Τελευταία, υπάρχει μια τάση πολλών ακαδημαϊκών, αναλυτών και πολιτικών, προς τον καθησυχασμό της κοινής γνώμης σχετικά με την πιθανότητα επεισοδίου με την Τουρκία. Η επιχειρηματολογία στηρίζεται κυρίως στο γεγονός ότι οικονομικά αλλά και στρατιωτικά η Τουρκία έχει δεχθεί μεγάλο πλήγμα από το πραξικόπημα, καθώς επίσης ότι έχει πολλά μέτωπα και ότι ένα ακόμα με την Ελλάδα θα ήταν καταστροφικό.
Καταλαβαίνω γιατί φαινομενικά αυτή η επιχειρηματολογία μπορεί να προτιμάται ως εναλλακτική και υποτίθεται σώφρονα, αλλά πιστεύω ότι παραβλέπει κρίσιμες λεπτομέρειες:
Καταλαβαίνω γιατί φαινομενικά αυτή η επιχειρηματολογία μπορεί να προτιμάται ως εναλλακτική και υποτίθεται σώφρονα, αλλά πιστεύω ότι παραβλέπει κρίσιμες λεπτομέρειες:
1. Η προκλητικότητα της Τουρκίας το 2016 ακολούθησε την αυξητική τάση των τελευταίων ετών. Συγκεκριμένα, το 2016 είχαμε ρεκόρ υπερπτήσεων παρόλο που μετά την 15η Ιουλίου υπήρξε, όπως είναι γνωστό, το τεράστιο πρόβλημα διαθεσιμότητας πιλότων. Παρά τις δυσκολίες, οι προκλήσεις επέστρεψαν όχι μόνο σε ιδιαίτερα αυξημένο αριθμό, αλλά και ποιοτικά ενισχυμένες.
2. Η ποιοτική ενίσχυση έχει να κάνει και με τις περιοχές που δείχνουν ενδιαφέρον - πρώτη φορά επικεντρώνονται τόσο σε Χίο, Οινούσσες και νήσο Παναγιά - ενώ η ρητορική γίνεται ολοένα και πιο επιθετική με τις διεκδικήσεις να μεγαλώνουν με την μέρα.
3. Πολλοί ξεχνάνε ή επιλεκτικά αγνοούν τον παράγοντα Ερντογάν και μιλάνε για μια γενική, ιδανική Τουρκία ως λογικό παίκτη.
Για τη συνέχεια HPost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.