Όπως συνέβαινε και προηγουμένως, κατέφυγαν και αυτή τη φορά στον εύκολο δρόμο. Θα αρχίσουν δουλειά από το χαλλούμι και τα τηλέφωνα. Το Βαρώσι είναι δύσκολο. Άφησαν το Βαρώσι για μετά. Τις εγγυήσεις για μετά. Το περιουσιακό για μετά. Την ελευθερία εγκατάστασης, διακίνησης, διαμονής και απόκτησης περιουσίας για μετά. Τον χάρτη για μετά. Όμως, κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να αρχίσουν από τα πιο δύσκολα. Ούτως ή άλλως, αν δεν καταφέρουν να συμφωνήσουν σε αυτά, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Θα ενωθούν τα δίκτυα των κινητών τηλεφώνων. Θα αρθούν τα εμπόδια. Σκεφτείτε το. Τόσο καιρό μπορούμε να τηλεφωνούμε σε όλα τα μέρη του κόσμου, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε εύκολη πρόσβαση μεταξύ μας. Σαν να τηλεφωνούμε στο εξωτερικό όταν τηλεφωνούμε ο ένας στον άλλο. Ελπίζω να πάψει να υπάρχει αυτή η κατάσταση όταν ενωθούν τα δίκτυα επικοινωνίας.
Υπάρχει και το ζήτημα του χαλλουμιού. Σοβαρό ζήτημα! Θα κατοχυρωθεί. Ο ένας τραβάει από τη μια μεριά και ο άλλος από την άλλη. Αν το ακούσει αυτό κάποιος Ισπανός θα νομίσει ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα χαλλουμιού. Η διευθέτηση και αυτού του ζητήματος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις προτεραιότητες της νέας περιόδου. Αλλά δεν θα τελειώσει με το χαλλούμι η υπόθεση. Υπάρχει και το σιάμισι. Υπάρχει και η μολοχία. Υπάρχουν και οι πούλλες. Δεν γίνεται να τα διευθετήσουμε μαζικά και όχι λίγα-λίγα; Ιδού, όλα είναι κυπριακά προϊόντα. Το χαλλούμι, ο κιμάς, τα μπουρέκια με την αναρή. Μήπως υπάρχουν τουρκικά και ελληνικά μπουρέκια;
Ένα γαϊδούρι για παράδειγμα. Μπορεί κάποιος να κοιτάξει ένα γαϊδούρι και να πει ότι είναι τουρκικό ή ελληνικό; Ή μια αγελάδα, ένα σκυλί, ένα πρόβατο. Μπορείτε να πείτε ότι αυτό το πρόβατο είναι τουρκικό και το άλλο είναι ελληνικό; Θαυμάζω τα πουλιά, τα χελιδόνια, τα περιστέρια. Αλλά προπάντων τις αθόρυβες πεταλούδες. Πόσο ωραία διαπερνούν τούτα τα σύνορα. Κοροϊδεύουν τους φρουρούς που στέκονται στα οδοφράγματα. Ούτε ταυτότητα ούτε διαβατήριο (δείχνουν). Το δικό τους νησί είναι ενιαίο, ολόκληρο. Το δικό μας είναι μισό.
Θα ήθελα να αρχίσουν από το Βαρώσι. Να απελευθερώσουμε αμέσως αυτή την πόλη από τα φίδια, αν θα καταφέρουμε να την απελευθερώσουμε. Να τη σώσουμε τώρα. Η απαλλαγή του Βαρωσιού (από τα φίδια) ισοδυναμεί με περισσότερη από τη μισή λύση. Ποια είναι η δυσκολία; Δεν μπόρεσα να αντιληφθώ. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ κατάλληλη η πρόταση της ελληνοκυπριακής πλευράς. Να ανοίξει ο δρόμος για απευθείας πτήσεις εντός του διεθνούς δικαίου. Όπως το παλιό αεροδρόμιο Λευκωσίας. Δεν έχεις και εσύ την ίδια άποψη, κύριε Ακιντζί; Μας χρειάζεται ένα μεγάλο βήμα για να συγκεκριμενοποιηθούν οι υποσχέσεις που έδωσες και να αυξηθεί περισσότερο η πίστη στη λύση. Και αυτό μπορεί να είναι μόνο το Βαρώσι. Άσε το χαλλούμι για αργότερα. Πρώτα κοίτα το Βαρώσι!
Μήπως δεν πρέπει ταυτόχρονα να απαλλαγούμε και από τις παλιές ρητορικές; Δεν γίνεται αυτή η δουλειά με αερολογίες όπως «εμείς στηρίζουμε τη λύση και οι Ελληνοκύπριοι τη μη λύση». Κοίτα που πριν ακόμα καθίσεις στο τραπέζι λες ότι «αν κάνει και η ελληνοκυπριακή πλευρά βήματα αυτή η υπόθεση θα είναι εντάξει». Δεν γίνεται, Μουσταφά, δεν γίνεται. Δεν μπορείς να αρχίσεις τον αγώνα και να βρίσκεσαι μπροστά στο σκορ με 3-0. Τέλειωσε η φλυαρία του «ενός βήματος μπροστά». Να ξυπνήσουμε από το όνειρο. Να κοιτάξουμε το πιλάφι που έχουμε μπροστά μας. Αν θα φάμε, να φάμε όλοι μαζί μακαρόνια με κοτόπουλο. Μην ανησυχείς. Θα τρίψω εγώ το χαλλούμι.
|
Παρακολουθώ τακτικά τα άρθρα του Σενέρ Λεβέντ και διαπιστώνω πως υπάρζουν τ/κ με μετριοπάθεια και ανοιχτά μυαλά. Με τα άρθρα του, σ' αυτό το κλίμα, διαμορφώνει μια νέα συνείδηση ανάμεσα στους τ/κ που αποτελεί θετικό στοιχείο. Δεν γνωρίζω αν η Κυπριακή κυβέρνηση εκμεταλλεύεται αυτές τις καταστάσεις, γιατί αν δεν το κάνει, μην περιμένετε λύση στο Κυπριακό πρόβλημα.
ΑπάντησηΔιαγραφή