Γιατί ο Πούτιν δεν επέλεξε την επίθεση στην Ουκρανία.

Βαλεντίνος Βασιλέσκου, στη ρουμανική Φωνή της Ρωσίας   (μτφ. Κριστιάν)

Ορισμένοι αναρωτιούνται γιατί δεν πολέμησε τον ουκρανικό στρατό για τη Κριμαία. Άλλοι θέτουν το ερώτημα, που θα σταματήσει ο Πούτιν και αν θα παραμείνει κάτι από τη σημερινή Ουκρανία. Εμείς θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα στις ακόλουθες γραμμές.

Μετά από χρόνια ανεργίας, στα μέσα του 2013, η εταιρεία Ukroboronprom που εκπροσωπεί την αμυντική βιομηχανία της Ουκρανίας είδε να προκύψει μια απίστευτη ευκαιρία. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εγκατάλειψης από τη Ρωσία ορισμένων μεγάλων συμβάσεων (για να ησυχάσει η Ινδία, ο μεγαλύτερος εισαγωγέας της), οι οποίες είχαν ήδη υπογραφεί και έπρεπε να τηρηθούν οι χρόνοι παράδοσης σύμφωνα με το πρόγραμμα. 
Επρόκειτο για συμβάσεις 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για περίοδο τριών έως τεσσάρων ετών, κυρίως για τεθωρακισμένα οχήματα (με κινητήρες, κιβώτια ταχυτήτων και άλλα ανταλλακτικά), με τις πιο σημαντικές παρτίδες να είναι 110 άρματα μάχης για το Πακιστάν, 99 άρματα για την Αιθιοπία, καθώς και διάφορα πολεμικά υλικά για το πεζικό του Ιράκ, της Ταϊλάνδης και συστήματα αυτοκινούμενων πυροβόλων για την Αρμενία. 

Καθώς η Ουκρανία παράγει μόνο τεχνολογίες παρόμοιες με την πολεμική βιομηχανία της Ρωσίας, η Ukroboronprom ξανα-έθεσε σε λειτουργία το εργοστάσιο Μαλίσεβα στο Χάρκοβο.

Με αυτό τον τρόπο, το 2013, η Ουκρανία κατάφερε να εισπράξει μια πρώτη δόση ύψους 1,4 δις. δολαρία. 
Για να πάρετε μια ιδέα, ο ετήσιος αμυντικός προϋπολογισμός της Ουκρανίας είναι 1,8 δις. ευρώ. Και η δυνατότητα του εργοστασίου στο Χάρκοβο στην ανατολική Ουκρανία είναι εντελώς γελοία. 

Η ευθύνη της υπεράσπισης της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, η οποία περιελάμβανε τη Κριμαία, ανήκε στο 6^ο Σώμα του ουκρανικού στρατού, που αποτελείται από μια ταξιαρχία αρμάτων μάχης, τρεις μηχανοκίνητες ταξιαρχίες, ελαφρύ πυροβολικό και μια αλεξίπτωτων, μόνο καλή για διάλυση.

Στα χαρτιά, το 6^ο Σώμα Στρατού μετρά σχεδόν 1.000 άρματα μάχης και οι στρατηγοί έχουν όλοι ουκρανικά ονόματα όπως Haiduc ή Basarab και συνδέονται με όλους τους υπουργούς, ο διορισμός τους είναι πολιτικός και τρέχουν πίσω από δωροδοκίες, όπως στη Ρουμανία.

Λοιπόν, τα τρία τέταρτα των θωρακισμένων οχημάτων του 6^ου Σώματος έφθασαν στην αυλή του εργοστασίου στο Χάρκοβο, όπου αποσυναρμολογήθηκαν, ξεμονταρίστηκαν, τροχίστηκαν για τη σκουριά, ορισμένες συσκευές αφαιρέθηκαν για να τοποθετηθούν σε άλλα, και τα πάντα ετοιμάζονταν για να πάρουν το δρόμο της εξαγωγής.

Μετά που ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς διαβεβαίωσε τη Μόσχα ότι πληρεί τις προϋποθέσεις για ένα δάνειο ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αμέσως μετά, γύρισε την πλάτη και διαπραγματεύτηκε μυστικά με τους δυτικούς αντιπροσώπους. 
Όμως, ενώπιον της κλιμάκωσης της βίας στη Ευρωμαϊντάν και φοβούμενος  περισσότερο την εκδίκηση του Πούτιν από το πραξικόπημα της αντιπολίτευσης, ο Γιανουκόβιτς διέταξε τις τεθωρακισμένες μονάδες του 13 ^ου Σώματος Στρατού, που βρίσκεται στη δυτική Ουκρανία, να μετακινηθούν σιδηροδρομικώς και να αναπτυχθούν σε θέσεις που να καλύψουν τα ανατολικά και νοτιοανατολικά σύνορα της Ουκρανίας.

Το Πεντάγωνο ανίχνευσε με δορυφόρο τον ελιγμό, και, πιστεύοντας ότι ο στρατός προοριζόταν για το Κίεβο στο Ευρωμαϊντάν, συγκάλεσε τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του στρατού της Ουκρανίας για να ξαναστείλει τις μονάδες στους στρατώνες τους. 
Έτσι, άθελά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεισέφεραν στην προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, διακόπτοντας τον ελιγμό του ουκρανικού στρατού, και σήμερα, όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς τη Ρωσία για την επιβολή κυρώσεων.

Άδικα δαιμονοποιημένος από τη Δύση λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναγκάστηκε να λάβει μια απόφαση κάπως σε βάρος της Ρωσίας, προστατεύοντας έτσι τον πληθυσμό της Ευρώπης από μια άνευ προηγουμένου καταστροφή.

Σε ό, τι αναφέρεται παραπάνω, πρέπει να προσθέσουμε ότι το ηθικό του ουκρανικού στρατού ήταν και είναι πολύ χαμηλό, κρατώντας στάση δυσπιστίας έναντι της νέας πολιτικής ηγεσίας που προέρχεται από το Euromaidan, η οποία έσπευσε να διορίσει διοικητές πιστούς, αλλά φρικτά άσχετους, με έλλειψη εξοπλισμού, κινήτρων, και καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών, καθώς και την απουσία φροντίδας για την ανανέωση των εφοδίων και του εξοπλισμού.

Επιπλέον, ο Πρόεδρος Πούτιν είχε διατάξει την έναρξη των στρατιωτικών εφαρμογών στα ουκρανικά σύνορα, με μονάδες της Δυτικής και Κεντρικής Στρατηγικής Διοίκησης. Με αυτό τον τρόπο, ο ρωσικός στρατός θα είχε μπορέσει, αμέσως μετά την πτώση του Γιανουκόβιτς, να ξεκινήσει μια επιθετική επιχείρηση στην Ουκρανία. 

Το ερώτημα-κλειδί είναι: γιατί ο Πούτιν δεν το έκανε;

Δεν μπορούμε να βρούμε την απάντηση παρά σχεδιάζοντας τα χαρακτηριστικά των πιο πιθανών επιθετικών επιχειρήσεων και των συνεπειών που θα επέφεραν. 

Στα πρώτα 30 λεπτά, η Ρωσία θα ήταν σε θέση να κερδίσει την αεροπορική υπεροχή σε όλο το έδαφος της Ουκρανίας, εμποδίζοντας την απογείωση της ουκρανικής αεροπορίας. 

Αυτό σήμαινε ότι ο ρωσικός στρατός μπορούσε να εκτελέσει μια κάθετη μαζική μανούβρα με αερομεταφερόμενα στρατεύματα, και να καταλάβει σημεία-κλειδιά του ανατολικού μισού της Ουκρανίας (γέφυρες, διασταυρώσεις και σιδηροδρομικούς δρομολογητές, λιμάνια, αεροδρόμια, κλπ.). . 

Η έλλειψη τεθωρακισμένων στο 6^ο Σώμα Στρατού της Ουκρανίας θα επέτρεπε στα ρωσικά χερσαία στρατεύματα να προχωρήσουν χωρίς καν να δώσουν μάχες στην ανατολική, κεντρική και νότια Ουκρανία.

Έξι ώρες μετά την έναρξη της επίθεσης, ο ρωσικός στρατός θα μπορούσε να εγκατασταθεί στις εκβολές του Δούναβη, στα σύνορα με τη Ρουμανία, μετά τη σύνδεση που θα είχε ήδη γίνει, με το ρωσικό άγημα των ειρηνευτικών δυνάμεων στην Υπερδνειστερία και να φτάσει στις πύλες του Κιέβου, καταλαμβάνοντας περισσότερο από το μισό έδαφος της Ουκρανίας.

Αλλά μετά από έξι ώρες, η Πολωνία, η οποία κυβερνιέται από απρόβλεπτους πολιτικούς και με εμμονή την ιδέα να προκαλέσουν μια σύγκρουση με τη Ρωσία, θα ήταν σε θέση να πάρει μια απόφαση που θα οδηγούσε σε μια τεράστια καταστροφή στην Ευρώπη. 

Ο πολωνικός στρατός ολοκληρώνει τη συγκέντρωση των δυνάμεων και μέσων του, και μπαίνει στην Ουκρανία.

Το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ αναφέρεται στην υποστήριξη ενός κράτους μέλους, υπό την προϋπόθεση ότι το έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους έχει καταβληθεί στρατιωτικά. 

Το 1999, στη Γιουγκοσλαβία, το ΝΑΤΟ απέδειξε ότι δεν σέβεται τους διεθνείς κανονισμούς, εκτός όταν πρόκειται για τους άλλους, είναι ακόμα πιο ορατό σήμερα. 

Και χάρη στην ένταξη της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ που διαθέτει σχέδιο έκτακτης ανάγκης ή επέμβασης, ο πολωνικός στρατός εμπλεκόμενος  στο πόλεμο κατά της Ουκρανίας, θα καλούσε  αμέσως σε βοήθεια γερμανικές και αμερικανικές μονάδες που σταθμεύουν στη Γερμανία. 

Η Ρουμανία, η οποία απέρριψε το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ, με ένα στρατό στρατιωτών της ειρήνης, ακόμη και αν το επιθυμούσε, δεν θα παρέβαινε, ούτε  μπορεί θα δεχτεί βοήθεια από κανέναν.

Υπό κανονικές συνθήκες, ο πολωνικός στρατός δεν θέτει κανένα πρόβλημα στους Ρώσους. 

Η μορφολογία του εδάφους στη δυτική Ουκρανία, ωστόσο, δείχνει ένα ανώμαλο έδαφος που είναι λιγότερο προσιτό από το ανατολικό μέρος, το οποίο επιτρέπει την οργάνωση μιας πιο αποτελεσματικής άμυνας, με αποτέλεσμα να σπάσει το ρυθμό επίθεσης του ρωσικού στρατού. 

Και από εκείνη τη στιγμή η Ρωσία θα έχανε την πρωτοβουλία, και η σύγκρουση που αποσκοπούσε αρχικά στην Ουκρανία θα μετατρεπόταν σε έναν πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ. 

Αυτό μπορούσε να οδηγήσει σε μια περιορισμένη χρήση πυρηνικών όπλων από το ΝΑΤΟ, γεγονός το οποίο θα υποχρέωνε τη Ρωσία να προβεί σε αντίποινα σε μια περιοχή όπου είναι ανώτερη.

Και σε αντίθεση με την πλειονότητα των χωρών του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, η Ρωσία όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, διαθέτουν αμέτρητους τρόπους για βαλλιστική προστασία, ικανούς να εξουδετερώσουν τα πυρηνικά όπλα του ΝΑΤΟ που θα εκτόξευσε προς το έδαφος της.

Ο  Βαλεντίνος Βασιλέσκου, πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, πρώην αναπληρωτής διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στο αεροδρόμιο Otopeni, διπλωματούχος της Στρατιωτικής Επιστήμης στην Ακαδημία Στρατιωτικών Σπουδών στο Βουκουρέστι από το 1992

Μετάφραση ρουμανικά-γαλλικά, Avic

Réseau International