Οι Νιγηριανοί πρίγκιπες του Μαξίμου

Εδώ και περίπου δύο χρόνια οι αναγνώστες αυτής της εφημερίδας και παρεμφερείς μενουμευρώπηδες παρακολουθούν με απορία και εκνευρισμό μερικά από τα πιο κραυγαλέα πεπραγμένα της πρωτηφορά-μαολόιδια αριστεροακροδεξιάς κυβέρνησης της Ελλάδος, κι αναρωτιούνται, μα τι κάνουν; Πού τα πουλάνε αυτά; Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες, εδώ εδώ θα σας αφήσω άλλη μία.

Η αφορμή ήταν το πιο πρόσφατο “μα τι κάνουν” περιστατικό, η κατάληξη της κωμικής τραγωδίας “δώρο 600εκ. ευρώ στους ψηφοφόρους μας” που παίχτηκε τον τελευταίο μήνα του χρόνου (ή ίσως και του κόσμου -σε 20 ημέρες ορκίζεται ο Τραμπ).

Εν ολίγοις, συνέβησαν τα εξής:

Η κυβέρνηση πήρε ένα ποσό που είχε στα ταμεία του κράτους μήνες πριν επικυρωθεί επισήμως από την ΕΛΣΤΑΤ ως πλεόνασμα (άρα, πρακτικά, δεν ήταν δικό της επισήμως) και το υποσχέθηκε σε 1,6 εκ. συνταξιούχους, δηλαδή σε πολίτες που μέσα στην κρίση εξακολουθούν να παίρνουν -έστω κάποια- λεφτά κάθε μήνα, και όχι ας πούμε στους προμηθευτές του δημοσίου στους οποίους το κράτος χρωστά 7 δισ. και καταστρέφονται οικονομικά, ή στους άνεργους, μόνο 1 στους 10 εκ των οποίων έχει οποιαδήποτε στήριξη, ή στο άλλο 1,6 εκ. πολιτών που ζει στην ακραία φτώχεια (μόλις 3% των οποίων είναι συνταξιούχοι), οι οποίοι είναι πολιτικά αόρατοι. Αυτό το έκανε χωρίς καμία ενημέρωση των δανειστών, με τους οποίους έχουν υπογράψει ένα μνημόνιο, το οποίο, παρεμπιπτόντως, προβλέπει πως τυχόν πλεονάσματα θα πρέπει να πάνε για την εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για τη στήριξη των φτωχών ή για φοροελαφρύνσεις, και όχι σε πελάτες/ψηφοφόρους. Αλλά η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την καταπολέμηση της φτώχειας ή την επιβίωση επιχειρήσεων, οπότε τα έδωσε εκεί που ήθελε χωρίς να ρωτήσει κανέναν, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά ότι αυτό που κάνει είναι αντίθετο με τη συμφωνία που έχει υπογράψει, ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις και ότι έτσι ενδέχεται να καθυστερήσει η αξιολόγηση του προγράμματος που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει. Αλλά ούτε αυτό τους ένοιαζε. Ίσα ίσα, θα έλεγε κανείς ότι τις ήθελαν τις αντιδράσεις. Τις επιδίωκαν. Ήταν μέρος του σχεδίου. Γιατί μόλις έσκασαν οι αντιδράσεις, αμέσως έπεσε η αναμενόμενη ιστορία περί Σόιμπλε που δεν θέλει να κάνουν Χριστούγεννα οι Έλληνες συνταξιούχοι, και σε όποιον επισήμαινε την εξωφρενικότητα του τεχνάσματος απέδιδαν τη γνώριμη, πια, κατηγορία του γερμανοτσολιά. Ήταν όλο ένα γνώριμο και προβλέψιμο θέατρο. Και μετά από τις διχαστικές κραυγές, τα νονπέιπερ, την εορταστική περιοδεία στην επαρχία, την κωμωδία στη Βουλή (με το πασόκ να ξεχωρίζει ως υποδειγματικός κομπάρσος, μα και όλη την αντιπολίτευση αμήχανη), ήρθε η αναπόφευκτη, πλήρης και ταπεινή συγγνώμη του Υπουργού Οικονομικών, ο οποίος στην επιστολή του χαρακτηρίζει την παροχή “έκτακτο βοήθημα” που δεν θα επαναληφθεί, αναγνωρίζει “τις ανησυχίες των θεσμών” για τέτοιες εκπλήξεις, δεσμεύεται ότι η κυβέρνηση δεν θα ξαναδώσει αντίστοιχες παροχές χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους, και επισημαίνει ότι στο μέλλον τυχόν πλεονάσματα θα χρησιμοποιούνται όπως λέει το μνημόνιο, για την αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων μέσω των προγραμμάτων καταπολέμησης της φτώχειας και μείωσης της φορολογίας. Σημειώνει, δε, την διαρκή προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων στο Μνημόνιο.

Είναι μια επιστολή υποδειγματικής υποτέλειας, ένα “δεν θα ξαναβάλω πινέζες στην καρέκλα του καθηγητή” του άτακτου και κουτοπόνηρου σκράπα της τάξης, αλλά δεν είναι αυτό το ωραίο. Το ωραίο είναι το άλλο.

Την ίδια ημέρα που η επιστολή ήρθε στη δημοσιότητα, μέσα σε λίγες ώρες μόλις, ο σεπτός Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Χένρι Κίσινγκερ της Αίγινας, δήλωσε σε εκδήλωση για την παράδοση δημόσιου έργου ότι η κυβέρνηση “έδωσε 13η σύνταξη”, κι αν έχει πλεόνασμα και του χρόνου θα την ξαναδώσει και του χρόνου. Την ίδια ώρα που ο υπουργός οικονομικών χαρακτήριζε την έκτακτη παροχή σε μια ομάδα του πληθυσμού “έκτακτη παροχή”, και υποσχόταν ότι δεν θα ξαναδωθεί ακόμα κι αν υπάρξουν πλεονάσματα, ο υπουργός επικρατείας την χαρακτήριζε 13η σύνταξη και υποσχόταν ότι θα ξαναδωθεί.

Το όλο κόλπο ήταν τόσο εξώφθαλμο και εξωφρενικό, σχεδόν παιδικό στην απλότητά του, σα σκαρωμένο σε καφενείο με τσίπουρα, ή σε προαύλιο στο τρίτο διάλειμμα, που μου θύμισε πάρα πολύ ένα άλλο κόλπο, αυτό που κάνουν οι απατεώνες που στέλνουν μαζικά εκείνα τα emails με τους Νιγηριανούς πρίγκηπες, που δήθεν έχουν μια κληρονομιά να μεταφέρουν και χρειάζονται οπωσδήποτε τη βοήθειά σας και τον τραπεζικό σας λογαριασμό.

Αν έχετε λάβει τέτοια emails, θα έχετε διαπιστώσει κάτι ενδιαφέρον: Είναι σχεδόν πάντα γραμμένα σε πολύ κακά αγγλικά -ή, ενίοτε, και σε τσάτρα πάτρα Google traslate ελληνικά-, με πολλά ορθογραφικά λάθη που βγάζουν μάτι. Είναι τόσο κακογραμμένα, που κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί γιατί δεν κάνουν έναν κόπο να περάσουν το κείμενο από έναν αυτόματο ορθογράφο, να διορθώσουν έστω τα πιο καραμπινάτα λάθη. Δεν θα έπειθαν περισσότερους έτσι; Με τόσο κακογραμμένα κείμενα, δεν χάνουν πολλά δυνητικά θύματα;

Η απάντηση είναι ότι το κάνουν επίτηδες. Τα emails με τους Νιγηριανούς πρίγκιπες είναι επίτηδες τόσο κακογραμμένα, επειδή με αυτό τον τρόπο μόνο κάποιος πάρα πολύ ηλίθιος ή αμόρφωτος είναι πιθανό να πιστέψει την απάτη και να απαντήσει. Και μόνο αυτούς ψάχνουν οι απατεώνες, γιατί μόνο τέτοιους μπορούν ρεαλιστικά να πείσουν στη συνέχεια για να τους δώσουν λογαριασμούς τράπεζας ή αριθμούς καρτών, ή ό,τι άλλο τους ζητούν. Ένας άνθρωπος που πονηρεύεται από τα ορθογραφικά λάθη δεν είναι πολύ πιθανό θύμα μιας τόσο εξώφθαλμης απάτης, οπότε οι απατεώνες δεν ενδιαφέρονται να σπαταλήσουν καθόλου χρόνο σε αυτούς τους ανθρώπους.

Και έρχεται κάποιος και σκέφτεται:

Μήπως κάνει το ίδιο και η ελληνική κυβέρνηση;

Όταν μιλάει για “13η σύνταξη” ο Αλέκος ο Φλαμπουράρης ένας κλαυσίγελος ξεσπά σε κάποιους. Μα τι λέει αυτός, αναρωτιούνται. Σε ποιους τα πουλάει αυτά. Μήπως όμως η αριστεροακροδεξιά μας κυβέρνηση, ένα τυπικό λαϊκιστικό μόρφωμα, δεν απευθύνεται καθόλου σ’ αυτούς τους κάποιους, σ’ αυτούς που ξέρουν ορθογραφία ας πούμε, ή σ’ αυτούς που ξέρουν ότι η “στροφή 360 μοιρών” είναι ένας πλήρης κύκλος, ή που θεωρούν σημαντικό ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να ξέρει αγγλικά ή να κάθεται σαν άνθρωπος σε μια καρέκλα; Μήπως τίποτε από όσα βλέπουμε να λένε και να κάνουν αυτά τα δύο χρόνια δεν είναι τυχαία ή “επικοινωνιακά λάθη”;

Μήπως, όπως οι απατεώνες με τα ανορθόγραφα emails για τους Νιγηριανούς πρίγκηπες, οι Έλληνες λαϊκιστές χρησιμοποιούν τα σκισίματα των μνημονίων και τις δέκατες τρίτες συντάξεις και τα “κόπι πάστε” για να ξεδιαλέξουν το πιστό κοινό τους, τους πελάτες/θύματά τους, από τους άλλους, του δύσπιστους, τους δύσκολους, τους ορθογραφημένους, που δεν τα χάφτουν τόσο εύκολα αυτά, οι οποίοι ειδικά εδώ στην Ελλάδα δεν είναι και πάρα πολλοί, και που εξάλλου σιγά σιγά μεταναστεύουν για αλλού;

Θ. Γεωργακόπουλος - kathimerini