Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

Τα τέσσερα γνωρίσματα ενός ανόητου, ανθρώπου ή λαού: Λόγια χωρίς όφελος. Αλλαγή χωρίς πρόοδο. Εμπιστοσύνη σε ξένους. Φιλία με εχθρούς” (Αραβικό ρητό).

“Οι άνθρωποι είναι πολύ ανθεκτικοί, αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι σε θέση να κάνουν υπερβολικά πολλά εις βάρος του εαυτού τους. Αντέχουν υπερβολικά πολύ” (B.Brecht).

Όταν ένα ξένο «μικρόβιο» εισβάλλει στο σώμα ενός ανθρώπου, τότε ο οργανισμός του επιτίθεται, προσπαθώντας με κάθε μέσον να το αποβάλλει – από την ίδια του τη φύση, χωρίς να απαιτείται θάρρος, αρετή, γνώση, εμπειρία ή παιδεία.

Επομένως, είναι εσφαλμένη η «περιρρέουσα» άποψη, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες δεν αντιστέκονται στους ξένους εισβολείς, λόγω έλλειψης παιδείας – όπου η λέξη «παιδεία» σημαίνει ουσιαστικά ότι, χαίρεται ή λυπάται κανείς, νοιώθει δηλαδή ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος, με τα «αρμόζοντα».

Για παράδειγμα, χαίρεται κανείς για τις επιτυχίες των άλλων και δεν λυπάται – οπότε, έχοντας αποκτήσει την απαιτούμενη παιδεία, δεν κυριαρχείται από βλαβερά πάθη όπως ο φθόνος και δεν είναι μισαλλόδοξος. Αντίθετα, νοιώθει δυστυχισμένος κανείς και όχι ευτυχισμένος με τα δεινά των άλλων – οπότε δεν είναι «χαιρέκακος» ή μοχθηρός.

Απορεί λοιπόν κανείς, αδυνατώντας να κατανοήσει γιατί οι Έλληνες, ενάντια στην ίδια την ανθρώπινη φύση, η οποία δεν προϋποθέτει «παιδεία» για να αμυνθεί όταν της επιτίθενται, δεν αντιστέκονται απέναντι στους εισβολείς – πόσο μάλλον όταν είναι αδύνατον να μην καταλαβαίνουν ότι, οδηγούνται στην απόλυτη λεηλασία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, ενδεχομένως δε στη χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ.

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι, δεν γνωρίζουν πώς θα έπρεπε να αμυνθούν – κάτι που όμως δεν συμβαίνει, αφού έχουν πάρα πολλές δυνατότητες στη διάθεση τους. Για παράδειγμα, είναι σίγουρα σε θέση να εμποδίσουν τους βουλευτές της συγκυβέρνησης να ψηφίσουν τον προϋπολογισμό – ο οποίος εντείνει την πορεία της χώρας προς την καταστροφή.

Μπορούν πολύ εύκολα να καταθέσουν αγωγές εναντίον τους, σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία. Προφανώς δε εναντίον και του προέδρου της δημοκρατίας – εάν βέβαια τεκμηριώνεται ότι, υπογράφει νομοθετικά διατάγματα κατά παράβαση του συντάγματος της πατρίδας του, ότι είναι ο συμβολαιογράφος των ξένων.

Οι Έλληνες είναι επίσης σε θέση να απέχουν μαζικά, συλλογικά, από την κατάθεση φορολογικών και λοιπών δηλώσεων – αφού δεν θα είχε τη δυνατότητα το κράτος να φυλακίσει το σύνολο των Πολιτών του. Μπορούν δε όλοι μαζί, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες, να απεργήσουν – απονεκρώνοντας «εκκωφαντικά» την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα και δίνοντας το σωστό παράδειγμα στους υπόλοιπους λαούς που υποφέρουν από την ίδια πολιτική.

Τέλος έχουν τη δυνατότητα να «ρίξουν» την κυβέρνηση, με τους παραπάνω ή με άλλους ειρηνικούς τρόπους – χωρίς να χρειαστεί καθόλου να καταφύγουν στη βία, να προκαλέσουν κοινωνικές αναταραχές ή εμφυλίους πολέμους.

Η εμφανής έλλειψη εναλλακτικής λύσης, με την έννοια ότι η αντιπολίτευση δεν είναι επαρκέστερη από την κυβέρνηση, ενώ δεν έχει κανένα απολύτως ρεαλιστικό σχέδιο διακυβέρνησης, είναι ίσως μία από τις αιτίες που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Όμως, όταν αυτό που έχει κανείς στη διάθεση του είναι ήδη καταστροφικό, γιατί να μην προσπαθήσει να δοκιμάσει κάτι άλλο;

Συμπεραίνεται λοιπόν ότι οι Έλληνες, ενάντια στη φύση, έχοντας τις δυνατότητες, γνωρίζοντας επακριβώς που οδηγούνται και «παραβιάζοντας» την κοινή λογική, δεν αντιδρούν – επιλέγοντας τις κενές διαμαρτυρίες, τις αυτοκτονίες και την απώλεια της εθνικής τους ανεξαρτησίας.

Επίσης, την παράδοση των ιδιωτικών και δημόσιων περιουσιακών τους στοιχείων άνευ όρων στους ξένους – αδιαφορώντας για το πώς θα επιβιώσουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους στο μέλλον. Επειδή δε κάτι τέτοιο δεν «συνάδει» με το «γενετικό τους κώδικα», υποθέτει κανείς πως έχουν εντελώς διαβρωθεί στη διάρκεια των αιώνων – έχοντας υποστεί μία θανατηφόρα «φυλετική διαστρέβλωση», όπως ισχυρίζονται ορισμένοι διανοούμενοι τους.

Γιατί όμως επιλέγει το χορό του Ζαλόγγου ένας ολόκληρος λαός; Εάν από φόβο, από έλλειψη ανδρείας όπως θα έλεγαν οι πρόγονοί μας, τι μπορεί να τον τρομάζει περισσότερο, από τα παραπάνω δεινά; Εάν από ελπίδα, σε τι μπορεί να ελπίζει, μετά από τόσα χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών;

Τι μπορούν να περιμένουν οι Έλληνες Πολίτες, ανεχόμενοι να τους κυβερνούν εκείνα τα κόμματα, τα οποία τους οδήγησαν στην καταστροφή, ενώ παραμένουν «γαντζωμένα» στην εξουσία απλά και μόνο για να αποφύγουν την τιμωρία και τη φυλακή;

Ενδεχομένως, μία από τις πολλές απαντήσεις να ευρίσκεται στο παρακάτω κείμενο:

“Την ίδια στιγμή που οι «χαρισματικοί ηγέτες» απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και αποκαλύπτονται καθημερινά, το ηρωικό Ελληνικό έθνος προτιμά έναν αρχηγό, ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά και ανερυθρίαστα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά.

Η αιτία είναι το ότι, ο ατομικισμός του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε:» υπερισχύει όλων, ενώ έχει πεισθεί πως χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος – καθώς επίσης ότι, ο πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του.

Δυστυχώς, εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, η επανάσταση (για την οποία μιλάμε πολύ και κάνουμε ελάχιστα) θα παραμείνει όνειρο θερινής νύχτας. Ακόμα χειρότερα, εάν όντως συμβεί, αυτό θα γίνει μόνο όταν θα είμαστε τόσο εξαθλιωμένοι, ώστε να αποτελέσουμε έρμαιο της όποιας ηγετικής ομάδας εκμεταλλευτεί τη συγκυρία.

Κατά την άποψη μου, με πιθανότητες 99%, αυτή η ομάδα των πεφωτισμένων θα αποτελείται από τους χειρότερους δικτάτορες – καπιταλιστές στην ανθρώπινη Ιστορία”.

http://viliardos.analyst.gr/?p=600