1/2/15

Το Αιγαίο, το πετρέλαιο και η κοινή εκμετάλλευση

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ καθηγητή πανεπιστημίου, προέδρου της Χαλυβουργικής*
Η ερώτηση είναι δύσκολη και η απάντηση που θα έδινε κάθε Ελληνας θα ήταν μάλλον αρνητική. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι όπως εδώ και πολλές δεκαετίες. Αλλάζουν συνεχώς προς το καλύτερο και οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες έχουν βελτιωθεί πολύ, από τότε μάλιστα που στην ηγεσία της γείτονος υπάρχει ένας προοδευτικός ηγέτης, ο Ταγίπ Ερντογάν.
Είναι βέβαιο ότι θα άξιζε τον κόπο να αναλάβει η χώρα μας να κάνει ένα πρώτο βήμα προς μια προσέγγιση με την Τουρκία σχετικά με το θέμα της εκμετάλλευσης του πετρελαίου και αερίου του Αιγαίου, μια και για την ώρα η ύπαρξη της υφαλοκρηπίδας δεν επιτρέπει να αναμένεται από τη χώρα αυτή να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Είναι πράγματι γεγονός ότι το Αιγαίο κρύβει στα σπλάχνα του πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που η εκμετάλλευσή τους θα έλυνε μελλοντικά τα οικονομικά μας προβλήματα και θα συνέβαλλε πολύ στην άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου.
Το ερώτημα είναι: Γιατί δεν προχωρούμε σε κάποια πρωτοβουλία εκμετάλλευσης του θαλάσσιου αυτού πλούτου; Απλούστατα γιατί α) οι ξένες δυνάμεις, που ουσιαστικά μας κυβερνούν όπως πάντα, δεν το εγκρίνουν, και β) γιατί θα νιώσουμε δυνατοί, κάτι που δεν το θέλουν.
Ενα δεύτερο ερώτημα είναι για το τι θα μπορούσαμε να πράξουμε αν είχαμε ανεξάρτητη πολιτική και λειτουργούσαμε για το συμφέρον μας και μόνον. Απλούστατα θα συνεργαζόμασταν ακόμη και με το διάβολο, προκειμένου να διασφαλίσουμε ένα μεγάλο μερίδιο από την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου μας.
Είναι βέβαιο ότι αν προτείναμε στη γείτονα χώρα να συμπράξουμε στην εκμετάλλευση αυτού του πλούτου, και μάλιστα υπό τη σημερινή ηγεσία του προοδευτικού Ταγίπ Ερντογάν, θα λύναμε τα εξής σημαντικά ζητήματα: 1) μια παντοτινή ειρήνη στο Αιγαίο (το πιο βασικό από όλα), 2) τη συνεργασία με ένα κράτος που διαθέτει μια πολύ καλή διοικητική οργάνωση, 3) μια άνευ προηγουμένου μείωση των εξοπλισμών** και 4) μια πολιτική και οικονομική ευημερία για το λαό μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι αν κάποτε -και δεν είναι διόλου ανέφικτο- η Τουρκία γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο όρος υφαλοκρηπίδα δεν θα υφίσταται. Να θυμίσω ότι κάτι παρόμοιο συνέβη στο παρελθόν ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία. Για αιώνες ολόκληρους, οι δύο αυτές χώρες βρίσκονταν σε διαρκείς πολέμους και το μίσος ανάμεσα στους δύο λαούς ήταν φοβερό. Οι Γάλλοι μάλιστα χαρακτήριζαν τους Γερμανούς βαρβάρους (στα γαλλικά «les boches»). Να θυμίσω ακόμη ότι μέσα στον 20ό αιώνα υπήρξαν δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι ανάμεσά τους, με κατάληψη μάλιστα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και του Παρισιού από τα ναζιστικά στρατεύματα. Και όμως, μετά τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι δύο αυτές χώρες διαβιούν ειρηνικά μεταξύ τους.
Αν κάποιος ταξιδεύει σιδηροδρομικώς από τη Γερμανία προς τη Γαλλία, θα διαπιστώσει ξαφνικά να τον προσπερνούν μεγάλες γαλλικές διαφημιστικές πινακίδες.
Με άλλα λόγια, θα έχει εισέλθει στη Γαλλία, χωρίς κανέναν έλεγχο, χωρίς καμιά τελωνειακή δυσκολία, όπως γινόταν παλιά. Γιατί να μη γίνει το ίδιο σήμερα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, έστω και αν η τελευταία δεν έχει ακόμη εισέλθει στην Ε.Ε. Για το λόγο αυτό, όμως, απαιτείται η ύπαρξη ενός μεγάλου ηγέτη, όπως ήταν κάποτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Να σημειωθεί ότι ο ηγέτης αυτός, αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή της Σμύρνης, συνεργαζόταν στην εξωτερική πολιτική με τον Κεμάλ Ατατούρκ. Μάλιστα, είχε τόσο καλές σχέσεις μαζί του, που κάποια στιγμή είχε προτείνει για τον τελευταίο να λάβει το Νόμπελ Ειρήνης!
Αυτό επιβάλλει η διεθνής διπλωματία, που τόσο κατείχε ο αλησμόνητος Ε. Βενιζέλος. Ενας μεγάλος ηγέτης, πράγματι, που αν τον ακούγαμε τότε, ποτέ δεν θα φτάναμε στην καταστροφή της Σμύρνης, της όμορφης αυτής πόλης, το Παρίσι της Ανατολής. Πράγματι, χρειάζεται η ύπαρξη μιας παρόμοιας προσωπικότητας, που δυστυχώς δεν διαθέτουμε σήμερα. Είναι βέβαιο ότι αν επιθυμούσαμε να συνεργαστούμε με την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν (και το τονίζω αυτό, γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς εδώ και λίγα χρόνια, χάρη στη μεγάλη προσωπικότητα αυτού του μεγάλου ηγέτη), το αποτέλεσμα θα ήταν επωφελές και για τους δύο γειτονικούς λαούς, αφού θα είχαν εξασφαλιστεί: α) μια παντοτινή ειρήνη, όπως ήδη αναφέρθηκε, μέσα στο πάντοτε ανήσυχο Αιγαίο, και β) ένας υποθαλάσσιος πλούτος για το λαό μας, που θα άλλαζε το επίπεδο της ζωής του.
Ερώτημα: Μέχρι τότε να περιμένουμε μήπως εμφανιστεί και πάλι ένας μεγάλος ηγέτης σαν τον Ε. Βενιζέλο; Δύσκολα το βλέπω.
* Καθηγητής Αρχαίας και Σύγχρονης Μεταλλουργίας και Τεχνολογίας και πατέρας του Γιάννη Βαρουφάκη.
** Η Ελλάδα έρχεται 2η στους εξοπλισμούς ανάμεσα στα 27 μέλη του ΝΑΤΟ!...
Πηγή: Ελευθεροτυπία

10 σχόλια:

  1. Turkey does not have only plans for sharing our oil. Any turkish company could participate in a consortium. Turkey wants Greece

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι να πεί κανείς? - Η μπαρούφα πάει σύννεφο με τους απανταχού βαρουφάκηδες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το δίλημμα παραμένει συνεκμετάλλευση συμφερόντων σε Λαϊκή βάση με τον θύτη, τη γείτονα Τουρκία?, ή με τους ηθικούς αυτουργούς του θύτη! της κατοχής της Κύπρου και τρομοκράτες της Μεσογείου το Ισραήλ, για τη μετουσίωση της αεριτζίδικης αξίας του Ιμπεριαλισμού της "χάρτινης Τίγρης" του δολαρίου, με την ουσία των ενεργειακών αποθεμάτων των ΑΟΖ Ελλάδας Κύπρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα προσκαλέσω τον αναγνώστη να συμβουλευθεί την ιστοσελίδα http://www.marinetraffic.com. Εκει θα διακρίνει σαφώς μία ευθεία θαλάσσια οδό που ξεκινάει απο το στενό των Κυθήρων, συνεχίζει τη διαδρομή της μέσω Κέας και Καφηρέα και καταλήγει στον Ελλήσποντο. Αυτή η θαλάσσια οδός εξυπηρετεί το ναυτικό εμπόριο μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Δύσης. Η ναυτική σύνδεση Κωνσταντινούπολης με Σουέζ περνάει επίσης μεταξύ Καρπάθου και Κρήτης, η δε θαλάσσια οδός μεταξύ Κωνσταντινούπολης και ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων και τουρκικών λιμένων, όπως Μυρσίνη η Τζειχάν, διαγράφει μία πολύπλοκη τροχιά ανάμεσα απο τα νησιά μας του ανατολικού Αιγαίου προτού καταλήξει στον προορισμό της. Είναι δηλαδή σαφές οτι η χώρα μας, αν το επιθυμεί, μπορεί την οιανδήποτε στιγμή, να αποκλείσει ναυτιλιακά τη Τουρκία και μαλιστα με ελάχιστες δυνάμεις, τοποθετημένες μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου και Ρόδου, καθώς και μεταξύ Κρήτης και Κυθήρων. Αυτό κατα τη γνώμη μας είναι ενας γεωπολιτικός εφιάλτης, τον οποίο δεν μπορεί η Τουρκία παρα να επιχειρήσει να εξουδετερώσει έστω και μερικά. Η επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο, πιστεύουμε, εξηγείται περισσότερο απο τον στραγγαλισμό που υφίσταται απο τη γεωγραφία του Αιγαίου και λιγώτερο απο τους πόρους που κρύβει το υπέδαφος του Αρχιπελάγους. Η Τουρκία δε ξεχνά οτι ο Ελληνικός στόλος κατα τους Βαλκανικούς πολέμους ουσιαστικά τάπωσε τον Οθωμανικό μέσα στον Ελλήσποντο, και στερόντας στις τουρκικές δυνάμεις τη δυνατότητα να εφοδιάσουν δια θαλάσσης τα τμήματά τους που εμάχοντο στη Μακεδονία συνέβαλε τα μέγιστα στη συντριβή τους. Σήμερα, η Τουρκία στέλνει τις φρεγάτες της να επιδείξουν τη σημαία της επι το πλείστον στη περιοχή του Καφηρέα και της Κέας και όχι στα Χανιά η τη Χαλκιδική. Επομένως, οποιαδήποτε προσπάθεια της Ελλάδος να συνδιαλλαγεί με τη Τουρκία με απωτερο σκοπό την συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του Αιγαίου θα αποτύχει, διότι η Τουρκία επιχειρεί περισσότερο να αυξήσει το εμβαδόν του απο αυτής ελεγχομένου χώρου, παρα να αποκτήσει δύο η τρείς πετρελαιοπηγές. Οποιαδήποτε δε συμφωνία με τη Τουρκία για συνεκμετάλλευση θα καταλήξει να περιέχει και γεωπολιτική συρρίκνωση της χώρας μας στο Αιγαίο, αλλοιως δεν πρόκειται να υπογραφεί απο τη Τουρκία. Εν κατακλείδι, ακόμη και αν δεν υπήρχε ούτε σταγόνα πετρέλαιο στο Αιγαίο, η ένταση με τη Τουρκία θα ήταν στα ιδια επίπεδα.
    Γ. Βορρόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμπληρώνοντας, θα ήθελα να τονίσω οτι ο άξονας Ρόδος- Κάρπαθος- Κρήτη - Κύθηρα είναι ισοδύναμος των στενών του Βοσπόρου και οτι η Τουρκία δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί με τίποτα λιγώτερο απο το ανατολικό ήμισυ του Αιγαίου και τη Θράκη, όσες πετρελαιοπηγές κι αν της προσφέρουμε. Και είναι καιρός, εκτός απο τη τσέπη μας, να σκεφτούμε και την επιβίωσή μας απέναντι σε μια επιθετική δύναμη που άμεσα απειλεί ένα τεράστιο κομμάτι της χώρας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μόνον ο λιβανωτός που προσφέρεται στον Recep Tayyip Erdoğan, αρκεί για να χαρακτηρίσει το άρθρο. Ας υποθέσουμε ότι ο τούρκος πρωθυπουργός είναι πράγματι καλός ηγέτης για την πατρίδα του . Αυτό σημαίνει ότι είναι "μεγάλος"; Και γιατί αυτός ο καλός για την τουρκική πλευρά ηγέτης θα ήταν κατάλληλος για επωφελή (υπέρ ημών) συνεργασία; Είναι ο συγγραφέας τού άρθρου πρόεδρος μεγάλης βιομηχανίας και καθηγητής πανεπιστημίου και φαίνεται και προκεχωρημένης ηλικίας : Είδε ποτέ στην ζωή του έντιμη συνενόηση, συζήτηση ή διαπραγμάτευση μετούρκο; Πού στηρίζει τέτοια αισιοδοξία; Τέτοια άρθρα γεννούν πολλές α π ο ρ ί ε ς . Πιθανότατα κάποιους τέτοιους "απίθανους τύπους" (για να το πώ κομψά), δηλαδή σαν τον γιό και πατέρα Βαρουφάκηδες, σαν εκείνον τον Κατρούγκαλο, εκείνον τον Μητρόπουλο και άλλα παραεμφερή , θα είχε υπ' όψη του ο γνωστός στρατάρχης Καγκελάριος με την ιστορικη φράση του : "zwei Professoren Vaterland verloren" .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω το άρθρο δεν χρήζει σχολιασμού, απλώς είναι κατατοπιστικό για το τι άνθρωποι κυκλοφορούν εκεί έξω....Αν ακόμα δεν έχουμε μάθει πως οι ορέξεις των τουρκικών κυβερνήσεων δεν ικανοποιούνται ποτέ, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Τούρκος ή από πάνω θα είναι ή από κάτω. Πείτε μου μια στιγμή στην ιστορία που να συμβίωσε ισότιμα με έναν άλλο λαό. Ο Τούρκος όσα του δίνεις τα κατοχυρώνει και μετά ζητάει και άλλα. Ο Τούρκος καταλαβαίνει μόνο το δίκαιο της Ισχύος. Ο Τούρκος, όπως και ο Γερμανός, δεν βάζει μυαλό. Ο αρθρογράφος βλέπει το παρόν στην ΕΕ, όμως δεν μπορεί να δει το κοντινό μέλλον. Ο Γερμανός έχει προξενήσει δύο παγκόσμιους πολέμους και προετοιμάζει τον τρίτο στην οικονομική του εκδοχή. Όπως είχε πει ο Χέλμουτ Κολ η Γερμανία πρέπει να δεθεί πολύ δυνατά στο κατάρτι του πλοίου που λέγεται ΕΕ, ώστε να αντισταθεί στις σειρήνες του ένοχου παρελθόντος της. Όμως δυστυχώς μάλλον δεν δέθηκε πολύ δυνατά. Κάποιοι λαοί δεν αλλάζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητε κ.Βαρουφακη γιατι δεν συνεκμεταλλευομαστε πρωτα τους Ελληνικούς αρχαιολογικους χωρους της γειτονος,τις εκκλησιες, τα κτισματα,τα ορυχεια και ότι άλλο αφήσαμε στο δρομο πριν μας σφαξουν,ερχομενοι για εδώ;και μετα συζητάμε για το εδώ.Επισης οι Μεγαλοι Ηγετες ποδοπατουνται από τους μικρους ηγετες στο δρομο για την κορυφη,ισως με την βοηθεια των δυναμεων που αναφέρατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.