 |
| Special Presidential Envoy for the Global Coalition to Counter ISIL Brett McGurk. |
Θύμωσε πάλι ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή την επίσκεψη Αμερικανών ανώτερων αξιωματούχων στη συριακή πόλη Κομπάνι, όπου είχαν συνάντηση με Κούρδους πολιτοφύλακες. Η πόλη ελέγχεται πλήρως από τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι έδωσαν σκληρές μάχες με τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι είχαν βοήθεια από την Τουρκία.
Έτσι ο Τούρκος νεοσουλτάνος αποφάσισε να πιέσει τις ΗΠΑ καλώντας την αμερικανική κυβέρνηση να επιλέξει τους Κούρδους «τρομοκράτες» ή την Τουρκία. Σημειώνεται ότι η Ουάσιγκτον είχε με διάφορους τρόπους βοηθήσει τους Κούρδους της Συρίας όταν το Κομπάνι κινδύνευε από τους τζιχαντιστές.
Όλα ξεκίνησαν όταν μια αμερικανική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον ειδικό απεσταλμένο του διεθνούς συνασπισμού που μάχεται το ΙΚ στη Συρία και το Ιράκ Μπρετ Μακ Γκουργκ, πριν λίγες ημέρες, συναντήθηκε με μέλη της κουρδικής πολιτοφυλακής YPG που ελέγχει, μεταξύ άλλων περιοχών και το Κομπάνι.
Η συνάντηση έγινε μετά την εξαίρεση της πολιτικής οργάνωσης των Κούρδων της Συρίας PYD από τις ειρηνευτικές συνομιλίες της Γενεύης για την ειρήνευση στην Συρία. Η Τουρκία είχε δηλώσει πως θα μποϋκοτάριζε τις συνομιλίες αν μετείχε σε αυτές το PYD. Οι Αμερικανοί ήθελαν τους Κούρδους να λάβουν μέρος, όπως και οι Ρώσοι, αλλά αποφάσισαν να έρθουν σε συνεννόηση με τα στελέχη του PYD για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις.
"O Ερντογάν στέλνει τελεσίγραφο στους Αμερικανούς: Διαλέξτε, εμάς ή τους Κούρδους;"
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στον εκβιασμό της Τουρκίας υποκύπτει το Βερολίνο"
Τελικά, οφείλομε να το παραδεχτούμε. Η Τουρκία έχει εξωτερική πολιτική, "παίζει" στην Διεθνή Σκακιέρα", διότι τολμά.
Σωστή, κατά την γνώμη μου, η τοποθέτηση τού Παντελή Σαββίδη:
"Η Ελλάδα απέτυχε στην πολιτική της να θέσει στέρεα οικονομικά θεμέλια ανάπτυξης για τους γνωστούς λόγους. Αντιθέτως, η Τουρκία, πέτυχε στην ενίσχυση της στρατιωτικής της δύναμης και, η επιτυχία της αυτή είχε θετικές επιπτώσεις και στην οικονομική της ενδυνάμωση. Από τα όρια της κατάρρευσης, όταν προσέφυγε στο ΔΝΤ, έφθασε να συμμετέχει στην ομάδα των 20 οικονομικά ισχυρότερων χωρών του κόσμου (G20). ενώ η Ελλάδα, απειλείται με έξοδο απο θεσμούς που έχυσε αίμα για να εισέλθει και να συμμετάσχει.
Οι παράγοντες αυτής της επιτυχίας είναι πολλοί αλλά, καθοριστικός είναι ο αποκαλούμενος και υποκειμενικός παράγων. Η ανάδειξη, δηλαδή, στην τουρκική ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν, και ο προσδιορισμός ενός τουρκικού οράματος, από το σημερινό πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου.
Είναι τα απολύτως αναγκαία για μια κοινωνία ώστε να μπορέσει να υπάρξει. Ισχυρή και αξιόπιστη ηγεσία, με όραμα για την κοινωνία.
Αυτά, που έλειπαν και λείπουν από την Ελλάδα.
Οι κοινωνίες δεν αναπτύσσονται μέσα σε αδιαμόρφωτους, παγκοσμιοποιημένους χυλούς, χωρίς οράματα και ηγεσίες".
Με εντυπωσιάζει η αφέλεια του αρθρογράφου με την οποία περιγράφει τους Ερντογάν-Νταβούτογλου ως ηγεσία ισχυρή και αξιόπιστη με όραμα για την τουρκική κοινωνία, όταν η Τουρκία σήμερα βρίσκεται στη δύνη ενός πολέμου στα σύνορά της τον οποίο διεξάγουν ισχυρότερες από την ίδια δυνάμεις, και μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους με εξασφαλισμένες ήδη τις σφαίρες επιρροής της κάθε μίας και γι' αυτό αποφασισμένες ν' αλλάξουν τον χάρτη της περιοχής υπέρ τους και ουδόλως της Τουρκίας! Αντιθέτως, συρρικνώνοντας και την ίδια με τη δημιουργία Κουρδικού κράτους, θέτοντας ένα οριστικό τέλος όχι απλά και μόνο στα σχέδια του νεο οθωμανισμού της, αλλά και στο "όνειρό" να γίνει το μετακομιστικό κέντρο περάσματος των αγωγών από τα εδάφη της. Αυτά λέγονται, όχι για να εξάρω ή σμικρύνω την δραματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε χώρα και λαός, αλλά, για να πιέζουμε από οποιοδήποτε μετερίζι και αν βρισκόμαστε κι ακόμα να προετοιμαζόμαστε ώστε να πάρουμε πίσω αυτά που το σάπιο προσωπικό του σάπιου πολιτικού μας συστήματος "χάρισε" στην Τουρκία. Ιδιαιτέρως να υποστηρίξουμε με κάθε μορφή πάλης το Κυπριακό απαιτώντας ως πρώτο όρο στις συνομιλίες που αρχίζουν σε λίγο την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από τη μεγαλόνησο καθώς και την επιστροφή των αποίκων στην μητέρα πατρίδα τους Τουρκία. Γιατί οι κοινωνίες δεν αναπτύσσονται, πλέον, από τις ηγεσίες τους, αλλά όταν οι ίδιες δημιουργούν οράματα και μπροστάρηδες όχι από "τζάκια" εμπορευόμενων λαούς και χώρες, αλλά από τα σπλάχνα τους με όραμα την εθνική τους ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Θα συνεβούλευα να διαβάσεις ολόκληρο το άρθρο τού πολύ έγκυρου Παντελή Σαββίδη, ο οποίος μόνον αφελής που δεν είναι.
Διαγραφή2) Το ότι σήμερα η Τουρκία "βρίσκεται στη δύνη ενός πολέμου στα σύνορά της τον οποίο διεξάγουν ισχυρότερες από την ίδια δυνάμεις, και μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους", δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι πολιτικοί της έχουν όραμα, εν αντιθέσει προς τούς δικούς μας, που ούτε είχαν, ούτε έχουν. Γι αυτό, άλλωστε σβήσαμε, ενώ η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μεγάλος παίκτης. Αρκεί να δει κανείς πώς χορεύει την ΕΕ, την κάνει να τρέχει σαν σκυλάκι πίσω της.