Στα επίσημα αποκαλυπτήρια του μνημείου του Τσάρου Αλέξανδρου Α', έξω από τα τείχη του Κρεμλίνου παρευρέθη την περασμένη Πέμπτη ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν μαζί με τον πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλο.
Το επιβλητικό άγαλμα του Αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Α' δεσπόζει πλέον στον πεζόδρομο, στους Κήπους του Αλεξάνδρου, ενώ την λαμπρή τελετή παρακολούθησε και ο δήμαρχος της Μόσχας Σεργκέι Σομπιάνιν καθώς και ο υπουργός Πολιτισμού Βλαντίμιρ Μεντίνσκι.
Στην ομιλία του ο ρώσος πρόεδρος τόνισε ότι αυτός ο κυβερνήτης της Ρωσίας έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ενοποίηση του λαού και στην σταθερή διατήρηση της αυτονομίας του κράτους:
«Ο Αλέξανδρος Α’ έχει περάσει για πάντα στην ιστορία ως νικητής του Ναπολέοντα, ως ένας οξυδερκής διπλωμάτης και στρατηγός, κρατικός λειτουργός που συνειδητοποιούσε την ευθύνη του για την ασφαλή ευρωπαϊκή και παγκόσμια ανάπτυξη. Αυτός ο Ρώσος Αυτοκράτορας βρισκόταν στην πηγή του συστήματος της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ασφαλείας που υπήρχε τότε, και το σύστημα αυτό ανταποκρινόταν στην εποχή του».
Ο Πούτιν πρόθεσε ότι εκείνη την εποχή δημιουργήθηκε η ισορροπία που βασιζόταν όχι μόνο στον αμοιβαίο υπολογισμό των συμφερόντων των χωρών, αλλά και στις ηθικές αξίες.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΡΩΣΙΑ
ΤΣΑΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α καί ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ – Ο ΔΟΛΙΟΣ ΜΕΤΤΕΡΝΙΧ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ) Περιγράφει θαυμάσια πόσο άληθῆ εἶναι αὐτά πού εἶπε ὁ Πούτιν γιά τόν Τσάρο Ἀλέξανδρο Α , ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, στήν ἐπιστολή τήν ὁποία ἀπηύθυνε στόν ἑπόμενο Τσάρο, λόγῳ τῆς παραιτήσεώς του ἀπό τήν θέση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας.
Β) Στήν συζήτηση τοῦ Τσάρου Ἀλεξάνδρου Α μέ τόν Καποδίστρια, εἰδικό ἀπεσταλμένο τοῦ Τσάρου τότε (1814) γιά τήν εἰρηνική ἐπίλυση τῆς κρίσεως στήν ὑπό σχηματισμό οὐσιαστικῶς Ἑλβετία, λίγο προτοῦ ὁ Καποδίστριας ἀναλάβει τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, βλέπει κανείς καί θαυμάζει τήν προσωπικότητα, τήν φρόνηση καί τό ὀρθόδοξο χριστιανικό φρόνημα ἀμφοτέρων. Π.χ. ὁ Τσάρος Ἀλέξανδρος Α σεβόταν τούς Γερμανούς καί καθόλου δέν διενοεῖτο νά παίξῃ μέ τίς διαρέσεις τῶν ἐκλεκτόρων φεουδαρχῶν γιά νά ἀποκτήσῃ ἐπιρροή ἐπί τῆς Γερμανίας....
Γ) Αὐτά, σέ πλήρη ἀντίθεση πρός τό δόλιον καί κοντόφθαλμον τοῦ Μέττερνιχ, τοῦ ὁποίου τίς ἴντριγκες καί τίς σκηνοθεσίες μόνο ὁ Καποδίστριας μποροῦσε νά ἀντιλαμβάνεται καί νά ἀντιμετωπίζῃ ἐπιτυχῶς.
Δ) Ἀντιθέτως, ὁ ἑπόμενος Τσάρος, ἔπεσε ἀμέσως στίς παγίδες τοῦ Μέττερνιχ, πρῶτο μέλημα τοῦ ὁποίου ἦταν νά ἐξουδετερώσῃ τόν Καποδίστρια, συκοφαντώντας τόν ἴδιο ἀλλά καί τίς πολιτικές του - ἄς ἐρευνήσουν οἱ ἱστορικοί, ἄν βέβαια ὑπάρχουν ἀκόμη τά στοιχεῖα, ποιοί προκάλεσαν τήν ἐξέγερση-προβοκάτσια στήν στρατιωτική σχολή τῆς Μόσχας, τήν στιγμή πού κρινόταν στήν Αὐστρία ἡ τύχη τῆς δημοκρατικῆς ἐξεγέρσεως στήν Νότια Ἰταλία, παρουσίᾳ τοῦ Τσάρου πού διαδέχθηκε τόν Τσάρο Ἀλέξανδρο Α.
Ε) Καί ἔπραττε ἔτσι ὁ Μέττερνιχ, προκειμένου νά καταστήσῃ τήν Ἱερά Συμμαχία ἀπό ὄργανο διεθνοῦς συνεργασίας μέ χριστιανικές ἠθικές ἀρχές γιά τό καλό ὅλου τοῦ κόσμου, ὅπως τήν εἶχαν ξεκινήσει ὁ Τσάρος Ἀλέξανδρος Α καί ὁ Καποδίστριας, σέ ὄργανο καταστολῆς τῆς ἐκ φύσεως πάντοτε ἀνοηταινούσης ἀριστοκρατικῆς ἐλίτ.
ΣΤ) Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς θεμελιακῆς δολίας ἀνοησίας τοῦ Μέτερνιχ, εἶναι ὅτι: Ἀφ' ἑνός μέν οἱ τότε ἀριστοκρατίες ἔπεσαν μέ ἐπαναστάσεις καί πολέμους ἡ μία μετά τήν ἄλλη (ἀντικαταστάθηκαν σέ μεγάλο βαθμό ἀπό ἄλλες, πού χαρακτηρίζονται ἀπό τόν πλοῦτο, σέ μία πρώτη φάση, μέχρι νά καταστοῦν καί πάλι κληρονομικές). Καί ἀφ' ἑτέρου, χειροτέρευσε ἡ κατάσταση τῶν διεθνῶν σχέσεων, τῆς διοικήσεως τῶν λαῶν καί τῆς διαχειρίσεως τοῦ κόσμου.
Χειροτερεύει δέ, ἔτι περαιτέρω, ἀπό τούς μιμητές τοῦ Μέττερνιχ....