Μια μέρα αποφάσισα να πάω στο ταμείο, να καταθέσω αίτηση, μα είχε βροχή και κρύο...

Η ΑΙΤΗΣΗ

Μια μέρα αποφάσισα να πάω στο ταμείο

να καταθέσω αίτηση, μα είχε βροχή και κρύο.

Όμως  ο κόσμος έρχονταν με επιμονή και ζέση

την αίτησή του θέλοντας κι΄αυτός να καταθέσει.

*

Και με την αίτηση αυτή, λέγαμε στο ταμείο,

να μήν μας κόψει άλλη φορά την σύνταξη στα δύο.

Γιατί ενώ δουλεύοντας φθάσμε να γεράσουμε, 

δεν θάχουμε ούτε φάρμακα στο τέλος να αγοράσουμε..

*

 Ακόμα ένα αίτημα που είχαμε ζητήσει, 

ήτανε μια παράκληση για να μας απαντήσει, 

πώς και με τρόπο τάχα ποιον το ύψος καθορίζουν

της πενιχρής μας σύνταξης, πώς την υπολογίζουν ;.

*

Βέβαια δεν είμαστε αφελείς ώστε να περιμένουμε,

μια κάποια ανταπόκριση στην αίτηση που φέρνουμε, 

γιατί αφού παράνομα - αντισυνταγματικά     

 μας κάνανε ότι θάλανε τα ξένα αφεντικά

*

πώς θα μας απαντήσουνε σε ποιον νόμο στηρίζουν

τις άνομες ενέργειες που αποδεκατίζουν, 

την όπως λένε <<συμπαθή>> τάξη εργαζομένων

που όπως την καταντήσανε έγινε κλαμπ χαμένων ;

*

Κι΄αφού σ΄ολη τους τη ζωή πληρώνανε τα πάντα,

και έτσι οι υποχρέωσεις τους, είχανε μπει στην πάντα,

τώρα που όλοι περήφανα γίνανε γηρατειά,

τους αποτελειώσανε με μια γερή κλωτσιά. 

*

Έτσι τις στραβομάρες τους, σε όλους αυτούς φορτώσανε 

νομίζοντας πως σίγουρα και οριστικά γλυτώσανε.

Όμως δεν υπολόγισαν την δίκαιη οργή τους, 

που θα ξεσπάσει σύντομα στην σάπια κεφαλή τους .

*

Κι΄όταν θα νοιώσουνε αυτό, που σύντομα θα γίνει 

θα καταλάβουν τί θα πει Θεία  δικαιωσύνη

γιατί δεν θέλει ούτε ο Θεός σε άλλους να φορτώνουν

την άθλια προδοσία τους κι΄ετσι να ξελασπώνουν 

     

Ο ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ