Βάλανε το κουνέλι να φυλάει το λαχανόκηπο

Tην τωρινή προσθήκη στην προχθεσινή ανάρτησή μου για το θέμα της συνέντευξης του Zacharias-Aris Davarakis την κάνει αναγκαία η είδηση που διάβασα σήμερα, ότι η Εθνική Αρχή Αντιμετώπισης Ηλεκτρονικών Eπιθέσεων μεταφέρεται από την ΕΥΠ στο νέο υπερυπουργείο, του οποίου προΐσταται ο Νίκος Παππάς.

 Η αρχή αυτή, που πλέον λογοδοτεί στον κ. Παππά, έχει θεμιτές εξουσίες και αρμοδιότητες, αλλά όπως κάθε τι στην Ελλάδα αυτές μπορούν να μεταστραφούν εύκολα σε αθέμιτες. Είναι ένα όργανο με δυνατότητα ελέγχου και διείσδυσης στο διαδίκτυο, και αυτό μου φέρνει φυσικά στο νου τα πρόσφατα, διακηρυγμένα κυβερνητικά σχέδια για "τακτοποίηση του διαδικτυακού τοπίου". Ποιος θα την κάνει αυτή την "τακτοποίηση"; 

Προφανώς ο αρμόδιος, κ. Παππάς. Kαι όλοι ξέρουμε πλέον το πως αντιλαμβάνεται τις "τακτοποιήσεις" της ενημέρωσης και της πληροφορίας.

Και εδώ έρχεται η προχθεσινή η συνέντευξη του Δαβαράκη, με τη σημαντικότατή της αποκάλυψη: ότι το portal.gr, που προεκλογικά φαινόταν να έχει στηθεί με δική του πρωτοβουλία, και χρηματοδότηση, ως μια ανεξάρτητη ιστοσελίδα γνώμης/ειδήσεων, χρηματοδοτούνταν στα αλήθεια με "από το γραφείο του Νίκου Παππά". Kαι επειδή δε φαντάζεται κανείς ότι τα χρήματα τα έβαζε ο κ. Παππάς από την τσέπη του, συνάγω ότι ήταν από κάποια μυστικά κονδύλια του Σύριζα, άγνωστο από που προερχόμενα.

 Και τα λέω "μυστικά" γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν εμφανίζονται σε κάποια λογιστικά βιβλία, ως επίσημη χρηματοδότηση του κ. Παππά, ή κάποιου άλλου που σχετίζεται επίσημα με τον ίδιο ή τον Σύριζα, στο portal.gr. Αν όμως εμφανίζονται στα βιβλία του portal.gr με τέτοιο τρόπο, δηλώνω ότι θα ζητήσω αμέσως δημόσια συγγνώμη, και βέβαια είμαι θα είμαι πρόθυμος να ακολουθήσω τις κατά νόμον συνέπειες.

Το portal.gr, για όσους δε θυμούνται, ήταν μια σελίδα με κύριο έργο να επαινεί ή και ενίοτε να υμνεί τον Τσίπρα και τον Σύριζα και να αποδομεί τους επικριτές του (μεταξύ αυτών και την αφεντιά μου). Η δύναμή του ήταν το πρόσωπο του Άρη Δαβαράκη, δηλαδή ενός ανθρώπου από αστικό χώρο, χωρίς γνωστές πολιτικές εμπάθειες, όχι γνωστού ως αριστερού, και επιπλέον με κοινό και καλή πένα, ενός ανθρώπου δηλαδή που μπορούσε να κάνει πολύ καλό στο Σύριζα προπαγανδιστικά, γιατί του άνοιγε πόρτες σε έναν άλλο κόσμο, αστικό, και νεανικό, που ως τότε τον έβλεπε με δυσπιστία. Το portal.gr έσβηνε αυτή την εικόνα, σε αυτό τον κόσμο.

Ο Άρης Δαβαράκης όμως αποκάλυψε προχτές ότι ο κ. Παππάς, δηλαδή ο εμφανιζόμενος ως άμεμπτος διώκτης της διαπλοκής, της διαφθοράς, και ως υπερασπιστής της διαφάνειας, έδινε μαύρα λεφτά για να στηρίζει ένα κρυφά προπαγανδιστικό μπλογκ υπαγμένο στο Σύριζα. Ο ίδιος αυτός, τώρα, έχει ορισθεί υπεύθυνος της ψηφιακής πολιτικής, με υπερεξουσίες ελέγχου. Η καταγγελία του Άρη Δαβαράκη, κατά συνέπεια, αποκτά ξεχωριστή σημασία. Βάλανε το κουνέλι, μας λέει, να φυλάει το λαχανόκηπο.

Θέλω να τελειώσω με ένα προσωπικό σχόλιο. Διάβασα πολλά σχόλια στην προηγούμενή ανάρτησή μου, που υπερθεματίζουν στη δική μου κριτική, και τα οποία δε δέχονται τα όσα λέει ο Δαβαράκης στη συνέντευξη ως επαρκή, τον κατηγορούν ως αμετανόητο, και μάλλον διαφωνούν με τη δική μου κατανόηση προς αυτόν, και συγχώρεση για τις επιθέσεις του--τώρα που αποκάλυψε την αλήθεια. Με όλη την εκτίμηση στους γράφοντες, θεωρώ ότι η κριτική είναι υπερβολική. Κάποιοι λένε ότι ο Δαβαράκης είναι απαράδεκτος που δε μετάνιωσε ειλικρινά, που δε ζήτησε "συγγνώμη", κ.λπ. Mε το συμπάθιο, φίλες και φίλοι, αλλά η σκέτη συγγνώμη είναι άκοπη και τζάμπα. Αυτό που έκανε ο Δαβαράκης είναι πολύ πιο σημαντικό, για όλους μας, και ασύγκριτα πιο γενναίο από μια συγγνώμη. Δεν ξέρω πολλούς που θα τα έβαζαν δημόσια με τον Νίκο Παππά, σήμερα, με μια ξεκάθαρη καταγγελία.

Το θάρρος που βρίσκεται πίσω από την αποκάλυψη του Άρη Δαβαρακη δεν είναι διόλου αυτονόητο στις μέρες μας, και πάντως είναι απείρως μεγαλύτερο από των διαφόρων γενικών και αορίστως μετανοούντων. Όπως λοιπόν εξέφρασα καθαρά τη διαφωνία και την απόρριψή μου για την τότε στάση του, νιώθω τώρα την ανάγκη με την ίδια σαφήνει να τον επαινέσω και να του εκφράσω το θαυμασμό μου για το θάρρος της αποκάλυψής του. Μπράβο σου, Άρη.

Apostolos Doxiadis