του Σταύρου Λυγερού
Τα μαύρα σύννεφα που συσσωρεύονται την τελευταία εβδομάδα στις σχέσεις της Αθήνας με το ευρωιερατείο έχουν υποχρεώσει τον Τσίπρα να βγάλει από το συρτάρι τα σενάρια για την περίπτωση που η ρήξη καταστεί αναπόφευκτη.
Είναι ενδεικτική η δήλωσή του στο γερμανικό Σπήγκελ ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει περάσει θηλιά στον λαιμό της Ελλάδας και εάν δεν ανεβάσει το όριο για τα έντοκα γραμμάτια θα αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες. «Θα επιστρέψουμε στο θρίλερ που είδαμε πριν την 20η Φεβρουαρίου».
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η δήλωση του υπουργού Εσωτερικών Βούτση στη Βουλή. Είπε ωμά ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο με τους δανειστές, προσθέτοντας ότι «σ’ αυτό τον πόλεμο δεν θα πάμε σαν χαρούμενοι πρόσκοποι με πρόθεση να συνεχίσουμε τις μνημονιακές πολιτικές». Και οι δύο αυτές δηλώσεις είναι μία έμμεση πλην σαφής αναφορά στο σχέδιο Β.
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εσωτερικών επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες, στις οποίες είχαμε αναφερθεί την προηγούμενη Κυριακή, ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται μυστικά κινήσεις για να αντιμετωπίσει ακραία σενάρια εξελίξεων, τα οποία μπορεί να προκύψουν από την εκβιαστική τακτική του ευρωιερατείου. Η Αθήνα επιθυμεί διακαώς να αποφύγει τέτοιες εξελίξεις, αλλά οι πληροφορίες από το μέγαρο Μαξίμου είναι σαφείς: κάναμε βήματα πίσω για να φθάσουμε σ’ ένα συμβιβασμό, αλλά δεν πρόκειται να παραδοθούμε άνευ όρων.
Η κυβέρνηση είχε την εντύπωση πως με τη μεταβατική συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και την αποδοχή του ελληνικού καταλόγου των υπό δρομολόγηση μεταρρυθμίσεων, είχε εξασφαλίσει την πολυπόθητη τετράμηνη εκεχειρία. Οι εξελίξεις, όμως, την διαψεύδουν.
Οι Βαρουφάκης και Τσίπρας είχαν επιπολαίως θεωρήσει πως με τη συμφωνία στο Eurogroup είχαν εξασφαλίσει την αναγκαία διευκόλυνση από την ΕΚΤ για να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις δανειακές υποχρεώσεις της μέχρι το καλοκαίρι. Υποτίμησαν ανεπίτρεπτα την εμφανή πρόθεση του ευρωιερατείου να κρατήσει τη θηλιά γύρω από τον λαιμό της νέας ελληνικής κυβέρνησης.
Κι αυτό παρότι ο Σόιμπλε έδειξε εξαρχής τις προθέσεις του. Υπενθυμίζουμε την επιθετική δήλωσή του για το πώς η κυβέρνηση Τσίπρα θα εξηγήσει στους ψηφοφόρους της όσα υπέγραψε στο Eurogroup. Ήταν μία πρωτοφανής στα διπλωματικά χρονικά παραβίαση του άγραφου κανόνα πως όταν συνάπτεται μία συμφωνία αυτή εμφανίζεται και από τα δύο μέρη ως αμοιβαία επωφελής, έστω κι αν αυτό δεν ισχύει.
Το γεγονός ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών συνέχισε καθημερινά να κάνει δηλώσεις που ουσιαστικά υπονομεύουν την εκεχειρία όφειλε να είχε θέσει την Αθήνα σε κατάσταση συναγερμού. Ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως οι δηλώσεις Σόιμπλε (κι όχι μόνο) έχουν στόχο να συντηρήσουν το κλίμα αβεβαιότητας για την πορεία της Ελλάδας και ως εκ τούτου να την κρατούν γονατισμένη.
Είναι ενδεικτικό πως ενώ αμέσως μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου άρχισαν να επιστρέφουν καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα, αυτή η επιστροφή ανακόπηκε λόγω ακριβώς του κλίματος αβεβαιότητας. Το ίδιο συνέβη και με την αγορά. Ενώ αρχικά έδειξε σημάδια ότι θα άρχιζε να ανακάμπτει, ξαναπάγωσε. Και βεβαίως ούτε λόγος για επενδύσεις.
Υπό την πίεση και των εσωκομματικών αντιδράσεων για τη μεταβατική συμφωνία, η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα του Σόιμπλε. Ο Βαρουφάκης αντέδρασε με δηλώσεις που λειτούργησαν σαν μπούμεραγκ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν η δήλωσή του για την αύξηση του ΦΠΑ σε κάποιο περιθωριακό είδος και κυρίως η δήλωσή του ότι την ηθελημένη δημιουργική ασάφεια του την ζήτησαν οι εταίροι για να περάσουν τη συμφωνία από τα Κοινοβούλιά τους. Το κλίμα αντιπαράθεσης συντήρησε με τις ομιλίες του και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αντί να εισέλθει σε πιγκ-πογκ αντιπαράθεσης, ο Τσίπρας έπρεπε να έχει απαγορεύσει δηλώσεις εκ μέρους υπουργών του και να έχει αντεπιτεθεί με θεσμικό τρόπο. Μία πρόταση ήταν να στείλει απόρρητη επιστολή στους ομολόγους του και στους προέδρους της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Με την επιστολή του να τους επισημαίνει ότι η αλυσίδα των επιθετικών δηλώσεων εκ μέρους Ευρωπαίων αξιωματούχων υπονομεύει την προσπάθεια για σταθεροποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και ευρύτερα της οικονομίας και να απαιτεί αλλαγή συμπεριφοράς. Να προσθέτει, μάλιστα, πως εάν οι επιθετικές δηλώσεις συνεχισθούν θα θεωρήσει πως πρόκειται για ασύμμετρο οικονομικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας με σκοπό την πολιτική φθορά της κυβέρνησής του και ως εκ τούτου θα δημοσιοποιήσει την επιστολή και θα λάβει τα αναγκαία μέτρα για να προστατεύσει τη χώρα.
Κοινοτική πηγή ομολογεί πως μία τέτοια θεσμική και εκτός δημοσιότητας αντίδραση θα έβρισκε πολιτική ανταπόκριση στους παράγοντες του ευρωιερατείου, οι οποίοι και τώρα απεύχονται τη ρήξη των σχέσεων Ελλάδας-Ευρωζώνης. Ως εκ τούτου θα έφερνε σε μειονεκτική θέση τον Σόιμπλε και πιθανότατα θα τον υποχρέωνε να αναδιπλωθεί.
Εάν, μάλιστα, η κίνηση αυτή συνδυαζόταν με την κατάθεση τεκμηριωμένων προτάσεων θα άμβλυνε το αρνητικό κλίμα και κατ’ αυτό τον τρόπο θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας και στο καυτό μέτωπο της χρηματοδότησης. Η ίδια κοινοτική πηγή εκφράζει την απορία της για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει μία ακατανόητη δυστοκία να παρουσιάσει ξεκάθαρες προτάσεις για τις μεταρρυθμίσεις με τις οποίες και η ίδια συμφωνεί, όπως είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης.
Η κυβέρνηση Τσίπρα επιπολαίως δεν φρόντισε να συμπεριλάβει στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου δέσμευση της Ευρωζώνης ότι θα εξασφαλίσει με κάποιον τρόπο τη χρηματοδότηση της Ελλάδας για να αντιμετωπίσει τις δανειακές υποχρεώσεις της μέχρι το καλοκαίρι. Είχε αυταπάτες για τον ρόλο του Ντράγκι, όπως φάνηκε και από σχετικές δηλώσεις. Κυβερνητικές πηγές αποδίδουν κι αυτές τις αυταπάτες στην επιρροή του υπουργού Οικονομικών.
Είναι αληθές ότι η μακρά μνημονιακή περίοδος είχε εδραιώσει την εντύπωση στο ευρωιερατείο πως στην Αθήνα δίνεις εντολές, δεν διαπραγματεύεσαι μαζί της. Η εντύπωση αυτή ήταν αδύνατο να αλλάξει χωρίς να μεσολαβήσει αντιπαράθεση. Ο Βαρουφάκης διεκπεραίωσε την αποστολή αυτή με σχετική επιτυχία. Μόνο αυτός θα μπορούσε στην πρώτη φάση να ασκήσει τη δημόσια διπλωματία που ήταν αναγκαία για να επέλθει μία νέα ισορροπία στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωζώνη.
Από ένα σημείο και πέρα, όμως, έπεσε θύμα του ναρκισσισμού του και έχασε την μπάλα, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε εύκολο θύμα της εκστρατείας που έχει εξαπολυθεί με σκοπό την αποδόμησή του. Όπως λέει συνάδελφός του, «ο Γιάνης έχει μαγευτεί από τον εαυτό του και δεν ήξερε πότε να σταματήσει. Ούτε, όμως, ο Αλέξης φρόντισε να τον μαζέψει εγκαίρως. Το έπραξε με πολύ καθυστέρηση κι αφού έχει γίνει πολιτική ζημιά».
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, το Μαξίμου δέχεται πιέσεις και από το εξωτερικό και από το εσωτερικό να αντικαταστήσει τον υπουργό Οικονομικών. Δεν αναμένεται, όμως, να το κάνει το επόμενο διάστημα. Θα ήταν, άλλωστε, μία ομολογία του ίδιου του Τσίπρα ότι έκανε λάθος επιλογή για το πιο κρίσιμο χαρτοφυλάκιο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι τελευταίες εξελίξεις είναι χωρίς επιπτώσεις στο ενδοκυβερνητικό "χρηματιστήριο".
Καλά ενημερωμένοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι ο περιστασιακός έρωτας του Τσίπρα με τον Βαρουφάκη είχε εκ των πραγμάτων ωθήσει σε δεύτερη μοίρα τον Δραγασάκη, ο οποίος ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια ο αναμφισβήτητος επικεφαλής του κομματικού επιτελείου για την οικονομία. Οι ίδιοι κύκλοι διαβεβαιώνουν ότι εδώ και μερικές ημέρες ο αντιπρόεδρος ανακτά συνεχώς έδαφος, με την έννοια ότι ο ρόλος του στη λήψη των αποφάσεων γίνεται ολοένα και πιο αποφασιστικός, ενώ αντιστρόφως ο υπουργός Οικονομικών διακριτικά, αλλά σαφώς περιορίζεται.
Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, για να τα καταφέρει, η κυβέρνηση έχει ζωτική ανάγκη από τη συλλογική πολιτική πείρα, σοφία και εμπειρογνωμοσύνη. Αντ’ αυτού –όπως με κριτική διάθεση τονίζουν στελέχη της συμπολίτευσης– το παιχνίδι το κάνει κατά κύριο λόγο η ολιγομελής και άπειρη ομάδα γύρω από τον Τσίπρα με τη σύμπραξη του αντίστοιχου υπουργού. Της προσάπτουν πως έχει περιχαρακωθεί στο μέγαρο Μαξίμου, πως με περισσή αυταρέσκεια αυτοσχεδιάζει και κάνει λάθος χειρισμούς.
Είναι αξιοσημείωτο πως οι μέχρι πρότινος δειλές και πάντα σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αυτές εσωτερικές κριτικές τις τελευταίες ημέρες έχουν επεκταθεί και ενταθεί. Υποστηρίζουν πως ειδικά στη σχέση της με την Ευρωζώνη, η Ελλάδα είναι η αδύνατη πλευρά κι ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει περιθώρια για σημαντικά λάθη.
Κυβερνητικό στέλεχος ομολογεί πως «δια της διολισθήσεως εγκλωβισθήκαμε και τώρα αναγκαζόμαστε να τρώμε τις σάρκες της χώρας για να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις του Μαρτίου. Η τακτική τους είναι να μας κρατάνε ζωντανούς με το σταγονόμετρο για να μας υποχρεώσουν να αποδεχθούμε τους μνημονιακούς όρους. Δεν μπορεί να συνεχίσουμε σ’ αυτή την αβεβαιότητα, να μας κρατάνε στην άκρη του γκρεμού. Θέλουν να μας φθείρουν και τον Ιούνιο να μας τραβήξουν το χαλί. Ο Αλέξης πρέπει να τους πει ξεκάθαρα ότι εάν δεν λύσουν τώρα το πρόβλημα της χρηματοδότησης θα προκηρύξει δημοψήφισμα και θα πάει σε στάση πληρωμών. Είναι το μόνο όπλο μας. Εάν δεν το χρησιμοποιήσουμε θα έχουμε υπογράψει την καταδίκη μας».
Ο ευρωβουλευτής Χρυσόγονος, μάλιστα, μίλησε προχθές δημοσίως για δημοψήφισμα, διευκρινίζοντας ότι η ουσία του ερωτήματος θα είναι «υποταγή ή Κούγκι». Άλλα στελέχη μιλάνε γενικά για προσφυγή στον λαό, τροφοδοτώντας τη φιλολογία για το ενδεχόμενο προκήρυξης εκλογών, ενώ δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο συνειδητοποιούν ότι ακόμα κι αν ξεπερασθεί η τωρινή δυσκολία, στις διαπραγματεύσεις με το ευρωιερατείο τον Μάιο και Ιούνιο για το νέο συμβόλαιο θα αντιμετωπίσουν εκβιαστικά διλήμματα. Συνειδητοποιούν ακόμα ότι τότε η κυβέρνηση θα είναι πιο ευάλωτη, αφού ο ακήρυχτος ψυχρός πόλεμος προκαλεί παρατεταμένη φθορά, γεγονός που προκαλεί κόπωση και μειώνει τη λαϊκή υποστήριξη.
Ο Τσίπρας δεν θέλει να περάσει το σημείο μη επιστροφής. Γι’ αυτό θα επιχειρήσει με μία σειρά επαφών υψηλού επιπέδου την επόμενη εβδομάδα να εξασφαλίσει κάποια λύση στο χρηματοδοτικό πρόβλημα. Κι αυτό, επειδή τα μηνύματα από την Ευρώπη προεξοφλούν πως στο αυριανό Eurogroup η ελληνική πλευρά θα βρεθεί απέναντι σε τείχος. Θα της θέσουν νέους όρους (και στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων) για να της παραχωρήσουν μία ανάσα.
Προς το παρόν, τα αφεντικά της Ευρωζώνης μιλάνε γενικώς για συμφωνηθέντα, αλλά ολοένα και περισσότερο η ρητορική τους παραπέμπει στην αποδοχή όρων της 5ης μνημονιακής αξιολόγησης που εκκρεμεί από το περασμένο φθινόπωρο. Αυτός είναι εμμέσως πλην σαφώς και ο όρος για να εκταμιευθεί μέρος της δόσης των 7,2 δισ. Το επιχείρημα που λανσάρουν για να παρακάμψουν την πρόσφατη εντολή του ελληνικού λαού είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε προεκλογικές δεσμεύσεις, τις οποίες δεν μπορεί ως κυβέρνηση να υλοποιήσει.
Αυτή, ωστόσο, είναι η μία όψη του νομίσματος και όχι η σημαντικότερη. Η σημαντικότερη είναι το γεγονός πως το ευρωιερατείο, παρά τις όποιες εσωτερικές διαφωνίες, έχει επιδοθεί σ’ ένα ακήρυχτο ασύμμετρο πόλεμο με σκοπό ή να οδηγήσει την κυβέρνηση Τσίπρα σε παράδοση ή να την φθείρει και τελικώς να την ανατρέψει.
Η στάση του Ντράγκι είναι ενδεικτική. Η ΕΚΤ αποφάσισε να σταματήσει πριν το τέλος Φεβρουαρίου να δέχεται ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα για να δίνει ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα με το τραβηγμένο από τα μαλλιά επιχείρημα ότι οι πρώτες δηλώσεις των νέων υπουργών έδειχναν πως η Ελλάδα θα έβγαινε από το πρόγραμμα.
Μετά το ελληνικό αίτημα για παράταση του προγράμματος και τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που ενέκρινε την παράταση, η ΕΚΤ όφειλε σύμφωνα με τους κανόνες της να αποδεχθεί και πάλι τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο. Παρόλα αυτά αρνείται να τα δεχθεί.
Ο Ντράγκι δηλώνει πως δεν λειτουργεί με πολιτικά κριτήρια, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο παράγοντας-κλειδί στην επιχείρηση εκβιασμού της Αθήνας με την απειλή του οικονομικού στραγγαλισμού. Το αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι αυθαιρέτως αρνείται να δώσει στην Ελλάδα τα 1,9 δισ που της οφείλει και τα οποία δεν συνδέονται με όρους.
Κοινοτικές πηγές αναφέρουν ότι το εχθρικό κλίμα έναντι της Αθήνας δεν έχει προηγούμενο. Οι πρόσφατες δηλώσεις του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Ρέγκλινγκ δίνουν μία γεύση αυτού του κλίματος, αλλά κατά τις ίδιες πηγές τα χειρότερα είναι μπροστά.
Είναι ενδεικτική η δήλωσή του στο γερμανικό Σπήγκελ ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει περάσει θηλιά στον λαιμό της Ελλάδας και εάν δεν ανεβάσει το όριο για τα έντοκα γραμμάτια θα αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες. «Θα επιστρέψουμε στο θρίλερ που είδαμε πριν την 20η Φεβρουαρίου».
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η δήλωση του υπουργού Εσωτερικών Βούτση στη Βουλή. Είπε ωμά ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο με τους δανειστές, προσθέτοντας ότι «σ’ αυτό τον πόλεμο δεν θα πάμε σαν χαρούμενοι πρόσκοποι με πρόθεση να συνεχίσουμε τις μνημονιακές πολιτικές». Και οι δύο αυτές δηλώσεις είναι μία έμμεση πλην σαφής αναφορά στο σχέδιο Β.
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εσωτερικών επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες, στις οποίες είχαμε αναφερθεί την προηγούμενη Κυριακή, ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται μυστικά κινήσεις για να αντιμετωπίσει ακραία σενάρια εξελίξεων, τα οποία μπορεί να προκύψουν από την εκβιαστική τακτική του ευρωιερατείου. Η Αθήνα επιθυμεί διακαώς να αποφύγει τέτοιες εξελίξεις, αλλά οι πληροφορίες από το μέγαρο Μαξίμου είναι σαφείς: κάναμε βήματα πίσω για να φθάσουμε σ’ ένα συμβιβασμό, αλλά δεν πρόκειται να παραδοθούμε άνευ όρων.
Η κυβέρνηση είχε την εντύπωση πως με τη μεταβατική συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και την αποδοχή του ελληνικού καταλόγου των υπό δρομολόγηση μεταρρυθμίσεων, είχε εξασφαλίσει την πολυπόθητη τετράμηνη εκεχειρία. Οι εξελίξεις, όμως, την διαψεύδουν.
Οι Βαρουφάκης και Τσίπρας είχαν επιπολαίως θεωρήσει πως με τη συμφωνία στο Eurogroup είχαν εξασφαλίσει την αναγκαία διευκόλυνση από την ΕΚΤ για να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις δανειακές υποχρεώσεις της μέχρι το καλοκαίρι. Υποτίμησαν ανεπίτρεπτα την εμφανή πρόθεση του ευρωιερατείου να κρατήσει τη θηλιά γύρω από τον λαιμό της νέας ελληνικής κυβέρνησης.
Κι αυτό παρότι ο Σόιμπλε έδειξε εξαρχής τις προθέσεις του. Υπενθυμίζουμε την επιθετική δήλωσή του για το πώς η κυβέρνηση Τσίπρα θα εξηγήσει στους ψηφοφόρους της όσα υπέγραψε στο Eurogroup. Ήταν μία πρωτοφανής στα διπλωματικά χρονικά παραβίαση του άγραφου κανόνα πως όταν συνάπτεται μία συμφωνία αυτή εμφανίζεται και από τα δύο μέρη ως αμοιβαία επωφελής, έστω κι αν αυτό δεν ισχύει.
Το γεγονός ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών συνέχισε καθημερινά να κάνει δηλώσεις που ουσιαστικά υπονομεύουν την εκεχειρία όφειλε να είχε θέσει την Αθήνα σε κατάσταση συναγερμού. Ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως οι δηλώσεις Σόιμπλε (κι όχι μόνο) έχουν στόχο να συντηρήσουν το κλίμα αβεβαιότητας για την πορεία της Ελλάδας και ως εκ τούτου να την κρατούν γονατισμένη.
Είναι ενδεικτικό πως ενώ αμέσως μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου άρχισαν να επιστρέφουν καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα, αυτή η επιστροφή ανακόπηκε λόγω ακριβώς του κλίματος αβεβαιότητας. Το ίδιο συνέβη και με την αγορά. Ενώ αρχικά έδειξε σημάδια ότι θα άρχιζε να ανακάμπτει, ξαναπάγωσε. Και βεβαίως ούτε λόγος για επενδύσεις.
Υπό την πίεση και των εσωκομματικών αντιδράσεων για τη μεταβατική συμφωνία, η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα του Σόιμπλε. Ο Βαρουφάκης αντέδρασε με δηλώσεις που λειτούργησαν σαν μπούμεραγκ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν η δήλωσή του για την αύξηση του ΦΠΑ σε κάποιο περιθωριακό είδος και κυρίως η δήλωσή του ότι την ηθελημένη δημιουργική ασάφεια του την ζήτησαν οι εταίροι για να περάσουν τη συμφωνία από τα Κοινοβούλιά τους. Το κλίμα αντιπαράθεσης συντήρησε με τις ομιλίες του και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αντί να εισέλθει σε πιγκ-πογκ αντιπαράθεσης, ο Τσίπρας έπρεπε να έχει απαγορεύσει δηλώσεις εκ μέρους υπουργών του και να έχει αντεπιτεθεί με θεσμικό τρόπο. Μία πρόταση ήταν να στείλει απόρρητη επιστολή στους ομολόγους του και στους προέδρους της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Με την επιστολή του να τους επισημαίνει ότι η αλυσίδα των επιθετικών δηλώσεων εκ μέρους Ευρωπαίων αξιωματούχων υπονομεύει την προσπάθεια για σταθεροποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και ευρύτερα της οικονομίας και να απαιτεί αλλαγή συμπεριφοράς. Να προσθέτει, μάλιστα, πως εάν οι επιθετικές δηλώσεις συνεχισθούν θα θεωρήσει πως πρόκειται για ασύμμετρο οικονομικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας με σκοπό την πολιτική φθορά της κυβέρνησής του και ως εκ τούτου θα δημοσιοποιήσει την επιστολή και θα λάβει τα αναγκαία μέτρα για να προστατεύσει τη χώρα.
Κοινοτική πηγή ομολογεί πως μία τέτοια θεσμική και εκτός δημοσιότητας αντίδραση θα έβρισκε πολιτική ανταπόκριση στους παράγοντες του ευρωιερατείου, οι οποίοι και τώρα απεύχονται τη ρήξη των σχέσεων Ελλάδας-Ευρωζώνης. Ως εκ τούτου θα έφερνε σε μειονεκτική θέση τον Σόιμπλε και πιθανότατα θα τον υποχρέωνε να αναδιπλωθεί.
Εάν, μάλιστα, η κίνηση αυτή συνδυαζόταν με την κατάθεση τεκμηριωμένων προτάσεων θα άμβλυνε το αρνητικό κλίμα και κατ’ αυτό τον τρόπο θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας και στο καυτό μέτωπο της χρηματοδότησης. Η ίδια κοινοτική πηγή εκφράζει την απορία της για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει μία ακατανόητη δυστοκία να παρουσιάσει ξεκάθαρες προτάσεις για τις μεταρρυθμίσεις με τις οποίες και η ίδια συμφωνεί, όπως είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης.
Η κυβέρνηση Τσίπρα επιπολαίως δεν φρόντισε να συμπεριλάβει στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου δέσμευση της Ευρωζώνης ότι θα εξασφαλίσει με κάποιον τρόπο τη χρηματοδότηση της Ελλάδας για να αντιμετωπίσει τις δανειακές υποχρεώσεις της μέχρι το καλοκαίρι. Είχε αυταπάτες για τον ρόλο του Ντράγκι, όπως φάνηκε και από σχετικές δηλώσεις. Κυβερνητικές πηγές αποδίδουν κι αυτές τις αυταπάτες στην επιρροή του υπουργού Οικονομικών.
Είναι αληθές ότι η μακρά μνημονιακή περίοδος είχε εδραιώσει την εντύπωση στο ευρωιερατείο πως στην Αθήνα δίνεις εντολές, δεν διαπραγματεύεσαι μαζί της. Η εντύπωση αυτή ήταν αδύνατο να αλλάξει χωρίς να μεσολαβήσει αντιπαράθεση. Ο Βαρουφάκης διεκπεραίωσε την αποστολή αυτή με σχετική επιτυχία. Μόνο αυτός θα μπορούσε στην πρώτη φάση να ασκήσει τη δημόσια διπλωματία που ήταν αναγκαία για να επέλθει μία νέα ισορροπία στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωζώνη.
Από ένα σημείο και πέρα, όμως, έπεσε θύμα του ναρκισσισμού του και έχασε την μπάλα, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε εύκολο θύμα της εκστρατείας που έχει εξαπολυθεί με σκοπό την αποδόμησή του. Όπως λέει συνάδελφός του, «ο Γιάνης έχει μαγευτεί από τον εαυτό του και δεν ήξερε πότε να σταματήσει. Ούτε, όμως, ο Αλέξης φρόντισε να τον μαζέψει εγκαίρως. Το έπραξε με πολύ καθυστέρηση κι αφού έχει γίνει πολιτική ζημιά».
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, το Μαξίμου δέχεται πιέσεις και από το εξωτερικό και από το εσωτερικό να αντικαταστήσει τον υπουργό Οικονομικών. Δεν αναμένεται, όμως, να το κάνει το επόμενο διάστημα. Θα ήταν, άλλωστε, μία ομολογία του ίδιου του Τσίπρα ότι έκανε λάθος επιλογή για το πιο κρίσιμο χαρτοφυλάκιο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι τελευταίες εξελίξεις είναι χωρίς επιπτώσεις στο ενδοκυβερνητικό "χρηματιστήριο".
Καλά ενημερωμένοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι ο περιστασιακός έρωτας του Τσίπρα με τον Βαρουφάκη είχε εκ των πραγμάτων ωθήσει σε δεύτερη μοίρα τον Δραγασάκη, ο οποίος ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια ο αναμφισβήτητος επικεφαλής του κομματικού επιτελείου για την οικονομία. Οι ίδιοι κύκλοι διαβεβαιώνουν ότι εδώ και μερικές ημέρες ο αντιπρόεδρος ανακτά συνεχώς έδαφος, με την έννοια ότι ο ρόλος του στη λήψη των αποφάσεων γίνεται ολοένα και πιο αποφασιστικός, ενώ αντιστρόφως ο υπουργός Οικονομικών διακριτικά, αλλά σαφώς περιορίζεται.
Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, για να τα καταφέρει, η κυβέρνηση έχει ζωτική ανάγκη από τη συλλογική πολιτική πείρα, σοφία και εμπειρογνωμοσύνη. Αντ’ αυτού –όπως με κριτική διάθεση τονίζουν στελέχη της συμπολίτευσης– το παιχνίδι το κάνει κατά κύριο λόγο η ολιγομελής και άπειρη ομάδα γύρω από τον Τσίπρα με τη σύμπραξη του αντίστοιχου υπουργού. Της προσάπτουν πως έχει περιχαρακωθεί στο μέγαρο Μαξίμου, πως με περισσή αυταρέσκεια αυτοσχεδιάζει και κάνει λάθος χειρισμούς.
Είναι αξιοσημείωτο πως οι μέχρι πρότινος δειλές και πάντα σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αυτές εσωτερικές κριτικές τις τελευταίες ημέρες έχουν επεκταθεί και ενταθεί. Υποστηρίζουν πως ειδικά στη σχέση της με την Ευρωζώνη, η Ελλάδα είναι η αδύνατη πλευρά κι ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει περιθώρια για σημαντικά λάθη.
Κυβερνητικό στέλεχος ομολογεί πως «δια της διολισθήσεως εγκλωβισθήκαμε και τώρα αναγκαζόμαστε να τρώμε τις σάρκες της χώρας για να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις του Μαρτίου. Η τακτική τους είναι να μας κρατάνε ζωντανούς με το σταγονόμετρο για να μας υποχρεώσουν να αποδεχθούμε τους μνημονιακούς όρους. Δεν μπορεί να συνεχίσουμε σ’ αυτή την αβεβαιότητα, να μας κρατάνε στην άκρη του γκρεμού. Θέλουν να μας φθείρουν και τον Ιούνιο να μας τραβήξουν το χαλί. Ο Αλέξης πρέπει να τους πει ξεκάθαρα ότι εάν δεν λύσουν τώρα το πρόβλημα της χρηματοδότησης θα προκηρύξει δημοψήφισμα και θα πάει σε στάση πληρωμών. Είναι το μόνο όπλο μας. Εάν δεν το χρησιμοποιήσουμε θα έχουμε υπογράψει την καταδίκη μας».
Ο ευρωβουλευτής Χρυσόγονος, μάλιστα, μίλησε προχθές δημοσίως για δημοψήφισμα, διευκρινίζοντας ότι η ουσία του ερωτήματος θα είναι «υποταγή ή Κούγκι». Άλλα στελέχη μιλάνε γενικά για προσφυγή στον λαό, τροφοδοτώντας τη φιλολογία για το ενδεχόμενο προκήρυξης εκλογών, ενώ δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο συνειδητοποιούν ότι ακόμα κι αν ξεπερασθεί η τωρινή δυσκολία, στις διαπραγματεύσεις με το ευρωιερατείο τον Μάιο και Ιούνιο για το νέο συμβόλαιο θα αντιμετωπίσουν εκβιαστικά διλήμματα. Συνειδητοποιούν ακόμα ότι τότε η κυβέρνηση θα είναι πιο ευάλωτη, αφού ο ακήρυχτος ψυχρός πόλεμος προκαλεί παρατεταμένη φθορά, γεγονός που προκαλεί κόπωση και μειώνει τη λαϊκή υποστήριξη.
Ο Τσίπρας δεν θέλει να περάσει το σημείο μη επιστροφής. Γι’ αυτό θα επιχειρήσει με μία σειρά επαφών υψηλού επιπέδου την επόμενη εβδομάδα να εξασφαλίσει κάποια λύση στο χρηματοδοτικό πρόβλημα. Κι αυτό, επειδή τα μηνύματα από την Ευρώπη προεξοφλούν πως στο αυριανό Eurogroup η ελληνική πλευρά θα βρεθεί απέναντι σε τείχος. Θα της θέσουν νέους όρους (και στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων) για να της παραχωρήσουν μία ανάσα.
Προς το παρόν, τα αφεντικά της Ευρωζώνης μιλάνε γενικώς για συμφωνηθέντα, αλλά ολοένα και περισσότερο η ρητορική τους παραπέμπει στην αποδοχή όρων της 5ης μνημονιακής αξιολόγησης που εκκρεμεί από το περασμένο φθινόπωρο. Αυτός είναι εμμέσως πλην σαφώς και ο όρος για να εκταμιευθεί μέρος της δόσης των 7,2 δισ. Το επιχείρημα που λανσάρουν για να παρακάμψουν την πρόσφατη εντολή του ελληνικού λαού είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε προεκλογικές δεσμεύσεις, τις οποίες δεν μπορεί ως κυβέρνηση να υλοποιήσει.
Αυτή, ωστόσο, είναι η μία όψη του νομίσματος και όχι η σημαντικότερη. Η σημαντικότερη είναι το γεγονός πως το ευρωιερατείο, παρά τις όποιες εσωτερικές διαφωνίες, έχει επιδοθεί σ’ ένα ακήρυχτο ασύμμετρο πόλεμο με σκοπό ή να οδηγήσει την κυβέρνηση Τσίπρα σε παράδοση ή να την φθείρει και τελικώς να την ανατρέψει.
Η στάση του Ντράγκι είναι ενδεικτική. Η ΕΚΤ αποφάσισε να σταματήσει πριν το τέλος Φεβρουαρίου να δέχεται ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα για να δίνει ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα με το τραβηγμένο από τα μαλλιά επιχείρημα ότι οι πρώτες δηλώσεις των νέων υπουργών έδειχναν πως η Ελλάδα θα έβγαινε από το πρόγραμμα.
Μετά το ελληνικό αίτημα για παράταση του προγράμματος και τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που ενέκρινε την παράταση, η ΕΚΤ όφειλε σύμφωνα με τους κανόνες της να αποδεχθεί και πάλι τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο. Παρόλα αυτά αρνείται να τα δεχθεί.
Ο Ντράγκι δηλώνει πως δεν λειτουργεί με πολιτικά κριτήρια, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο παράγοντας-κλειδί στην επιχείρηση εκβιασμού της Αθήνας με την απειλή του οικονομικού στραγγαλισμού. Το αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι αυθαιρέτως αρνείται να δώσει στην Ελλάδα τα 1,9 δισ που της οφείλει και τα οποία δεν συνδέονται με όρους.
Κοινοτικές πηγές αναφέρουν ότι το εχθρικό κλίμα έναντι της Αθήνας δεν έχει προηγούμενο. Οι πρόσφατες δηλώσεις του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Ρέγκλινγκ δίνουν μία γεύση αυτού του κλίματος, αλλά κατά τις ίδιες πηγές τα χειρότερα είναι μπροστά.
Πρώτο Θέμα Κυριακή 8-2-2015
Μου φαίνεται λίγο ανόητο το να κάνεις επιθετικές δημόσιες τοποθετήσεις ενάντια της ΕΕ και της τρόικας (σκίζω τα μνημόνια, οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη, δεν συζητάμε με μία σαθρή τρόικακτλ) και μετά να στέλνεις απόρρητη επιστολή και να ζητάς να σταματήσουν οι εταίροι, που πρώτοι εμείς τους επιτεθήκαμε, να μην κάνουν επιθετικές δηλώσεις. Είναι παραλογισμός, ασχέτως αν έχουμε δίκαιο ή άδικο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η ίδια κοινοτική πηγή εκφράζει την απορία της για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει μία ακατανόητη δυστοκία να παρουσιάσει ξεκάθαρες προτάσεις για τις μεταρρυθμίσεις"
Πως να καταθέσουν μέτρα την στιγμή που δεν γνωρίζουν τι να πράξουν? Ούτε ένα νομοσχέδιο σε 40 μέρες....
"Ο Βαρουφάκης διεκπεραίωσε την αποστολή αυτή με σχετική επιτυχία. " Αν θεωρήσουμε επιτυχία την παράταση του μνημονίου και την άρνηση παροχής ρευστότητας στην χώρα δεν πάμε καλά...
"Κοινοτικές πηγές αναφέρουν ότι το εχθρικό κλίμα έναντι της Αθήνας δεν έχει προηγούμενο." μάλλον δεν έχουμε καταλάβει ακόμη το μέγεθος της βλακείας μας, γι' αυτό και μας εκπλήσσει αυτό το γεγονός.
Αδυνατώ να κατανοήσω τον τρόπο που σκέφτεται το σύνολο των Ελλήνων. Αδυνατώ να σκεφτώ γιατί βάζουν τον συναισθηματισμό τους πάνω από την πραγματικότητα. Ναι είμαστε Έλληνες, όλοι. Αλλά δυστυχώς για εμάς η υπόλοιπη ΕΕ απλά δεν είναι. Πρέπει να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι είναι αυτοί πριν προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε απόπειρα διαπραγμάτευσης. Πρέπει επίσης να επιλέξουμε και την στιγμή της διαπραγμάτευσης. Είναι καθαρή αυτοκτονία να προσπαθείς να διαπραγματευτείς την στιγμή που είσαι άμεσα εξαρτημένος από την ΕΕ και με ρητορική υπερδύναμης. Ως πότε θα παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι τεράστιος, αναποτελεσματικός και απαρχαιωμένος και σε μέσα και σε νοοτροπία? Ως πότε θα παραβλέπουμε το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν έχουμε κάνει καμία μεταρρύθμιση? Ως πότε θα αρνούμαστε το γεγονός ότι το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας μας είναι αρνητικό εδώ και 40 χρόνια? Ως πότε θα ζούμε με την ελπίδα ότι οι άλλοι θα μας συντηρούν? Ως πότε ώ Έλληνα θα κατηγορείς τους άλλους για τα δικά σου παθήματα? Ως πότε θα σκοτώνεις τα ίδια σου τα παιδιά (160 χιλιάδες πτυχιούχοι έφυγαν από την χώρα)? Υπάρχει ακόμη ελπίδα ΑΝ...
Προσυπογράφω μέχρι κεραίας τα όσα γράφεις
ΔιαγραφήΚαλά με τις διαπιστώσεις !! Τι κάνουμε τώρα; Οι γερμανοί θέλουν τα αεροδρόμια, τους τα δίνουμε ; Οι γερμανοί θέλουν να μας πατάνε, θα κάτσουμε ; Θα παραδώσουμε τη χώρα στα παιδιά μας σκλαβωμένη, όταν οι παπούδες μας την παρέδωσαν ελεύθερη ; ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι που μας έκαναν να το ξεχάσουμε : ετούτη εδώ η Φυλή έγραψε ιστορία (όχι όμως από το καναπέ) μόνον όταν έβαλε τον συναισθηματισμό πάνω από την πραγματικότητα, και αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει κάτι χιλιάδες χρόνια. Περιττό να αναφερθώ σε παραδείγματα εκτός και αν αυτή η γενιά δεν έχει μάθει από ιστορία ΤΙΠΟΤΑ !!
Αν θέλεις να βρεις λύση για ένα πρόβλημα, πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσεις ποιο είναι το πρόβλημα ώστε να ψάξεις για λύση. Το πρόβλημα είναι η λάθος νοοτροπία και διαπαιδαγώγηση του Έλληνα και ο λάθος δομημένος τρόπος ου δημοσίου. Δεν είναι το πρόβλημα ούτε η ΕΕ ούτε και κανένας άλλος. Το πρώτο πρόβλημα θέλει εκτενή ανάλυση και θέλει πάρα πολλά χρόνια για να διορθωθεί. Το δεύτερο, μπορεί με σοβαρές παρεμβάσεις να φτάσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σε ένα πολύ καλό επίπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΩΡΑ λοιπόν είναι ώρα για δουλειά, όχι για συνεντεύξεις και στάσεις σε όλες τις πρωτεύουσες του πλανήτη για να λέμε αμπελοφιλοσοφίες και ανοησίες. Ακόμη και τώρα μπορούμε να κερδίσουμε λίγο χρόνο (...και χρήμα) για να μπορέσουμε να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Θέλεις το φορολογικό, θέλεις πάταξη της γραφειοκρατίας, θέλεις τα κίνητρα για νέες και παλαιές επιχειρήσεις... χιλιάδες πράγματα μπορούμε ακόμη να κάνουμε. Μην μπούμε στην λογική της παροχολογίας προς το παρόν. Το σημαντικότερο είναι να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό μας, να έχουμε πλεόνασμα και να ανορθωθεί η οικονομία της χώρας. Αν μπορούσαμε να πείσουμε και την ΕΕ, που είμαστε σε ένα πολύ καλό δρόμο σε αυτό, να σταματήσουμε την επιβολή κυρώσεων προς την Ρωσία ούτως ώστε να ενισχύσουμε τις εξαγωγές μας.
Έχουμε να κάνουμε χιλιάδες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Το μόνο όμως που κάνουμε είναι να παίζουμε τους τσαμπουκάδες. Δεν θα πουλήσεις τα αεροδρόμια και τα λιμάνια μετά? Αν κάναμε αυτά που έπρεπε να κάνουμε δεν θα ήμασταν εδώ τώρα. Και μιας που ανέφερα για τις ιδιωτικοποιήσεις να αναφέρω ότι αν δίναμε μία ρεαλιστική οικονομική πρόταση στους εταίρους μας δεν θα μας μιλούσαν για τέτοια θέματα όπως δεν το έκαναν σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρο. Μην τρώτε την παραμύθα ότι όλοι θέλουν να μας φάνε. Αν είσαι ένα μπάχαλο από μόνος σου οι άλλοι τι παραπάνω κακό να σου κάνουν? Δείτε την πραγματικότητα όπως είναι, χωρίς κομματικές αγκυλώσεις και συναισθηματικές παρωπίδες πριν είναι πολύ αργά.
Εγώ λοιπόν που είμαι και λίγο συναισθηματικός θα σου πρότεινα να ξεφυλίσεις την ιστορία μας από το 1833 και μετά. Θα συναντήσεις πολλές φορές τη Γερμανία (όσες και τους Τούρκους) να προσπαθούν να μας ξεσκίσουν και στο τέλος να τρώνε τα μούτρα τους, και η ιστορία είναι σαν τη ρόδα, γυρίζει και επαναλαμβάνεται πάντοτε. Είπαμε στις επισημάνσεις και στις λύσεις είσαι ορθότατος, και φυσικά ελπίζω να συμφωνείς ότι αυτοί που μας έφεραν μέχρι εδώ χρειάζονται εναν καινούργιο Πλαστήρα να τους εκτελέσει με συνοπτικές διαδικασίες!! Δεν απαντάς όμως στην ουσία που είναι : ΤΩΡΑ τους δίνουμε τα αεροδρόμια που ζητάνε; τους δίνουμε τους υδρογονάνθρακες; να έχουμε ακόμα 5000 αυτοκτονίες; να χάσει ο φτωχός κόσμος τα σπίτια του; να πληρώσουμε τα 100% τοκογλυφικά επιτόκια; να σκύψουμε στα τέσσερα ; και μετά ποιος θα μείνει να καμαρώσει μία μεταρυθμισμένη Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το αν "πρέπει" ή όχι να δώσουμε τα αεροδρόμια ή τα λιμάνια δεν μπορώ να σου απαντήσω γιατί δεν έχω όλα τα δεδομένα. Θα σου τεκμηριώσω την απάντηση αυτή λέγοντας το εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήη τρόικα παλαιότερα δεν πρότεινε μέτρα, πρότεινε στόχους. Η παλαιότερες κυβερνήσεις λόγω της ανικανότητας (?), λόγω της αδυναμία (?) ή λόγω κάποιων άλλων παραγόντων δεν έκαναν τίποτα με αποτέλεσμα η τρόικα να απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα. Αν σήμερα η υπάρχουσα κυβέρνηση έδινε ένα πειστικό, ρεαλιστικό, κοστολογημένο πρόγραμμα για να συνεχιστεί η παροχή ρευστότητας, αναγκαία για της μεταρρυθμίσεις, φαντάζομαι δεν θα απαιτούσαν να πουλήσουμε τίποτα.
Αν πάλι απαιτούσαν, πρέπει να τεθεί ένα άλλο ερώτημα. Μπορεί η Ελλάδα να ανταπεξέλθει σε μία μετωπική με την ΕΕ ή όχι? Αν όχι τότε θα πρέπει να πουλήσουμε αναγκαστικά γιατί παίζεται το θέμα της επιβίωσης μας. Αν ναι τότε τα κρατάμε όλα και κάνουμε τα κουμάντα μας.
Το ποιος θα απαντήσει στο ερώτημα αν μπορούμε να επιβιώσουμε από μία μετωπική σύγκρουση με την ΕΕ, πίστεψέ με μόνο η υπάρχουσα κυβέρνηση δεν είναι ικανή να το κάνει.
Σταύρο, από την απαρχή της ιστορίας αυτού του έθνους πάντα υπήρχε ο έξωθεν κίνδυνος. Πάντοτε όμως ο σημαντικότερος κίνδυνος βρισκόταν μέσα στο έθνος. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα μεγαλύτερα λιμάνια στον πλανήτη είναι ιδιωτικά (αυτό της COSCO), όπως και τα μεγαλύτερα ναυπηγεία (DAEWOO), όπως και οι μεγαλύτερες εταιρίες παραγωγής ρεύματος. Το κακό με της Ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις είναι ότι γίνονται χωρίς πραγματικά οφέλη για το Ελληνικό κράτος μέσα στην διαφθορά και την λαμογιά. Μεγαλύτερο παράδειγμα ο ΟΠΑΠ. Σήμερα οι Κινέζοι θέλουν να αγοράσουν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Μία τεράστια μαύρη τρύπα στον Ελληνικό προϋπολογισμό. Μία κατ' εξοχήν ζημιογόνα εταιρία του δημοσίου θέλουν να την αγοράσουν για μερικά δις. Να μην την δώσουμε? Μην τα βλέπετε όλα κάτω από το πρίσμα του πατριωτισμού.
Τα δεδομένα; στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων είναι καθαρό ξεπούλημα όπως το Ελληνικό και ο ΟΠΑΠ. Τι άλλα παραδείγματα θέλεις; Όσο για τη ΤΡΑΙΝΟΣΕ το σχέδιο είναι να πουληθεί μόνο το κερδοφόρο κομμάτι και το υπόλοιπο να το φάμε. Το ερώτημα είναι κατά πόσο θέλουμε να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία, κάτι για το οποίο έχουν χυθεί ποτάμια αίματος. Η ιστορία μας είναι γεμάτη με μετωπικές συγκρούσεις, αλλά στο τέλος τα καταφέρναμε. Ουδείς από τους ξένους ενδιαφέρεται για το καλό μας και αν η Ελλάδα θα ευημερήσει, θα μεταρρυθμιστεί και λοιπές μπούρδες. Από εμάς κερδίζουν δισ. και μας θέλουν με το χέρι απλωμένο. Ε αυτό πρέπει να σταματήσει ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ. Αν δεν το κάνουμε εμείς θα το κάνουν σίγουρα οι άλλοι ευρωπαίοι και εμείς θα είμαστε πάλι ουραγοί γιατί κιοτέψαμε ας όψονται οι καναπέδες. Αυτή τη κυβέρνηση θα τη κρίνουμε, οι προηγούμενοι όμως έχουν κριθεί και μένει να καταδικαστούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε μία νέα κυβέρνηση, ας κάνει σωστές και σοβαρές ιδιωτικοποιήσεις. Κανείς δεν την εμποδίζει. Το δημόσιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι τόσο μεγάλο για δύο λόγους α) είναι ασύμφορο β)αναποτελεσματικό. 170 και πλέον χρόνια αυτό έδειξαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην εθνική σου κυριαρχία την κερδίζεις μέσα από ένα σοβαρό και ισχυρό κράτος. Κάθε τι άλλο ουδείς το σέβεται και το υπολογίζει όσους λεονταρισμούς και αν αυτό επιδεικνύει. Στο τέλος με μία σφαλιάρα θα επιστρέψει κλαίγοντας σε χειρότερη θέση απ' όπου ήταν. Το είδαμε πρόσφατα. Και αν στο νου σου έχεις κατα βάθος άλλες δυνάμεις να σου υπενθυμίσω ότι και εκείνες το ίδιο επιθυμούν, το κέρδος τους και την χασούρα μας. Κανείς δεν θα μας βοηθήσει για την ψυχή της φουκαριάρας της μάνας του. Στο πολυσύνθετο γεωστρατηγικό παιχνίδι της εποχής μας καλούμαστε να κρατήσουμε τέτοιες αποστάσεις που να εξυπηρετούν τα συμφέροντά μας. Και επειδή δεν είμαστε υπερδύναμη να χαράξουμε δικό μας δρόμο, ούτε μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας πρέπει να υπηρετήσουμε τα συμφέροντά μας μέσω των συμφερόντων των υπερδυνάμεων. Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό ζεί στην επικίνδυνη σφαίρα της φαντασίας του.
Το "κάθε κόστος" είσαι σίγουρος ότι το ξέρεις? Ότι το κατανοείς? Γνωρίζεις την τακτική κατάσταση αυτής της χώρας για να μπορείς να μιλήσεις για κάθε κόστος? Καλό είναι να ξεστομίζουμε διθυραμβικές κουβέντες αλλά γνωρίζουμε για τι πράγμα μιλάμε? Νομίζω ότι ούτε καν οι χειρότεροι εφιάλτες μας δεν μπορούν καν να πλησιάσουν σε αυτό που θα γίνει.
Αν θεωρείς τις μεταρρυθμίσεις "μπούρδες", την κατάσταση του ελληνικού κράτους σωστή και αποδεκτή, τότε λυπάμαι δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. Μάλλον ζεις σε άλλο κράτος απ' ότι εγώ.
Καλά μην αρπάζεσαι, είπαμε ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν, το μπούρδες πήγαινε στην υποκρισία των έξω που λειτουργούν δήθεν "για το καλό μας". Σε παραπέμπω μάλιστα στο ομώνυμο εκπληκτικό τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα που ταιριάζει γάντι στη περίπτωσή μας. Όσο για τα υπόλοιπα σε παραπέμπω στο καλύτερο σημείο αναφοράς που έχουμε σαν λαός, στην ιστορία μας (και γι' αυτό προσπαθούν να μας κάνουν να τη ξεχάσουμε). Στη ρήση του Κολοκοτρώνη παραμονές του ξεσηκωμού όταν όλοι περίμεναν πάλι την έξωθεν βοήθεια : "Ότι έχουμε να κάμουμε θα το κάμουμε μοναχοί μας". Εκείνοι λοιπόν οι ξυπόλητοι στην αρχή, έφτιαξαν κράτος για να το διαλύσει η δική μας η γενιά στα τελευταία 40 (όχι 170) χρόνια. Αν περίμεναν από άλλους ακόμα χανουμάκια θα είμασταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Σταύρο, όλα τα έθνη παγκοσμίως θέλουν το συμφέρον τους. Όλα! Γιατί εμείς λοιπόν αγνοούμε αυτό το γεγονός? Ναι, η Γερμανία θέλει το συμφέρον της. Και καλά κάνει και το θέλει. Το ΜΕΓΑ ερώτημα είναι, εμείς τι θέλουμε? Θέλουμε το συμφέρον μας? Ωραία! Το συμφέρον μας αυτήν την στιγμή συμβαδίζει με τα συμφέροντα της Γερμανίας. Θέλουν για τον Α ή Β λόγο να παραμείνουμε στο ευρώ και να συμμορφώσουμε το κράτος μας. Είναι κακό? Ας το κάνουμε τότε! Γιατί λοιπόν η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει φέρει ούτε ένα νομοσχέδιο στην βουλή? Γιατί ακόμη δεν έχουν ορκιστεί όλοι οι υπουργοί και υφυπουργοί? Πέρασαν 40 και πλέον μέρες από τότε που ορκίστηκαν. Πότε θα στρωθούν στην δουλειά την στιγμή που ξέρουν μέχρι και οι πέτρες ότι τα πράγματα είναι τραγικά δύσκολα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έπρεπε να κατηγορούμε κάποιους αυτοί θα έπρεπε να ήμασταν εμείς! Εμείς τους αφήσαμε και άσκησαν επικυριαρχία πάνω μας. Εδώ διαφωνώ με όλους. Οι άλλοι δεν είναι παναγίτσες ούτε και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Έχουν συμφέροντα. Εδώ μπαίνει ο σωστός πολιτικός ο οποίος θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του έθνους μέσα από το συμφέροντα των εκάστοτε υπερδυνάμεων και πάντα με ισορροπία. Τώρα αν εμείς ψηφίσαμε τον άσχετο Τσίπρα ή τον κάθε Τσίπρα γέννημα θρέμμα τους κομματικού σωλήνα, να με συγχωρείς δεν φταίνε ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Τούρκοι ούτε και κανένας άλλος.
Όσο δεν μπορούμε να χωνέψουμε δύο απλά πραγματάκια και κατηγορούμε τους άλλου άσπρη μέρα δεν θα δούμε. Το 1821 και το 1912 και το 1940 ήμασταν σε πολύ διαφορετικές τακτικές καταστάσεις απ' ότι σήμερα. Δεν μπορείς να συγκρίνεις έτσι απλά δύο ιστορικές περιόδους με το σήμερα.
Δεν γίνεται το συμφέρον ενός φτωχού όπως εμείς να συμβαδίζει με το συμφέρον ενός πλούσιου. Ή ιστορία με τη Γερμανία έχει δείξει ότι οι δρόμοι μας δεν συμπίπτουν. Και ας μιλήσουμε και λίγο φιλοσοφικά, το DNA των ανθρώπων, τα ελαττώματα και οι αρετές δεν αλλάζουν, είναι ίδια δια μέσου των αιώνων και γι' αυτό οι αρχαίοι φιλόσοφοι και τραγωδοί είναι πάντα επίκαιροι. Με αυτό το πνεύμα και οι καταστάσεις δεν αλλάζουν και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Εκείνο που αλλάζει είναι το πνεύμα των ανθρώπων δηλαδή η επιθυμία τους για αγώνα και ο φόβος που τους κυριεύει. Οι νεοέλληνες αποχαυνωμένοι από τη παρελθούσα καλοπέραση και από τη προπαγάνδα των ΜΜΕ έχουν χάσει το πνεύμα των παλαιότερων και λουφάζουν, δεν έχουν καν τη δύναμη να βγάλουν έναν ηγέτη ανάλογο με αυτούς που είχαν παλαιότερα. Αλλά ο φοίνικας αναγεννάται πάντα από τη τέφρα του ! Ας πάρουμε τουλάχιστον σύγχρονα παραδείγματα από τους αγώνες που κάνουν οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι (δε λέω να πάρουμε τα όπλα) που παλεύουν με μεγαλύτερα μεγαθήρια από τη Γερμανία και στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα νικήσουν. Σου επαναλαμβάνω ότι ο Τσίπρας ΘΑ κριθεί, οι άλλοι κρίθηκαν και μένει να καταδικαστούν και κάποιοι από αυτούς να εκτελεστούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμβαδίζει, απλά διασταυρώνεται το συμφέρον μας με αυτό των μεγάλων δυνάμεων και πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το γεγονός πριν αλλάξουν τα πράγματα. Ήδη η ΕΕ ετοιμάζεται, θωρακίζεται από ένα GREXIT και το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι θα καταρρεύσει η ΕΕ αν εμείς φύγουμε καταρρέει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να αγωνιστείς πρώτα πρέπει να προετοιμαστείς. Πρώτα μεταρρυθμίσεις, ισχυροποίηση των ΕΔ της χώρας και σωστή παιδεία. Μετά μπορούμε να προχωρήσουμε σε ρήξη των σχέσεών μας με την ΕΕ αν δούμε ότι κινδυνεύουν τα συμφέροντά μας.Μέχρι τότε, καλές οι φιλολογικές κουβέντες αλλά μπροστά στην πραγματικότητα είναι μόνο φτωχά λόγια. Αν προχωρήσουμε σε ρήξη με την ΕΕ στην παρούσα φάση η Ελλάδα θα πάψει να υφίσταται όπως την γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Οι ασύμμετροι κίνδυνοι είναι τόσο πολλοί, εμείς σε τραγική κατάσταση που το αποτέλεσμα, θα κάνει τους εφιάλτες μας να μοιάζουν με ευχάριστα όνειρα.
Για να πω το τελευταίο και να κλείσω, η αυτογνωσία είναι μία αρετή τόσο μεγάλη που όποιος την έχει βγαίνει από κάθε μάχη νικητής. Οι αρχαίοι την είχαν σαν πρώτη γι' αυτό και έκαναν αυτά που έκαναν. Εμείς δεν έχουμε ίχνος αυτογνωσίας γι'αυτό και η ήτα θα έρθει γοργά και ολοκληρωτικά. Καλό θα ήταν να την βάλουμε στα must της εποχής.
Δεν καταλαβαίνω αυτή τη κινδυνολογία όπως την ακούω και από τα κανάλια. Ας ακούσουμε τουλάχιστον τους ξένους νομπελίστες, και όλους αυτούς που δεν έχουν έμμισθη σχέση με τις τράπεζες που μας δείχνουν το δρόμο από τεχνοκρατικής πλευράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι νομπελίστες δεν μπαίνουν στον κόπο να ενημερωθούν για την τακτική κατάσταση της χώρας, τους εσωτερικούς κινδύνους, το πως θα εξελιχθούν οι σχέσεις με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, τους εχθρούς της χώρας κτλ κτλ κτλ. Απλά βλέπουν αριθμούς στον οικονομικό τομέα και μόνο. Δεν υπάρχουν μόνο αριθμοί και μόνο οικονομία στην πραγματική ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://news.in.gr/world/article/?aid=1231386873
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μας λέει όμως ποιος θα πληρώνει τα δάνεια που είναι σε ευρώ και σε Αγγλικό δίκαιο την στιγμή που η δραχμή θα είναι αφερέγγυα και η παραγωγική βάση της Ελλάδος κατεστραμμένη. Δεν μας αναφέρει τίποτα για τις ασύμμετρες απειλές της χώρας. Δεν μας αναφέρει τίποτα για την σκοτεινή πολιτική των ΗΠΑ που θα προτιμήσουν να καεί όλη η Ελλάδα παρά να πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας. Δεν μας λέει και τίποτα στην τελική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν μπορούμε με ευρώ και χρηματοδότηση να αναδιαρθρώσουμε το κράτος πως θα το κάνουμε χωρίς με δραχμή και με άδεια ταμεία? Τι θα τρώμε εμείς την στιγμή που θα παύσουν όλες οι εισαγωγές? Σκεφτείτε το και λίγο, ποιος θα δέχεται συναλλαγή σε δραχμή χωρίς αντίκρισμα? Στην τελική το ευρώ μας φταίει ή η ΕΕ για την κατάντια μας?
Εδώ πλέον σηκώνω τα χέρια, δεν σου κάνουν οι νομπελίστες, δεν σου κάνει ο φιλέλληνας Ζισκάρ, δεν σου κάνουν όλοι αυτοί που δεν είναι έμμισθοι των τραπεζών, ίσως τους θεωρείς και ηλίθιους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά έγινε το δικό σου
"Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω περίμενε μια στάλα ν’ ανασάνω και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω, να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες, ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι, σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε, βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί."
https://www.youtube.com/watch?v=eFhLb0r_kCg
Η ΤΡΟΪΚΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ
Όσοι νομίζουν ότι το πρόβλημα της Ελλάδος είναι μόνο οικονομικό και αριθμητικό πλανώνται πλάνην οικτρά. Είναι γεωστρατηγικό, πολιτικό, πνευματικό και τέλος οικονομικό. Αν δεν μπορείτε να το καταλάβετε, μάλλον δεν μπορείτε και να εστιάσετε στο πως φτάσαμε ως εδώ, πιο είναι το πρόβλημα άρα να δείτε και τις σωστές λύσεις (κατα δύναμιν βέβαια).
ΑπάντησηΔιαγραφή