27/2/16

Τα λάθη των ξένων



Προκαταρκτικό: αυτό το θέμα θα μπορούσε (και ίσως θα έπρεπε) να γεμίσει έναν ή και περισσότερους ...τόμους. Εδώ σημειώνω πρόχειρα τα βασικά σημεία που μου έρχονται στο νου – και καλώ τους συνομιλητές να συμπληρώσουν, διορθώσουν, ακόμα και να απαλείψουν ό,τι  νομίζουν σωστό ή λάθος. Εφόσον δεν είμαι οικονομολόγος, οι παρατηρήσεις μου είναι εντελώς εμπειρικές και καθόλου επιστημονικές.

Πρώτο λάθος: Η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Φυσικά αυτό δεν είναι αποκλειστικά λάθος των ξένων. Εμείς το ζητήσαμε. Αλλά κατά τη γνώμη μου δεν έπρεπε να μας δεχθούνε. Κι ας «μαγειρέψαμε» τα στοιχεία. Μία οικονομία με χαμηλή παραγωγικότητα και κακή οργάνωση αποκτά ένα σκληρό νόμισμα, χάνει την δυνατότητα της υποτίμησης και αναγκάζεται να ανταγωνιστεί πολύ πιο προηγμένα κράτη. Από εκεί ξεκινάει όλη η κρίση. Ας μην φωνάξει κάποιος: τότε πίσω στη δραχμή! Διότι από την στιγμή που μπήκαμε είναι σχεδόν αδύνατο να βγούμε χωρίς τεράστιες ζημίες.

Δεύτερο λάθος: Υποτίθεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα παρακολουθούν και ελέγχουν όλα τα κράτη. Δεν είδαν τις σπατάλες και τον υπερδανεισμό μας μετά την ένταξη; Είτε ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες (που κόστισαν πολλαπλάσια με την μέθοδο του «κατεπείγοντος») είτε οι μαζικοί διορισμοί που διπλασίασαν τα έξοδα του κράτους στην περίοδο Καραμανλή-Παυλόπουλου. Το ευρώ έκανε εύκολο και φαινομενικά φτηνό τον δανεισμό. Όπως έγραψα στο γερμανικό μου βιβλίο: «ήταν σαν να αμολάς ένα πεντάχρονο παιδί σε ξέφραγο ζαχαροπλαστείο». Που ήταν οι κηδεμόνες του παιδιού; Η Ευρωπαϊκή τράπεζα που με το παραμικρό ανησυχεί και παρεμβαίνει – γιατί άφησε το χρέος να γιγαντωθεί;


Τρίτο λάθος: Φτάσαμε στο σημείο μηδέν: την χρεοκοπία. Οι θεσμοί που εμείς καλέσαμε (προσοχή: δεν μας επιβλήθηκαν) μας έφεραν τα (απαραίτητα) χρήματα. Μας έφεραν και "βοήθεια" με την μορφή όρων για τον δανεισμό. Στην διαδικασία αυτή έκαναν απανωτά λάθη (εκτός από τους πολλαπλασιαστές). Βιάστηκαν να μας καπελώσουν με ένα γενικό Μνημόνιο λιτότητας (δηλαδή εσωτερικής υποτίμησης) χωρίς να μελετήσουν σε βάθος το δικό μας πρόβλημα. Όμως γρήγορα φάνηκε πως η λιτότητα δεν ήταν λύση. Δέχθηκαν τα τραγικά «ισοδύναμα» των Ελλήνων πολιτικών (π. χ. οριζόντιες περικοπές) αντί για ουσιαστικές περικοπές δαπανών και μεταρρυθμίσεις. Οι πολιτικοί μας βέβαια το έκαναν για ευκολία και για να μειώσουν το δικό τους «πολιτικό κόστος». Αλλά η Τρόικα γιατί το δέχθηκε;

Τέταρτο λάθος: Οι ξένοι γενικά δεν προσπάθησαν ούτε να καταλάβουν την νοοτροπία του Έλληνα, ούτε να επικοινωνήσουν μαζί του. Θα μου πείτε ότι αυτό είναι έργο των Ελλήνων πολιτικών. Ναι, αλλά αφού είδαν πως οι δικοί μας πολιτικοί, δέσμιοι του πελατειακού συστήματος, απλώς τους κορόιδευαν, περνώντας νόμους που κανείς δεν εφάρμοζε, έπρεπε κάτι να κάνουν. Οι τροϊκανοί αρκέστηκαν στο να δίνουν εντολές κι έτσι δεν κατόρθωσαν να υλοποιήσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Δεν εξήγησαν στον λαό γιατί ήταν αναγκαίες και ποιο θα ήταν το όφελος για τον πολίτη. Γενικά υπήρξε ένα τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας ανάμεσα στους ξένους εκπροσώπους και τους Έλληνες πολίτες. Το εκμεταλλεύθηκε η εκάστοτε αντιπολίτευση (ας μην ξεχνάμε πως ο πρώτος φανατικός αντιμνημονιακός ήταν ο Σαμαράς) διαιρέθηκε η Ελλάδα σε μνημονιακούς και αντί-  και άνθισε η φιλολογία περί «τοκογλύφων» και «δυνάμεων κατοχής», που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα.

Πέμπτο λάθος: Βλέποντας ότι, ιδιαίτερα με την κρατικίστικη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει ελπίς περιορισμού των δαπανών (ακόμα και οι 300 άχρηστοι οργανισμοί που είχε βρει ο Πάγκαλος το 2010 δεν καταργήθηκαν – αλλά προστίθενται και άλλοι) για να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό αποδέχθηκαν την αύξηση των φόρων σε επίπεδα παρανοϊκά. Αλλά είναι εμφανές ότι η αύξηση των φόρων δεν θα αυξήσει τα έσοδα (όπως δεν το έκανε τον περασμένο χρόνο) και άρα είμαστε πάλι σε αδιέξοδο.


Αυτά είναι μερικά από τα βασικά λάθη που αναπτύσσω όταν μιλάω προς τους ξένους – και συχνά τα έχω αναφέρει και στην Ελλάδα (όποτε μου δόθηκε ευκαιρία). Λυπάμαι που δεν διαθέτω καμία ευφάνταστη θεωρία συνωμοσίας για να ποικίλω το θέμα. Δέχομαι πάντως συμπληρώσεις και (φυσικά) αντιρρήσεις.

1 σχόλιο:

  1. Η Εμπάθεια κατα των εργαζομένων περισσεύει,την Ελλαδα τα τελευταία 30 χρόνια κυβέρνησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και ρήμαξν τον τόπο τα αποτελέσματα είναι τραγικά οι πλουσιοι εγιναν ακόμα πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι να τι λένε τα οικονομικά στοιχεία.
    Ο Καπιταλισμός είναι η ολοκληρωτική εξουσία του κεφαλαίου πάνω στην ανθρώπινη εργασία γιαυτό σήμερα στην Ελλάδα το 1% του πληθυσμού κατέχει το 55% του πλούτου της χώρας (1)
    Επιπλέον έχουμε κατ΄ επίφαση δημοκρατία που λέγεται κοινοβουλευτισμός, που όλο το δικαίωμα των πολιτών εξαντλούνται στο να ψηφίσει ένας πολίτης μέχρι 15 φορές στην ζωή του. Παράλληλα έχουμε μόνιμη και σταθερή ανεργία από 10- 30% φτώχεια, εξαθλίωση ,άγχος στίβαγμα των ανθρώπων στις πόλεις που ζουν σε σύγχρονους Περιστερώνες τις πολυκατοικίες υποβαθμισμένοι με ελάχιστο ζωτικό και προσωπικό χώρο, διατροφή μολυσμένη από φυτοφάρμακα και ορμόνες και όλα αυτά στο όνομα του θεού που λέγεται κέρδος.
    Αντίθετα τις χώρες κυβερνά μια ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ του ΠΛΟΥΤΟΥ που αποτελείται από παράσιτα(κεφάλαιο) και οι τραπεζίτες που ζουν σαν άρχοντες και είναι το 1% του πληθυσμού.
    Το σύστημα αυτό στηρίζεται στην λαιμαργία του πλούτου και των οφθαλμών του ανθρώπινου είδους , στο καταναλωτικό όνειρο του σκουπιδοφάγου που καλλιεργείται στις μάζες από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μέσω της διαφήμισης και στην πίστη στο Αμερικανικό Ονείρου , ότι δηλαδή αν υποστείς τα πάνδεινα μπορεί κάποτε να γίνεις κάποτε Πλούσιος. βέβαια αυτό το όνειρο είναι φρούδες ελπίδες , όμως συγκινεί τους σκόπιμα υποβαθμισμένους ανθρώπους που ξεζουμίζονται για το σύστημα και οι περισσότεροι πεθαίνουν από την υπερεργασία πριν την ώρα τους
    (1) Πηγή http://atexei-56-toy-ploytoy-tis-xoras/ .
    Κάνουμε μια παρένθεση (1) . Στοιχεία για την αυτοσυγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον πλανήτη παρουσιάζει η τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.