8/7/15

Στον αστερισμό του 60+40=0

Νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω γιατί δε χόρεψα συρτάκι μετά το δημοψήφισμα. Παρεμπιπτόντως, ούτε τα συγχαρητήρια του Κάστρο βοηθούν στην γενικά πολύ αρνητική ψυχολογία μου, μάλιστα θεωρώ ότι βιάστηκε. Όντως φτάσαμε αυτές τις μέρες να έχουμε δωρεάν συγκοινωνίες, δωρεάν επικοινωνίες, 10 ευρώ στην τσέπη, αλλά μένει να εκπορνευτούν και οι μισές Ελληνίδες για να κατακτήσουμε πραγματικά το κουβανέζικο όνειρο, και μόνο τότε θα πρέπει ο πρωθυπουργός να αποδεχτεί και τυπικά τα συγχαρητήρια του μέγα Ηγέτη.
Οποιαδήποτε πραγματικότητα, φυσική, πολιτική, οικονομική κ.α. είναι πάντα ασύλληπτα σύνθετη, και η αντίληψή της μερική. Για παράδειγμα υπάρχουν πολλά φυσικά φαινόμενα που ακόμα δεν είναι αντιληπτά, π.χ. σκοτεινή ύλη, λειτουργία εγκεφάλου κ.α. Σε πολιτικό επίπεδο, υπάρχουν φαινόμενα που με ξεπερνούν. Για παράδειγμα το φαινόμενο της απήχησης που έχει η κυβερνητική αριστερολογία είναι κάτι που προκαλεί τις αντιληπτικές μου δυνατότητες. Παρ’όλα αυτά, με τον επιστημονικό/τεχνικό τρόπο σκέψης που έχω, θα προσπαθήσω να το περιγράψω και να το εξηγήσω.
Δεν είναι η αριστερή κυβέρνηση αποκλειστικά υπεύθυνη για το ότι η χώρα ακροβατεί μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής. Γιατί, αν σε μια σύγχρονη κοινωνία έχει μεγάλη απήχηση π.χ. η αστρολογία, ναι μεν έχουν επικοινωνιακά χαρίσματα οι αστρολόγοι, αλλά η πραγματική ευθύνη για την πνευματική παρακμή ανήκει στους επιστήμονες, που δεν κατάφεραν να επικοινωνήσουν τον επιστημονικό τρόπο σκέψης στο ευρύ κοινό. Παρομοίως, την ευθύνη για την εθνική κατάντια τη φέρει η ψευτο-ευρωπαϊκή μιντιακή ολιγαρχία που κυβέρνησε μέχρι τώρα. Η ολιγαρχία αυτή δεν οικοδόμησε μια πραγματικά ευρωπαϊκή κοινωνία, στην οποία η πλειοψηφία των πολιτών θα βίωνε τις ευρωπαϊκές αξίες της ελευθερίας, της αξιοκρατίας, της δημιουργικότητας, και κατ’ επέκταση της ουσιαστικής οικονομικής ανάπτυξης.  
Θεωρώ ότι η κυβερνητική αριστερολογία είναι η τελευταία απόχρωση, το τελευταίο και πιο κακόγουστο θεατρικό κοστούμι του παρηκμασμένου πολιτικο-οικονομικού συστήματος που μας χρεοκόπησε. Τι είναι όμως αυτό το φαινόμενο; Ας πάμε πάλι στην αστρολογία. Γιατί έχει ακόμα και σήμερα ακροατήριο η ψευδο-επιστήμη της αστρολογίας; Τι είναι καταρχήν ψευδο-επιστήμη; Είναι μια σειρά από συσχετίσεις, προϊόντα της ανθρώπινης φαντασίας, που είναι τόσο αόριστες ώστε δεν είναι ούτε επαληθεύσιμες ούτε επαναλήψιμες ούτε έχουν καμία προβλεπτική ισχύ, άρα είναι άχρηστες. Π.χ. αν ο ήλιος ευθυγραμμιστεί με τον πλανήτη Π1 και Π2, αυτός που γεννήθηκε την ημερομηνία ΗΜ θα έχει μια σημαντική επαγγελματική επιτυχία τον μήνα Μ. Πως επαληθεύεται αυτή η συσχέτιση; Πρέπει να επιβεβαιώσεις, κάθε φορά που ευθυγραμμίζονται οι πλανήτες Π1 και Π2 με τον ήλιο, ότι όλοι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν την ΗΜ όντως είχαν μια επιτυχία το μήνα Μ. Η επαλήθευση είναι πρακτικά αδύνατη, και προφανώς αν ήταν δυνατή θα ήταν αρνητική. Και ποια η χρησιμότητα του χρησμού; Μηδενική. Ψευδο-επιστήμη είναι λοιπόν ένας φαντασιακός χώρος όπου υπάρχουν άπειρες συσχετίσεις που μπορεί να κάνει κανείς, οι οποίες είναι ασύμβατες με την πραγματικότητα και οι οποίες παράγουν μηδενικό έργο.
Ο λόγος που τέτοιου είδους πνευματικό κυνήγι μαγισσών ευδοκιμεί ακόμα είναι ότι πάντα υπάρχουν άνθρωποι με αδυναμίες και πάντα υπάρχουν άνθρωποι χωρίς τον ηθικό φραγμό να εκμεταλλευτούν αυτές τις αδυναμίες. Ενα ακόμα χαρακτηριστικό της ψευδο-επιστήμης και ψευδο-πολιτικής είναι ότι είναι "συμμετοχική”. Είναι τόσο αόριστη που χωρίς ειδικές γνώσεις μπορεί ο καθένας να συμμετέχει και να φτιάξει τη δική του συσχέτιση και τη δική του κοσμοθεωρία. Οπως είπε και ο αμερικανός συγγραφέας Kurt Vonnegut, "η αστρολογία και η χειρομαντεία είναι πολύ καλές γιατί δίνουν την ψευδαίσθηση ενός κόσμου με άπειρες δυνατότητες, ο κομμουνισμός στα καλύτερά του. Ολοι έχουν γενέθλια και όλοι έχουν χέρι”.
Ποιες είναι οι νέες πολιτικές ιδέες που έφερε η αριστερή κυβέρνηση; Η ιδέα του εκβιασμού; Υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ποιά είναι η αντίληψή της για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο; Η έννοια του κακού καπιταλισμού; Και αυτή υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, και αφορά στην ερμηνεία του κόσμου σε επίπεδο Κοκκινοσκουφίτσας. Που βασίζεται ο κατ’ουσία ανύπαρκτος πολιτικός λόγος της κυβέρνησης; Σε πραγματικές εμπειρίες και πραγματική κατανόηση ή σε αστρολογικά οράματα; Τι διεθνείς εμπειρίες έχει ο κάθε υπουργός, που παίζει πόλεμο με την υπόλοιπη Ευρώπη, για το πως δουλεύει αυτός ο κόσμος των 6 δισ. πολιτών; Δυστυχώς, οι βαρέων βαρών πολιτικοί στοχαστές που βρίθουν στην κυβέρνηση είναι μάστορες της πολιτικής αστρολογίας και φαιδρότητας, και η απήχηση που έχουν στην Ελλάδα του 2015 οφείλεται στην οικονομική αδυναμία που έχουμε περιέλθει, κυρίως με δική μας ευθύνη. 
Πρόσφατα κοίταζα έναν ιστότοπο και μου έκανε εντύπωση το ποστ μιας φωτογραφίας ενός άστεγου που κοιμόταν στο πεζοδρόμιο, με το σχόλιο "ναι φίλε, αλλά μένεις ευρώπη”. Αυτό είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό της κυβέρνησης αριστερολογίας.  Σχολιάζει την κοινωνική αδικία. Δεν υπάρχει σώφρον άνθρωπος που να μην τον ενοχλεί η δυστυχία, η φτώχεια και η αδικία. Ομως η αλήθεια είναι ότι με το να το σχολιάσεις και να κάνεις θολές συσχετίσεις, που απλά ακούγονται "επαναστατικές” και παραπέμπουν στο εφηβικό θυμικό, παράγεις μηδενικό έργο και δε λύνεις το πρόβλημα.
Αν η κυβέρνηση όντως ενδιαφέρεται να λύσει τα πρόσφατα και τα χρόνια προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει αντί να αριστερολογεί με μια ατέρμονη σειρά γλαφυρών σχολίων για τις αγορές, τον κακό καπιταλισμό και τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, να κάτσει να δουλέψει μέσα στο πλαίσιο του πραγματικού κόσμου, και να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και επαγγελματισμό τις πραγματικές προκλήσεις που έχει η χώρα σε μια διασυνδεδεμένη κοινωνία 500 εκατ. Ευρωπαίων πολιτών. Φοβάμαι ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει αντικειμενική αδυναμία να το πράξει αυτό.
Αγαπητοί αναγνώστες, το ερώτημα δεν είναι πως η χώρα δε θα βγει από την Ευρώπη, το μέγα ερώτημα είναι πως θα μπει στην Ευρώπη. Γιατί στην πραγματικότητα δε μπήκε ποτέ. Αν ποτέ μπει, το διακομματικό πολιτικό/μιντιακό/ψευτο-επιχειρηματικό μόρφωμα που κυβερνάει 40 χρόνια δε θα έχει λόγο ύπαρξης. Η  μεταρρυθμιστική λαίλαπα που απαιτείται για να γίνουμε κατ’ουσία ευρωπαϊκό κράτος ισοδυναμεί με αυτοκτονία αυτού του μορφώματος. Ο "πόλεμος με τους αποικιοκράτες” εγείρει πατριωτικά και πολεμικά ένστικτα και αποπροσανατολίζει πλήρως από την πραγματικότητα. Η αλήθεια όμως είναι ότι τον πόλεμο θα πρέπει να τον κάνουμε εντός των τειχών. Πρέπει να κάνουμε συστηματικό και μακροχρόνιο πόλεμο με τη φαυλότητα, τη φαιδρότητα, τη δολιότητα και τη διαπλοκή. Πόλεμο με το ένοχο παρελθόν που ύπουλα και σιωπηρά παρ’οπλίζει τον αληθινό μαχητή της χώρας, τη δημιουργικότητα της νέας γενιάς. Πόλεμο με όπλο τη λογική, για να νικήσουμε τους αστρολόγους που κυρίευσαν το μυαλό μας.  
* Ο κ. Γ. Κομίνης είναι Επίκουρος Καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης
Διαβάστε και το Ωρα για Πολιτική

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.