Θεοδωρίδης Νάσος
Τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί μια τηλεοπτική εθνικιστική παραφιλολογία γύρω από το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Ελλάδας, με στόχο, ως συνήθως, να εξαφθεί το "εθνικό φαντασιακό" των πολιτών μέσω της αναμόχλευσης του "αισθήματος του αδικημένου", στο οποίο καταφεύγει συχνά η καθεστωτική προπαγάνδα. Όμως η ανεύθυνη αυτή συνθηματολογία, που συσκοτίζει τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, οδηγεί την κοινή γνώμη στο να υιοθετεί απόψεις που αντίκεινται προς το Διεθνές Δίκαιο και που δημιουργούν αδικαιολόγητη ένταση με την Τουρκία.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση της Θάλασσας του 1982, η ΑΟΖ περιλαμβάνει
τον βυθό, το υπέδαφός του, τη θαλάσσια "στήλη" και την επιφάνεια της
θάλασσας έως μια απόσταση 200 μιλίων από την ακτή, μέσα στην οποία το
κάθε κράτος ασκεί δικαιώματα διαχείρισης των θαλάσσιων πόρων του. Αυτό
όμως που επιμελώς αποκρύπτει η εθνικιστική προσέγγιση είναι ότι βάσει
του άρθρου 78 της Σύμβασης η οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα σε κράτη με
αντικείμενες ή γειτονικές ακτές θα πραγματοποιείται μόνο με συμφωνία αναμεταξύ τους, με σκοπό την επίτευξη μιας δίκαιης λύσης. Σε περίπτωση αδυναμίας συμφωνίας, αρμόζουσα θεωρείται η προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, το οποίο λαμβάνει υπόψη μια σειρά παραγόντων, όπως π.χ. το μήκος των ακτών των εμπλεκόμενων κρατών, τις γενικότερες γεωγραφικές συνθήκες κ.λπ., έτσι ώστε να μην υπάρξει πλεονεκτική υφαρπαγή ΑΟΖ από καμία πλευρά.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει ο διεθνολόγος Χρήστος Ροζάκης, δεν μπορεί ανεμπόδιστα να αποκτήσει πλήρη εκτατικά δικαιώματα σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, διότι οι αποστάσεις που χωρίζουν τις ακτές της από τις ακτές της Τουρκίας δεν ξεπερνούν σε κανένα σημείο τα 400 ναυτικά μίλια, δηλαδή το απαιτούμενο διπλάσιο του ανώτατου ορίου δικαιώματος που προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Κατά συνέπεια, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να οριοθετήσει της ζώνες αυτές με συμφωνία με κάθε χώρα που επικαλείται αντίστοιχα δικαιώματα. Μάλιστα, σε περιπτώσεις γεωγραφικής στενότητας όπως αυτής του Αιγαίου πελάγους, μια τέτοια συμφωνία πρέπει να καταλήγει σε δίκαιο αποτέλεσμα για όλα τα κράτη που επιθυμούν να οριοθετήσουν ΑΟΖ στην περιοχή.
Ειδικότερα, αν υπάρξουν από τη γειτονική χώρα αντιρρήσεις στην οριοθέτηση της συγκεκριμένης ΑΟΖ, τότε, με βάση την ανωτέρω Σύμβαση, προκαλείται "διαφορά", η οποία, βέβαια, πρέπει να επιλυθεί με τα γνωστά ειρηνικά μέσα επίλυσης που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και που καταγράφονται στο Άρθρο 33 του Χάρτη του ΟΗΕ.
Άρα είναι σαφές ότι οι γεωγραφικές συνθήκες δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα να απολαύσει ανεμπόδιστα, σε οποιοδήποτε τμήμα της θάλασσας με το οποίο γειτνιάζει, το πλήρες δικαίωμα των 200 μιλίων που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας, με αποτέλεσμα να είναι νομικά αναγκαίος αλλά και πολιτικά θεμιτός ένας συμβιβασμός επί του θέματος. Επομένως η οριοθέτηση της ΑΟΖ με όλα τα ενδιαφερόμενα γειτονικά κράτη, και άρα και με την Τουρκία, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να επέλθει η νομιμοποίησή της.
Τούτων δοθέντων, τόσο η ελληνική όσο και η τουρκική εργατική τάξη έχουν συμφέρον να διατηρηθεί η ειρήνη στην περιοχή, γιατί αλλιώς είναι αυτές που θα κληθούν να πληρώσουν με χρήμα και αίμα μια πιθανή σύρραξη. Η εθνικιστική προπαγάνδα για δημιουργία μιας ελληνικής ΑΟΖ που θα συνορεύει με την κυπριακή ΑΟΖ υποκρύπτει μια επιθετική ιδεολογία που θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στο Αιγαίο για να υπερασπιστεί τα δυνητικά συμφέροντα των Ελλήνων μεγαλοκαπιταλιστών και των διεθνών συνεργατών τους. Γι' αυτό πρέπει να απορριφθεί από το ελληνικό εργατικό κίνημα και την Αριστερά.
* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Αμπελοκήπων
Η ΑΥΓΗ
Τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί μια τηλεοπτική εθνικιστική παραφιλολογία γύρω από το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Ελλάδας, με στόχο, ως συνήθως, να εξαφθεί το "εθνικό φαντασιακό" των πολιτών μέσω της αναμόχλευσης του "αισθήματος του αδικημένου", στο οποίο καταφεύγει συχνά η καθεστωτική προπαγάνδα. Όμως η ανεύθυνη αυτή συνθηματολογία, που συσκοτίζει τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, οδηγεί την κοινή γνώμη στο να υιοθετεί απόψεις που αντίκεινται προς το Διεθνές Δίκαιο και που δημιουργούν αδικαιολόγητη ένταση με την Τουρκία.
- Η Ελλάδα, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει ο διεθνολόγος Χρήστος Ροζάκης, δεν μπορεί ανεμπόδιστα να αποκτήσει πλήρη εκτατικά δικαιώματα σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, διότι οι αποστάσεις που χωρίζουν τις ακτές της από τις ακτές της Τουρκίας δεν ξεπερνούν σε κανένα σημείο τα 400 ναυτικά μίλια, δηλαδή το απαιτούμενο διπλάσιο του ανώτατου ορίου δικαιώματος που προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει ο διεθνολόγος Χρήστος Ροζάκης, δεν μπορεί ανεμπόδιστα να αποκτήσει πλήρη εκτατικά δικαιώματα σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, διότι οι αποστάσεις που χωρίζουν τις ακτές της από τις ακτές της Τουρκίας δεν ξεπερνούν σε κανένα σημείο τα 400 ναυτικά μίλια, δηλαδή το απαιτούμενο διπλάσιο του ανώτατου ορίου δικαιώματος που προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Κατά συνέπεια, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να οριοθετήσει της ζώνες αυτές με συμφωνία με κάθε χώρα που επικαλείται αντίστοιχα δικαιώματα. Μάλιστα, σε περιπτώσεις γεωγραφικής στενότητας όπως αυτής του Αιγαίου πελάγους, μια τέτοια συμφωνία πρέπει να καταλήγει σε δίκαιο αποτέλεσμα για όλα τα κράτη που επιθυμούν να οριοθετήσουν ΑΟΖ στην περιοχή.
Ειδικότερα, αν υπάρξουν από τη γειτονική χώρα αντιρρήσεις στην οριοθέτηση της συγκεκριμένης ΑΟΖ, τότε, με βάση την ανωτέρω Σύμβαση, προκαλείται "διαφορά", η οποία, βέβαια, πρέπει να επιλυθεί με τα γνωστά ειρηνικά μέσα επίλυσης που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και που καταγράφονται στο Άρθρο 33 του Χάρτη του ΟΗΕ.
Άρα είναι σαφές ότι οι γεωγραφικές συνθήκες δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα να απολαύσει ανεμπόδιστα, σε οποιοδήποτε τμήμα της θάλασσας με το οποίο γειτνιάζει, το πλήρες δικαίωμα των 200 μιλίων που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας, με αποτέλεσμα να είναι νομικά αναγκαίος αλλά και πολιτικά θεμιτός ένας συμβιβασμός επί του θέματος. Επομένως η οριοθέτηση της ΑΟΖ με όλα τα ενδιαφερόμενα γειτονικά κράτη, και άρα και με την Τουρκία, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να επέλθει η νομιμοποίησή της.
Τούτων δοθέντων, τόσο η ελληνική όσο και η τουρκική εργατική τάξη έχουν συμφέρον να διατηρηθεί η ειρήνη στην περιοχή, γιατί αλλιώς είναι αυτές που θα κληθούν να πληρώσουν με χρήμα και αίμα μια πιθανή σύρραξη. Η εθνικιστική προπαγάνδα για δημιουργία μιας ελληνικής ΑΟΖ που θα συνορεύει με την κυπριακή ΑΟΖ υποκρύπτει μια επιθετική ιδεολογία που θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στο Αιγαίο για να υπερασπιστεί τα δυνητικά συμφέροντα των Ελλήνων μεγαλοκαπιταλιστών και των διεθνών συνεργατών τους. Γι' αυτό πρέπει να απορριφθεί από το ελληνικό εργατικό κίνημα και την Αριστερά.
* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Αμπελοκήπων
Η ΑΥΓΗ
Προσοχή ακολουθεί κωδικοποιημένο μήνυμα μετά τον χαρακτηριστικό ήχο, Ευχαριστώ...τουυυτ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρουμφίτα πόσο δίκιο είχες!
Αυτή η άποψη δεν έχει κανένα νόημα, γιατί κανείς δεν έχει υποστηρίξει πως η Ελλάδα θα αποκτήσει δικαιώματα ΑΟΖ 200 ναυτικών μιλίων, απλώς έχει ειπωθεί η οριοθέτηση ΑΟΖ μέσω της λύσης της μέσης γραμμής ως η δικαιότερη. Βέβαια ο συγκεκριμένος συνήθως γράφει κείμενα, που απλώς δε λένε τίποτα και πραγματικά αυτό το κείμενο δε λέει τίποτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι προφανές ότι ο κ.Ροζάκης μετά το κάζο που έπαθε στην αντιπαράθεση με τον κ. Καρυώτη αποφεύγει να αρθρογραφεί ο ίδιος κατά της ΑΟΖ και βάζει τα τσιράκια της Τουρκίας.... Τελικά στην ΑΥΓΗ δεν θα ξημερώσει ποτέ!!!!! http://mignatiou.com/2013/06/%CF%84%CE%BF-debate-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-aoz/#ixzz2WqltgxxC
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κύριος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μας πείσει ότι οι φιλοτουρκικές θέσεις του Ροζάκη είναι οι σωστές, για την Ελλάδα, θέσεις. Φανταστείτε τι θα μας έλεγε εάν ο Ροζάκης δεν είχε συντριβεί από τον Καρυώτη στο Debate του Economist (ήμουν παρών εκείνο το βράδυ). Και μόνο το γεγονός ότι ο Ροζάκης είναι άνθρωπος του ΕΛΙΑΜΕΠ έπρεπε να φτάνει στο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και όχι να μας κάνει μάθημα για την ΑΟΖ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα που δεν έχει διαβάσει τον Καρυώτη που πρώτος, πριν 30 χρόνια, δίδαξε για την ΑΟΖ. Δεν μας είπε να οριοθετήσουμε ΑΟΖ αλλά να ανακηρύξουμε ΑΟΖ. Πιστεύω ότι σαν γνώστης του Δίκαιου της Θάλασσας γνωρίζει, ίσως πολύ καλύτερα απ’ όλους μας, ότι το Δίκαιο της Θάλασσας απαγορεύει τις μονομερείς οριοθετήσεις.
Ο οπαδός του Ροζάκη, προσπαθεί με σοβαροφάνεια να υποστηρίξει τα επιχειρήματά του αλλά ακόμη και εγώ μπορώ να διακρίνω την ασχετοσύνη του όταν επιμένει ότι η Ελλάδα πρέπει να συμβιβαστεί με την Τουρκία για την ΑΟΖ γιατί δεν μπορεί να οριοθετήσει μονομερώς την ΑΟΖ της. Δεν μπορεί να είναι τόσο άσχετος που να συγχέει την ανακήρυξη με την οριοθέτηση.
Όλα τα κράτη του κόσμου έχουν κάνει μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ και μετά προσπαθούν να την οριοθετήσουν με τα γειτονικά τους κράτη. Δηλαδή ο αριστερός κύριος δεν καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα προσπαθεί να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Κύπρο, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Ιταλία και την Αλβανία διμερώς και όχι μονομερώς; Εάν τα παράκτια γειτονικά κράτη δεν τα βρουν μεταξύ τους, τότε πάνε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Σίγουρα, πάσχει και αυτός από το «φοβικό σύνδρομο» και θέλει να συμβιβαστούμε, δηλαδή να παραδοθούμε στους Τούρκους!
Εγώ θα τον καλέσω, σαν άσχετος πρώτος εγώ, να διαβάσει πρώτα τη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας, μετά να μελετήσει αυτά που λέει ο Καρυώτης, κατά τρίτον να δει το γραφικό με το αποτέλεσμα του ψηφίσματος των παρόντων στην ημερίδα του Economist και μετά αν μπορεί να επαναλάβει αυτά που λέει.
Λευτέρης Ρήνος
Ιατρός - Ρόδος
Αυτός δεν είναι που τα Ίμια τα ονομάζει Καρντάκ και πιστεύει οτι είναι τουρκικά?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγάλτε τα συμπεράσματα σας.............