28/8/15

Το εθνικό νόμισμα, η ΛΑΕ και η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης

Ο Στάθης Κουβελάκης αποκάλυψε την ουσία του οικονομικού προγράμματος της ΛΑΕ μιλώντας στην ΕΡΤ. Εθνικό νόμισμα, υποτίμηση, αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι το τρίπτυχο της πολιτικής της σε απλά ελληνικά.
Γιατί όμως αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από τη στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης που επέβαλαν στην Ελλάδα οι δανειστές; Και, δεύτερον, πόσο έχει σχέση με την Αριστερά αυτή η στρατηγική;
Η υποτίμηση του νομίσματος κατά 30% αρχικά θα φτάσει πολύ γρήγορα στο 50%, ακόμη κι αν είναι "συντεταγμένη", όπως λέει η ΛΑΕ, η έξοδος από το ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη κι αν η ελληνική κυβέρνηση της δραχμής έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, η αγοραστική τους δύναμη θα είναι μειωμένη, ανάλογη της υποτίμησης, τουλάχιστον για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που εισάγονται. Αυτό σημαίνει βεβαίως νέα μεγάλη απώλεια για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη των πέντε χρόνων του Μνημονίου. Είναι αυτή αριστερή πολιτική;
Εντάξει, θα έλεγε κανείς, αν θυσιαστεί η αγοραστική δύναμη μισθωτών και συνταξιούχων, θα αγοράζουν τουλάχιστον τα ελληνικά προϊόντα φθηνότερα, ενώ θα τα πουλάμε φθηνότερα στο εξωτερικό, αν βεβαίως βρούμε αγορές, επομένως θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Λάθος μεγάλο. Κατά πρώτον γιατί μεγάλο μέρος των ελληνικών εξαγωγών και των ελληνικών προϊόντων φτιάχνονται με πρώτες ύλες εισαγόμενες. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Η χώρα παράγει μακαρόνια με σιτάρι που εισάγει, επομένως η πρώτη ύλη, αν έχουμε συναλλαγματικά αποθέματα να την αγοράζουμε, θα είναι ακριβότερη κατά 30% έως 50%, αφού θα υποτιμηθεί το νέο νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι οι εξαγωγές θα ακριβήνουν και θα απωλέσουν το υποτιθέμενο όπλο της υποτίμησης. Για τον ίδιο λόγο τα μακαρόνια που θα αγοράζουμε στην Ελλάδα θα ακριβήνουν, πράγμα που σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και των συνταξιούχων θα μειωθεί δραματικά.
Ακόμη κι αν αγοράζουμε ορισμένα ελληνικά προϊόντα ή υπηρεσίες φθηνότερα, αυτό δεν θα ελαφρύνει ιδιαίτερα την τσέπη μας, επειδή για την παραγωγή τους χρησιμοποιούμε επίσης εισαγόμενα υλικά, φυτοφάρμακα, λιπάσματα, σπόρους, πρώτη ύλη κ.λπ., που θα ακριβήνουν αντισταθμίζοντας μεγάλο μέρος από τα ενδεχόμενα οφέλη της υποτίμησης.
Επομένως ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος, αν συνεχίσουν να παίρνουν τις αποδοχές τους, θα δουν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται δραματικά. Η εσωτερική υποτίμηση σε όλο της το μεγαλείο, με πρωταγωνιστή την ίδια την "ανυποχώρητη" και "αντιμνημονιακή" Αριστερά.
Η περίοδος των νομισματικών πολέμων ήταν από τις πλέον δύσκολες για τους εργαζόμενους και έπειτα από δύο αιματηρές συγκρούσεις ο πλανήτης πέρασε σε μια νέα ιστορική περίοδο, αυτή που ονομάστηκε περίοδος της ευημερίας. Προφανώς δεν άνοιξε ο δρόμος για τον σοσιαλισμό ούτε εξαλείφθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι εργαζόμενοι αγωνίζονταν υπό καλύτερους όρους.
Τι συνέχεια όμως θα υπάρξει με τις υποτιμήσεις; Οι πρώτες έφερναν νέες υποτιμήσεις, από τις ανταγωνιστικές χώρες αυτή τη φορά, και οι νέες υποτιμήσεις έφεραν προστατευτισμό, περιορισμούς στις εισαγωγές και επιβολή επιπλέον φόρων στα εισαγόμενα προϊόντα και τελικά κατέληγαν σε έναν φαύλο κύκλο νομισματικών συγκρούσεων και γενικευμένου οικονομικού προστατευτισμού, που δυναμίτιζαν τις διεθνείς σχέσεις.
Αυτή είναι η ριζοσπαστική πρόταση για την Αριστερά του 20ού αιώνα; Ο ιστορικός αναχρονισμός! Δεν λέω, καλά και άγια τα "ιερά κείμενα", αλλά η αριστερή σκέψη προϋποθέτει σύνθετη ικανότητα υπό δυσμενείς συνθήκες και συσχετισμούς δύναμης. Από πότε όμως τα εύκολα είναι για την Αριστερά...
Αντώνης Σπίθας
Αυγή

2 σχόλια:

  1. Ο καθένας αμολάει την όποια μπαρούφα του κατέβει στο κεφάλι για την επιστροφή στο εθνικό, κρατικό νόμισμα ΟΧΙ όπως το ήθελε ο Σόϊμπλε και θέλουν να προπαγανδίζουν τα γιουρολιγούρια.

    Εδώ βρήκα μερικά συγκεντρωμένα άρθρα περί του θέματος που όλο το γιουρολιγούρικο διαπλεκόμενο σύστημα θέλει να αγνοεί, γιατί επανάκαμψη στο εθνικό νόμισμα δεν μπορεί να γίνει με αυτόν τον πολιτικό εγκληματικό συρφετό γιατί χωρίς παραδειγματική τιμωρία του διαπλεκόμενου πολιτικοεπιχειρηματικού προσωπικού και στήσιμο του "παιχνιδιού" με άλλους όρους που να κάνουν ακόμα και τον διάβολο να μην σκέφτεται να διαολίζεται. Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν έιναι από ιδεοληπτικές εμονές όπως κάουν τα γιουρολιγούρια, αλλά είναι το δικαίωμα άσκησης εθνικής πολιτικής το οποίο έχει αφαιρεθεί μέσα στην ευρωζώνη, περί αυτού πρόκειται και όχι απλά και μόνο αλλαγής νομίσματος.
    Αξίζουν να διαβαστούν και να ακουστούν οι διαφορετικές και απαγορευμένες απόψεις εδώ:

    http://www.gataros.net/2015/08/blog-post_946.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΟΥ

    Αφορμή γι αυτό το σημείωμα αποτέλεσε το άρθρο του κ. Α. Σπίθα στην Αυγή (28.8.15) με τον τίτλο «Το εθνικό νόμισμα, η ΛΑ.Ε και η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης» που αναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
    Κατ αρχήν θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι ο αρθογράφος Α. Σπίθας μάλλον δεν γνωρίζει ότι τα μακαρόνια παράγονται στην Ελλάδα από άριστης ποιότητας σκληρό σιτάρι στο οποίο η χώρα μας είναι πλεονασματική. Έτσι υποστηρίζει ότι στη περίπτωση επιστροφής στη δραχμή τα μακαρόνια θα ακριβύνουν γιατί θα αυξηθεί η τιμή του εισαγόμενου σιταριού.
    Μία δεύτερη παρατήρηση είναι ότι ο αρθρογράφος θεωρεί δεδομένο ότι η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί κατά 30 – 50%, ίσως και περισσότερο, και άρα θα μειωθεί η αγοραστική δύναμη εργαζομένων και συνταξιούχων. Θυμίζουμε ότι κατά πεντέμισι χρόνια των μνημονιακών πολιτικών, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και των συνταξιούχων μειώθηκε κατά περίπου 35% ενώ τα εισοδήματα, λόγω της φορολογικής επιδρομής μειώθηκαν κατά 45%.
    Η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος μπορεί και πρέπει να γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα. Στη συνέχεια η ισοτιμία αυτή θα «κλειδώσει» για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα που οπωσδήποτε θα περιλαμβάνει τη μεταβατική περίοδο (τρία – πέντε χρόνια) σταθεροποίησης της οικονομίας. Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας το εφαρμόζουν διάφορες χώρες. Η Βουλγαρία σήμερα έχει «κλειδωμένη» την ισοτιμία του λέβα σε σχέση με το ευρώ. Η Ελβετία είχε «κλειδωμένη» την ισοτιμία του φράγκου σε σχέση με το ευρώ από το Σεπτέμβριο του 2011 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Η Κίνα έχει ουσιαστικά «κλειδωμένη» την ισοτιμία του γιουάν με το δολάριο. Η Αργεντινή είχε «κλειδωμένη» την ισοτιμία του πέσο με το δολάριο για δέκα χρόνια. Η χρεωκοπία της δεν ωφείλετο στην ισοτιμία αλλά στα μέτρα λιτότητας που επέβαλε το ΔΝΤ και στη φυγή των κεφαλαίων της στο εξωτερικό (δεν είχαν προβλέψει την απαγόρευση εξαγωγής κεφαλαίων).
    Με τον τρόπο, αυτό ισοτιμία ένα προς ένα και στη συνέχεια «κλείδωμά» της, δε θα αυξηθούν οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών και κανένας πληθωρισμός δε θα πλήξει την ελληνική οικονομία. Με το εθνικό νόμισμα η κυβέρνηση θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα παραγωγικών επενδύσεων στη γεωργία, τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία που έχει ανάγκη η χώρα, για να αυξηθούν τα εισοδήματα των εργαζομένων και να μειωθεί η ανεργία. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος και όχι η μείωση των εισοδημάτων μέσω της υποτίμησης. Η υποτίμηση έχει γίνει ήδη και είναι η εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων πεντέμισι χρόνων, άλλη υποτίμηση δε χρειάζεται.
    Εξ αιτίας της εσωτερικής υποτίμησης το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών της χώρας από το 2013 έχει γίνει πλεονασματικό. Οι συναλλαγματικές εισπράξεις της Ελλάδας από εξαγωγές αγαθών, τον τουρισμό και τη ναυτιλία επαρκούν για να πληρώνουμε όλες τις εισαγωγές που κάνουμε σήμερα. Καμιά έλλειψη σε καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα κλπ. δε θα υπάρξει ούτε δελτίο θα επιβληθεί όπως προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους πολίτες οι μνημονιακοί απολογητές.
    nicosiglessis@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.