Πάντα με έβαζαν σε σκέψεις τα γνωστά λόγια του Xατζιδάκι πως «στην Ελλάδα για να κάνεις καριέρα πρέπει να είσαι ή αριστερός ή ομοφυλόφιλος. Εγώ πάντως αριστερός δεν είμαι».
Η Αριστερά έχει δώσει μεγάλους καλλιτέχνες. Οπως και η Δεξιά. Οπως και ο χώρος των ανένταχτων ή πολιτικά ηλιθίων που κινήθηκαν σε κάθε είδους άκρα. Πώς έφτασε όμως η Αριστερά να μονοπωλεί τον πολιτισμό; Θα έλεγε κάποιος ότι φταίνε οι ενοχές της Δεξιάς για τον εμφύλιο πόλεμο. Η Αριστερά δεν έχει ενοχές. Λες και σε έναν εμφύλιο η βαρβαρότητα έχει μονοπώλιο.
Ανήκω στη γενιά όπου στο σχολείο δεχτήκαμε την αριστερή κατήχηση. Μάθαμε εμμέσως πλην σαφώς ότι οι δεξιοί είναι «συντηρητικοί». Δεν είχαν «ευαισθησίες», γι’ αυτό και δεν υπήρξε κανείς καλλιτέχνης αξιόλογος από αυτούς. Μιλάω για τη δεκαετία του ’80 και του ’90.
Για τη συνέχεια ProtoThema
Και ξέρετε γιατί;Πρόκειται για τον νόμο του Μπούμερανγκ. Η φανατική ποδοπάτηση του μέτρου, σου επιστρέφεται καταπρόσωπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από την εποχή που το επεσήμανε ο Χατζηδάκης, την εποχή των φακέλων κοινωνικών φρονημάτων, και άνθρωποι με ακαδημαϊκούς τίτλους πουλούσαν βιβλία από πόρτα σε πόρτα, ή έκαναν φροντιστήριο σε μαθητές της γειτονιάς για να ζήσουν. Πλήρωναν αυτοί τότε
τα εγκλήματα της ΌΠΛΑ και των Μαυροσκούφηδων.
Το καλύτερο το είχε πεί σε ανύποπτο χρόνο ο Μίκης Θεοδωράκης.
ΑπάντησηΔιαγραφή''Πρίν την δικτατορία εαν ήσουν κουμουνιστής δεν μπορούσες να βγάλεις δίπλωμα οδήγησης,μετά την δικτατορία εαν δεν ήσουν κουμουνιστής δεν μπορούσες να βγάλεις γκόμενα.......