31/1/14

Ο αληθινός νικητής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Μύθος είναι ότι οι ΗΠΑ κέρδισαν μόνες τους τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που πραγματικό στόχο έχει να υποβαθμίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ΕΣΣΔ, αλλά και των υπολοίπων συμμάχων, στη νίκη. Που τελειώνει, λοιπόν, ο μύθος, και που αρχίζει η πραγματικότητα;
Πριν από 72 περίπου χρόνια, μετά την ιαπωνική επίθεση στην αμερικανική ναυτική βάση στο Περλ-Χάρμπορ τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου 1941, οι ΗΠΑ εισήλθαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με την πλειοψηφία των αμερικανών πολιτών, το γεγονός αυτό προκαθόρισε το τελικό αποτέλεσμα του δεύτερου Μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα.
Γιαροσλάβ Μπουτακόφ, file-rf.ru
Πολλοί Αμερικανοί είναι απόλυτα πεπεισμένοι, ότι η χώρα τους είχε την αποφασιστικότερη συμβολή στην Νίκη των Συμμάχων επί του γερμανικού Ράϊχ και της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), και ότι η Σοβιετική Ένωση θα συνθλιβόταν από το Χίτλερ χωρίς την αμερικανική εξοπλιστική βοήθεια. Στο διαδίκτυο είναι πολύ συχνές οι αναφορές και οι δηλώσεις Αμερικανών που ειλικρινά πιστεύουν ότι «εμείς σώσαμε όλο τον κόσμο και τους Ρώσους από το Χίτλερ». Εκφραση, που με διάφορες παρεμφερείς παραλλαγές εμφανίζεται στον παγκόσμιο ιστό σαν μια βασική άποψη για την ιστορία του πολέμου. Σήμερα, τη θέση «Χωρίς τους Αμερικανούς, εσείς οι Ρώσοι δεν θα κερδίζατε ποτέ τον πόλεμο», την ενστερνίζονται και πολλοί Ευρωπαίοι.
Χωρίς αμφιβολία, οι Αμερικανοί μπορούν να είναι υπερήφανοι για ό,τι κατάφερε να κάνει η χώρα τους κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ΗΠΑ, σε συμμαχία με τις χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτεία, εξολόθρευσαν τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της Ιαπωνίας και προκάλεσαν τεράστιες ζημιές στη βιομηχανική και πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας. Ο ρόλος των ΗΠΑ στον εφοδιασμό της ΕΣΣΔ με όπλα και αμυντικά συστήματα, μεταφορικά μέσα, πολύτιμες βιομηχανικές πρώτες ύλες, φάρμακα και τρόφιμα στη διάρκεια του πολέμου είναι επίσης σημαντικός.
Το αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν να γίνουν οι ΗΠΑ μια υπερδύναμη που κυριάρχησε στα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Τα αποτελέσματα αυτά, τα πέτυχαν οι ΗΠΑ με σχετικά μικρές απώλειες, σε σύγκριση με την ΕΣΣΔ. Οι ανθρώπινες απώλειες των Αμερικανών ήταν 322.200 άτομα, σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικοί, δεδομένου ότι ο πόλεμος σχεδόν δεν άγγιξε το έδαφος των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, απέφυγαν την πτώση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού της χώρας. Το αντίθετο μάλιστα. Η αμερικανική οικονομία στη διάρκεια του πολέμου βίωσε μια περίοδο έντονης ανάπτυξης. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει βάση για να αποδοθούν αποκλειστικά στις ΗΠΑ τα όλα τα παραπάνω κατορθώματα στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αμερικανική βοήθεια στην ΕΣΣΔ
Τον Μάρτιο του 1941, το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε το νομοσχέδιο που υπέβαλλε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, το οποίο επέτρεπε τη χορήγηση σε χώρες «η άμυνα των οποίων είναι σημαντική για τα συμφέροντα των ΗΠΑ», προνομιακών στοχευμένων πιστώσεων για την αγορά όπλων και κάθε είδους πολεμικού υλικού από τις ΗΠΑ. Το χρέος για τα όπλα και τα υλικά που θα είχαν χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο, θεωρήθηκε διαγραμμένο. Το σύστημα αυτό έγινε γνωστό ως «νόμος εκμισθώσεως και δανεισμού (Lend - Lease Act)».
Πρώτος παραλήπτης της αμερικανικής βοήθειας, έγινε η Μεγάλη Βρετανία. Η χώρα αυτή, παρέμεινε ο κύριος αποδέκτης των παραχώρησης υλικού βάσει του νόμου «Lend – Lease» σε όλα τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με 31,4 δισεκατομμύρια δολάρια (η αντίστοιχη βοήθεια στην ΕΣΣΔ, ανήρθε σε 11,3 δισ. δολάρια). Ο νόμος «Lend – Lease», επεκτάθηκε προς τη Σοβιετική Ένωση μόνο την 7η Νοεμβρίου 1941. Στην πραγματικότητα, οι παραδόσεις υλικού είχαν αρχίσει νωρίτερα. Αμέσως μετά την 30η Σεπτεμβρίου του 1941, όταν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη Μόσχα του απεσταλμένου του αμερικανού προέδρου William Averell Harriman και του υπουργού Αμυντικής Βιομηχανίας της Αγγλίας Lord Beaverbrook, υπεγράφη το πρώτο πρωτόκολλο για την προμήθεια αμυντικού υλικού.
Ο συνολικός όγκος του υλικού που παραχωρήθηκε στην ΕΣΣΔ στη βάση του νόμου «Lend – Lease», συνήθως εκτιμάται στο 4% του συνολικού ΑΕΠ της ΕΣΣΔ στη διάρκεια της αντίστοιχης περιόδου. Ωστόσο, ο δείκτης αυτός δεν αντανακλά την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Η βοήθεια στο πλαίσιο του «Lend - Lease Act», δεν είχε σκοπό να αντικαταστήσει την σοβιετική αμυντική παραγωγή. Πιο αντικειμενικός δείκτης για το θέμα αυτό, είναι το ποσοστό των αμερικανικών προμηθειών σε ορισμένους τύπους παραγωγής πολεμικού υλικού, με έμφαση στα σπάνια στην ΕΣΣΔ στρατιωτικά υλικά και στα τρόφιμα.
Πολύ σημαντική ήταν η αμερικανική βοήθεια στην αποστολή συγκεκριμένων προϊόντων, όπως τρόφιμα, και πρώτες ύλες. Για παράδειγμα, οι αποστολές κονσέρβες κρέατος (το 480% της συνολικής ποσότητας που παράχθηκε την περίοδο εκείνη στην ΕΣΣΔ), μη σιδηρούχων μετάλλων (από 76% έως 223% για διάφορα μέταλλα), ζωϊκών λιπών (107%), μαλλιού (102%), ελαστικών αυτοκινήτων (92%) και εκρηκτικών (53%). Σε μεγάλες ποσότητες έγιναν επίσης παραδόσεις φορτηγών αυτοκινήτων (375 χιλ. οχήματα), τζιπ (51,5 χιλ. οχήματα) και άλλου υλικού πολέμου, όπως συρματοπλέγματα (45 χιλιάδες τόνοι), τηλεφωνικά καλώδια (670 χιλιάδες μίλια), τηλεφωνικές συσκευές (189 χιλ. μονάδες). Οι προμήθειες των κυριότερων ειδών όπλων κατά τη διάρκεια του πολέμου ανήλθαν στο 12% της συνολικής παραγωγής των σοβιετικών εργοστασίων σε τεθωρακισμένα, στο 20% σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη, στο 16% σε καταδιωκτικά αεροπλάνα και στο 22% των πολεμικών πλοίων που ναυπηγήθηκαν. Θα πρέπει να σημειωθεί ιδιαίτερα, η υπερατλαντική αποστολή συστημάτων ραντάρ (445 τεμάχια).
Ωστόσο, γεγονός είναι ότι την πιο δύσκολη περίοδο του πολέμου για τη χώρα, το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο 1941, δεν έγινε καμία μεταφορά υλικού «Lend – Lease» στη Σοβιετική Ένωση. Τα γερμανικά στρατεύματα σταμάτησαν στα προάστια του Λένινγκραντ και της Μόσχας μόνο από την ισχύ των σοβιετικών όπλων. Θα ήταν σωστό να υποθέσουμε, ότι η οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς τις σοβιετικές Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) που εκτυλίχθηκε σε μεγάλη κλίμακα μόνο κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1943, επιτάχυνε την τελική ήττα των γερμανο-φασιστικών στρατευμάτων στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε, ότι χωρίς τη συνδρομή των αμερικανών δεν θα έρχονταν ποτέ αυτή η Νίκη.
Γιατί έγινε η απόβαση στη Νορμανδία;
Η εισβολή των αμερικανικών και βρετανικών στρατευμάτων στη βόρεια Γαλλία, που ξεκίνησε τα χαράματα της 6ης Ιουνίου 1944, στην Δύση χαρακτηρίζεται σαν το κρίσιμο σημείο καμπής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τις πολλαπλές σοβαρές ήττες που είχε ήδη υποστεί η Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο, ξεκινώντας από το Δεκέμβριο του 1941.
Από το Νοέμβριο του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα στην Ανατολή πέρασαν ως επί το πλείστον, σε αμυντική στρατηγική. Μέχρι το καλοκαίρι του 1944, ο σοβιετικός στρατός απελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών της ΕΣΣΔ που είχαν κατακτηθεί από τους ναζί και σε ορισμένες θέσεις, ο Κόκκινος Στρατός είχε περάσει τα σύνορα της προπολεμικής ΕΣΣΔ. Δεν υπήρχε πλέον καμιά αμφιβολία για την τελική έκβαση του πολέμου και το αποτέλεσμα αυτό, καθορίστηκε αποφασιστικά στο Ανατολικό Μέτωπο.
Λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική στρατηγική εικόνα του Β’ΠΠ, η άποψη της ρωσικής ιστοριογραφίας για τη σημασία της «απόβασης στη Νορμανδία» φαίνεται ως η πιο λογική. Σύμφωνα με αυτήν, η αγγλο-αμερικανική εκστρατεία στη βόρειο Γαλλία πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1944 με στόχο να αποτρέψει την τελική ήττα της Βέρμαχτ αποκλειστικά από τα σοβιετικά στρατεύματα.
Η έκταση και η ένταση των μαχών στο δυτικοευρωπαϊκό θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων (ΔΘΠ) στο διάστημα 1944 – 1945, ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο όλων αυτών που συνέβαιναν στο ανατολικό θέατρο πολέμου (ΑΘΠ), όχι μόνο στο διάστημα 1941 - 1943, αλλά και κατά τα δύο τελευταία χρόνια του πολέμου. Το σοβιετικο - γερμανικό μέτωπο (Ανατολικό Μέτωπο) παρέμεινε μέχρι και την 9η Μαΐου 1945 το κύριο πολεμικό μέτωπο στην Ευρώπη.
Το Ανατολικό Μέτωπο
Τον Ιανουάριο του 1945, τη στιγμή τη μέγιστης έντασης των γερμανικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο που προκλήθηκε από την προσπάθεια της γερμανικής αντεπίθεσης μέσω των Αρδεννών, τα τμήματα της Βέρμαχτ στη Δύση αριθμούσαν μόλις 73 μεραρχίες. Στην Ανατολή, την ίδια στιγμή, μάχονταν 179 γερμανικές μεραρχίες. Γενικότερα, το 80% του προσωπικού του γερμανικού στρατού, το 68% του πυροβολικού του, το 64% των τεθωρακισμένων και το 48% των αεροσκαφών της Luftwaffe κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων. Έτσι, ακόμη και κατά το τελευταίο έτος του πολέμου, το ισχυρότερο τμήμα των γερμανικών δυνάμεων του στρατού ξηράς δεν πολέμησε στη Δύση, αλλά στην Ανατολή.
Στο Ανατολικό Μέτωπο, η Βέρμαχτ υπέστη στο Β’ ΠΠ τεράστιες ανθρώπινες απώλειες. Η ακριβής εκτίμηση του αριθμού των θυμάτων των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη είναι δύσκολο να γίνει, αλλά ο κατάλογος των μονάδων της Βέρμαχτ δείχνει ότι στη διάρκεια του Β’ ΠΠ καταστράφηκαν ολοσχερώς στο πεδίο της μάχης και διαγράφηκαν από τον κατάλογο 130 γερμανικές μεραρχίες. Από αυτές, οι 104, δηλαδή το 80%, διαλύθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα.
Μύθος: «Οι ΗΠΑ νίκησαν μόνες τους»
Ο μύθος για τον καθοριστικό ρόλο των ΗΠΑ στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει σαν στόχο να υποβαθμίζει το ρόλο στην τελική νίκη, όχι μόνο της ΕΣΣΔ, αλλά και των άλλων μελών του αντιφασιστικού συνασπισμού: Των χωρών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και της Κίνας. Την ίδια στιγμή, όταν μιλάμε για τα θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων (ΘΠ) στα οποία ενήργησαν τα αμερικανικά στρατεύματα, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός, ότι κάθε φορά οι αμερικανικές ΕΔ πολέμησαν στο πλαίσιο των Συμμαχικών Δυνάμεων και ότι οι αμερικανοί στρατιώτες δεν ήταν πάντα η πλειοψηφία στο συνολικό στράτευμα.
Στον πόλεμο, ανατολικά του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε πραγματικές πολεμικές ενέργειες μόνο μετά την αποβατική εκστρατεία στη Βόρεια Αφρική, στις 8 Νοεμβρίου 1942. Για την ακρίβεια, το επιθετικό χτύπημα στις βορειοδυτικές αφρικανικές ακτές στη Μεσόγειο δεν ήταν καν ενάντια στη Γερμανία , αλλά ενάντια στην Ιταλία και την Γαλλία του Βισύ. Κατά τη διάρκεια του 1940 -1942, οι δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας αντιμετώπισαν μόνες τους σειρά επιθετικών ενεργειών του «Άξονα» στη Βόρεια Αφρική. Η βρετανική νίκη στο Ελ Αλαμέιν, τον Οκτώβριο - Νοέμβριο του 1942, που είχε σαν αποτέλεσμα την κρίσιμη καμπή στην πορεία των επιχειρήσεων στο θέατρο πολέμου της Μεσογείου, επιτεύχθηκε πριν από την άφιξη των αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή.
Μέχρι το καλοκαίρι του 1944, ο αριθμός των χερσαίων δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που πολέμησε με τον εχθρό στο Δυτικό ΘΠ και στο θέατρο πολέμου της Ασίας - Ειρηνικού (και μαζί και στο καθένα θέατρο πολέμου ξεχωριστά), υπερέβαινε σταθερά τον αριθμό των αμερικανικών στρατευμάτων που βρίσκονταν εκεί. Μόνο μετά την απόβαση στη Νορμανδία, η αναλογία άρχιζε σιγά-σιγά να αλλάζει. Στη «Μάχη του Ατλαντικού», καθοριστικός ήταν επίσης ο ρόλος του βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού, που βύθισε 525 γερμανικά υποβρύχια, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, 174.
Στο ΘΠ Ασίας - Ειρηνικού , οι Αμερικανοί πολέμησαν μαζί με τους Αυστραλούς και τα βρετανικά αποικιακά στρατεύματα που στάθμευαν στην Ινδία. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί ο μόνιμος -αν και από μόνος του παθητικός- παράγοντας της Κίνας. Στα κινεζικά εδάφη απασχολούνταν σε σταθερή βάση περισσότερο από το μισό των ιαπωνικών χερσαίων δυνάμεων και μια σημαντική δύναμη της ιαπωνικής αεροπορίας. Οι δυνάμεις αυτές, ενεργώντας συνδυαστικά και όχι οι Αμερικανοί από μόνοι τους, εξασφάλισαν τη νίκη των Συμμάχων πάνω στη ναυτική και αεροπορική ισχύ της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Και όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, η είσοδος της ΕΣΣΔ στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας και όχι οι βομβαρδισμοί με ατομικές βόμβες, ήταν «το τελειωτικό χτύπημα του σπαθιού» που ανάγκασε την Ιαπωνία να παραδοθεί.
Έτσι, ακόμη και για στα θέατρα πολέμου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στα οποία τον καθοριστικό ρόλο είχαν οι Δυτικοί σύμμαχοι, ο ρόλος των ΗΠΑ στις συμμαχικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ο απόλυτα κυρίαρχος.
Η Ρωσία Τώρα

7 σχόλια:

  1. Στο Ανατολικό Μέτωπο, η Βέρμαχτ υπέστη στο Β’ ΠΠ τεράστιες ανθρώπινες απώλειες. Η ακριβής εκτίμηση του αριθμού των θυμάτων των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη είναι δύσκολο να γίνει, αλλά ο κατάλογος των μονάδων της Βέρμαχτ δείχνει ότι στη διάρκεια του Β’ ΠΠ καταστράφηκαν ολοσχερώς στο πεδίο της μάχης και διαγράφηκαν από τον κατάλογο 130 γερμανικές μεραρχίες. Από αυτές, οι 104, δηλαδή το 80%, διαλύθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα.

    Πράγματι, κατά τον Στρατηγό Χάϊντς Γκουντέριαν, στα τέλη του Νοεμβρίου 1941, πριν να αρχίσει η Μάχη της Μόσχας, οι απώλειες της Βέρμαχτ ανέρχοντο στις 700.000 μαχητών πρώτης γραμμής.

    Μετά τον τρομερό χειμώνα και τις σκληρότατες μάχες προ της Μόσχας και αυτές που διεξήχθησαν κατά την Γερμανική αναδίπλωση, η Βέρμαχτ έχασε και άλλους πολλούς στρατιώτες.

    Έτσι βρέθηκε στην ανάγκη να χρησιμοποιήσει στο Στάλινγκραντ, δυνάμεις Ιταλών, Ούγγρων και Ρουμάνων, πολύ χειρότερα εξοπλισμένων και εκπαιδευμένων από τους Γερμανούς.

    Μάλιστα, μετά την Μάχη του Κουρσκ, η πρωτοβουλία κινήσεων είχε πλέον περιέλθει τελείως στους Ρώσους, οι οποίοι ορθώς όπως τονίζει το άρθρο έφεραν το βάρος του πολέμου.

    Οι Σύμμαχοι αντιμετώπισαν μια "κουρασμένη" Βέρμαχτ, όπως όμως γράφει και ο Άγγλος ιστορικός Anthony Beavor στο βιβλίο του "D-Day", (το βιβλίο του αποτελεί εν τέλει έναν ύμνο για την Βέρμαχτ!!!) παρ' ολίγο να αποτύχει η απόβαση η οποία επέτυχε χάρις στην μη έγκαιρη κοινητοποίηση των Γερμανών ....

    Ε.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Τα αποτελέσματα αυτά, τα πέτυχαν οι ΗΠΑ με σχετικά μικρές απώλειες, σε σύγκριση με την ΕΣΣΔ. Οι ανθρώπινες απώλειες των Αμερικανών ήταν 322.200 άτομα, σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικοί, δεδομένου ότι ο πόλεμος σχεδόν δεν άγγιξε το έδαφος των ΗΠΑ".
    Για ολους αναφερει ο αρθρογραφος νουμερα για τις απωλειες πλην των Σοβιετικων.
    Δεν μας λεει ο καλος αυτος κυριος ποσοι Σοβιετικοι στρατιωτες σκοτωθηκαν και το ποιο σημαντικο απο ποιους ?
    Μονον ετσι θα φανει η αντιστοιχια και η ποιοτητα της νικης των Σοβιετικων. Οσον δε αφορα το μη στρατιωτικο μερος των Σοβιετικων απωλειων ας μας δωσει και εκει ενα νουμερο (με το χερι στην καρδια ομως), για να μπορεσουμε να το συγκρινουμε με οσους εφαγε ο πατερουλης Ιωσηφ πριν τον πολεμο και να δουμε ποιος ηταν ο μεγαλυτερος σφαγεας της σαιζον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απο την Γερμανικη wikipedia
    Die Sowjetunion hat die meisten Toten des Zweiten Weltkrieges zu beklagen. Die staatlich festgelegte Opferzahl von 20 Millionen wurde ab 1985 zur historischen Überprüfung freigegeben. Seither schwanken seriöse Schätzungen zwischen 25[132] und 40 Millionen sowjetischen Todesopfern.[133] Eine staatliche mehrjährige Überprüfung ergab bis 2009 37 Millionen sowjetische Kriegsopfer.[134]
    Christian Hartmann vom Institut für Zeitgeschichte gab 2011 eine Gesamtopferzahl dieses Krieges in der Sowjetunion von 26,6 Millionen Menschen an: darunter 11,4 Millionen sowjetische Soldaten, von denen 8,4 Millionen durch Kampfhandlungen und drei Millionen in deutscher Kriegsgefangenschaft starben. Neben den 1,1 Millionen in sowjetischer Kriegsgefangenschaft gestorbenen deutschen Soldaten, fielen an der Ostfront 2,7 Millionen Wehrmachtsoldaten, also knapp über die Hälfte der insgesamt 5,3 Millionen im Zweiten Weltkrieg ums Leben gekommenen deutschen Soldaten. Die Mehrheit der Opfer – 15,2 Millionen Menschen – waren demnach sowjetische Zivilisten
    Τι μας λεει εδω ο ποιητης?
    Οτι η ΕΣΣΔ εχασε περιπου 25-30 εκ. κοσμακι στον πολεμο απο τους οποιους οι 11,5 εκ. στρατιωτες, τωρα γιατι και πως ειναι αλλο κεφαλαιο που δεν ταιριαζει σε αυτο το θεμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά μας τα λέει ο Ρώσος...Όμως δεν μας λέει...Αν οι Αγγλοσάξωνες δεν βομβάρδιζαν όλη την Γερμανία και κυρίως τις βιομηχανίες της, πόσα περισσότερα όπλα και γενικά ποια θα ήταν η κατάσταση της εφοδιαστικής αλυσίδας των Γερμανών;Αν δεν έκαναν αποβάσεις στην Ιταλία και τη Νορμανδία με βάση τα νούμερα που μας δίνει ο ίδιος ο Ρώσος, οι Γερμανοί θα μπορούσαν να μεταφέρουν σχεδόν 50% παραπάνω δυνάμεις στο Ανατολικό μέτωπο...Γιατί ως γνωστόν, τα μεγαλύτερα προβλήματα των Γερμανών ήταν δύο...Δεν είχαν αρκετές εφεδρείες για να καλύπτουν όλα τα μέτωπα και κυρίως δεν είχαν αρκετά υλικά και πολεμοφόδια.Οι Γερμανοί δεν ηττήθηκαν ούτε από τις ανώτερες Σοβιετικές δυνάμεις ούτε από την στρατηγική των Σοβιετικών, αλλά από τις ελλείψεις, την μη προετοιμασία των στρατευμάτων για μακρά εκστρατεία και φυσικά την στενοκεφαλιά και την παράννοια του Χίτλερ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε πρωθύστερο σχόλιό μου, αναφέρω ότι, κατά τον Στρατηγό Χάϊντς Γκουντέριαν, στα τέλη του Νοεμβρίου 1941, πριν να αρχίσει η Μάχη της Μόσχας, οι απώλειες της Βέρμαχτ ανέρχοντο στις 700.000 μαχητών πρώτης γραμμής.

    Συμπληρώνω ότι η δήλωση αυτή του Στρατηγού Χάϊντς Γκουντέριαν, υπάρχει στο βιβλίο του «Erinnerungen eines Soldaten» που δημοσιεύθηκε με πρόλογο του Άγγλου στρατιωτικού Ιστορικού Sir Basil Liddel Hart, ως «Panzer Leader», Ballantine Boks, New York, Fifth American Printing 1972, στο Κεφάλαιο που αναφέρεται στην «Προέλαση στην Τούλα και την Μόσχα».

    Για την ακρίβεια, η παράγραφος αυτή (page 195) αναφέρει ότι από την 22α Ιουνίου 1941 έως την 30η Νοεμβρίου 1941 οι απώλειες είχαν φθάσει τις 743.000 άνδρες, αυτό ήταν το 23% της μέσης συνολικής δύναμης των τριών και ημίσεως εκατομμυρίων ανδρών.

    Συμπληρώνω εγώ, πως αυτοί οι στρατιώτες δεν ήσαν οι συνήθεις απλοί κληρωτοί, αλλά είχαν προετοιμαστεί ήδη πριν από πολλά χρόνια για τον πόλεμο. Με λίγα λόγια ήσαν αναντικατάστατοι, διότι ήσαν η crème de la crème της Βέρμαχτ.

    Κατά τον Στρατάρχη Γκεόρκι Σούκωφ (Βλέπε, «Erinnerungen und Gedanken», Georgi K. Schukow, το αγόρασα φοιτητής ων, διότι οι ηλικιωμένοι Γερμανοί που γνώρισα οι οποίοι πολέμησαν στην Ρωσία, θεωρούσαν ότι είχε δίκαιο ο Σούκωβ, πως το βιβλίο του ήταν πολύ σωστό!), η πιο αποφασιστική μάχη της τιτανομαχίας Γερμανίας-Ρωσίας ήταν η Μάχη της Μόσχας.

    Σε αυτήν ούτε η Αγγλία αλλά ούτε και οι ΗΠΑ συνέβαλαν έστω κατ’ ελάχιστον.

    Εντελώς μόνη της η Ρωσία αντιμετώπισε την Βέρμαχτ στην Μόσχα και μόνη, με τρομερές θυσίες, εκατόμβες νεκρών, την ενίκησε.

    Ήταν η πρώτη φορά που η Γερμανία ενικάτο κατά κράτος (Βλέπε "The Fatal Decisions",Edited by Seymour Freiden and William Richardson, The Battles of Britain, Moscow, El Alamein, Staligrad, France 1944 and the Ardennes, Moscow, General Günther Blumentritt, page 43).

    Πρόσφατα, είδα στην τηλεόραση ένα φίλμ για μία οργάνωση Μοσχοβιτών, οι οποίοι αναζητούν στα δάση γύρω από την Μόσχα τα λείψανα στρατιωτικών που σκοτώθηκαν στην Μάχη της Μόσχας για να θάψουν. Κατ’ αυτούς η περιοχή είναι γεμάτη από τα λείψανα Ρώσων που πολέμησαν και σκοτώθηκαν εκεί.

    Ευμένης Καρδιανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παρέλειψα να αναφέρω ότι το βιβλίο του Στρατηγού Γκουντέριαν έχει μεταφραστεί στην Ελληνική γλώσσα και έτσι είναι διαθέσιμο στον Έλληνα μελετητή της ιστορίας του Β΄ Π.Π.

    Σημείωση: Ο Georgi Schukow ήταν ένας σκληρότατος άνθρωπος. Αδιαφορούσε τελείως για τις ανθρώπινες απώλειες.

    Τον ενδιέφερε η επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού κι' ας πέθαιναν μερικές δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και αξιωματικοί.

    Το ανθρώπινο υλικό ήταν γι' αυτόν τελείως αμελητέο.

    Κατά τα άλλα ήταν καλός στρατηγός, ανελέητος με τους αξιωματικούς και λίγο πιο ήπιος με τον απλό στρατιώτη, καθ' ότι προήρχετο από οικογένεια χωρικών και αρχικά ήταν λοχίας του τσαρικού στρατού.

    Γενικά, η Σοβιετική ηγεσία αδιαφορούσε για την μοίρα του πληθυσμού της τεράστιας αυτοκρατορίας της, την ενδιέφερε αποκλειστικά και μόνο το αποτέλεσμα.

    Ευμένης Καρδιανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.