20/3/14

Σήμερα η παρουσίαση του βιβλίου του Δ. Ευαγγελίδη: "Η Καταγωγή των Αλβανών και οι Αρβανιτόφωνοι Έλληνες"

Oι Εκδόσεις Ινφογνώμων σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Ευαγγελίδη "Η Καταγωγή των Αλβανών και οι Αρβανιτόφωνοι Έλληνες", που θα γίνει την Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2014 και ώρα 19:00 στο Ξενοδοχείο Athens Gate, Συγγρού 10, Μακρυγιάννη, Αθήνα.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι κ.κ (με αλφαβητική σειρά):
Κουτρής Σταύρος, στρατηγός ε.α.
Φαήλος Κρανιδιώτης, δικηγόρος
και ο συγγραφέας.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο εκδότης του βιβλίου Σάββας Καλεντερίδης.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Πληροφορίες: κ. Σοφία Κεσίδου, 210 3316036, info@infognomon.gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ   http://infognomon.com/
Φιλελλήνων 14
Σύνταγμα

37 σχόλια:

  1. Παρουσίαση του βιβλίου 'Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Το DNA των Ελλήνων' στις 29 Μαρτίου στην Αθήνα. Προωθήστε παρακαλώ:

    Οι Εκδόσεις Κυριακίδη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Ομότιμου Καθηγητή Κώστα Τριανταφυλλίδη με τίτλο "Η Γενετική Ιστορία της Ελλάδας. Το DNA των Ελλήνων".

    Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

    -Γεώργιος Πατρινός, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Πατρών και Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Ιατρικών Γενετιστών Ελλάδας.

    -Αμάντα-Αλίκη Μαραβέλια, Δρ. Αιγυπτιολογίας του Πανεπιστημίου Limoges, Δρ. Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Αιγυπτιολογίας.

    -Μανώλης Παπαγρηγοράκης, Επίκουρος Καθηγητής Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

    Την παρουσίαση θα συντονίσει ο Ισίδωρος Μπέης, Καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω δώσει καταλυτική απάντηση 55 σελίδων στα όσα ο Ευαγγελίδης υποστηρίζει στο βιβλίο του αυτό για την καταγωγή των Αλβανών. Την απάντησή μου μπορείτε να την διαβάσετε στο παρακάτω λινκ http://www.greeks-albanians.com/top-greeks-albanians/gr-m-ga-alb/388-2014-04-06-20-16-48

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περιττό να ειπωθή,εδώ,η ένταξή σου 'στην κατωτέρω κατηγορία μιας επί παντός (γλωσσολογικού) επιστητού εναρμονίσεώς του(https://www.facebook.com/glossesweb/posts/756117294440948?notif_t=notify_me)χωρίς,πρότερο,σπουδές ανάλογες ή και,τουλάχιστον,σοβαρή αντίστοιχη εντρύφηση.Το λογύδριό σου λογίζεται άκυρο,σκόπιμο,δείγμ'αποχαλινώσεως της σχετικής ή και των ωρισμένων επιστημών με τις οποίες και βάσει των οποίων συγγράφει και καταθέτει ο υπογράφων το βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια_

    Η εθνική συνείδηση δεν αποδεικνύει πάντοτε και εθνική καταγωγή, εφόσον υπάρχουν πληθυσμοί που με τα χρόνια έχουν αφομοιωθεί (όπως για παράδειγμα οι Αρβανίτες που είναι Αλβανοί αλλά οι Έλληνες εθνικιστές τους παρουσιάζουν ως Έλληνες, λόγω της εθνικής τους συνείδησης). Υπάρχουν πολλά Αρβανίτικα/Αλβανικά χωριά στη νότια Ιταλία από Αλβανούς που είχαν μεταναστεύσει εκεί και ακόμα και σήμερα αποκαλούνται: «arbërësh» ή «arbërisht» και μιλιούνται από περίπου 80 χιλιάδες άτομα κυρίως στη Νότια Ιταλία, στις περιοχές της Απουλίας, Βασιλικάτας, Καλαβρίας και Μολίσε και στη Σικελία.

    Τα arbërësh διατηρούν πολλούς αρχαïσμούς των μεσαιωνικών αλβανικών από την εποχή πριν την οθωμανική εισβολή στην Αλβανία το 15ο αιώνα καθώς επίσης και μερικά στοιχεία από τα ελληνικά αλλά και κάποια συμπλέγματα αρχικών συμφώνων που έχουν απλοποιηθεί στα σύγχρονα επίσημα αλβανικά. Τα arbërësh ονομάζονταν ευρέως 'Albanese' (‘αλβανικά’ στα ιταλικά) στην Ιταλία. Τα αρβανίτικα (arbërësh ή arbërisht) συγγενεύουν στενά με τα αρβανίτικα της Ιταλίας. Και οι δύο διάλεκτοι γλωσσολογικά κατατάσσονται σε μια ομάδα μαζί με την τοσκική διάλεκτο της αλβανικής γλώσσας, αλλά είναι πιο αρχαϊκές και συντηρητικές λόγω της απομόνωσής τους μέσα σε αλλόγλωσσο περιβάλλον. Τα αρβανίτικα στην Άνδρο λέγονται αρμπερίστικε (arbërishtiqë). Στο Κυριάκι Βοιωτίας χρησιμοποιείται ο όρος arvanite αλλά ο παλιότερος είναι επίσης arbërisht.

    Κάποιοι βλακωδώς θεωρούν τα αρβανίτικα (και τα ίδια τα αλβανικά) ως ελληνικές διαλέκτους, λόγω κάποιων κοινών λέξεων. Ας δούμε ένα αρβανίτικο τραγούδι στα αρβανίτικα και στα ελληνικά:

    Τέι γκα μάλι
    πέρα από το βουνό

    Βαν τε τρίμα περ τε πίνε
    πήγαν τρία παληκάρια για να πιουν

    Αι πάρι ου λιαβός μίρε (2)
    ο πρώτος εγώ καλολαβώθηκα

    Μιρμανί σοκ'ο να κράγε μάντε,κράγε
    πάρτε με φίλοι στην πλάτη

    Τα μα τζίρν λια γκα ράχι
    να με βγάλετε ψηλά στην ράχη

    Μιρμανί σοκ'ο ντουφέκιν,μα ντουφέκιν
    πάρτε φίλοι το ντουφέκι

    Καμ τρε βλέζερ ε λιέτε κένα
    έχω τρία αδέρφια ας το χουν

    Ντα θίστα μάμα τσου μπε ντιάλι
    κι αν ρωτήσει η μάνα τι έγινε το παιδί

    Ου μαρτούα λια γκα μάλι
    παντρεύτηκε ψηλά στο βουνό

    Ντα θίστα μάμα τσε νούσε μούαρ
    κι αν ρωτήσει η μάνα τι νύφη πήρε

    Κόκε πλουμ να κράχε μούαρ
    βόλη σφαίρα στην ωμοπλάτη πήρε

    Ντα θίστα μάμα τσε κρούσκε βάνε
    κι αν ρωτήσει η μάνα τι συμπεθαίροι πήγαν

    Σκίπιε ε κρεζέζα ε χάιν
    αετοί μαυροκέφαλοι τον έτρωγαν

    Τέι γκα μάλι ,μάλι γκα βατάνε
    πέρα απο το βουνό στην Τουρκιά

    βράνε καπετάν Θωμάνε
    σκότωσαν τον καπετάν Θωμά.

    Οι στίχοι είναι στα αρβανίτικα μεταφρασμένοι στα ελληνικά. Είναι πασιφανές ότι τα αρβανίτικα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ελληνικά αλλά αλβανική διάλεκτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από τους νεώτερους μελετητές του βαλκανικού χώρου ο Ζωρζ Καστελάν στη μνημειώδη συγγραφή του Ιστορία των Βαλκανίων γράφει πως οι Έλληνες και οι Ιλλυριοί/Αλβανοί είναι οι αρχαιότεροι λαοί της Βαλκανικής. Ένας άλλος ιστορικός του βαλκανικού χώρου, ο Rene Ristelhueber, στην ογκώδη εργασία του «Ιστορία των βαλκανικών λαών» (ελλ. εκδ. Παπαδήμα, 1995) σημειώνει για τους Αλβανούς επιτροχάδην τα εξής: “Απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών, οι κάτοικοι αποτελούσαν μια ιδιαίτερη φυλή, αρκετά αρχαία, που χρησιμοποιούσε ένα ιδίωμα παρόμοιο με τις άλλες γλώσσες της περιοχής” (σελ. 231).

    Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στο Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας του, στο οποίο λέει: «Τα Ιλλυρικά έθνη, προϊόντος του χρόνου, εν μέρει μεν ηφανίσθησαν μετά εθνών ετέρας καταγωγής, Μόνοι δε οι Αλβανοί θεωρούνται υπό των πλείστων νεωτέρων ερευνητών γνήσιον της φυλής εκείνης λείψανον, ως εκ της παραθέσεως της γλώσσης αυτών μετά των περισωθεισών από της αρχαίας Ιλλυρικής λέξεων» (τομ. Α, σελ. 96).

    Ο Γεώργιος Χατζιδάκις, ο πατέρας της ελληνικής γλωσσολογίας, στο σύγγραμμά του «Περί του Ελληνισμού των αρχαίων Μακεδόνων», αν και θεωρεί το μεγαλύτερο μέρος των αρχαίων Ηπειρωτών ως Ελλήνων, αναγνωρίζει τους Αλβανούς ως απογόνους των αρχαίων Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια: «Το δύσκολον ή μάλλον το αδύνατον του πράγματος κατανοεί τις αποβλέψας εις την φύσιν των Ιλλυριών και των απογόνων αυτών Αλβανών».

    Ο επιγραφολόγος Fick στο Beitrage του Bezzenberger (Τομ. Γ σελ. 266) αναγνωρίζει τους Αλβανούς ως απογόνους των αρχαίων Ιλλυριών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα ακόμα βιβλίο περί Αλβανών με τίτλο: “Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον” θα εκδοθεί το 1907 στην Αθήνα, από τον λόγιο και νομομαθή από το Ναύπλιο, Μιχαήλ Γ. Λαμπρυνίδη (1850-1915), ο οποίος διετέλεσε βουλευτής Ναυπλίας, σύμβουλος της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας και συγγραφέας ιστορικών μελετών. Λέει λοιπόν ο Λαμπρυνίδης: «Μία των αλλεπαλλήλων ανά τας ελληνικάς χώρας αθρόων βαρβαρικών μεταναστάσεων υπήρξε κατ’ εξαίρεσιν ήκιστα δυσήκεστος και πως ευεργετική διά τον Ελληνισμόν. Απ΄αυτών έτι των αρχών της ΙΔης μ.Χ. εκατοεντατηρίδος, περί το έτος 1320, φυλή εύρωστος, φυλή νομάδων, απόγονος των μενεπτολέμων Χαόνων ή Θεσπρωτών και των προελλήνων Σελλών, υπό λιμού και εμφυλίων σπαραγμών ελαυνομένη, διέσχισε τους δρυμούςκαι τας διασφαγάς του Πίνδου, τον Ζυγόν, και εξεχύθη αθρόως εις τα ευεπίβετα πεδία της εριβώλακος Θεσσαλίας, ένθα και κατεσκήνωσεν. Οι Αλβανοί, Σκιπετάρ, ως ωνομάζετο ο φερέοικος ούτος λαός, φεύγοντες τας πενιχράς της κοιτίδων αυτών νάπας, εισέβαλλον τότε εις την θεσσαλικήν γην».

    Ο Θ.Ι. Πασχίσης, αν και ταυτίζει λανθασμένα Έλληνες και Αλβανούς, γράφει: «…Ο Σκενδέρμπεης μετά των Αλβανών αντέστη κατά δύο Σουλτάνων, ους και ενίκησεν…Τότε νυν έχον δυνάμεθα διαιρέσει τους Αλβανούς εις δύο μεγάλους κλάδους εις Γκέγκας (ων Ιλλυριοι, Μαυροβούνιοι, Μυρδίται, Κούκοι, Πουλάται και λοιποί) και Τόσκους, ένθα, ως προείπομεν, και άλλοτε εγένοντο εξ Ηπείρου μεταναστεύσεις…Όλοι δε οι Τόσκοι καθορώσιν ότι το μέλλον αυτών εστί σφιγκτώς συνδεδεμένον τω του Ελληνισμού, ως και οι Θυάμιδες (Τσάμιδες) και Ιάπυδες (Λιάπηδες)…Οι Τόσκαι ή Τόσκιδες κατέχουσιν την μέσην Αλβανιαν, την Μουζακίαν, την χώραν του Βερετίου και του Τομάρου την Τομορίτσαν και μέχρι της Πρεμέτης. Η Θυαμουρία (Τσιαμουρία) περιλαμβάνει τους περί τον Θύαμιν και από Μαργαριτίου και Παραμυθίας οικούντας Αλβανούς…Ουδείς των κατοίκων της Αλβανίας ηνέχθη ποτέ ουδ’ ανεχθήσεται ίν’ απαρνηθεί την καταγωγήν αυτού την προγονικήν, την εκ των Πελασγών, και να ευρεθεί γεγυμνωμένος ως ξένος των εθνικών αυτού παραδόσεων, εφ’ αις σεμνύνεται, αναλογιζόμενος ότι προπάτορας έχει τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Πύρρον…Οι Αλβανοί ονομάζονται μεταξύ αυτών Σκηπετάροι, η δε χώρα ολόκληρος Σκηπερία».
    Γίνεται έκδηλο λοιπόν ότι ο Πασχίδης θεωρεί ως προγόνους των Αλβανών τους Ηπειρώτες και τον Πύρρο, τον δε Σκεντέρμπεη τον θεωρεί Αλβανό, την δε αλβανική γλώσσα συγγενική της αιολικής και δωρικής διαλέκτου ή ακόμα και μητέρα της Ελληνικής!!! Δηλαδή υποστήριζε ό, τι υποστηρίζει ο υποτιθέμενος δημιουργηθείς πό τον Ενβέρ Χότζα αλβανικός εθνικισμός. Φαντάζομαι ότι ο Χότζα υπήρξε και σε προηγούμενη ζωή και πλήρωσε τον Πασχίδη να κάνει αλβανική προπαγάνδα!!!

    Ο Αθανάσιος Γιάγκας στον πρόλογο του βιβλίου του Hammond για την Ήπειρο, ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΑ γράφει: «Κι όλοι γνωρίζουμε ότι με τη βοήθεια του Κάδμου οι Εγχελείς όχι μόνο ανεχαίτησαν τους Ιλλυριούς, μα και τους νίκησαν και τους υπέταξαν». Όμως οι Εγχελοί ήταν Ιλλυρική φυλή και ο Κάδμος θεωρείται από τους Έλληνες ως πατέρας του Ιλλυριού. Τελικά μεγαλύτεροι προπαγάνδα κάνουν οι Έλληνες ή οι Αλβανοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η Miranta Vickers συγγραφέα ς του βιβλίου «Οι Αλβανοί, μια σύγχρονη ιστορία» γράφει: Πολιτική της αλβανικής αρχαιολογικής έρευνας από το 1945 είναι να θεμελιώσει τον δεσμό μεταξύ αρχαίων Ιλλυριών και των σύγχρονων Αλβανών, ώστε να αποδείξει τη συνέχεια της αλβανικής εγκατάστασης όχι μόνο στο σύγχρονο αλβανικό κράτος, αλλά και στα διαφιλονικούμενα εδάφη του Κοσσυφοπεδίου στη Σερβία. Όσον αφορά την ακριβή προέλευση των Ιλλυριών και το κατά πόσο είναι πρόγονοι των σύγχρονων Αλβανών, πολυάριθμες θεωρίες υπάρχουν. Είναι πια γενικά αποδεκτό ότι ώς τον 7ο π.Χ. αιώνα στο έδαφος της σημερινής Αλβανίας είχαν εγκατασταθεί διάφορες φυλές που είχαν ως κοινό στοιχείο την ιλλυρική γλώσσα και πολιτισμό. Οι σύγχρονοι μελετητές περιγράφουν το σύνολο των φυλών αυτών, οι οποίες κατέβαλαν μεγάλο μέρος της Βαλκανικής Χερσονήσου φτάνοντας προς βορρά μέχρι τον Δούναβη ως Ιλλυριού. Όμως παραμένει αμφισβητούμενη ζήτημα αν το νότιο τμήμα της σημερινής Αλβανίας, κατοικείτο κυρίως από Ιλλυριούς ή Έλληνες. Κατά πάσα πιθανότητα αρχικά στην περιοχή αυτή υπήρχαν διάσπαρτοι ελληνικοί και ιλλυρικοί πληθυσμοί, όπως συμβαίνει και στις μέρες μας».

    Επίσης, η Μιράντα Βίκερς, γράφει: «Οι Σουλιώτες, που τότε αριθμούσαν 12.000 άτομα, ήταν Αλβανοί χριστιανοί». Άλλωστε το επίθετο «Σουλιότι» είναι αρκετά διαδεδομένο στην Αλβανία. Οι Σουλιώτες ήταν χριστιανοί Αλβανοί Τσάμηδες, που προέρχονταν από το γειτονικό Γραρδίκι, και που για να αποφύγουν τις καταπιέσεις των εξισλαμισμένων Τσάμηδων κατέφυγαν στο ορεινό Σούλι. Κάποιοι ωστόσο υποστηρίζουν ότι οι Σουλιώτες δεν είναι Τσάμηδες αλλά Γκέγκηδες Αλβανοί, προερχόμενοι από την Δίβρη (Dibër) της κεντρικής Αλβανίας. Οι Σουλιώτες ξύριζαν τους κροτάφους τους, που είναι συνήθεια γκέγκικη και φορούσαν τη γνωστή μας φουστανέλλα που είναι το συνηθισμένο φόρεμα στην κεντρική Αλβανία. Η φουστανέλλα καθιεωρώθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια σαν ελληνική εθνική φορεσιά, ενώ από λαογραφική σκοπιά δεν πρόκειται παρά για αλβανικό λαϊκό ένδυμα.

    Ας δούμε και το βιβλίο της Β. Ψιμούλη με τίτλο «Σούλι και Σουλιώτες». Η Ψιμούλη αποδεικνύει ότι οι Σουλιώτες ήταν Αλβανοί και καταρρίπτει τον μύθο ότι οι Αλβανοί ήρθαν για πρώτη φορά στην Ήπειρο ως μισθοφόροι του Στέφανου Δουσάν, αφού κατοικούσαν και πιο πριν στην Ήπειρο. Το βιβλίο της Ψιμούλη πρωτοεκδόθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, άρα είναι αντικειμενικό, εκτός αν και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών χρηματοδοτείται από τις μυστικές υπηρεσίες της Αλβανίας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Γεώργιος Νακρατζάς –αν και δεν θεωρείται αντικειμενικός- στο βιβλίο του «Η στενή εθνολογική συγγένεια των σημερινών Ελλήνων, Βουλγάρων και Τούρκων» γράφει: «Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού της αρχαίας Ηπείρου αποτέλεσε αντικείμενο επιστημονικών συζητήσεων στις οποίες υποστηρίχθηκαν διάφορες αντικρουόμενες απόψεις. Εκείνο που είναι γενικά παραδεκτό είναι ότι στην περιοχή της σημερινής ελληνικής Ηπείρου το ελληνικό στοιχείο ήταν πολυπληθές. Στο βόρειο τμήμα της αρχαίας Ηπείρου, σήμερα γνωστής ως Βορείου Ηπείρου, Έλληνες ήταν εγκατεστημένοι αποκλειστικά και μόνο σε παράλιες πόλεις-αποικίες, αναμεμιγμένοι με ισχυρό ιλλυρικό στοιχείο». Παραθέτει δε και απόσπασμα από την εκδοτική Αθηνών, η οποία γράφει: «…και μεγάλων λιμένων, όπως η Απολλωνία, το Δυρράχιο και οι πόλεις της δαλματικής ακτής, που είχαν ιδρυθεί σε βαρβαρικό περιβάλλον, του οποίου ο εξελληνισμός παρέμεινε επί μακρόν πολύ επιφανειακός. Τα ονόματα που απαντούν στις νεκροπόλεις της Επιδάμνου-Δυρραχίου αποδεικνύουν ότι ο πληθυσμός μιας τέτοιας πόλεως δεν ήταν αμιγής και αριθμούσε πολλούς κατοίκους με ονόματα ιλλυρικά». Στον δεύτερο τόμο του βιβλίου του ο Νακρατζάς δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για την ιλλυρική καταγωγή των Αλβανών. Γράφει: «Μελετώντας πιο λεπτομερειακά τον πληθυσμό της τότε Μακεδονίας διαπιστώνουμε ότι στην περιοχή της Φλώρινας κατοικούσαν Ιλλυριοί, οι οποίοι, κατά γενική μαρτυρία, θεωρούνται σαν πρόγονοι των σημερινών Αλβανών».

    Άρα και ο Νακρατζάς, παρ’ ότι φίλα προσκείμενος με τους Σλαβομακεδόνες, πιστοποιεί ότι η καταγωγή των Αλβανών από τους Ιλλυριούς αποτελεί κοινό τόπο της επιστήμης, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τη σύγχρονη γραμμή των στρατευμένων ιστορικών των Σκοπίων αλλά και της Ελλάδας που θέλουν τους Αλβανούς ως προερχόμενους τάχα από τον Καύκασο, διότι οι Αλβανοί του Τετόβου αποτελούν πονοκέφαλο για τους Σκοπιανούς. Όσο όμως και να θέλουν να αλλάξουν την ιστορία οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στο Τέτοβο όσο και στο Κόσοβο, και φυσικά σε ένα κομμάτι της Ηπείρου αναμεμειγμένοι φυσικά με Έλληνες Δωριείς.

    Ο Hobhouse παρατηρούσε πως πλησιάζοντας στο Αργυρόκαστρο άλλαζε η ενδυμασία των χωρικών και τη φαρδιά μάλλινη φουστανέλα των Ελλήνων αντικαθιστούσε η βαμβακερή των Αλβανών, ενώ χρησιμοποιούσαν πλέον την αλβανική γλώσσα. Ενώ μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων οι Χριστιανοί κάτοικοι μιλούσαν περισσότερο τα ελληνικά, εντούτις στην Ηπειρωτική ύπαιθρο οι περισσότεροι μιλούσαν Αλβανικά ενώ ελληνικά μιλούσαν περισσότερο οι άνδρες.

    Όσον αφορά στο Αργυρόκαστρο, ο Holland, ο οποίος επισκέφτηκε την Αλβανία το 1812, αναφέρει ότι η πόλη είχε πληθυσμό 4.000 οικογενειών από τις οποίες μόνο 140 ήταν ελληνικές (H. Holland, Ταξίδια στα Ιόνια νησιά, Ήπειρο, Αλβανία, σελ. 272, εκδ. 1899). Οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνονται από στοιχεία που δημοσίευσε το 1913 το γενικό στρατηγείο του ελληνικού στρατού, σύμφωνα με τα οποία από τους 11.590 κατοίκους του Αργυροκάστρου οι 9.895 ήταν Αλβανοί και μόνο 1695 Έλληνες (R. Puax, Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος, εκδ. 1913). Ο Holland γράφει επίσης ότι οι Χειμαριώτες ανήκουν στην αλβανική φυλή των Λιάπηδων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι ανάμεσα στην Αυλώνα και στο Δελβίνο. Άρα το ότι οι Χειμαριώτες είναι δίγλωσσοι, δεν είναι αλβανική προπαγάνδα του Χότζα. Ο Αραβαντινός το 1856, αναφερόμενος στην Κορυτσά του 1856, γράφει ότι η πόλη κατοικείτο από 2000 οικογένειες, σχεδόν όλες οικογένειες Αλβανών (Π. Αραβαντινός, Χρονογραφία της Ηπείρου, τόμος 2, σελ. 41, εκδ. 1856). Άρα η ιδανική εικόνα μια ελληνικής Βορείας Ηπείρου που την εξαλβάνισαν οι κακοί Αλβανοί με τη δημιουργία του αλβανικού κράτους, είναι μια εθνική νεοελληνική φαντασίωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το όνομα "Αλβανία" δεν προέρχεται από το Ιταλικό "Alba". Υπήρχε μία Ιλλυρική φυλή που λεγόντουσαν "Αλβανοί". Η Αλβανία λέγεται από μερικούς και "Αρμπερία" (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο "λ" και στο "ρ" (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν' π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria) κ.α. Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες».

    Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1). Άρα οι Αλβανίτες της Πελοποννήσου ταυτίζονταν κατά τις μεσαιωνικές πηγές με τους Ιλλυριούς. Και γεννάται το ερώτημα. Αφού όλοι αυτοί οι ελληναράδες θεωρούν τους Ιλλυριούς ως μη Έλληνες, γιατί θεωρούν τους Αρβανίτες ως Έλληνες;

    Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης» (εκδ. 2010, σελ. 620) υποστηρίζει ότι οι Αλβανοί δεν ήρθαν από τον Καύκασο, αλλά ότι έγινε ακριβώς το αντίθετο. Γράφει συγκεκριμένα: «Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή». Ως βιβλιογραφία ο Λαζάρου εκτός από τις αρχαίες πηγές χρησιμοποιεί και τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β.

    Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του, σελ. 619 «Πράγματι αρχαία πόλη Άλβα, της οποίας οι κάτοικοι καλούνται Αλβανοί, υπάρχει στην Κρήτη, στο Λάτιο της Ιταλικής χερσονήσου, στη Γαλατία, στην Ισπανία, στην Τρανσυλβανία κ.α.». Άρα λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης χιλιάδες χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη των Αλβανών από τον Καύκασο στα Βαλκάνια κατά τη βυζαντινή περίοδο. Φυσικά τέτοια άφιξη δεν έγινε ποτέ, αφού οι Αλβανοί ζούσαν επί χιλιετίες στα Βαλκάνια. Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι επιστήμονες (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής –και άρα ελληνικής- όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο Σκεντέρμπέι (ή Gjergji Kastrioti) καταγόταν από τη βόρεια Αλβανία. Ο πατέρας του (ο Gjon Kastrioti) ήταν Αλβανός από την Ντίμπρα (στα αλβανικά: Dibra ή Dibër) και η μητέρα του ήταν Σερβίδα (η Vojsavë ή Voisava). Το ότι ο Σκεντέρμπέι αποκαλούσε τον εαυτό του "Ηπειρώτη" δεν αποδεικνύει τίποτα. Οι Γερμανοί πριν 400 χρόνια αποκαλούσαν την αυτοκρατορία τους ως "Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία". Ήταν οι Ρωμαίοι Γερμανοί ή ήταν ο Καρλομάγνος Ιταλός; Φυσικά και όχι. Οι Έλληνες της Ανατολής αποκαλούνται "Ρουμ" (στα ελληνικά "Ρωμιοί) από το "Ρωμαίοι". Ήταν οι Έλληνες αυτοί Ιταλοί ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Ένα από τα πρώτα τουρκικά κράτη στην Μικρά Ασία ονομαζόταν «Σουλτανάτο των Ρουμ» (Diyar-I Rum). Ήταν οι Σελτζούκοι Ρωμαίοι ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Απλά μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων του σουλτανάτου αυτού ήταν Έλληνες (Ρωμιοί). Δείτε λοιπόν με τι γελοία επιχειρήματα προσπαθούν να βγάλουν κάποιοι τον Γκέγκη Σκεντέρμπεη Έλληνα από την Καστοριά, αφού θεωρούσε τον εαυτό του Ηπειρώτη!!! Αφού στο μυαλό του Σκεντέρμπεη Ηπειρώτες=Αλβανοί.

    Ας δούμε τι η διεθνής επιστημονική κοινότητα υποστηρίζει για τον Καστριώτη:
    1. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη-Πυρσός:
    «Σκεντέρμπεης ή Γεώργιος Καστριώτης. Ο εθνικός ήρως των Αλβανών. Ανήκον εις την επιφανή οικογένειαν των Καστριωτών, εγεννήθη δε τω 1403 ή 1404 (ή 1414) εκ πατρός Ιωάννου Καστριώτου, άρχοντος της εν Αλβανία Κρόιας και της Μιρδιτίας, και μητρός Βαϊσάβας, Σέρβιδος το γένος».
    Η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, που θεωρείται η πιο έγκυρη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια δεν λέει ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας. Λέει ότι ο πατέρας του ήταν Αλβανός από τη βόρεια Αλβανία κα ότιι η μητέρα του ήταν Σέρβα.

    2. Εγκυκλοπαίδεια Υδρία:
    «Ο Γεώργιος Καστριώτης, γνωστός και ως Σκεντέρμπεης, είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας. Γεννήθηκε το 1405 στην πόλη Ντίμπρα της Αλβανίας και πατέρας του ήταν ο Αλβανός φεουδάρχης Ιωάννης Καστριώτης».
    Πουθενά δε λέει η Υδρία ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας και ότι γεννήθηκε στην Καστοριά.

    3. Εγκυκλοπαίδια Ήλιος
    Διαβάζοντας τη βιογραφία του Καστριώτη από πουθενά δεν συνάγεται ότι ήταν Έλληνας ούτε κάτι τέτοιο αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Ήλιος, αντίθετα τον παρουσιάζει ως Αλβανό ήρωα.

    4. Ο. Μ. Δημίτσας ο συγγραφέας των Μακεδονικών και καθηγητής της ιστορίας στο Αρσακείω, αντικρούοντας τον Κ. Παπαρρηγόπουλο ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι ο Καστριώτης ήταν Σλάβος, απέδειξε με πειστικά επιχειρήματα ότι ο Καστριώτης ήταν Αλβανικής καταγωγής. Άρα ούτε ο Παπαρρηγόπουλος έλεγε ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας. Έλεγε ότι ήταν Σλάβος και ο Δημίτσας τον αντέκρουσε και απέδειξε ότι ο Καστριώτης ήταν Αλβανός.

    5. Ο Ιάκωβος Φαλμεράυερ γράφει: «Η οικογένεια των Καστριωτών ήταν Αλβανική, και επομένως ο Ιωάννης Καστριώτης ήταν καθαρός Αλβανός, και ο υιός αυτού Γεώργιος Καστριώτης ο Σκεντέρμπεης ήταν καθαρότατος Αλβανός Γκέκας και ήρωας εθνικός». Ο Φαλμεράυερ, αν και πανσλαβιστής και γνωστός πράκτορας, δεν υποστηρίζει ότι ο Καστριώτης ήταν Σλάβος, αλλά λέει ότι ήταν Αλβανός. Και φυσικά δε λέει ότι ήταν Έλληνας.

    6. Ο Φραγκίσκος Βλάγχος, επίσκοπος Σαππών της Αλβανίας, ο οποίος έγραψε βιογραφία του Σκεντέρμπεη, που εκδόθηκε το 1636 στη Βενετία λέει ότι οι Καστριώτες κατάγονται από ορεινό χωριό της περιοχής Ας της Αλβανίας, που ονομάζεται Καστράτος. Στο χωριό αυτό κατοικούσε η αλβανική φυλή Καστράτοι και εκείνη την εποχή υπήρχε εκεί ομώνυμη οικογένεια, η οποία διακρίθηκε στους πολέμους κατά των Τούρκων. Από αυτή την οικογένεια κατάγονταν οι Καστριώτες. Αυτά λέει Φραγκίσκος Βλάγχος που έγραψε βιογραφία του Καστριώτη, και φυσικά δεν λέει ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας από την Καστοριά.

    Αν ο Σκεντέρμπεης ήταν Έλληνας γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε κανένα μνημείο του, γιατί δεν μας είπαν κάτι στο σχολείο για αυτόν, γιατί δεν διαμαρτύρεται το ελληνικό κράτος για κλοπή ήρωα από τους Αλβανούς; Διότι κανένας σοβαρός Έλληνας επιστήμονας δεν αποδέχεται τις γελοιότητες ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας, και όσοι το κάνουν, το κάνουν για να κάνουν αντιαλβανική προπαγάνδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επομένως η άποψη περί μιας αμιγούς ελληνικής Ηπείρου μέχρι το Δυρράχιο από την αρχαιότητα είναι μια προπαγανδιστική εθνικιστική και μη αληθινή τοποθέτηση. Και η προσπάθεια κάποιων να διασπάσουν τους Αλβανούς σε Γκέγκηδες και Τόσκηδες, είναι αστεία. Η διαφορά των Τόσκηδων από τους Γκέγκηδες δεν είναι μεγαλύτερη από τη διαφορά π.χ. των Κρητικών από τους Θεσσαλούς κ.α. Παρά τις διαφορές τους κανείς δεν λέει ότι οι Θεσσαλοί είναι Έλληνες και οι Θράκες όχι ή αντιστρόφως. Οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια και στην Ήπειρο (ή τουλάχιστον σε μέρος αυτής).

    Ο Λουκάς Μπέλλος, στο βιβλίο του «Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσης» το οποίο εκδόθηκε το 1903, με γλωσσολογικά δεδομένα αποδεικνύει την αρχαιότητα της αλβανικής και τη συγγένειά της ως ένα σημείο με την ελληνική, δεδομένα που απορρίπτουν την δακική θεωρία ή τη θεωρία ότι οι Αλβανοί προέρχονται από τον Καύκασο, θεωρίες που με τόσο φανατισμό υποστηρίζουν ορισμένοι, αφού μεταξύ άλλων στην αλβανική υπάρχουν λατινικά δάνεια που εισήχθησαν στην αλβανική μεταξύ 1ου αιώνα π.Χ. και 2ου αιώνα μ.Χ., πολλούς αιώνες δηλαδή πριν από την κατά τη φαντασία άφιξη των Αλβανών στη σημερινή Αλβανία από τη Δακία ή τον Καύκασο τον μεσαίωνα. Ας δούμε όμως αναλυτικά τι γράφει ο Μπέλλος στις σελίδες 5-6 (ο οποίος ωστόσο λανθασμένα ταυτίζει φυλετικά Έλληνες και Αλβανούς): «ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης Αλέξανδρος ο Αλβανός…απαντών εις τα ύβρεις του ιταλού πρίγκηπος του Τουρίνου, αποκαλέσαντος τους Αλβανούς πρόβατα, μετ’ εθνικής υπερηφανείας καυχάται ότι οι Αλβανοί είναι εκείνοι οίτινες μετά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων καθυπέταξαν την Οικουμένην άπασαν. Γνωστόν δ’ ότι ο Σκεντέρμπεης και αυτός υπεγράφετο και υπό των άλλων προσηγορεύετο “ηγεμών των Αλβανών και των Ηπειρωτών”, αποδεικνύς ούτως τα δύο φύλα, τέκνα μιας και της αυτής μητρός».

    Συνεχίζει ο Μπέλλος και λέει:
    «Εξετάζοντες δε τους νυν Αλβανούς ανεξαρτήτως της χώρας, ην οικούσιν από πολλών βεβαίως χιλιετηρίδων, βλέπομεν, ότι έχουσι ταυτά προς τους άλλους Έλληνας ήθη και έθιμα, ων πλείστα ανέρχονται και μέχρι των ομηρικών έτι χρόνων, ως τα περί τους γάμους και τας κηδείας και τους έρωτας. Εν τη βορείω μάλιστα Αλβανία οι έρωτες υπενθυμίζουσι τους υπό του νομοθέτου των Θηβαίων επιβεβλημένους και εν Κρήτη και τη αρχαία Σπάρτη καθιερωμένους αγνούς και πλατωνικούς έρωτας…Ωσαύτως δε το βαθύτατον συναίσθημα της ατομικής υπερηφανείας, μάλιστα δε το της οικογενειακής τιμής, βαθυτάτην ορύσσουσι τάφρον διαχωρίζουσαν αυτούς των σλαβικών και των άλλων γειτόνων ευρωπαϊκών φυλών. Ως και το άγριον έθιμον της του αίματος οφειλής και της εκδικήσεως μόνον περί τον Ταΰγετον ευρίσκει ομοτρόπους παρά τοις αμειλίκτοις Μανιάταις» (σελ. 6-7).

    Κοινά επομένως ήθη και έθιμα στους Αλβανούς με τα αρχαία και σύγχρονα ελληνικά έθιμα. Αυτό βεβαίως δεν αποδεικνύει ότι οι Αλβανοί είναι φυλετικά Έλληνες, όπως υποστηρίζει ο Μπέλλος αλλά ότι οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στην βαλκανική από την αρχαιότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αξιοσημείωτα είναι τα όσα γράφει ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στο βιβλίο του Πελασγικά (εκδ. 1912), όπου αναφέρει: «Πιστεύουσιν δηλ. εν Αλβανία, ότι την τρίτην ημέραν μετά τον τοκετόν τρεις αόρατοι γυναίκες (οι Ελληνικαί μοίραι) προσερχόμεναι παρά την κλίνην του νεογνού φατίζουσιν, ήτοι προλέγουσιν, ορίζουσιν την τύχην αυτού, και ό, τι αν φατίση η τρίτη (η κυρίως Φατί-α λεγομένη) τούτο δέχονται και αι λοιπαί δύο. Αι γυναίκες αύται καλούνται Φατί-τε και Φατίες. Παν δε το συμβαίνον κατόπιν εν τω βίω του παιδός αποδίδεται εις την φάτιν, ήτοι πρόρρησιν των Μοιρών τούτων και λέγουσι: κεστού ε σκρουάνε Φατίτε “ούτως αυτό έγραψαν οι Φατίες”. Πρβλ. ελλην. Φάτις “χρησμός”, θέσφατον, φατίζω». Άλλη μία απόδειξη ότι οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια από την αρχαιότητα (σε βαθμό ώστε να έχουν σημειωθεί αλληλεπιδράσεις με τους Έλληνες και άλλες γειτονικές φυλές). Πώς διασώθηκε αυτό το ‘αρχαιοελληνικό’ έθιμο στους Αλβανούς, αν οι Ιλλυριοί εξαφανίσθηκαν και οι Αλβανοί ήρθαν τον μεσαίωνα στη σημερινή Αλβανία από τη Δακία ή τον Καύκασο;

    Όπως μάλιστα είχε γραφτεί το 1874 στο «Δεκέβαλος» (αρ. 2 και 7) «επί των οροπεδίων της Αλβανίας απαντώνται πλείστοι νομάδες και ποιμένες λαοί, παρ’ οις ανευρίσκονται Ομηρικά έθη και ήθη και έθιμα. Εν τη Αλβανία, όπως έγραφε και εις Γαλάτης, πολλαί σκηναί της Ιλιάδος και της Οδύσσειας αλλά και της Αινειάδος διαδραματίζονται πολλά ολίγον αυταίς παραλάσσουσαι». Απόγονοι λοιπόν των Πελασγών οι Αλβανοί;

    Ο Γάλλος ακαδημαϊκός Jean Faucounau στα βιβλία του Le déchiffrementdu Disque de Phaistos, 1999, Les Proto-Ioniens : histoired'un peuple oublié, Paris 2001, Les Peuples dela MeretleurHistoire, 2003 και Les Origines Grecques à l'Agede Bronze, 2005 υποστηρίζει ότι οι αλβανόφωνοι Πελασγοί της κυρίως Ελλάδας εξελληνίστηκαν γλωσσικά. Άρα οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες από την αρχαιότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η Μαρία Μιχαήλ Δέδε στο βιβλίο της «Οι Έλληνες Αρβανίτες» στο κεφάλαιο «Η γλώσσα των Ιλλυριών, των Σκιπετάρ και των Ελλήνων Αρβανιτών» γράφει: «Για τη γλώσσα των Ιλλυριών ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Γνωρίζουμε από τον Πλούταρχο πως ο Πύρρος, νέος ακόμη, θέλοντας να περάσει στην περιοχή των Ιλλυριών κάτι σημείωνε στη φλούδα δένδρου και ειδοποιούσε τους Ιλλυριούς φρουρούς. Τι σημείωνε όμως δεν γνωρίζουμε. Δεν πρέπει απαραίτητα να ήταν γράμματα. Αν ήταν, τότε θα ήταν ελληνικά, αφού τίποτε γραπτό δεν υπάρχει ιλλυρικό. Ο Treilder συμπεραίνει πως πάντως η γλώσσα θα έπρεπε να ήταν καταληπτή από τους Ιλλυριούς…Υποστηρίζεται ακόμη πως πρόκειται για κράμα επιτοπίων στοιχείων με τη θρακική. Ο Maltebrun τη θεωρεί ημιελληνική και ο Schleicher δεύτερο κλάδο της ελληνικής. Ο Hahn ίσως βρίσκεται λογικώτερα περισσότερο κοντά στην αλήθεια χαρακτηρίζοντας την γλώσσα η οποία δημιουργήθηκε με την στενή επαφή των Ιλλυριών, Μακεδόνων και Ηπειρωτών, άποψη η οποία αφήνει και πολλά περιθώρια εξελικτικής διαμορφώσεως» (σελ. 76-77).

    Για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε ότι οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια και όχι απόγονοι των Αλβανών του Καυκάσου ή απόγονοι των Κάρπων από τη Δακία. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από κοινά έθιμα που υπήρχαν στους Αλβανούς και στους Έλληνες γείτονες τους. Διαπιστώνουμε επίσης την Αλβανική καταγωγή των Σουλιωτών αλλά και τη στενή σχέση των Αλβανών με τους Αρβανίτες. Διαπιστώνουμε επίσης ότι ο Πύρρος και οι Ηπειρώτες ήταν δίγλωσσοι, και γνώστες της ιλλυρικής. Ποια ήταν η μητρική τους (η ιλλυρική ή ελληνική) δεν είναι σαφές, και ούτε έχει μεγάλη σημασία.
    Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς όπως ο Εκαταίος, ο Στράβων, ο Θουκυδίδης και άλλοι θεωρούσαν τους Ηπειρώτες βαρβάρους (έστω και πολιτισμικά αν όχι φυλετικά) και δεν θεωρούσαν την Ήπειρο μέρος της Ελλάδας, ασχέτως αν στους κατοίκους της συμπεριλαμβανόταν και Έλληνες, ασχέτως αν υπήρχαν ελληνικές αποικίες (π.χ. Επίδαμνος κ.α.). Ο Εκαταίος μιλάει για «Θράκες, Ιλλυριούς και Ηπειρώτες», άρα θεωρεί τους Ηπειρώτες ως ξεχωριστή εθνότητα, ενώ παρακάτω γράφει: «και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θράκες και τινά μέρη της Θεσσαλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας τα άνω Θεσπρωτοί…Ηπειρωτικά έθνη». Και ο Στράβων γράφει ότι «η δ’ ουν Βοιωτία, πρότερον μεν υπό βαρβάρων ωκείτο Αόνων και Τεμμίκων και Λελέγων και Υάντων..ως δ’ αύτως υπό Θρακών και Πελασγών».

    Οι Ηπειρώτες (όσο και μέρος των Μακεδόνων) ήταν γραικοφωνήσαντες Πελασγοί ή Ιλλυριοί. Από την γλώσσα των Ηπειρωτών ελάχιστες λέξεις έχουν βρεθεί, που δύσκολα μπορούν να αποδειχθούν αν είναι ελληνικές ή αλβανικές, όπως οι λέξεις άσπετος, δάξα, λυρτόν, πελειούς. Το όνομα πελειούς είναι η λέξη πέλιος που σήμαινε γέροντας στη γλώσσα των Θεσπρωτών (στα αλβανικά «πλακ» σημαίνει γέροντας). Στα Ηπειρωτικά η λέξη «δάξα» σήμαινε θάλασσα (στα αλβανικά det σημαίνει θάλλασα), από όπου προήλθε και το όνομα της θεάς Θέτιδος (det > Θέτις) με τροπή του θ σε δ, όπως συμβαίνει και στη Μακεδονική. Η λέξη «Άσπετος» ήταν όνομα του Αχιλλέα (στα αλβανικά «σπέιτε» σημαίνει γρήγορος), αφού ο Αχιλλέας στον Όμηρο ονομάζεται «έχοντας γρήγορα πόδια». Είτε η λέξη αυτή είναι αρχαία αλβανική/Ιλλυρική είτε προέρχεται από την ελληνική λέξη άσπευστος (το α επιτατικό), δηλαδή πολύ γρήγορος, από όπου προήλθε και το αλβανικό σπέιτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οι Θεσπρωτοι και οι Χάονες ήταν Αλβανοί (Ελληνοπελασγοί;). Ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στον άγνωστο δεύτερο τόμο των Πελασγικών του, που εκδόθηκαν 20 χρόνια αργότερα από το πρώτο βιβλίο του. Γράφει:
    «Θεσπρωτοί και Χάονες ήσαν οι αρχαιότεροι κάτοικοι της Ηπείρου, οι δε Θεσπρωτοί υπήρξαν κάτοχοι πιθανώς δε και ιδρυταί του εν Δωδώνη μαντείου του Διός. Οι Χάονες φύλον Πελασγικόν λέγονται πρώτοι κάτοικοι και εν αρχή κάτοχοι της όλης χώρας, ύστερον περιορισθέντες εις την περιοχήν την ονομαζομένην Χαονίαν ή κάτω Πελασγίαν. Παρά δε τοις ποιηταίς Χαόνιος λέγεται ταυτοσήμως προς το Δωδωναίος. Ο Ζευς έφερε το επώνυμον Χαόνιος. Ο Θεσπρωτός ήτο υιός του Λυκάονος, υιού του Πελασγού».

    Άρα οι Χάονες και οι Θεσπρωτοί ήταν Πελασγοί (Ιλλυριοί/Αλβανοί; Πρωτο-Έλληνες; …). Γράφει ο Θωμόπουλος:
    «Το εν Δωδώνη μαντείον ελέγοντο ιδρύσαντες οι Θεσπρωτοί…Το μαντείον έκειτο υπό του όρους της Δωδώνης Τόμαρον ή Τομούρον και Τμάρον, οι δε ιερείς ελέγοντο τόμουροι ή θέμιστες. Το όνομα του όρους Τόμορρι σώζεται και μέχρι σήμερον και επαρχία Τομορρίτσεα παρά τους πρόποδας του όρους. Ο Χριστοφορίδης εν τω Λεξικώ αυτού της Αλβανικής γλώσσης γράφει: “θεωρείται το Τόμαρον όρος ιερόν και κατοικητήριον του θεού των Πελασγών, τουτέστι των αρχαίων Σκιπετάρων, όθεν κατ’ έτος τρέχουσιν επί του ιερού όρους προς επίσκεψιν χάριν ευλαβείας. Ονομάζουσι προς τοις άλλοις το Τόμαρον μάλι Τε μίτιτ = το όρος του ιερού”. Κατ’ αρχάς μεν άνδρες ήσαν οι εν τω ιερώ προφητεύοντες, ύστερον δε διωρίσθησαν τρεις γραίαι πέλειαι ή πελειάδες λεγόμεναι. Ο Ηρόδοτος φρονεί ότι πελειάδες εκλήθησαν υπό των Δωδωναίον αι γυναίκες εκ τούτου, ότι ήσαν βάρβαροι (ήτοι ξενόγλωσσοι) και εφαίνοντο εις αυτούς μη εννοούντας την ξένην γλώσσαν ομιλούσαι ομοίως ως όρνιθες…Η ιδέα ότι αι ιέρειαι ελέγοντο Πέλαιαι, διότι ήσαν γραίαι φαίνεται ουχί αξιόπιστος, καθόσον ο Ηρόδοτος ομιλεί περί τριών γυναικών ιερειών διαφόρου ηλικίας, ων μάλιστα η μία ήτο και νεωτάτη. Γραιαι δε ελέγοντο αι ιέραιαι ουχί δια την ηλικίαν, αλλά διότι εν τη γλώσση των Πελασγών Αλβανών γκρού-α σημαίνει γυνή». Άρα αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι η γλώσσα των ιερειών ήταν η αλβανική/ιλλυρική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ενώ τα δεδομένα για την αλβανική φύση της αρχαίας ηπειρωτικής γλώσσας είναι πενιχρά, τα δεδομένα για την αλβανική-ιλλυρική φύση μέρους της αρχαίας μακεδονικής είναι πιο πολλά και αρκετά πειστικά, ώστε ανέτως δυνάμεθα ότι το γλωσσικό υπόστρωμα της μακεδονικής πριν τον εξελληνισμό των Μακεδόνων ήταν αλβανικό. Στο λεξικό του Ησυχίου υπάρχουν μακεδονικές λέξεις, που δεν σημαίνουν τίποτα στα ελληνικά, ενώ μπορούν να ετυμολογηθούν από τα αλβανικά. Για παράδειγμα, η λέξη βαβρήν στα μακεδονικά σήμαινε υπόσταση ελαίου. Η λέξη ετυμολογείται από τις αλβανικές λέξεις βάj που σημαίνει έλαιο και τη λέξη ρεν που είναι μετοχή του ρήματος bίε που σημαίνει πέφτω. Άρα βαβρήν εκ του βάj και ρεν = το έλαιο που πέφτει. Αυτό και από μόνο του αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη του ότι η αλβανική γλώσσα ομιλείτο στη Μακεδονία κατά τους αρχαίους χρόνους. Μια άλλη καθαρά αλβανική λέξη στα αρχαία μακεδονικά την οποία παραδίδει ο Φρύνιχος είναι η λέξη ρύμη που σημαίνει στενωπός. Η λέξη αυτή είναι η μετοχή του ρήματος ρύj(=εισέρχομαι) η οποία είναι ρύμε και σημαίνει εισερχόμενος. Άλλη αλβανική λέξη στα Μακεδονικά είναι το κάρπεα που σημαίνει όρχηση και σχετίζεται με την αλβανική λέξη καρτσέj που σημαίνει χορεύω. Ομοίως και η μακεδονική λέξη σάρισα (= μακρύ δόρυ) σχετίζεται με την αλβανική λέξη σάρρεα που σημαίνει πριόνι.

    Αλβανικές λέξεις ανιχνεύονται σχεδόν σε όλες τις ελληνικές διαλέκτους. Για παράδειγμα, στα αρχαία λακωνικά υπήρχε το όνομα Κασσάνδρα, το οποίο ο Ησύχιος το μεταφράζει ως «Αλεξάνδρα εν Λακαιδεμονία». Αλέξανδρος είναι σύνθετη λέξη από το αλέκω και ανήρ που σημαίνει αυτός που αποκρούει, εμποδίζει τους άνδρες. Άρα το Κασσάνδρα είναι σύνθετη λέξη από το κασς και άνδρα. Το κασς θα πρέπει να έχει την ίδια σημασία με το αρχαιοελληνικό αλέκω. Στα αλβανικά κjας σημαίνει αλέξω, απομακρύνω, αποχωρίζω. Άρα το πρώτο συνθετικό του ονόματος Κασσάνδρα είναι υπόλειμμα της πελασγικής εποχής, όπου ομιλείτο στον ελλαδικό χώρο η αλβανική. Ομοίως αλβανική λέξη είναι και η λακωνική λέξη που διασώζει ο Ησύχιος διασάτηρ και σημαίνει «διαπαίζειν». Είναι τύπος απαρεμφάτου. Έχετε δει ελληνικό απαρέμφατο να λήγει σε –ηρ; Όχι!!! Και όμως η λέξη αυτή είναι αλβανικό απαρέμφατο, κατουσίαν γερούνδιο, που διεσώθη στη λακωνική. Το δια-σατήρ ετυμολογείται από το αλβανικό σάjτουρ που σημαίνει «το ονειδίζειν, εμπαίζειν». Δηλαδή το λακωνικό σάτηρ διατήρησε την κατάληξη του αλβανικοπελασγικού σάjτουρ. Από εκεί προέρχεται και η ελληνική λέξη σάτυρα. Στα αρχαία Κυπριακά υπάρχει η λέξη αγαθός που διασώζει ο Ησύχιος. Η λέξη αυτή σημαίνει σιωπά. Έχετε δει ελληνικό ρήμα τρίτου ενικού προσώπου να λήγει σε –ος; Στην πραγματικότητα αυτή η λέξη δεν είναι τίποτα άλλο από τις αλβανικές λέξεις ας γjα θος που σημαίνει «τίποτα δεν έλεγε», άρα σιωπά.

    Όλα αυτά για άλλα μία φορά αποδεικνύουν την παρουσία των Αλβανών στα Βαλκάνια από την αρχαιότητα, την καταγωγή τους από τους Ιλλυριούς, την αλβανική καταγωγή μέρους των αρχαίων (και σημερινών) Ηπειρωτών, τις κοινές πολιτισμικές και γλωσσικές επιδράσεις ανάμεσα στους Αλβανούς και στους αρχαίους Έλληνες και όλα αυτά φυσικά και δεν είναι προπαγάνδα του Ενβέρ Χότζα ούτε των Αλβανών εθνικιστών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και τώρα ας εξετάσουμε τη γλώσσα των Ιλλυριών. Αυτή ήταν αναμφίβολα αλβανική. Αν είχαμε κάποιες σωζόμενες ιλλυρικές λέξεις και αυτές μπορούσαν να ετυμολογηθούν με την αλβανική, αυτό θα ήταν πανηγυρική επιβεβαίωση ότι η γλώσσα των Ιλλυριών ήταν αρχαία αλβανικά. Και όμως τέτοιες λέξεις υπάρχουν. Μια διασωζόμενη ιλλυρική λέξη είναι η σαβαΐα.

    Ο Αμμιανός Μαρκελίνος γράφει: «Υπάρχει ποτό που ονομάζεται sabaja στους φτωχούς Ιλλυριούς από κριθάρι ή καρπούς μεταβεβλημένους».

    Ο Παναγιώτης Κουπιτώρης (θεωρεί τους Αλβανούς ως απογόνους των Ιλλυριών, αν και ταυτίζει κακώς φυλετικά Έλληνες και Ιλλυριούς) στο βιβλίο του «Αλβανικαί Μελέται» σχετίζει τη λέξη αυτή με τα αλβανικά ως εξής: «Παραβάλλω δ’ αυτήν εγώ προς την αλβανικήν τον δε τον τρόπον. Εάν υποτεθή ότι διά πτίσεως και εκθλίψεως μετεβάλλετο εις υγρόν το πενιχρόν τούτο ποτόν, επειδή κατεσκευάζετο αδιαφόρως εκ κρίθης ή καρπών και ύδατος, η λέξις εσήμαινε κυρίως πτισάνην, έκθλιμμα. Και επειδή το θλίβω είτε θλω και εκθλίβω, πτίσσω και εκπιέζω αλβανιστί λέγεται έντε τη υδραϊκή και τοσκική σseμπ, τοσκιστί δε σseμbόj, οίον θλίβω ελαίας = σseμπ (και σseμbόj) ουλήν, το δε έκθλιμμα και εκπίεσμα λέγεται σseμbίμ υ, η ιλλυρική λέξη sabaja και sabajum φαίνεται ούσα αυτή η αλβανική σseμbίμ, προς ην ταυτίζεται και η ρίζα και η σημασία, αλλ’ υπό τον τύπον σseμbέjeja ή σseμbέ ja, ην κατάληξιν πλείσται αλβανικαί λέξεις έχουσιν, αντί της εις την ελληνικήν κατάληξιν μα αντιστοιχούσης και το αποτέλεσμα δηλούσης σseμbί-μ-υ = πτισάνη έκθλιμμα, και εντεύθεν ζύθος» (σελ. 44).

    Άρα το ιλλυρικό sabaja ταυτίζεται πλήρως με το αλβανικό σseμbόj και σseμbέja τόσο λεξιλογικά όσο και νοηματικά, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα ότι η ιλλυρική γλώσσα ήταν η αρχαία μορφή της αλβανικής γλώσσας. Ο Κουπιτώρης δείχνει παρόμοια ταύτιση με την αλβανική (και έμμεσα και με την ελληνική) των ιλλυρικών λέξεων Δευάδαι και ρίνον, για να καταλήξει στο ορθό συμπέρασμα ότι «η ιλλυρική γλώσσα ην ουχί αλλοτρία της ελληνικής αλλά διάλεκτος αυτής απωτέρα των άλλων και οι Ιλλυριοί ελληνικόν φύλον. Διότι ιλλυρική και ηπειρωτική διάλεκτος, αι λαλούμεναι πότε ένθα η νυν αλβανική, αποχωρισθείσαι πρωιαίτατα εκ της ελληνικής και του λοιπού ανεπίμικτοι προς αυτήν πέραν του Πίνδου μένουσαι, προς δε και μετ’ οθνείων στοιχείων συμφυραθείσαι, απελείφθησαν της προόδου και της επί το κομψότερον αναπτύξεως της ελληνικής» (σελ. 49).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Οι πρώτοι κατοικοι της Κέρκυρας ήταν Ιλλυριοί. Αυτό το γράφει ο Στράβων (269), και λέει ότι το νησί το κατείχαν αρχαιότατα οι Λιβυρνοί, γένος Ιλλυρικό. Αυτό επιβεβαιώνεται και ετυμολογικά. Τα ονόματα του νησιού στην αρχαιότητα ήταν Σχερία, Κέρκυρα και πολύ μεταγενέστερα Δρεπάνη. Δρεπάνη αποτελεί μετάφραση των Ελληνόφωνων κατοίκων που εποίκισαν το νησί και μετέφρασαν στα ελληνικά τα αλβανικά τοπωνύμια Σχερία και Κέρκυρα. Δρεπάνη από το δρέπανον λόγω του δρεπανοειδούς σχήματος. Η Σχερία ετυμολογείται από το αλβανικό σκjερ που σημαίνει σχίζω, κόπτω. Κέρκυρα είναι μια άλλη αλβανική λέξη με την ίδια σημαία με το Σχερία. Στα αλβανικά υπάρχει το ρήμα κερτσίj που σημαινει τέμνω. Η μετοχή του ρήματος είναι κέρτσουρε που σημαίνει κεκομμένος.

    Αρα Σχερία = σκjερ = κοβω
    Κέρκυρα = κέρτσουρε = κεκομμένος (να προσεχθεί ο τονισμός στην προπαραλλήγουσα, η αρχαία προφορά του υ ως ου, και ο τσιτακισμός του κ).

    Σχερία λοιπόν ίσως υποδηλοί και ότι η νήσος φαίνεται ως σχισμή της ηπείρου.
    Συμπερασμα: ο Στράβων λέει ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Κέρκυρας ήταν Ιλλυριοί, και μπορούμε να ετυμολογήσουμε τα πρώτα τοπωνύμια της Κέρκυρας μέσω της Αλβανικής, οι Ιλλυριοί μιλούσαν Αλβανικά (έστω και με μεγάλες διαφορές από τα σημερινά αλβανικά)!!!

    Τώρα το αν η ελληνική γλώσσα ομιλούνταν στην αρχαιότητα μέχρι την Επίδαμνο κ.α., αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες εξελλήνισαν απλώς γλωσσικά, όχι φυλετικά, τους αυτόχθονες αλβανοπελασγούς, κάτι που σημαίνει ότι αυτό που αποκαλούμαι αρχαίοι Έλληνες δεν είναι τίποτα άλλο από εξελληνισθέντες νοτιοπελασγοί και ότι οι κάτοικοι προς τα βορειο-ανατολικά (σήμερα Ήπειρος, βόρεια Ήπειρος κ.τ.λ.) ήταν κυρίως Αλβανοί. Το γεγονός ότι πολλά προελληνικά ονόματα και τοπωνύμια, καθώς και ονόματα θεών και ηρώων της ελληνικής μυθολογίας δεν μπορούν να ετυμολογηθούν από την ελληνική, αλλά ετυμολογούνται άνετα από την αλβανική, πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις. Γιατί λοιπόν πολλά από τα προελληνικά ονόματα δεν μπορούν να ερμηνευθούν μέσω της ελληνικής, της λεγόμενης σλαβομακεδονικής, της τουρκικής, των σημιτικών γλωσσών ή οποιασδήποτε άλλης γλώσσας, παρά μόνο μέσα από την αλβανική;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στον πρόλογο της νεώτερης έκδοσης του βιβλίου του Θωμόπουλου από τις εκδόσεις Β. Ρηγόπουλου ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Δελαδήμος και άριστος γνώστης αρχαιολογικών και προϊστορικών ζητημάτων γράφει: «Ωρισμέναι περιπτώσεις ερμηνείας Πελασγικών λέξεων δια της Αλβανικής είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακαί. Π.χ. η Λάρισα (= ακρόπολις) συσχετίζεται με το αλβανικό λjάρτε = υψηλός. Το αρχαίον όνομα Κραναοί των Αθηναίων θεωρείται απλή Ελληνική μετάφρασις του Πελασγικού Αθηναίοι, εάν το όνομα Αθήναι συσχετισθεί προς το Αλβανικόν θάνεα = η κρανέα (η κρανιά)». Αυτή η τελευταία παρατήρηση του Δελαδήμου δείχνει ξεκάθαρα ότι η Αθήνα ήταν μια αλβανική πόλη, και οι ελληνόφωνοι από τη Θράκη, όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετονόμασαν τους Αθηναίους σε Κραναούς. Από την αλβανική αυτή λέξη θάνεα πήρε το όνομά της και η θεά Αθηνά, άρα δεν ονόμασε η Αθηνά την πόλη ως Αθήνα, αλλά η θεά της σοφίας πήρε το όνομά της από την πόλη. Το ότι η Αθηνά ήταν μια Αλβανίδα θεά αποδεικνύεται και από δύο βασικά της επίθετα που έχουν ξεκάθαρα αλβανική ετυμολογία. Το επίθετο της Αθηνάς Παλλάς δεν σχετίζεται με το ελληνικό πάλλω, όπως λένε μερικοί γραφικοί ελληναράδες παρετυμολόγοι, αλλά με το αλβανικό πάλσε-α που σημαίνει μυελός, εγκέφαλος. Στην ελληνική μυθολογία ο Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Δία και ήταν η θεά της σοφίας. Άρα το επίθετο Παλλάς δείχνει ότι η Αθηνά ήταν η θεά της σοφίας. Ομοίως και το επίθετο της θεάς Αθηνάς Τριτογένεια σημαίνει την γεννηθείσα από τον εγκέφαλο, αφού στα αλβανικά τρουτ σημαίνει εγκέφαλος. Και όμως μερικοί Έλληνες παρετυμολόγοι λένε ότι τάχα το Τριτογένεια σημαίνει την γεννηθείσα τρίτη στη σειρά, παρά το γεγονός ότι ο Ησύχιος γράφει ότι οι Αθαμάνες ονόμαζαν την κεφαλήν ως τριτώ. Ομοίως και ο Σουίδας: «Τριτογενής η Αθηνά η επεί τρίτωνα την κεφαλήν Αθαμάνες λέγουσιν». Προφανώς η λέξη τριτώ στους Αθαμάνες είναι αλβανικό κατάλοιπο.

    Κατά παράδοξο τρόπο, η λέξη θάνε-α στα αλβανικά σημαίνει «λόγος», και φυσικά η Αθηνά ήταν η θεά του λόγου και της σοφίας. Το προελληνικό όνομα Υμηττός ετυμολογείται από το αλβανικό hύμετε που σημαίνει σκιά, δάσος, το προελληνικό όνομα Λυκαβητός προέρχεται από το αλβανικό λjουκ βέτε που σημαίνει λόφος βαιός, μονήρης. Το όνομα Τήνος είναι αλβανικό από την αλβανική λέξη τίνε που σημαίνει υγρασία, γι’ αυτό και στην αρχαιότητα η Τήνος λεγόταν Υδρόεσσα. Πολλά ονόματα από την ελληνική μυθολογία ετυμολογούνται μέσα από την αλβανική. Για παράδειγμα ο Χάρων ετυμολογείται από το αλβανικό χαρόj που σημαίνει λησμονώ. Γι’ αυτό λοιπόν και ο Χάροντας όταν περνάει στον Άδη τις ψυχές, τις ποτίζει με το νερό της λησμονιάς.

    Τα αλβανικά ομιλούνται στην περιοχή της Αλβανίας τουλάχιστον από τον 2ο μ.Χ. αιώνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ας επιστρέψουμε όμως στο βιβλίο του Λουκά Μπέλλου «Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσης», το οποίο κονιορτοποιεί τις μπαρουφολογίες περί δακικής προέλευσης του Ευαγγελίδη. Γράφει ο Μπέλλος:
    «Αλλ’ η επισταμένη της αλβανικής διαλέκτου μελέτη και ανάλυσις πάντας τους λήρους τούτους ως αράχνης ιστούς, το δη λεγόμενον, δύναται να διαλύσει, αποδεικνύουσα ότι ούτοι (οι Αλβανοί) ήσαν οι αρχαιότατοι κάτοικοι της Ιλλυρικής ή Ελληνικής Χερσονήσου και ουχί όμαιμοι και αδελφοί απλώς των Ελλήνων, αλλ’ η αυτή εκείνη μεγαλουργός και ευγενής φυλή, η εις τον ινδοευρωπαϊκόν κλάδον ανήκουσα, πολλάς δε προ του Ομήρου χιλιετηρίδας κατέχουσα σύμπασαν την ανατολικήν της Μεσογείου λεκάνην…Και ότι μεν η αλβανική υπέρ πάσαν άλλην του ινδοευρωπαϊκού κλάδου γλώσσαν συγγενεύει προς την Ελληνικήν, απομακρυνομένη και αυτής της Λατινικής (ήτις άλλως υπό των γραμματικών θεωρείται αδελφωτάτη τη ελληνική τόσον ώστε πιστεύεται, ότι ην χρόνος, καθ’ ον ην ηνωμένη μετ’ αυτής), σαφώς υποδεικνύουσι και αυτοί οι απλοί φθόγγοι του αλφαβήτου…
    Αλλ’ όπως αποδειχθεί επιστημονικώς ότι η Αλβανική εστί το αρχαιότατον και ζων κειμήλιον της ελληνικής γλώσσης…πλην της φθογγολογίας και της ετυμολογίας δέον να βασανισθώσι και οι τύποι και αι άλλαι γραμματικαί λεπτομέρειαι της διαλέκτου. Και περί μεν των φθόγγων ικανά εν τοις πρόσθεν ελέχθησαν, ωσαύτως δε και το επισυναπτόμενον επίτομον λεξικόν αποδεικνύει την ταυτότητα των ριζών. Αλλά πλην των ελληνικών ριζών το εικοστόν περίπου των λέξεων φαίνονται έχουσαι σχέσιν ή και προφανώς πηγάζουσι και ειλημμέναι εισίν εκ της λατινικής γλώσσης, διό επάναγκες θεωρώ να διευκρινισθεί και καθορισθεί η σχέσις αύτη της αλβανικής προς την λατινικήν.
    Αι εις την αλβανικήν διάλεκτον εισχωρήσασαι λατινικαί λέξεις, λείψανον της ρωμαϊκής κοσμοκρστορίας, φαίνεται ότι δεν είναι αρχαιότεραι του 1ου π.Χ. μέχρι του δευτέρου μ.Χ. αιώνος. Τα ονόματα λ.χ. των ημερών της εβδομάδος ιστορικώς τυγχάνει γνωστόν ότι παρά των Αιγυπτίων παραληφθέντα μετεδόθησαν ανά τον άλλον κόσμον υπό των Ρωμαίων, ουχί προ πολλού, γράφει ο Δίων ο Κάσσιος ο περί τα 200 μ.Χ. γράψας, ως επίσης και τα των μηνών ονόματα, άτινα σώζονται και εις την δημώδη και τας άλλας νέας ευρωπαϊκάς γλώσσας.
    Ωσαύτως δε και άλλαι τινές λατινικαί λέξεις φαίνονται ότι περί την αυτήν εποχήν εισεπήδησαν εις την αλβανικήν. Τα ερεβίνθια λ.χ. υπό των Αλβανών λέγονται νυν κίκερα (με κάππα). Ωσαύτως δε κατά Πλούταρχον, κίκερα εκαλούντο και υπό των Ρωμαίων. Γνωστόν όμως τυγχάνει εκ της λατινικής γραμματικής ότι το c μετά τον 2 μ.Χ. αιώνα προ του ε και ι επροφέρετο ως τσε και τσι, ως το έχουσιν οι Ιταλοι νυν, ceci (τσετσι) λέγοντες τα ερεβίνθια. Άλλαι πάλιν λέξεις λατινικαί παρεισέφρησαν εις την αλβανικήν, ως και εις την άλλην ελληνικήν, μετά την ανάδειξιν του Βυζαντίου ως πρωτευούσης του ρωμαϊκού κράτους…Τότε δε φυσικώ τω λόγω και εις την Αλβανίαν, ως και εις άπασαν την άλλην Ελλάδα εισήχθησαν και λέξεις λατινικαί…
    Ουδόλως δε απίθανον, ότι τινές των λατινικών λέξεων ή μάλλον ριζών ανέρχονται εις την αρχαιοτάτην εποχήν, καθ’ ην και η λατινική απετέλει μέρος της ελληνικής, ως παραδέχονται οι γραμματικοί. Όπως δ’ άλλαι πάλιν ανελήφθησαν εκ της λατινικής, αφού αύτη τας είχε παραλάβει εκ της ελληνικής. Μη λησμονώμεν δ’ ότι Ταραντίνοι και Ακραγαντίνοι και Κροτωνιάται και Συρακούσιοι και οι άλλοι της μεγάλης Ελλάδδος κ’ατοικοι και εγειτνίαζον, αλλά και πολλώ πρότερον των Ρωμαίων είχον ανέλθη εις ύψος πολιτισμού και πολιτικής δυνάμεως, εις ο πολλώ βραδύτερον ανήλθεν η Ρώμη. Ώστε πολλαί λατινικαί φαινόμεναι λέξεις ουδόλως απίθανον να εισήλθον εις Αλβανίαν ως και εις Ρώμην και Ιταλίαν εκ της μεγάλης Ελλάδος, μεθ’ ης βεβαίως πλείστας εμπορικάς εόχον σχέσεις και επικοινωνίας από των αρχαιοτάτων χρόνων οι πρόγονοι των Αλβανών.
    ...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΠΕΛΛΟΥ...

    Πλην της ιστορικής δε σημασίας αι λατινικαλι λέξεις έχουσι και ταύτην, ότι συν τοις άλλοις αποδεικνύουσι τον αλβανικόν λαόν ζώντα εν Ευρώπη τουλάχιστον προ του 2 μ.Χ. αιώνος, ενώ οι ξένοι και βάρβαροι λαοί εισέβαλλον εις την Ιλλυρικήν Χερσόνησον πολλούς βραδυτέρους αιώνας. Αλλ’ εκτός τούτων η Αλβανική διάλεκτος κατέχει λέξεις ομηρικής ηλικίας (λ.χ. μήνις, ηδέ, δημός, κερτομείν), αίτινες αποδεικνύουσιν, ότι κατοικούσι την χώραν επί τριάκοντα τουλάχιστον αιώνας».

    Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Μπέλλος –αν και κακώς ταυτίζει φυλετικά Έλληνες και Αλβανούς- αναγνωρίζει την αρχαία καταγωγή των Αλβανών και την αυτοχθονία τους στα Βαλκάνια. Μήπως και ο Μπέλλος ήταν όργανο του Χότζα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ποιους επιστήμονες χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές (όπως ο Ευαγγελίδης) της δήθεν Δακικής ή Καυκάσιας προέλευσης των Αλβανών; Κρατηθείτε... Όπως λέει κάποιος Μπόλαρης: «Αυτά (και πολλά άλλα) στοιχεία στρέφουν μελετητές σαν τον Βούλγαρο Βλαντιμίρ Γκεοργκίεφ και Ρουμάνους γλωσσολόγους στο να μιλούν για αρχική κοιτίδα των Αλβανών τις δυτικές υπώρειες της οροσειράς των Καρπαθίων όπου αρχικά, πριν τον ερχομό των Ρωμαίων μιλιόταν η Δακο-Μοισική». Τι να πει κανένας; Χρησιμοποιούν ως πηγές για τη δακική καταγωγή των Αλβανών Ρουμάνους γλωσσολόγους!!! Μα τι θα πουν οι Ρουμάνοι; Ότι οι Αλβανοί είναι Δακορουμάνοι, ότι οι Βλάχοι είναι Δακορουμάνοι κ.ο.κ., αφού στόχος τους είναι να βγάλουν τα πάντα δακορουμανικά. Αν όμως κάποιος πει ότι οι Βλάχοι της Ελλάδας έχουν δακορουμανική προέλευση, τότε οι διάφοροι εθνικιστές θα ωρύθνται και θα μιλάνε για ρουμανική προπαγάνδα!!!

    Ο κληρικός και λόγιος του 19ου αι. Κωνσταντίνος Οικονόμος έγραψε το 1828 ένα τρίτομο βιβλίο με τίτλο «Δοκίμιον περί της πλησιεστάτης συγγενείας της Σλαβονο-Ρωσσικής γλώσσης προς την Ελληνικήν», το οποίο αφιερώνει προς τον αυτοκράτορα της Ρωσίας Νικόλαο Παυλίδη. Γράφει ο Οικονόμος τις απόψεις της εποχής του: «Και αυτή δε η σημερινή Αλβανική, παραφυάς τις ούσα της αρχαίας Ιλλυρικής, φαίνεται τις ημιελληνική, περιέχουσα πλέον ή το εν τρίτον Ελληνικά και μάλιστα Αιολικά ονόματα, και άλλο τρίτον, Σλαβονικά και Λατινικά και Κελτικά, και τρίτον τελευταίον, άγνωστά τινα, ίσως αρχαία Ιλλυρικά και Θρακικά, ως παρετήρησε πιθανώτατα ο σοφός Μαλτέβρουνος». Και οι Οικονόμος λοιπόν αναγνωρίζει την καταγωγή της Αλβανικής γλώσσας και των Αλβανών από τους Ιλλυριούς, παρόλο που έχει –όπως λέει- πολλά δάνεια από την ελληνική γλώσσα (και αντιστρόφως) όπως είδαμε παραπάνω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τώρα, βλέπουμε ότι πολλοί θεωρούν τους Αλβανούς και τους Ιλλυριούς ως έχοντες ελληνική καταγωγή λόγω της ύπαρξης στα Ιλλυρικά και Αλβανικά λέξεων που έχουν σχέση με τη θάλασσα κ.τ.λ. Οι Ιλλυριοί όμως δεν ήταν όλοι ναυτικοί. Η Αλβανία είναι γεμάτη βουνά και όπως και σήμερα θα κατοικούσαν πολλοί ορεσίβιοι. Είναι φυσικό αυτοί οι ορεσίβιοι Ιλλυριοί να μην είχαν και τότε πολλές ναυτικές ορολογίες στο λεξιλόγιό τους ούτε και πολλές αρχαίες ελληνικές λέξεις ως δάνεια από την ελληνική. Αντίθετα οι παραθαλάσσιοι Ιλλυριοί ερχόμενοι σε επαφή με τον ελληνικό και λατινικό πολιτισμό είτε εξελληνίσθηκαν πλήρως είτε εκλατινίστηκαν (τουλάχιστον πολιτισμικά). Η σημερινή λοιπόν Αλβανική είναι η επιβίωση της γλώσσας των ορεσίβιων και όχι των παραθαλάσσιων Ιλλυριών, οι οποίοι επηρεάστηκαν από τον ελληνικό και λατινικό πολιτισμό.

    Ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Άμαντος, υπεραμύνεται της Ιλλυρικής καταγωγής των Αλβανών στην εγκυκλοπαίδια Δρανδάκη-Πυρσου. Γράφει: «Είναι ευνόητον ότι οι περισσότεροι των ερευνητών αποκλίνουν υπέρ της γνώμης ότι οι σημερινοί Αλβανοί, όσον και αν ανεμίχθησαν μετ’ άλλων λαών, πρέπει να κατάγωνται κατά μέγα μέρος τουλάχιστον, εκ των αρχαίων κατοίκων της χώρας, των Ιλλυριών. Τουλάχιστον εις το εσωτερικόν, εις την ορεινήν Αλβανίαν, δεν δυνάμεθα να δεχθώμεν ότι οι αρχαίοι Ιλλυριοί έφυγαν και ότι άλλοι λαοί αντικατέστησαν αυτούς. Τα παμπάλαια πατριαρχικά έθιμα, όλος ο βίος των ορεινών Αλβανών συνηγορεί υπέρ της γνώμης ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών. Διαφέρει το ζήτημα ως προς τους κατοίκους των παραλίων, των πεδιάδων και της Ηπείρου. Εκεί ήτο πολύς ελληνικός πληθυσμός. Δεν υπάρχει λοιπόν αμφιβολία ότι εις τους σημερινούς Αλβανούς υπάρχει άφθονον ελληνικόν αίμα (νότια και παράλια), σερβικόν και εν μέρει ιταλικόν, αλλ’ ότι τον κύριον πυρήνα αποτελεί το ιλλυρικόν στοιχείον, το διασωθέν εις την ορεινήν Αλβανίαν και εκείθεν διαδοθέν και εις τα παράλια». Παρόλο που αναφέρει ότι οι Αλβανοί ήρθαν σε επιμειξίες με Έλληνες και Σλάβους, αναγνωρίζει και αυτός τους Αλβανούς ως απογόνους των Ιλλυριών και αυτόχθονες στα Βαλκάνια.

    Όσο για την ομοιότητα ανάμεσα στα Αλβανικά και ως ένα σημείο στα Ρουμάνικα, αυτό οφείλεται στο ότι μετά τους Δακικούς πολέμους και την υποταγή της Δακίας, ο αυτοκράτορας της Ρώμης Τραϊανός εποίκισε τη χώρα με πολλούς Ρωμαίους και κυρίως Ιλλυριούς, και έτσι οι Δάκες εκλατινίστηκαν, ενώ δέχτηκαν και πολλά ιλλυρικά-αλβανικά στοιχεία. Η θεωρία για την δακική προέλευση των Αλβανών, των Βλάχων κ.τ.λ. είναι μια περιθωριακή άποψη 3 Ρουμάνων επιστημόνων και του Βούλγαρου Georgiev!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ο ο διάσημος γενετιστής Luigi Luca Cavalli-Sforza βάσει των γενετικών δεδομένων του υποστηρίζει την άποψη του Renfrew (ο οποίος θεωρούσε ως κοιτίδα των λεγόμενων Ινδοευρωπαίων τη Μικρά Ασία) και δείτε τι γράφει στο βιβλίο του Genes, Peoples, and Languages (σελ. 163, εκδ. 2000): «It is reasonable to think thatisolated languages like Albanian and Armenian (and with less evidence Greek) originated with the first wave of Neolithicfarmers fromTurkey», δηλαδή: Είναι λογικό να σκεφτούμε ότι απομονωμένες γλώσσες όπως η Αλβανική και η Αρμενική, και με λιγότερες αποδείξεις η Ελληνική) προήλθε από τα πρώτα κύματα Νεολιθικών γεωργών από την Τουρκία (τότε Μικρά Ασία). Δηλαδή με άλλα λόγια, ο Sforza μας λέει ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί ήρθαν στη Βαλκανική γύρω στο 7.000 π.Χ.

    Επίσης ο Αχιλλεύς Λαζάρου και ο ακαδημαϊκός Shok υποστηρίζουν ότι οι Αλβανοί είναι απόγονοι των αρχαίων Δαρδάνων, και ότι η γλώσσα των Δαρδάνων ήταν η αρχαία αλβανική. Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης» (εκδ. 2010, σελ. 620) υποστηρίζει ότι οι Αλβανοί δεν ήρθαν από τον Καύκασο, αλλά ότι έγινε ακριβώς το αντίθετο: «Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ενώ όμως ο Αχιλλεύς Λαζάρου αρνείται την ιλλυρική καταγωγή των Αλβανών, τι τους θεωρεί; Τόσο σε τηλεοπτικές εκπομπές όσο και στα βιβλία του θεωρεί τους Αλβανούς ως Δαρδάνους και την πρωταρχική κοιτίδα τους τη Δαρδανία, δηλαδή το Κόσοβο!!! Γράφει στο βιβλίο του «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης» (εκδ. 2010, 4ος τόμος, σελ. 620): «Οι Skok, Tagliavini ορίζουν ως αρχική κοιτίδα των Αλβανών τη Δαρδανία. Οι Δάρδανοι λοιπόν και μετέπειτα – κατά Skok – Σκυπιτάροι προσεγγίζοντας βαθμιαία τα βόρεια παραμεθόρια της Βορείου Ηπείρου, όπου κείνται και τα Άρβανα, προσκτώνται νέο εθνικό όνομα, Αρβανίτης, Αρβανός-Αλβανός, αλλά ταυτόχρονα εμβολιάζουν τους αυτόχθονες με το γλωσσικό όργανό τους, τους εκδαρδανίζουν». Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή που συμμερίζεται και ο Λαζάρου, η γλώσσα των Δαρδάνων ήταν η Αλβανική. Οι Δάρδανοι-Αλβανοί κατέβηκαν πολύ μεταγενέστερα στη σημερινή περιοχή που κατοικούν σήμερα και εξαλβάνισαν γλωσσικά τους Βορειοηπειρώτες Έλληνες, και έτσι δημιουργήθηκαν αυτό που αποκαλούμε Αρβανίτες. Όταν ήρθαν εδώ οι Δάρδανοι πήραν το όνομα Αρβανοί-Αλβανοί από τους εδώ Έλληνες της περιοχής. Από πού όμως προήλθε το εθνικό τους όνομα Σκιπτάρ; Κατά τους Skok και Λαζάρου οι Δάρδανοι φεύγοντας από την αρχική τους κοιτίδα, τη Δαρδανία, εγκατεστάθησαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη Σκόπια (τη γνωστή νυν πρωτεύουσα των Σκοπίων) και από την πόλη αυτή πήραν το όνομά τους. Παρέφθειραν το θέμα Σκοπ- σε Σκιπ, και πρόσθεσαν την χαρακτηριστική κατάληξη της αλβανικής ταρ, και έτσι σχγματίστηκε το εθνικό τους όνομα Σκιπτάρ. Ερχόμενοι στη σημερινή περιοχή της Αλβανίας δανείστηκαν το όνομα Αρβανοί-Αλβανοί, αλλά ποτέ τους δεν χρησιμοποιούν αυτό το όνομα μεταξύ τους, αλλά μόνο το Σκιπτάρ».

    Και έτσι να είναι, όπως υποστηρίζει ο Λαζάρου (που δεν είναι), και πάλι οι Αλβανοί αποδεικνύονται πανάρχαιος λαός στα Βαλκάνια. Άλλωστε το «Δαρδανία» προέρχεται από το αλβανικό: «Dardhë» (αχλάδι). Εδώ βέβαια, ορισμένοι ‘Ελληνες εθνικιστές προσπαθούν για τους δικούς τους ευνόητους λόγους να χαρακτηρίσουν τους Αλβανούς ως ελληνικής καταγωγής (που τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος των Αλβανών δεν ισχύει όπως δείξαμε) επειδή Αρκάδες φέρονται να επίκοισαν τη Δαρδανία (σήμερα «Κόσοβο») που κάποιοι χαρίζουν απλόχερα στους Σέρβους (οι οποίοι σημειωτέων ήρθαν στην περιοχή το 700 μ.Χ.) και επειδή σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια ‘Ήλιος’ ο Δάρδανος και ο Ιασίων ήσαν υιοί της θυγατρός του βασιλέως της Αρκαδίας Ηλέκτρας και του Διός. Η άποψη του Λαζάρου ότι οι Αλβανοί έλαβαν το εθνικό τους όνομα Σκιπτάρ από την πόλη Σκόπια δεν ευσταθεί για τους εξής λόγους. Οι Δάρδανοι δεν κατοικούσαν μόνο στη σημερινή περιοχή του Κοσόβου αλλά και σε ένα κομμάτι των σημερινών Σκοπίων, επομένως δεν έφυγαν από τις αρχικές εστίες τους, για να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν στα Σκόπια και από εκεί να πάρουν το σημερινό εθνικό τους όνομα Σκιπτάρ, αφού κατοικούσαν ανέκαθεν εκεί. Αυτό αποτελεί πανηγυρική επιβεβαίωση ότι η γλώσσα των Δαρδάνων ήταν η Αλβανική και επομένως οι Δάρδανοι ήταν πρόγονοι των Κοσοβάρων και πολλών κατοίκων του κρατιδίου των Σκοπίων. Δεν ισχύουν οι ελληνοχριστιανικές γελοιότητες ότι το Κόσοβο είναι Σερβικό, επειδή οι Σέρβοι είναι ορθόδοξοι και αδέρφια μας και ότι η σερβικότητα της περιοχής αποδεικνύεται από την ύπαρξη σερβικών εκκλησιών!!! Μα με το ίδιο επιχείρημα, θα μππορούσαμε να πούμε ότι η Μακεδονία (η Αιγαιακή εννοώ) είναι Βουλγαρική, επειδή στη Μακεδονία υπήρχαν ένα σωρό Βουλγαρικές εκκλησίες (ενώ φυσικά η Μακεδονία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Σλαβική/Βουλγαρική).

    Έχει λάθος βέβαια ο Λαζάρου, όταν για προπαγανδιστικούς λόγους θεωρεί ότι πρόγονοι των Αλβανών ήταν μόνο οι Δάρδανοι και αρχική τους κοιτίδα το Κόσοβο, για να υποστηρίξει ότι οι Ιλλυριοί ήταν άσχετοι με τους Ιλλυριούς. Αλλά αν ήταν έτσι γεννάται το ερώτημα ποια ήταν η μητρική γλώσσα των Ιλλυριών; Στο ερώτημα αυτό φυσικά δεν δίνει κάποια απάντηση ο Λαζάρου. Πρόγονοι των Αλβανών ήταν και οι Ιλλυριοί και οι Δάρδανοι, και τα δύο κατά κάποιους συγγενή πελασγικά φύλα (ελληνικά κατά κάποιους).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Βλέπουμε λοιπόν ότι ένα μέρος του σημερινού πληθυσμού της Ελλάδας είναι εξελληνισμένοι Αλβανοί (και όχι ότι οι Αλβανοί είναι Έλληνες, όπως κάποιοι εθνικιστές προσπαθούν να πείσουν) και επομένως αποδεικνύεται σωστή εν μέρη η θεωρία του ιερέα και συγγραφέα Τζιουζέπε Κρίσπι (Giuseppe Crispi, 1781-1859), ο οποίος στο βιβλίο του «Μνήμη για την Αλβανική γλώσσα» λέει ότι ότι…η αρχαία Αλβανική είναι στενά συγγενής με την Πελασγική, την Φρυγική, την Μακεδονική και την Πρωτο-Αιολική, επομένως είναι παλιότερη γλώσσα της Ελληνικής, η οποία έχασε τα αρχαϊκά χαρακτηριστικά της και διαφοροποιήθηκε στη διάρκεια των χιλιετιών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ας επανέρθουμε στους Αρβανίτες και στην εθνικιστική ελληνική προπαγάνδα, σύμφωνα με την οποία οι Αρβανίτες δεν έχουν καμμιά φυλετική σχέση με τους Αλβανούς, και ότι οι Αρβανίτες είναι αρβανιτόφωνοι Έλληνες Ηπειρώτες (αγνοώντας ότι οι Αρβανίτες που κατέβηκαν στην κυρίως Ελλάδα δεν ήταν μόνο Τόσκηδες (οι οποίοι πράγματι είχαν υποστεί ελληνικές επιρροές) αλλά και Γκέγκηδες, αφού πολλά ονόματα Αρβανιτών προέρχονται από βόρειες γκέγκικες αλβανικές φάρες.

    Ο Αρβανίτης πολιτευτής Μιχαήλ Λαμπρυνίδης στο βιβλίο του «Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον» πραγματεύεται την καταγωγή των Αρβανιτών. Το βιβλίο του χρηματοδοτήθηκε από τον Σύνδεσμο Σπετσιωτών, δηλαδή από τους ίδιους τους Αρβανίτες. Ας δούμε τι γράφει το Διοικητικό Συμβούλιο Σπετσιωτών:

    «Ευτυχείς λογιζόμεθα δημοσιεύοντες την περί Αλβανών πραγματείαν του εγκρίτου πολιτευτού Ναυπλίας κ.Μιχαήλ Λαμπρυνίδου, ευγενώς παραχωρηθείσαν τω ημετέρω Συνδέσμω προς δημοσίευσιν παρά του Συγγραφέως. Η δημοσίευσις του λίαν ενδιαφέροντος ιστορικού τούτου δοκιμίου θέλει τα μάλιστα συντελέσει εις την διαφώτισιν του πολλού κοινού και ιδιαίτατα των Αλβανογενών Ελλήνων περί της εθνολογικής αυτών καταγωγής. Ο Σύνδεσμος ημών ανέλαβε την δημοσίευσιν τούτου πεπεισμένος ότι ασμένως θέλει επικροτηθή παρά του κοινού.
    Εν Πειραιεί τη 3 Ιανουαρίου 1907

    ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΠΕΤΣΙΩΤΩΝ».

    Το κείμενο είναι αποκαλυπτικό. Οι ίδιοι οι Αρβανίτες αναλαμβάνουν την έκδοση του βιβλίου του Λαμπρυνίδη, δίοτι, όπως λένε, το βιβλίο αυτό θα συντελέσει στη διαφώτιση «των Αλβανογενών Ελλήνων περί της εθνολογικής αυτών καταγωγής». Ο Λαμπρυνίδης υποστήριζε ότι οι Αρβανίτες ήταν αλβανικής καταγωγής. Μα αν οι Αρβανίτες πίστευαν ότι δεν ήταν Αλβανοί, θα ξεσηκώνονταν με ένα τέτοιο βιβλίο. Και όμως όχι μόνο δεν ξεσηκώθηκαν, αλλά το χρηματοδότησαν. Θα έγραφε ο Λαμπρυνίδης ένα βιβλίο που θα ξεσήκωνε τους ψηφοφόρους εναντίον του; Ασφαλώς και όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ο Λαμπρυνίδης στη σελίδα 5 του βιβλίου του λέει ότι οι Αλβανοί που εισέβαλαν στην κυρίως Ελλάδα τον μεσαίωνα ήταν Σκιπετάρ. Ας δούμε το κείμενο: «Οι Αλβανοί, Σκιπετάρ, ως ωνομάζετο ο φερέοικος ούτος λαός, εισέβαλλον τότε εις την θεσσαλικήν γην, το πρώτον μεν αραιώς επί σκοπώ διαρπαγής ή όπως εύρωσιν εργασίαν, βραδύτερον δε και κατά πυκνωτέρας ομάδας, όπως μονίμως εγκατασταθώσι».

    Ο Λαμπρυνίδης στις σελίδες 11 και 12 του βιβλίου του παραθέτει αποσπάσματα από τα έργα του Φραντζή και άλλων συγγραφέων από όπου φαίνεται ότι ο όρος Αλβανίται χρησιμοποιείτο για τους Αλβανούς που εισήλθαν στην Ελλάδα. Οι Αλβανοί/Αλβανίτες/Αρβανίτες ονομάζονταν επίσης και Ιλλυριοί. Άρα έχουμε πλήρη ταύτιση των όρων. Οι Αρβανίτες ήταν Αλβανοί/Ιλλυριοί. Ας δούμε τι γράφει ο Λαμπρυνίδης: «Υπερμεσούντως του ΙΕου αιώνος οι Αλβανοί της Πελοποννήσου, αριθμούντες ήδη υπέρ τους τριακοντακισχιλίους άνδρας των όπλων, είτε καταπλαγέντες εκ των τελευταίων οθωμανικών τροπαίων ή και πιεζόμενοι υπό των Βυζαντινών Δεσποτών και Αρχόντων και κατ' εξοχήν υπό του Άρχοντος Μουχλίου Δημητρίου Ασάνη και του Άρχοντος Λιγουρίου, Δαμαλά και Φαναρίου Ιωάννου Σπανιόλου, έχοντες δ' αρχηγούς τον Πέτρον Μπούαν και τον Μανουήλ Καντακουζηνόν σπουδαίως συνεταράχθησαν, αρνηθέντες την καταβολήν του κεκανονισμένου γεωμόρου εις τους κυρίους της γης. ''Τω αυτώ δε φθινοπώρω'', γράφει ο Φραντζής, ''του sιξβ έτους (6962 ήτοι 1454) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Άρα εδώ ξεκάθαρα ο Φραντζής αποκαλεί τους Αλβανούς της Πελοποννήσου Αλβανίτες.

    Ο Λαμπρυνίδης ωστόσο, επηρεασμένος, θεωρούσε όμως τους Αλβανούς συγγενικό φύλο με τους Έλληνες. Γράφει: «Οι Αλβανοί οι εκ της αυτής μετά των Ελλήνων εθνολογικής ρίζης, των Πελασγών, προερχόμενοι, απετέλουν απλούν γένος της αυτής ομοφυλίας, τας αυτάς έχοντες παραδόσεις και τους αυτούς εθνικούς πόθους, απλώς διακρινόμενοι εκ της επιχωριαζούσης αυτοίς μητρικής διαλέκτου» (σελ. 76).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ο Αρβανίτης Φ. Βιρβιλης στο άρθρο του ''Αλβανοί και Έλληνες'' που δημοσιεύτηκε το 1899 στο έγκριτο πατριωτικό περιοδικό Ελληνισμός γράφει: «Αίμα Αλβανικόν μυριάκις ανανεωθέν ρέει εις τας φλέβας πλείστων Ελλήνων από των Κεραυνίων μέχρι του Μαλέα. Και όταν γίνεται λόγος περί Αλβανίας και Αλβανών, πώς να μη αισθανθώμεν ότι περί ημών ομιλούσιν; Υπάρχουν μάλιστα μεταξύ ημών πολλοί εν αυτή τη καρδιά της Ελλάδος, οι οποίοι έχομεν το Αλβανικόν αίμα τόσον γνήσιον, τόσο καθαρόν, όσον και οι ουδέποτε καταλιπόντες τας παρά τον Δρίνον Ιλλυρικάς φωλέας των, αδελφοί ημών. Το Αλβανικόν ζήτημα λοιπόν δεν είναι δι’ ημάς ξένον, αλλά συνέχεται με αυτήν την ίδίαν ημών ύπαρξιν. Σήμερον είναι πλέον ή βέβαιον ότι τόσον οι πρώτοι (οι Αλβανοί) όσον και οι δεύτεροι (οι Έλληνες) είναι αυτόχθονα έθνη εν τη Ιλλυρική. Η ιστορία των πλειστάκις συνταυτίζεται εις τοιούτον βαθμόν, ώστε επί μακρούς χρόνους Έλληνες και Αλβανοί είναι εν σώμα πολιτικώς, αλλά και εθνολογικώς και εθνογραφικώς. Από των Κεραυνίων και από της κοιλάδος του Δρίνου μέχρι του Αιγαίου τίποτε το ιδιάζον δεν χωρίζει τους Έλληνας και Αλβανούς και εάν η θρησκεία δεν ενεφιλοχώρει, όπως μεταβάλη τους μεν των Αλβανών εις Μωαμεθανούς, τους δε εις καθολικούς, Έλληνες και Αλβανοί θ’ απετέλουν δίγλωσσον οικογένειαν».

    Στο τεύχος του περιοδικού Ελληνισμός, όπου δημοσιεύτηκε η προκήρυξη του Αρβανίτικου Συνδέσμου Αθηνών, γράφτηκε ως πρόλογος ένα ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο ''Ελλάς και Αλβανία'', στο οποίο ξεκάθαρα αναφέρεται η Αλβανική καταγωγή των Αρβανιτών και τονίζεται η συνεισφορά της Αλβανικής φυλής στην Επανάσταση του 1821. Ας δούμε τι λέει το κείμενο αυτό: «Η Ελληνική Παλιγγενεσία επετεύχθη διά των εθνικών του Ελληνισμού δυνάμεων, αλλ’ ουκ ολίγον συνετέλεσεν εις την αποπεράτωσιν του αγώνος η μεθ’ ημών συνεργασία της φυλής εκείνης, ήτις ηγωνίσθη εν τη πρώτη γραμμή και κατά ξηράν και κατά θάλασσαν. Η φυλή αύτη είναι η Αλβανική, από παλαιοτάτου χρόνου συγγενής προς την Ελληνική. Οι Έλληνες μετά δυσκολίας ήθελον τολμήση κατά τας αρχάς του αιώνος τούτου να αποσείσωσι τα δεσμά τυραννικής εξουσίας, αν δεν εγνώριζον εκ των προτέρων, ότι θα είχον συμπράκτορας και συναγωνιστάς τους Αλβανούς. Από του Σουλίου και της λοιπής Ηπειροαλβανίας, από των νήσων της Ύδρας και των Σπετσών, ο Ελληνισμός έλαβε τους γενναιοτάτους των κατά ξηράν και θάλασσαν προμάχων. Ήσαν ούτοι Αλβανοί συγχρόνως και Έλληνες, διότι εκ των ιστορικών αυτών παραδόσεων εγνώριζον άνευ των δεδομένων της επιστήμης, ότι κατήγοντο από των αυτών προγόνων».

    Το κείμενο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί δεν γράφτηκε από Αρβανίτες, αλλά από Έλληνες επιστήμονες. Εκδότης του περιοδικού Ελληνισμός ήταν ο Ν. Καζάζης που είχε ιδρύσει την εταιρεία Ελληνισμός, που αγωνιζόταν για τα εθνικά θέματα του Ελληνισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ο διαπρεπής Αρβανίτης φιλόλογος Π. Κουπιτώρης στο βιβλίο του ''Αλβανικαί Μελέται'' που δημοσιεύτηκε το 1879 γράφει: «Οι ορθόδοξοι Αλβανοί συνέπραξαν προς κοινήν ανεξαρτησίαν μετά των Ελλήνων. Η επανάστασις ήτο σχεδόν εξίσου Αλβανική όσον και Ελληνική. Και κατά το τρίτον τουλάχιστον μέρος του Ελληνικού βασιλείου οι Αλβανοί εισίν υπεράριθμοι των Ελλήνων. Οι εν Ελλάδι Αλβανοί ουδέποτε αντεποιήθησαν της αλβανικής εαυτών ιδιότητος ουδ’ εχώρισαν ή διέκριναν εαυτούς από των Ελλήνων, αλλά και αυτός ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Μιαούλης επίστευον εαυτούς Έλληνας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Όλοι αυτοί οι πλαστογράφοι της Αρβανίτικης ιστορίας θα λάβουν την απάντηση από το στόμα των ίδιων των Αρβανιτών, των εγγονών των Αρβανιτών επαναστατών του ’21. Από τον Σέχο, τον Μπότσαρη και τον Τζαβέλλα, οι οποίοι ήξεραν καλύτερα από κάθε σύγχρονο την καταγωγή τους και την καταγωγή των παππούδων τους. Θα παρουσιάσουμε λοιπόν την Προκήρυξη του Αρβανίτικου Συνδέσμου της Ελλάδος, που συντάχθηκε το 1899 από τους Σέχο, Μπότσαρη και Τζαβέλλα. Η Προκήρυξη δημοσιεύτηκε το Μάιο του 1899 από το περιοδικό Ελληνισμός που εξέδιδε η εθνική εταιρεια Ελληνισμός και επανεκδόθηκε το 1995 από τον Αριστείδη Κόλλια. Παραθέτουμε την προκήρυξη με τη γλωσσική μορφή και την ορθογραφία στην οποία γράφτηκε.

    ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ
    ΑΔΕΡΦΙΑ! Σας λέγομε και σας ονομάζομε αδέρφια, γιατί όσο κι αν μας χωρίζουν ο τόπος κι η θρησκεία, δεν παύομε να είμεστε αδέρφια, επειδή όλοι οι αρβανίτες, όπου και αν βρισκομέστε σήμερα, είμαστε απόγονοι των Πελασγών. Σήμερα βρισκόμεστε σ' εποχή που αναγεννιούνται τα έθνη. Κυττάξετε τους Έλληνες! Ήταν σκλάβοι και δούλευαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Ξύπνησαν μια μέρα στη φωνή του Ρήγα τους, και σηκώθηκαν, έσπασαν τα σίδερα της σκλαβιάς, έδιωξαν τον τύραννο από το χώμα τους και γίνηκαν βασίλειο. Κυττάξετε τους Σέρβους! Επαναστάτησαν κι ελευτερώθηκαν! Κυττάξετε τους Μαυροβουνιώτες!...Ημείς μονάχα οι Αρβανίτες, είμεστε ακόμα στον ύπνο, κι οι εχτροί μας μας περικυκλώνουν και θέλουν να μας καταξεσκίσουν και να μας κατακομματιάσουν! Η Αυστρία έχει το μάτι καρφωμένο στην Αρβανιτιά μας. Η Ιταλία θέλει τον Αυλώνα μας. Το Μαυροβούνι θέλει τη Σκόντρα μας, η Σερβία, η Βουλγαρία κι η Βλαχία αντιμάχονται για τα Μπιτώλιά μας, για το Ντουράτσο μας, την Πρισρένη μας, και για την Κρόιά μας, την πόλη που χρησίμεψε ως πρωτεύουσα του Σκεντέρ μπεή μας! Όλα τα έθνη που είχε πατήσει η Τουρκιά πιο λίγο, πιο πολύ ελευτερώθηκαν κι ημείς, οι αρβανίτες, βρισκόμεστε χωρίς δική μας λευτεριά, και το χειρότερο που χάσαμε την εθνική μας ύπαρξη, και λογαριαζόμαστε από τον κόσμο ως τούρκοι, ενώ δεν είμεστε καθόλου τούρκοι αλλά καθαροί αρβανίτες, απόγονοι των Πελασγών.
    Παρατήρηση: Ποιά είναι η Αρβανιτιά που όλοι οι λαοί την επιβουλεύνται; Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που θεωρούνται Τούρκοι; Οι Τουρκαλβανοί!!! Αντικαταστήστε στην προκήρυξη τη λέξη Αρβανίτης με τη λέξη Αλβανός και τη λέξη Αρβανιτιά με τη λέξη Αλβανία και θα βγάλετε νόημα. Οι Αρβανίτες ήταν λοιπόν Αλβανοί! Οι Αρβανίτες (=Αλβανοί) της Ελλάδας (Σέχος, Μπότσαρης, Τζαβέλλας) απευθύνονται με αυτή την προκήρυξη στους αδελφούς τους Αρβανίτες (=Αλβανούς) της Αρβανιτιάς (=Αλβανίας).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ας δούμε όμως τι άλλα λένε οι Αρβανίτες στην προκήρυξη αυτή:
    Ημείς οι αρβανίτες είμασταν πάντοτε οι στήλοι της Τουρκίας. Το αίμα το αρβανίτικο τετρακόσια τόσα χρόνια έτρεξε και τρέχει σαν ποτάμι για τη ζωή της Τουρκίας. Αν ελείπαμε ημείς, η Τουρκία από πολλά χρόνια θα είταν φευγάτη από την Ευρώπη. Και όμως η Τουρκία δεν εννοεί να μας δώσει τη λευτεριά μας.
    Παρατήρηση: Οι Αρβανίτες στήλοι της Τουρκίας; Άρα οι Αρβανίτες ήταν Αλβανοί, οι λεγόμενοι Τουρκαλβανοί!!! Αλλά για να δούμε παρακάτω το κείμενο:

    Ήρθε, αδέρφια, ο καιρός που πρέπει όλοι οι Αρβανίτες νάχωμε μια γνώμη. Πρέπει να αφήσωμε την έχτρα που μας γέννησαν η Τουρκιά κι οι θρησκείες. Την Τουρκιά και τες θρησκείες πρέπει να τες αφήσωμε κατά μέρος. Η Τουρκιά είναι ξένο σώμα και πρέπει να τη πετάξωμε πέρα, η θρησκεία είναι για τον καθένα χωριστά και πρέπει ο καθένας να την βαστάξει όπως την ηύρε. Θα ήταν καλό να είμασταν οι αρβανίτες όλοι μωαμεθανοί ή όλοι χριστιανοί, αλλά αφού βρισκόμεστε σε διάφορες θρησκείες: μωαμεθανοί και χριστιανοί, και σε διάφορες αιρέσεις: ορθόδοξοι, παπιστάνοι, μουσουλμάνοι, μπεκτασλίδες, ρουφαΐδες καλόν είναι να αφήσωμεν τες θρησκείες και τες αιρέσεις κατά μέρος.
    Παρατήρηση: Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που είναι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι και ανήκουν σε όλες αυτές τις αιρέσεις; Μα ασφαλώς οι Αλβανοί!!! Ας δούμε όμως τη συνέχεια της προκήρυξης:

    Είπαμαν ότι είμεστε περικυκλωμένοι από εχτρούς. Το μόνο κράτος απ’ όλα όσα ξεφύτρωσαν από τες στάχτες, κι από τα χαλάσματα της Τουρκίας που έχει εγγυημένη την ύπαρξή του απ’ όλη την Ευρώπη είναι η Ελλάδα. Επίτηδες σας λογαριάσαμαν την Ελλάδα σαν εχτρό μας, γιατί η όψη των πραγμάτων έτσι τη δείχνει. Αλλ' αν βαθύνουμε λίγο στην ουσία, αν συμβουλευτούμε λίγο την ιστορία, αν εξετάσωμε το πράγμα καλά, θα ιδούμε ότι η Ελλάδα δεν έχει καμμιά έχτρα μ' εμάς.
    Παρατήρηση: Είναι σαφής η διάκριση που γίνεται στην προκήρυξη ανάμεσα στους Αρβανίτες και τους Έλληνες. Άρα άλλο Αρβανίτες, άλλο Έλληνες. Αλλά για να δούμε παρακάτω την προκήρυξη. Αυτά που λένε οι Αρβανίτες εδώ χαλάνε και την προπαγάνδα των σύγχρονων Ελλήνων και των Αλβανών:

    Η Ιστορία μας λέγει ότι οι Έλληνες είναι απόγονοι των Πελασγών, των παππούδων μας, ότι Έλληνες κι Αρβανίτες, κατά τους βυζαντινούς χρόνους είχαν μια θρησκεία, ένα βασίλειο, και μια πατρίδα, κι ότι ο Σκεντέρμπεης μιλούσε κι Αρβανίτικα κι ελληνικά κι έγραφε την ελληνική γλώσσα σαν έλληνας, κι ότι η Ελλάδα η σημερινή είναι έργο αρβανίτικο κι ελληνικό.
    Παρατήρηση: Άρα οι Έλληνες και οι Αλβανοί/Αρβανίτες είναι συγγενείς λαοί, αφού είναι απόγονοι των Πελασγών. Βεβαίως, το ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί είναι συγγενείς, δε σημαίνει ότι αποτελούν τον ίδιο λαό. Το ότι οι Αρβανίτες θεωρούσαν τους Αλβανούς/Αρβανίτες ως Έλληνες, εξηγείται από την αφομοίωση που είχαν υποστεί στα χρόνια της βυζαντινής και αργότερα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ας δούμε όμως και κάτι εκπληκτικό σχετικά με τη γλώσσα των Ετεοκρητών (ή τουλάχιστον μέρους αυτών). Επιγραφή η οποία γράφτηκε, όπως αποδεικνύεται από το σχήμα των γραμμάτων, όχι πριν από το 400 π.Χ., βρέθηκε τον Ιούνιο του 1901 από τον Άγγλο R. C. Bosanquet στην τρίτη ακρόπολη της Πραισού μεταξύ των ερειπίων του τείχους του περιβάλλοντος το τέμενος κατά την βόρεια είσοδο. Δημοσιεύθηκε από τον R. S. Conway στην Επετηρίδα της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών (τόμος 8ος 1901-1902, σελ. 126).

    Η επιγραφή πρέπει να αναγνωστεί ως εξής:
    ΟΝΑ ΔΕ ΣΙ Ε ΜΕΤΕ ΠΙΜΙ ΤΣΦΑ[Κ ΔΟ[Θ] [ΦΑ]ΡΑ ΛΑ ΦΡΑΙΣΟΙΙΝΑ [ΔΟ] ΡΕΣΤ[Ι] [ΔΕ] ΤΟΡΣΑΡ ΔΟ ΦΣΑΝΟ ΣΑ Τ Ο ΙΣΣΤΕ ΦΕΣΙΑ ΜΥΝ ΑΝΙ ΜΕ ΣΤΕ ΠΑΛΥΝ ΓΥΤ ΑΤ ΣΑ ΝΟΜΟΣΕ ΛΟΣ ΦΡΑΙΣΟΝΑ[ς ΤΣΑΑ ΔΟ ΦΤΕΝ. ……ΜΑ ΠΡΑ Ι ΝΑ Ι ΡΕΡΕ ……ΝΤΙΡ ΑΝ ……ΙΑΣΚΕΣ ……ΙΟΤ. ……

    Η μετάφραση της επιγραφής στην Αλβανική είναι η εξής:
    Ούνα, (Ουνί), δε σι τε μέτε bίμι τσφακ (τσφακ bίμι τε μέτε). Dο φάρα λα Φραίσοjίν. Dο ρέστι (ρουν, ρούεjτι) δε τερσέρ (τερσάν). Dο φσάνου (σαν, σάου), sα τ’ ου ίστε φεστίj (βεστίρε) (με) μουν ανί με (μbε) κετέ (τσ’τε) παλούν (με) γούjτ ατ(έ), sα (κε) *νόμοsε (νόμετε) λος Φραισόναsε. Τσα dο φτον. ……μα πρα ι να ι ρέρε ……πρεj ρέρεjετ ……νdιέρ (νd’)αν(ε) ……ι αsκέ s ……jo τ ……
    Μετάφραση στη Νεοελληνική:

    Πείνα (σιτοδεία) η δε βροχή μέτρια (ελλιπή) σοδειά των σιτηρών προμηνύει. Κάποιες φατρίες (οικογένειες) εγκατέλειψαν την Πραισία. Κάποιες κατακρατούν (μη πουλώντας) και αυτή τη βρίζα (βρόμη). Κάποιες γογγύζουν, όσο και αν σε αυτούς ήταν δύσκολο να ζητάνε τώρα εν μέσω τούτου του θορύβου να καταδιώκουν αυτούς, όσοι τους νόμους εμπαίζουν των Πραισίων. Άλλοι κάποιοι φιλεύουν (εστιάζουν) μάλλον συγγενή αυτών κάποιον ισχυρό ……παρά των ισχυρών ……μέχρι τέλους ……σε αυτούς κανένα ……όχι ……

    Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ανάμεσα στα Αλβανικά και στα ελληνικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ και ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
    Διαπιστώνουμε ότι οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια, είναι απόγονοι των Ιλλυριών και των Δαρδάνων, ενδέχεται να είχαν υποστεί επιμιξίες στην αρχαιότητα με ελληνικά φύλα (Αλβανοί και Έλληνες έχουν πολλά κοινά έθιμα), ένα μέρος των σημερινών Ελλήνων είναι στην πραγματικότητα Αλβανοί που έχουν αφομοιωθεί από τον Ελληνισμό (Αρβανίτες, Σουλιώτες κ.α.). Άρα λοιπόν δεν ισχύουν οι θεωρίες των Ελλήνων εθνικιστών, δεν ισχύει ότι οι Αλβανοί μετανάστευσαν στην Ήπειρο και στην Ιλλυρία από τον Καύκασο ή τη Δακία, όπως επίσης δεν ισχύει η θεωρία άλλων Ελλήνων εθνικιστών οι οποίοι θέλουν να θεωρούν τους Αλβανούς ως φυλετικά Έλληνες, αφού ορισμένοι παραδέχονται όπως είδαμε π.χ. ότι οι Αρβανίτες είναι Αλβανοί αλλά ισχυρίζονται ότι οι Αλβανοί έχουν ελληνική καταγωγή, λόγω της κοινής συγγένειας των Ελλήνων και των Αλβανών με τους Πελασγούς. Για παράδειγμα ο στρατηγός Ξέρξης Λίβας στο βιβλίο του με τίτλο «Η Αιγηίς κοιτίς των Αρίων και του Ελληνισμού», που πήρε βραβείο Ι. Κούμαρη της Ελληνικής Ανθρωπολογικής Εταιρείας, υποστηρίζει την ελληνική καταγωγή των Αλβανών. Όλοι λοιπόν οι Έλληνες εθνικιστές που δεν υποστηρίζουν τις θεωρίες περί Καυκάσιας καταγωγής των Αλβανών, ομολογούν μέσα στον εθνικιστικό τους παροξυσμό ότι οι Αλβανοί είναι αρχαίοι κάτοικοι στη Βαλκανική χερσόνησο.

    Τέλος έχουν εκφρασθεί και άλλες παράλογες θεωρίες για την καταγωγή των Αλβανών. Ο Τούρκος καθηγητής του πανεπιστημίου της Άγκυρας Ahmet Aydinli γράφει: «Οι σημερινοί Αλβανοί ουδεμίαν σχέσιν με τους Ιλλυριούς, αλλά από πάσης πλευράς εξεταζόμενοι αποδεικνύονται πλήρως Τούρκοι. Κοιτίς των υπήρξε το σημερινόν Αζερμπαϊτζάν» (Βαλκανική Βιβλιογραφία, 1, Συμπλήρωμα, ΙΧΜΑ, Θεσσαλονίκη 1973, 349). Λοιπόν, όσο Τούρκος ήταν ο Όμηρος, τόσο Τούρκοι είναι και οι Αλβανοί.

    Και ενώ κάποιοι Τούρκοι και Σέρβοι ιστορικοί ανάγουν την καταγωγή των Αλβανών στα βάθη της Ανατολής, κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι οι Αλβανοί ήρθαν από τη Σκωτία της Μεγάλης Βρετανίας!!! Ο Βούλγαρος Rusi Stoikovγράφει: «Οφθαλμοφανής επίσης είναι η σχέση μεταξύ της Αλβανίας της Σκωτίας του 9ου και 11ου αιώνος και της Αλβανίας της Αδριατικής της νεωτέρας εποχής. Περί Αλβανών της Βαλκανικής Χερσονήσου δυνάμεθα να ομιλώμεν μόλις κατά την 4ηδεκαετηρίδα του 11ου μ.Χ. αιώνα και εντεύθεν». Φυσικά το όνομα Αλβανία δεν προήλθε από τα Σκωτία. Ή πρόκειται για συμπτωματολογία ή πρόκειται για ονόματα που οι Ελληνεπελασγοί διέδωδαν στους βορειοευρωπαίους. Και όπως η Σκωτία ή Ιρλανδία είναι ονόματα ελληνικά (από το σκότος και το ίρις αντίστοιχα) έτσι και το όνομα Αλβανία ήρθε από τα Βαλκάνια προς βορρά και όχι το αντίστροφο. Εκτός και αν οι φουστανέλες των Αρβανιτών έχουν σκωτσέζικη προέλευση, οπότε να απωλέσουμε και τας φρένας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. !!!

    ΕΝΑΣ ΝΕΥΡΟΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΥΠΕΡΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΜΕ ΡΙΖΕΣ ΑΛΒΑΡΟΣΛΑΒΟΓΕΩΡΓΙΑΝΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΧΕΙΡΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. !!!

    ΕΝΑΣ ΝΕΥΡΟΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΥΠΕΡΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΜΕ ΡΙΖΕΣ ΑΛΒΑΡΟΣΛΑΒΟΓΕΩΡΓΙΑΝΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΧΕΙΡΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Το στρεςς έχει αντίκτυπο σοβαράς κρανιοεγκεφαλικάς κακώσεις(ως προς την επιστήμη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.