεζέδες του τόπου μας, με κεντρικό πιάτο μια τεράστια πιατέλα με σεφταλιές κ.λπ.
«Ρε παιδιά, η υπερβολική σας αγάπη με τιμά και με συγκινεί βαθύτατα, αλλά θα μου ανεβάσετε τη χοληστερόλη στα ύψη!..», είπα στον φίλο μου τον Κώστα, στη Λεμεσό. Που με περιέβαλε με τόση απίστευτη αγάπη και φιλία, παρά το γεγονός ότι παραμένει άνεργος, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας, εδώ και 9 ολόκληρους μήνες, και έχει να θρέψει τρία παιδάκια!..
Ο μέσος, απλός Κύπριος, παραμένει ένας από τους καλύτερους, ευγενέστερους, φιλόξενους και πιο καλοσυνάτους ανθρώπους, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και παγκοσμίως.
Και είναι γι' αυτόν τον λόγο, που πιστεύω ακράδαντα πως η Κύπρος θα τα καταφέρει να επιβιώσει και αυτής της λαίλαπας και οικονομικής δυσπραγίας.
Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΗΣ
Ερευνητής
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.