26/4/15

Κόψτε τουλάχιστον τον ομφάλιο λώρο με τους εγγυητές

Κόψτε  τουλάχιστον τον ομφάλιο λώρο με τους εγγυητές
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Θα επαναρχίσουν λοιπόν οι διαπραγματεύσεις στην Κύπρο στην βάση, ουσιαστικά, (α) της “διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας”  (ΔΔΟ) και (β) της «πολιτικής ισότητας» (όλα 50:50, ακόμη και οι δημόσιες τουαλέτες! Πως όμως θα εξυπηρετούνται οι υπόλοιπες “κοινότητες” της Κύπρου, οι “άλλοι”, δεν θα το μάθουμε μέχρι να σηματοδοτηθούν οι δημόσιοι χώροι: ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ-ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ-ΑΛΛΟΙ, δηλαδή, Αρμένιοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι.)

Δυστυχώς οι ίδιοι που κόπτονται για “πολιτική ισότητα” στην Κύπρο θεωρούν τις τρεις άλλες ιστορικές κοινότητες της Κύπρου πολιτικά ανύπαρκτες και τις καταδικάζουν σε εσαεί πολιτική και πολιτιστική ανυπαρξία, πειθαναγκάζοντάς τις να “ενσωματωθούν” πολιτικά με την ελληνοκυπριακή. Αλλιώς δεν μπορεί να οικοδομηθεί η ΔΔΟ! Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα του υπό οικοδόμηση “ιδιάζοντος” θεσμοθετημένου ρατσισμού του 50:50 στην Κύπρο. Στην πολιτική ιστορία αυτό θα περάσει ως η κυπριακή εκδοχή των νοτιοαφρικανικών “μπαντουστάν”.

Εάν τώρα προκύψει «λύση», «διευθέτηση», ή «κλείσιμο» της λεγόμενης εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού με βάση τα παραπάνω (α) και (β), η νομή της εξουσίας θα βασίζεται στον πολιτικό ρατσισμό. Η πολιτεία που θα προκύψει θα είναι μια “racialist state”. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος χαρακτηρισμού της όσο και να επιστρατευθεί ο Τζιόρτζ Όργουελ, κάτι που αναμφίβολα θα γίνει.

´Οταν η νομιμοποιητική βάση ενός πολιτικού συστήματος δεν είναι ο πολίτης (ένας άνθρωπος μία ψήφος) αλλά η “κοινότητα”, το πολιτικό αποτέλεσμα είναι εξ´ ορισμού η θεσμοθέτηση του ρατσισμού (institutionalised racism). Τι θα απομείνει για την “λύση”, “διευθέτηση” ή το “κλείσιμο”; Θα απομείνει η λεγόμενη «διεθνής πτυχή» του Κυπριακού στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχουν οι υφιστάμενες «εγγυήτριες δυνάμεις» Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία.

Δυστυχώς, και στην περίπτωση της διεθνούς πτυχής, δηλαδή ενός καινούργιου διευρυμένου ρόλου των «εγγυητριών δυνάμεων» φαίνεται, τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, να υπάρχει σύγκλιση (“convergence”), από την εποχή Δημήτρη Χριστόφια. (Βλ. Assessment Report of the Negotiations in Cyprus, United Nations Security Council, S/2012/149 12 March 2012, όπου διαβάζουμε για “convergence” περί “international treaties that would be binding on a United Cyprus”).

Κατά τη δική μου εκτίμηση ΜΟΝΟ στο ζήτημα αυτό, δηλαδή της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, υπάρχουν πραγματικά ΟΠΛΑ στην ελληνική διαπραγματευτική φαρέτρα και συγκεκριμένα στην ελλαδική. Η κυπριακή πλευρά, λόγω σειράς προπατορικών αμαρτημάτων όλων των ηγεσιών είναι, στο θέμα της ασφάλειας κυριολεκτικά, άσφαιρη. Εάν δε λάβουμε υπόψη και το ιστορικό του Κυπριακού, η κυπριακή ηγεσία δεν θα ερωτηθεί καν ως προς τη φύση του «διευρυμένου καθεστώτος εγγυήσεων» που θα επιβληθεί στον κυπριακό λαό. Και το όποιο καθεστώς εκτιμώ ότι θα είναι χειρότερο αυτού της Ζυρίχης αφού θα “εγγυάται” μια ρατσιστικά δομημένη πολιτεία (racialist state).

Προκύπτουν συνεπώς τρείς, κατά τη γνώμη μου επιλογές:

Α. Αποδεχόμαστε την ρατσιστική λύση και μαζί το διευρυμένο σύστημα εγγυήσεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται διότι πρέπει, “επιτέλους”, να τελειώνουμε κλπ, κλπ, κλπ.

B. Αποδεχόμαστε την «racialist state», αλλά όχι τις διευρυμένες εγγυήσεις και θέτουμε ως όρο το δεύτερο για να αποδεχτούμε το πρώτο.

Γ. Απορρίπτουμε (α)και (β) ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΜΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΙΨΕΙ ΕΥΘΥΝΩΝ (BLAME GAME) ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ.

Η περίπτωση (β) είναι αυτή που ονομάζω «περιορισμό της ζημιάς» (cutting your loses) μιας κακής λύσης. Η “racialist state”, είναι μια κακή λύση (που ωστόσο θα μπορούσε σε βάθος χρόνου, θεωρητικά τουλάχιστον, να θεραπευθεί). Ομως μια “racialist state”, αλυσοδεμένη με ένα εσαεί διευρυμένο σύστημα εγγυήσεων είναι ό,τι χειρότερο και χωρίς θεραπεία στο χρόνο.

Εάν από τις τρείς επιλογές απορριφθεί η πρώτη, η δεύτερη είναι η «επιλογή του περιορισμού της ζημιάς». Η “επιλογή περιορισμού της ζημιάς” μπορεί να προκύψει ΜΟΝΟ ΕΦΟΣΟΝ η Αθήνα με επίσημη τοποθέτησή της αρνηθεί να προσφέρει «νομικό αλλά και στρατιωτικό φύλλο συκής» σε ένα διευρυμένο σύστημα εγγυήσεων.

ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΠΕΔΩΘΕΙ ΔΙΟΤΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΟΥΝ ΕΙΤΕ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ “ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΖΗΜΙΑΣ”, Ή ΜΙΑ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Οι πυλώνες ενός συστήματος “διευρυμένων εγγυήσεων” είναι τρείς. Χωρίς την Ελλάδα, ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί να οικοδομηθεί και ούτε βέβαια μπορεί να νομιμοποιηθεί διεθνώς.

Για να προκύψει η κατάσταση “περιορισμού της ζημιάς”, στην παρούσα συγκυρία, το μόνο που χρειάζεται να πράξει η Αθήνα είναι να δημοσιοποιήσει μια επίσημη δήλωσή της από τον Πρωθυπουργό (ή τον ΥΠΕΞ, ή μια τοποθέτηση της Βουλής των Ελλήνων) ότι η Ελλάδα ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΕΓΓΥΗΤΡΙΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ (και εκ του Συντάγματός της ως δημοκρατική και φιλειρηνική χώρα ) ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ.

Μια τέτοια επίσημη τοποθέτηση θα αυξήσει κατακόρυφα τη διαπραγματευτική θέση Ελλάδας και Κύπρου έναντι ΟΛΩΝ και έναντι της λεγόμενης «Διεθνούς Κοινότητας». Επιπλέον και εκ των πραγμάτων μια τέτοια τοποθέτηση της Αθήνας θα δημιουργήσει πίεση στην Άγκυρα, στους Εγγλέζους αλλά και στο νέο “παιδί θαύμα” του ΟΗΕ , τον ´Εσπεν Μπαρθ Άιντα. Ο τελευταίος θεωρεί τη Αθήνα ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ.

Εάν Αθήνα και Λευκωσία αποφασίσουν να «περιορίσουν τη ζημιά» τότε θα πρέπει να θέσουν ως όρο για την αποδοχή της “racialist state”, την κατάλυση των όποιων εγγυήσεων. (Για τακτικούς λόγους μπορούν να αποδεχτούν, με ημερομηνία λήξης, εγγυήσεις από ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ – π.χ. ΕΕ, ΟΗΕ, ΟΑΣΕ, ΝΑΤΟ – αλλά όχι από κράτη).

Μέσα στο πλαίσιο της λογικής “cutting your loses”, προκύπτουν δύο πλεονεκτήματα:
1. Μεταφέρεται στην άλλη πλευρά η απόφαση να αποδεχτεί ή να απορρίψει τη συμφωνία, και,
2. Εάν η άλλη πλευρά την αποδεχτεί, ΤΟΤΕ ΑΠΟΚΟΠΤΕΤΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ Ο ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΤΩΝ.

Χωρίς ένα τέτοιο ομφάλιο λώρο θα μπορούσε, σε βάθος χρόνου, να μετεξελιχθεί η “racialist state”, σε μια μη “racialist state”. Στην πολιτική, όπως και στην ζωή, τα πάντα είναι ρευστά.

Ως προς την (γ) επιλογή, δηλαδή την υιοθέτηση μιας απορριπτικής από εμάς πολιτικής, και πάλι η άρνηση των Αθηνών να παράσχει μέσω εγγυήσεων «φύλλο συκής» προς την Βρετανία και την Τουρκία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκ μέρους μας για την οικοδόμηση μιας επικοινωνιακής προπαγανδιστικής πολιτικής προς τρίτους και την λεγόμενη “Διεθνή Κοινότητα”.

Οι ξένοι δεν κατανοούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν τι σημαίνει ΔΔΟ, “πολιτική ισότητα”, και όλα τα λοιπά που καταλήγουν σε μια “racialist state”. Δεν τους ενδιαφέρει παρά μόνο να “κλείσουν” το κυπριακό με μια επίφαση εσωτερικής συναίνεσης και διεθνούς νομιμότητας. Αυτό επιδίωξαν με το “Ανάν”. Αυτό επιδιώκουν και σήμερα. Αυτό θα επιδιώκουν πάντοτε …

Κατανοούν ωστόσο ζητήματα ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, καθεστώτα εγγυήσεων κλπ. και κατά πόσον αυτά μπορούν να επιβληθούν εσαεί σε κράτη στον 21o αιώνα ή όχι. Ή να το θέσω διαφορετικά. Είναι πιο εύκολο για μας να οικοδομήσουμε ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ επιχειρήματα κατά της επιβολής ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ επί ανεξαρτήτων κρατών στον 21o αιώνα που παραπέμπουν στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, παρά να πράξουμε το αντίστοιχο αναφορικά με την επιβολή ενός εσωτερικά δομημένου ρατσιστικού συστήματος διακυβέρνησης . Το “έργο” το είδαμε στη περίπτωση του “Ανάν” και την κυνική όπως και ανάλγητη συμπεριφορά της “Διεθνους Κοινότητας” και ειδικά των “Ευρωπαίων”.

Η Αθήνα μπορεί και πρέπει να αρνηθεί τον ρόλο που της επιφυλάσσεται στην Κύπρο που είναι ο ρόλος του ΚΟΜΠΑΡΣΟΥ. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι αυτό που επιδιώκει για την χώρα του; Δεν βροντοφωνάζει όχι στην ποδηγέτηση;

Μήπως δεν είναι αυτό που διακηρύττει ο νέος ΥΠ. ΕΞ. Νίκος Κοτζιάς σε κάθε του δήλωση προς πάσα κατεύθυνση; Θα συνεργήσει η Αθήνα στην εσαεί ποδηγέτηση του κυπριακού λαού; Μια κυβέρνηση της αριστεράς;

Εάν η Αθήνα αρνηθεί να λειτουργήσει ως φορέας νομικού “φύλλου συκής” για την επιβολή και νομιμοποίηση πάνω στην Κύπρο ενός νέο-αποικιακού και καθόλα ιμπεριαλιστικού καθεστώτος εγγυήσεων, τότε μπορεί να αλλάξει το διαπραγματευτικό ισοζύγιο στην Ανατολική Μεσόγειο. Αλλιώς το ισοζύγιο αυτό μόνο χειρότερo μπορεί να γίνει.

Y.Γ. Ο ιδεολογικός εκφυλισμός της μετα-κομμουνιστικής μετα-αριστεράς σε Ελλάδα και Κύπρο έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που διαβάζουμε κάποιο εκπρόσωπό της, ονόματι Α. Χατζηκυριάκο, εκ Πρίνστον Αμερικής ορμώμενο, να διαπιστώνει -άκουσον-άκουσον- ότι ναι μεν η προδιαγραφόμενη λύση θα είναι “νεοφιλελεύθερη” και “ιμπεριαλιστική”, αλλά ότι άρνηση στήριξής της από την “αριστερά ” θα ενισχύσει τον ιμπεριαλισμό στην Κύπρο, διότι …θα αποτρέψει την μελλοντική αποτελεσματική καταπολέμηση του από μια ενωμένη μετα-αριστερά του Χατζηκυριάκου και του σιναφιού του! Ζαλίζει κυριολεκτικά η πολυπλοκότητα της μετα-μοντέρνας σκέψης… Επιπλέον ο Α.Χ. αποφαίνεται, από την ιδεοληπτική του καθέδρα, ότι η κυπριακή κοινωνία είναι “ρατσιστική” αλλά δεν βλέπει τον υπο θέσμιση πραγματικό ρατσισμό της ΔΔΟ που θα επιβληθεί πάνω στους πολίτες, οι οποίοι, από άτομα θα μετατραπούν σε αγελέους υπηκόους από τους, κατά δική του, παραδοχή καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές.

mignatiou.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.