Σάββας Καλεντερίδης
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο θέμα των σοβαρότατων εξελίξεων που συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή, εξελίξεις που δρομολογεί η ίδια η Ιστορία, με τον διεθνή παράγοντα να παίζει τον ρόλο του επιταχυντή, εκεί που αυτό επιβάλλουν τα στρατηγικά συμφέροντά του.
Στο ευρύτερο θέατρο των εξελίξεων συμπεριλαμβάνεται η Κύπρος και η Ελλάδα, με την Τουρκία να χάνει για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες την υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα στις πολιτικές της που σχετίζονται με το Κυπριακό και το Κουρδικό.
Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει νευρικότητα στην Αγκυρα, μια νευρικότητα που έρχεται να κάνει πιο δύσκολη τη διαχείριση της τουρκικής επιθετικότητας, που το διάστημα αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη στην ΑΟΖ της Κύπρου, χωρίς να μας επιτρέπει η Αγκυρα να ξεχνάμε και τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Οπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας, η Τουρκία αρνείται να δεχτεί ότι το διεθνές δίκαιο των θαλασσών αποτελεί τη βάση της διαπραγμάτευσης για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωών, ενώ στην περίπτωση της Κύπρου αρνείται να δεχτεί ακόμα και αυτό που αποδέχεται το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, ότι υπάρχει κυρίαρχο κράτος με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία.
Για να ανατρέψει δε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην κυπριακή ΑΟΖ, επιχειρεί με πειρατικές μεθόδους και με την απειλή της χρήσης βίας να επιβάλει τους δικούς της σχεδιασμούς.
Δεν χάνει δε την ευκαιρία να υπενθυμίζει και να απειλεί ανοιχτά την Αθήνα ότι την ένταση που δημιουργεί στη Μεσόγειο είναι πολύ εύκολο να τη μεταφέρει στο Αιγαίο. Μάλιστα, όλους αυτούς τους υπολογισμούς τούς κάνει θεωρώντας ότι η Ελλάδα, λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης που είναι σε εξέλιξη και λόγω της... τρόικας, που ελέγχει ασφυκτικά τις αμυντικές δαπάνες, είναι πιο ευάλωτη και άρα θα υποκύψει στους εκβιασμούς και τις πιέσεις της.
Εμείς απλά θα υπενθυμίσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι η Τουρκία υπέστη μια δεινή ήττα στην πόλη Κομπάνι κυριολεκτικά από μια χούφτα «ελεύθερους πολιορκημένους». Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι ο πόλεμος στο Κομπάνι ήταν μεταξύ της Τουρκίας και του ΡΚΚ.
Επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι το διήμερο της εξέγερσης των Κούρδων (6-7 Οκτωβρίου 2014), που ήταν ένα μήνυμα αλλά και μια γενική πρόβα του ΡΚΚ για την ημέρα που θα κηρύξουν την ανεξαρτησία τους, εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι ξεχύθηκαν στους δρόμους σε δεκάδες πόλεις και κωμοπόλεις στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν αλλά και σε μεγαλουπόλεις της Τουρκίας, πυρπολώντας περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες δημόσια κτίρια και αγάλματα του Κεμάλ!
Η κατάσταση ήταν τόσο κρίσιμη που αρκετοί Τούρκοι υπουργοί παρακαλούσαν τους Κούρδους ηγέτες να σταματήσουν την εξέγερση!
Αυτά τα αναφέρουμε για να τα λάβουν υπ' όψιν τους εκείνοι που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας, υπογραμμίζοντας ότι το πρόβλημα της... Τρόικας είναι παρωνυχίδα σε σχέση με το Κουρδικό, που καλείται να αντιμετωπίσει η Τουρκία.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"
"Μάλιστα, όλους αυτούς τους υπολογισμούς τούς κάνει θεωρώντας ότι η Ελλάδα, λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης που είναι σε εξέλιξη και λόγω της... τρόικας, που ελέγχει ασφυκτικά τις αμυντικές δαπάνες, είναι πιο ευάλωτη και άρα θα υποκύψει στους εκβιασμούς και τις πιέσεις της"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κι αυτό, αλλά όχι μόνον αυτό (αναφέρομαι στην σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδος).
Η Ελλάδα, και όταν δεν ήταν στην σημερινή κατάσταση, έδωσε "κακά δείγματα γραφής". Προτίμησε τον ενδοτισμό, από την αντιπαράθεση. Βάφτισε τον φόβο "λογική" και την έλλειψη σθένους "μετριοπάθεια". Διέπραξε το ίδιο σφάλμα μ' αυτό που έκαναν οι Αγγλογάλλοι την δεκαετία του '30 με την Γερμανία. Πήγαν να αποφύγουν τον πόλεμο, όταν σίγουρα μπορούσαν με μικρές θυσίες να τον κερδίσουν, ή και να τον αποφύγουν εντελώς, απλώς τον καθυστέρησαν λίγο κι έφεραν μία εξάχρονη πρωτοφανή σφαγή, που ούτε οι ίδιοι είχαν φανταστεί.
Κι όμως, ήμασταν ο ίδιος λαός που νίκησε τους Ιταλούς το '40, των οποίων η αναμφισβήτητη υπεροπλία, ούτε κατά διάνοια δεν συγκρίνεται με την τουρκική (αν υπάρχει)... Ο λαός είναι ο ίδιος, απλώς η ηγεσία του διαφορετική, με εντελώς άλλη νοοτροπία. Αυτό νομίζω ότι καλύπτει και το Κομπάνι.
"Αυτά τα αναφέρουμε για να τα λάβουν υπ' όψιν τους εκείνοι που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας"
Τότε μιλάς σε ώτα μη ακουόντων, ή μάλλον αδιαφορούντων. Διότι αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας τόσο ανεύθυνα, αποθράσυναν σε τέτοιο επικίνδυνο βαθμό την Τουρκία (και την Αλβανία), που τώρα να κινδυνεύομε πράγματι με πόλεμο, έχοντας ευθύνη των ανεξέλεγκτο αριθμό λαθρομεταναστών στο εσωτερικό της χώρας, των οποίων η στάση, την δεδομένη στιγμή, είναι απρόβλεπτη, όπως άγνωστος είναι και ο πραγματικός σκοπός υπάρξεώς τους.
H τουρκια οπως φαινεται καταφερε τον στοχο της ,ο ψυχολογικος πολεμος που κανει στην Ελλαδα και Κυπρο τις τελευταιες δεκαετιες εχει φερει αποτελεσματα,κρινοντας απο τις αντιδρασεις των ηγεσιων μας σε περιοδους κρισεων με την τουρκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ελληνικος στρατος θα εξολοθρευσει τα ποντικια με θεαματικο τροπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τιμωρια θα ειναι παραδειγματικη.
Τωρα ηρθε η ωρα της Απελευθερωσης
της Κυπρου.
Την ιδια στιγμη οι Ελληνες πολιτες θα παρουν την μοιρα στα ιδια τους τα χερια για τον εκτοπισμο των
τουρκο/ΙΚ εξω απο την Ελλαδα.
Η διανομη οπλων και πυρομαχικων στις Ελληνικες οικογενειες καθως και gasmasks πρεπει να εξεταζεται ηδη.
Ανεργια 0% ειμαστε απασχολημενοι με
την υπερασπιση της Πατριδας.
Της πιο Τιμιας Μητερας Πατριδας.
Ancient Spartans, at least in theory, did not care how strong the enemy was or appeared to be BUT how strong and ready they were.
ΑπάντησηΔιαγραφήTurkey could be with one foot to its crave, but without strategy and clear objectives, we will never "help" our dear neighbor meet its faith one day earlier....
Russia is giving us the green light to reclaim the Black Sea, Kurds desperately in need of our help to put another blow to turkey's megalomania and a great opportunity to heal the damage of the Otzalan fiasco, Syria showing us Turkey's dark side and true plans, Armenians always ready to fight at whatever level and we? ABSENT!!!!!
Οι Κούρδοι κάμουν τον δικό τους αγώνα ως Εθνος σε όλα τα επίπεδα, η αποτίμηση των αποτελεσμάτων της προσπάθειας τους αυτής και η κεφαλαιοποίηση τους αποτελεί μια διαδικασία που θα διαρκέσει χρονικά. Κατά συνέπεια πολύ ορθά τα όσα καταγράφονται ως παραγόμενα της δράσης τους και την εν γένει συμπεριφοράς τους όμως βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μιας εξελικτικής διαδικασίας και ως έχει δείξει η ιστορία η ζωή (και) ο χώρος της Μέσης Ανατολής ειναι επιρρεπής στις ανατροπές και ολικές επαναφορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τουρκία δεν αναμένεται για πλήθος λόγων να αλλάξει πολιτική στάση και συμπεριφορά. Ο Παντουρκισμός και ο πανισλαμισμός , διάχυτα στοιχεία σε όλα τα επίπεδα της τουρκικής κοινωίας πλέον αποτελούν την κυρίαρχη ιδεολογία και ουδείς εσωτερικός παίκτης στο γίγνεσθαι της αποκλίνει απ οτο σημείο τούτο.
Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι δεν αλλάζει και το ισοζύγιο των δυνάμεων στην γειτονιά της,Ηδη μετρά μηδενικούς συμμάχους, απουσία απο κάθε άξονα, πλήθος προβλημάτων με τα γειτονικά κράτη και έθνη και απουσία απο κάθε ενεργειακό σχεδιασμό.
Σε οτι μας αφορά ως δεδομένα έχουμε :
α) Το πλαίσιο της στρατηγικής των ΗΠΑ για περιορισμό της εξάρτησης της Ευρώπης από τα ενεργειακά αποθέματα της Ρωσίας και, συνεπώς, του περιορισμού της ολοένα αυξανόμενης επιρροής και ισχύoς που αποκτά η Μόσχα στην Ευρώπη και διεθνώς, σε αυτα συμπεριλαμβάνεται και ο σχεδιασμός για τη δημιουργία εναλλακτικών οδών και πηγών προμήθειας φυσικού αερίου για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
β) Το λιμάνι του Τσειχάν το οποίο αποτελεί την αιχμή του δόρατος του τουρκικού αναθεωρητισμού σε Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο οποίο καταλήγουν ρωσικοί και κουρδικοί αγωγοί
και γ) την βασική στρατηγική θέση της Τουρκίας η οποία συνοψίζεται ως εξής "«Οι Ελληνοκύπριοι, σε στενή συνεργασία με την Αθήνα, στοχεύουν στην απομόνωση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιθυμούν να επισκιάσουν τον ρόλο της Τουρκίας στο νέο ενεργειακό παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου»"
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις η Ελληνοκυπριακή πλευρά επιμένει σε πολιτικό επίπεδο να αφήνει παράθυρα διαλόγου με μια παρανοϊκή χωρα σε ολα τα επίπεδα της και με ένα κράτος παρίας της διεθνούς κοινότητας με την ελπίδα πως είανι προς συμφέρον της να συνετισθεί και πως αυτό θα το αντιληφθεί έγκαιρα η Αγκυρα.
Παράλληλα μέσα απο μια σειρά αναδιπλώσεων με πρόσφατη την απάλειψη του όρου "αμερικανοκίνητης χούντας" γίνεται σαφές πως απο την πλευρά των ΗΠΑ επιζητείτε να υπάρξει συναίνεση όλου του πολιτικού κόσμου σε μια εξωτερική πολιτική που να εναρμονίζεται στις δικές της αλλά και τις ΝΑΤΟϊκές επιδιώξεις.
Την ίδια ώρα θα πρέπει όλοι να έχουν κατά νού δυο γεγονότα. Πρώτον τα όσα έλαβαν χώρα στην πρόσφατη επίσκεψη του Αλβανού πρωθυπουργού Εντι Ράμα στην Σερβία και στην συνάντηση του με τον Σέρβο ομόλογο του Αλεξάνταρ Βούτσιτς στο Βελιγράδι αναφορικά με το Κόσοβο (με πολλές ομοιότητες με τα κατεχόμενα της Κύπρου και την Θράκη) και επίσης τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν Ισραήλ και Αίγυπτος και για τα οποία Ελλάδα και Κύπρος δεν μπορούν να αποτελέσουν βολικά άλλοθι.
@ andreas demetriu
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Ελλάδα, δεν είναι ζήτημα των τελευταίων δεκαετιών.
Η Ελλάδα, μετά το 1922, ουδέποτε μπόρεσε να απαλλαγεί από το σύνδρομο του ηττημένου έναντι της Τουρκίας.