Του Σενέρ Λεβέντ
Παραπονιέσαι για την οχλαγωγία περί ένωσης; Πες μου εσύ τι έκανες. Μήπως δεν γιορτάζεις την 20ή Ιουλίου εδώ και 43 χρόνια;
Εχεις δίκαιο αδελφέ. Οι ανόητοι Ελληνοκύπριοι έκαναν κάτι πολύ βλακώδες. Στα καλά καθούμενα ξέσπασε οχλοβοή για την ένωση. Όμως δεν μπορώ να πω ότι κατέστρεψε ένα τσουβάλι με σύκα, διότι ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κανένα τσουβάλι με γλυκά σύκα. Όλα ήταν χαλασμένα, με σκουλήκια. Δεν μπορούσαν να φαγωθούν. Αν τα μισά χαλασμένα σύκα ήταν οι εγγυήσεις, τα άλλα μισά ήταν η εκ περιτροπής προεδρία. Υπήρχαν και μερικά με σκουλήκια των τεσσάρων ελευθεριών και του περιουσιακού. Νομίζω ότι ωφέλησε και τους δύο η φουρτούνα που ξέσπασε τώρα σε αυτό το τραπέζι. Αναζητούσαν μια πρόφαση. Και τώρα τη βρήκαν. Τώρα μπορούν πλέον να απαλλαχτούν από αυτό το φορτίο. Αν κάποιοι ρωτήσουν τον Μουσταφά «γιατί δεν βρήκες λύση;», μπορεί άνετα να πει «μήπως μπορεί να υπάρξει λύση με τους οπαδούς της ένωσης;» Αν ρωτήσουν τον Νίκο, μπορεί να τους πει «δεν είμαι εγώ που έφυγα από το τραπέζι, εκείνοι έφυγαν». Η δικαιολογία είναι εκεί.
Έχεις δίκαιο αδελφέ. Οι ανόητοι Ελληνοκύπριοι έκαναν κάτι πολύ βλακώδες. Δεν γεννιέται ένας νέος έρωτας από έναν έρωτα που έγινε στάχτη. Δεν το κατάφεραν αυτό ακόμα και η Elizabeth Taylor με τον Richard Burton. Ούτε η Angelina Jolie με τον Brad Pitt θα το καταφέρουν. Καθόλου δεν θα το καταφέρουν οι Ελληνοκύπριοι αδελφοί. Η ένωση πέθανε. Μην ψάχνετε τα οστά της, διότι έχει καεί. Αν ρωτήσεις τον ψαρά από τη Σαντορίνη το ξέρει αυτό και δεν το ξέρει ο ψαράς από τη Λεμεσό; Πήγα και κοίταξα στις βουνοκορφές του Μαχαιρά. Στις ψηλές βουνοκορφές. Μίλησα με τους χωρικούς εκεί. Και εκείνοι το ξέρουν. Κάποιος μου είπε: «Αν στο εξής κάποιος ζητήσει ένωση, θα τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια». Ώρα σου καλή αγαπητέ Λόρδο. Ρώτησε ξανά όποιον χτυπάει την πόρτα σου: «Θες ένωση ρε πούστη;»
Έχεις δίκαιο αγαπητέ αδελφέ. Αλλά μην τυχόν και μου πεις ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν λύση. Εσύ θες πολύ λύση; Εσύ θέλησες και εκείνοι δεν θέλησαν; Εξήγησέ μου πώς θέλησες. Μίλησες για διζωνική δικοινοτική. Το δέχτηκαν. Είπες να κάνουμε πολίτες και τα αδέλφια μας από την Τουρκία. Είπαν εντάξει. Είπες έδαφος 29,2%. Σου είπαν εντάξει με διαφορά μίας εκατοστιαίας μονάδας. Μίλησες για ίσο αριθμό στη γερουσία. Άμα σου είπαν εντάξει κακόμαθες. Ψήλωσες τον πήχη. Σάμπως δεν έφταναν οι εγγυήσεις, ζήτησες και τις τέσσερις ελευθερίες για τον πληθυσμό από την Τουρκία. Εσύ το λες λύση αυτό; Αυτά ούτε καν εγώ ως Τουρκοκύπριος τα δέχομαι. Γιατί να τα δεχτεί ο αδελφός μου ο Ελληνοκύπριος;
Παραπονιέσαι για την οχλαγωγία περί ένωσης; Πες μου εσύ τι έκανες. Μήπως δεν γιορτάζεις την 20ή Ιουλίου εδώ και 43 χρόνια; Μήπως δεν γιορτάζεις την ώρα που εκείνοι πενθούν; Αν ένωση σημαίνει προσάρτηση, μήπως 20 Ιουλίου δεν σημαίνει διχοτόμηση; Εσύ γιορτάζεις την κατάκτηση και τη διαίρεση. Κάνεις γιορτές κατά την πιο αιματηρή, την πιο τραγική μέρα της πατρίδας σου. Σου αρέσει να κλαίει από πόνο η άλλη πλευρά. Περνούν στρατιωτικά τζετ πάνω από το κεφάλι σου φωνάζοντας την κατάκτηση. Πετιέσαι έξω για να χαιρετίσεις τα τζετ. Κρατάς σκοπιές της αυγής στις ακτές της Κερύνειας. Και δεν σου είπαν τίποτα. Δεν σηκώθηκαν να φύγουν από το τραπέζι. Δεν σου είπαν δεν συζητάμε αν δεν τα σταματήσεις αυτά. Και τώρα εσύ χαλάς τον κόσμο επειδή βγήκε από το στόμα τους η νεκρή ένωση;
Έχεις δίκαιο αδελφέ. Καήκαμε σε αυτό το νησί από τον μπελά της ένωσης. Αλλά εσύ τι έκανες; Αυτό πες μου. Αν εκείνος ζήτησε ένωση, μήπως εσύ δεν ζήτησες διχοτόμηση; Σφετερίστηκες τα εδάφη, τα σπίτια τους. Ακόμα και στον πληθυσμό που μεταφέρθηκε από το εξωτερικό έδωσες τίτλους ιδιοκτησίας γι’ αυτά τα χώματα. Και πήγες στο τραπέζι ζητώντας νομιμοποίηση για όλα αυτά. Έκλεισες τις πόρτες για 29 χρόνια και δεν επέτρεψες σε κανέναν να δει το άλλο μισό της χώρας του. Κορόιδεψες τα αισθήματα της άλλης πλευράς βάφοντας μια τεράστια σημαία κατάκτησης πάνω στα βουνά τα οποία κατέκτησες με τη βία των όπλων. Για 43 χρόνια αφήνεις το Βαρώσι να το τρώνε τα φίδια, οι σαρανταποδαρούσες. Δολοφόνησες τον Σολομού μπροστά στα μάτια όλων. Λίντσαρες τον Τάσο χτυπώντας τον στο κεφάλι με σίδερα. Και πάλι δεν δυσαρεστήθηκαν μαζί σου. Ήπιαν καφέ και ζιβανία μαζί σου. Καλαμπούρισαν μαζί σου σε ένα τραπέζι με φαγητό. Δεν σε ρώτησαν γιατί παρέμεινες σιωπηλός έναντι των κομπασμών περί προσάρτησης που ακούστηκαν από τη μητέρα πατρίδα σου. Προσπάθησαν να συμφωνήσουν μαζί σου παρά την εδώ παρουσία σαράντα χιλιάδων στρατού. Θα σου έλεγα ντροπή, αλλά μήπως σου έμειναν μούτρα για να ντραπείς;
Σημερινή
Εχεις δίκαιο αδελφέ. Οι ανόητοι Ελληνοκύπριοι έκαναν κάτι πολύ βλακώδες. Στα καλά καθούμενα ξέσπασε οχλοβοή για την ένωση. Όμως δεν μπορώ να πω ότι κατέστρεψε ένα τσουβάλι με σύκα, διότι ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κανένα τσουβάλι με γλυκά σύκα. Όλα ήταν χαλασμένα, με σκουλήκια. Δεν μπορούσαν να φαγωθούν. Αν τα μισά χαλασμένα σύκα ήταν οι εγγυήσεις, τα άλλα μισά ήταν η εκ περιτροπής προεδρία. Υπήρχαν και μερικά με σκουλήκια των τεσσάρων ελευθεριών και του περιουσιακού. Νομίζω ότι ωφέλησε και τους δύο η φουρτούνα που ξέσπασε τώρα σε αυτό το τραπέζι. Αναζητούσαν μια πρόφαση. Και τώρα τη βρήκαν. Τώρα μπορούν πλέον να απαλλαχτούν από αυτό το φορτίο. Αν κάποιοι ρωτήσουν τον Μουσταφά «γιατί δεν βρήκες λύση;», μπορεί άνετα να πει «μήπως μπορεί να υπάρξει λύση με τους οπαδούς της ένωσης;» Αν ρωτήσουν τον Νίκο, μπορεί να τους πει «δεν είμαι εγώ που έφυγα από το τραπέζι, εκείνοι έφυγαν». Η δικαιολογία είναι εκεί.
Έχεις δίκαιο αδελφέ. Οι ανόητοι Ελληνοκύπριοι έκαναν κάτι πολύ βλακώδες. Δεν γεννιέται ένας νέος έρωτας από έναν έρωτα που έγινε στάχτη. Δεν το κατάφεραν αυτό ακόμα και η Elizabeth Taylor με τον Richard Burton. Ούτε η Angelina Jolie με τον Brad Pitt θα το καταφέρουν. Καθόλου δεν θα το καταφέρουν οι Ελληνοκύπριοι αδελφοί. Η ένωση πέθανε. Μην ψάχνετε τα οστά της, διότι έχει καεί. Αν ρωτήσεις τον ψαρά από τη Σαντορίνη το ξέρει αυτό και δεν το ξέρει ο ψαράς από τη Λεμεσό; Πήγα και κοίταξα στις βουνοκορφές του Μαχαιρά. Στις ψηλές βουνοκορφές. Μίλησα με τους χωρικούς εκεί. Και εκείνοι το ξέρουν. Κάποιος μου είπε: «Αν στο εξής κάποιος ζητήσει ένωση, θα τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια». Ώρα σου καλή αγαπητέ Λόρδο. Ρώτησε ξανά όποιον χτυπάει την πόρτα σου: «Θες ένωση ρε πούστη;»
Έχεις δίκαιο αγαπητέ αδελφέ. Αλλά μην τυχόν και μου πεις ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν λύση. Εσύ θες πολύ λύση; Εσύ θέλησες και εκείνοι δεν θέλησαν; Εξήγησέ μου πώς θέλησες. Μίλησες για διζωνική δικοινοτική. Το δέχτηκαν. Είπες να κάνουμε πολίτες και τα αδέλφια μας από την Τουρκία. Είπαν εντάξει. Είπες έδαφος 29,2%. Σου είπαν εντάξει με διαφορά μίας εκατοστιαίας μονάδας. Μίλησες για ίσο αριθμό στη γερουσία. Άμα σου είπαν εντάξει κακόμαθες. Ψήλωσες τον πήχη. Σάμπως δεν έφταναν οι εγγυήσεις, ζήτησες και τις τέσσερις ελευθερίες για τον πληθυσμό από την Τουρκία. Εσύ το λες λύση αυτό; Αυτά ούτε καν εγώ ως Τουρκοκύπριος τα δέχομαι. Γιατί να τα δεχτεί ο αδελφός μου ο Ελληνοκύπριος;
Παραπονιέσαι για την οχλαγωγία περί ένωσης; Πες μου εσύ τι έκανες. Μήπως δεν γιορτάζεις την 20ή Ιουλίου εδώ και 43 χρόνια; Μήπως δεν γιορτάζεις την ώρα που εκείνοι πενθούν; Αν ένωση σημαίνει προσάρτηση, μήπως 20 Ιουλίου δεν σημαίνει διχοτόμηση; Εσύ γιορτάζεις την κατάκτηση και τη διαίρεση. Κάνεις γιορτές κατά την πιο αιματηρή, την πιο τραγική μέρα της πατρίδας σου. Σου αρέσει να κλαίει από πόνο η άλλη πλευρά. Περνούν στρατιωτικά τζετ πάνω από το κεφάλι σου φωνάζοντας την κατάκτηση. Πετιέσαι έξω για να χαιρετίσεις τα τζετ. Κρατάς σκοπιές της αυγής στις ακτές της Κερύνειας. Και δεν σου είπαν τίποτα. Δεν σηκώθηκαν να φύγουν από το τραπέζι. Δεν σου είπαν δεν συζητάμε αν δεν τα σταματήσεις αυτά. Και τώρα εσύ χαλάς τον κόσμο επειδή βγήκε από το στόμα τους η νεκρή ένωση;
Έχεις δίκαιο αδελφέ. Καήκαμε σε αυτό το νησί από τον μπελά της ένωσης. Αλλά εσύ τι έκανες; Αυτό πες μου. Αν εκείνος ζήτησε ένωση, μήπως εσύ δεν ζήτησες διχοτόμηση; Σφετερίστηκες τα εδάφη, τα σπίτια τους. Ακόμα και στον πληθυσμό που μεταφέρθηκε από το εξωτερικό έδωσες τίτλους ιδιοκτησίας γι’ αυτά τα χώματα. Και πήγες στο τραπέζι ζητώντας νομιμοποίηση για όλα αυτά. Έκλεισες τις πόρτες για 29 χρόνια και δεν επέτρεψες σε κανέναν να δει το άλλο μισό της χώρας του. Κορόιδεψες τα αισθήματα της άλλης πλευράς βάφοντας μια τεράστια σημαία κατάκτησης πάνω στα βουνά τα οποία κατέκτησες με τη βία των όπλων. Για 43 χρόνια αφήνεις το Βαρώσι να το τρώνε τα φίδια, οι σαρανταποδαρούσες. Δολοφόνησες τον Σολομού μπροστά στα μάτια όλων. Λίντσαρες τον Τάσο χτυπώντας τον στο κεφάλι με σίδερα. Και πάλι δεν δυσαρεστήθηκαν μαζί σου. Ήπιαν καφέ και ζιβανία μαζί σου. Καλαμπούρισαν μαζί σου σε ένα τραπέζι με φαγητό. Δεν σε ρώτησαν γιατί παρέμεινες σιωπηλός έναντι των κομπασμών περί προσάρτησης που ακούστηκαν από τη μητέρα πατρίδα σου. Προσπάθησαν να συμφωνήσουν μαζί σου παρά την εδώ παρουσία σαράντα χιλιάδων στρατού. Θα σου έλεγα ντροπή, αλλά μήπως σου έμειναν μούτρα για να ντραπείς;
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.