Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ».
Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία, γι’ αυτό η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία τους.
Τον παρακάτω όρκο απάγγειλε ο ιερός κλήρος και επαναλάμβαναν οι αρματωμένοι Μανιάτες:
«Ορκίζομαι,
εις το όνομα του Παντοδύναμού μας Θεού,
εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
και της Αγίας Τριάδος,
να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου,
υπέρ πίστεως και Πατρίδος.
Ορκίζομαι,
να μη βλέψω εις τα όπισθεν
εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος
και της Θρησκείας μου.
Ορκίζομαι,
«Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος»
υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Και τον τήρησαν τα Σπαρτιατόγκονα, όπως αποκαλεί η μοιρολογίστρα τους Μανιάτες, τόσο το 1821, όσο και στους μετέπειτα Εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας μας. Διάσπαρτα οι κάμποι και τα βουνά της χώρας μας από τάφους και μνημεία Μανιατών, που έχυσαν το αίμα τους για να διαφυλάξουν το «ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ».
Πάντοτε η Μάνη υπήρξε για την Ελλάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η Ελλάδα υπήρξε για τη Μάνη. Αυτό είναι φανερό από την αντιμετώπιση της Μάνης, από τους κρατούντες και έχοντες, παλαιότερα αλλά και πρόσφατα.
Ενδεικτικά αναφέρω το γεγονός της έκδοσης από τη Βουλή των Ελλήνων, αναμνηστικών μεταλλίων για τα 180 χρόνια από την Εθνεγερσία του 1821, απ’ όπου όμως απουσιάζει η μορφή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Παράλληλα στο έντυπο που εκδόθηκε το 2002 με τίτλο «Ανθολόγιο των σημαντικότερων γεγονότων της Επανάστασης του 1821», απουσιάζει η οποιαδήποτε αναφορά στις μάχες της Βέργας, του Δυρού και του Πολυαράβου, που στην ουσία έσωσαν την επανάσταση που έσβηνε από τις ορδές του Ιμπραήμ.
Αδιαφορία; Αγνωμοσύνη; Υστεροβουλία; Ανιστόρητοι ιστορικοί; Σύμπτωση και αυτό;…
Πηγή:
Το Βυζάντιο ποτέ δεν παραδόθηκε. Μαθαίνουμε λίγα για τη Μάνη και πρέπει να μάθουμε και περισσότερα για το ότι στο σύνολο των χρόνων από το 1453 μέχρι το 1821 το μεγαλύτερο μέρος της ορεινής Ελλάδος και της θάλασσας ποτέ δεν έπεσαν σε Τουρκικά χέρια. Η ιστορία που μας διδάσκουν εδώ και χρόνια είναι μια απάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πολίτες σίγουρα δεν υποδουλώθηκαν, τώρα όσο αφορά την εξουσία εκεί θα βρείς πολλές παραμέτρους και πολλά παραθυράκια για τον αν ήταν δωσίλογοι ή όχι.
ΔιαγραφήΟ Ελλαδικός χώρος στην ουσία, μετά το 1204 πέρασε σε μια κατάσταση αναρχίας η οποία έγινε εντονότερη μετά το 1453. Από τότε είχαμε πολλούς και διαφορετικούς ηγέτες σε πολλά και διαφορετικά μέρη, με αμέτρητες συγκρούσεις μερικές εκ των οποίων τεράστιας κλίμακας για τις οποίες δεν μιλάει κανείς. Πολλοί ηγέτες μας έκαναν πολλές συμφωνίες με πολλές πλευρές και με κάθε ξένη δύναμη. Σε γενικές γραμμές έκαναν το παν για ανεξαρτησία, και συνέχει πλήρωναν την ανικανότητα να ενωθούν τουλάχιστον δύο μεγάλες χριστιανικές δυνάμεις μεταξύ τους ενάντια στο Ισλάμ. Δεν φταίει κανένας δοσίλογος για το δράμα μας πλην του άστοχου Σχολάριου και της αγράμματης και ακραίας σχολής που τον ακολούθησε ως δάσκαλο.
ΑπάντησηΔιαγραφή