La Libre Belgique, Τουρκία: Από τη καταστολή στην αυτοκτονία (άρθρο γνώμης)

Άρθρο γνώμης από μια ομάδα Γάλλων πανεπιστημιακών (1).

Ένας νεαρός πανεπιστημιακός ερευνητής πήδηξε από τον 7ο όροφο. Η υπογραφή του σε ένα απλό συλλογικό αίτημα-έκκληση για την ειρήνη του είχε αφαιρέσει κάθε μέλλον στη χώρα του. Για να αποφευχθεί το ανεπανόρθωτο, η Ευρώπη πρέπει να οργανώσει την υποδοχή των εξόριστων ερευνητών.

Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας, νεαρός βοηθός ερευνητής 34 χρονών στη Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Cukurova στα Άδανα, αποφάσισε στις 25 Φεβρουαρίου να τερματίσει τη ζωή του πηδώντας από τον έβδομο όροφο ενός κτιρίου στη Μερσίνα.

Αυτή η χειρονομία περιβάλλεται από περιστάσεις που ρίχνουν ένα ανατριχιαστικό φως στο τι συμβαίνει στην Τουρκία σήμερα. Τα γεγονότα γύρω από την αυτοκτονία μπορεί να καθοριστούν με βάση συγκλινουσών πηγών. Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας είχε παρουσιάσει το διδακτορικό του στην οικονομετρία στις 23 Ιουνίου 2016. Από το Σεπτέμβριο του 2010, στα πλαίσια της προετοιμασίας του διδακτορικού του, απολάμβανε μια προσωρινή θέση εργασίας. Με την απόκτηση της διδακτορικής διατριβής του, η απασχόληση του δεν ανανεώθηκε. Του παρασχέθηκαν μερικές προσωρινές θέσεις αντικαταστάτη  εκπαιδευτικών. Μετά την επίθεση, στις 10 Δεκεμβρίου 2016 στην Κωνσταντινούπολη, που διεκδικήθηκε από μια ομάδα κοντά στο ΡΚΚ, καταγγέλθηκε από έναν συνάδελφο ως «τρομοκράτη» λόγω των δεσμών του με το φιλοκουρδικό κόμμα HDP (νόμιμο και με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση) και της υπογραφής του με τους «Πανεπιστημιακούς για την ειρήνη» (ΒΑΚ) της 10^ης Ιανουαρίου 2016 που εξέφρασε την αντίθεση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού εναντίον του κουρδικού πληθυσμού της χώρας. Τα μαθήματα του αναστάλθηκαν τότε  επ 'αόριστον, χωρίς δικαστική έρευνα και χωρίς να του δοθεί ευκαιρία να εξηγήσει.

Η επιλογή του θανάτου

Με σημειώσεις που δόθηκαν από την οικογένειά του στην εφημερίδα Evrensel, ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας τόνιζε ότι παρά το λιντσάρισμα που υπέστη μαζί με δύο συναδέλφους του, οι οποίοι υπέγραψαν την αναφορά των ΒΑΚ, επέμενε να θεωρεί την υπογραφή του ως συνέχεια των ακαδημαϊκών δραστηριοτήτων του και της ακαδημαϊκής ελευθερίας του.

Ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας στη συνέχεια επέβαλε αιτήσεις για εργασία σε άλλα πανεπιστήμια, καταρχάς στο πανεπιστήμιο του Μαρντίν, όπου έλαβε ευνοϊκή υποδοχή η οποία όμως μετατράπηκε σε ξαφνική άρνηση λόγω της υπογραφής του ως «Πανεπιστημιακός για την Ειρήνη», και έπειτα στο πανεπιστήμιο Istanbul Aydin, το οποίο του πρόσφερε τον Ιανουάριο, μια σύμβαση για δυόμισι χρόνια στο τμήμα οικονομίας και οικονομικών. Ετοιμαζόταν να μετακομίσει για να αρχίσει τη δουλειά του στη νέα θέση, όταν του απάγγειλαν ότι η πρόσληψη ακυρώθηκε. Του έκαναν γνωστό ότι «λόγοι ανεξάρτητοι» από το πανεπιστήμιο εξηγούσαν την απόφαση.  Εκτιμώντας ότι δεν υπήρχε πλέον κανένα ακαδημαϊκό μέλλον για τον ίδιο στην Τουρκία «όσο δεν κάνω παραχωρήσεις για τις ανθρώπινες αξίες που αποτελούν μέρος της ταυτότητάς μου», επέλεξε να πεθάνει.

Βούληση για εκμηδένιση

Η αυτοκτονία του Μεχμέτ Φατίχ Τρας είναι η πρώτη που αγγίζει τις τάξεις του πανεπιστήμιου. Αλλά είναι η εικοστή πρώτη γνωστή περίπτωση μεταξύ των ανθρώπων που αυτοκτόνησαν αφού συνελήφθησαν χωρίς πραγματική απόδειξη ότι ήταν συνεργοί του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 ή που απολύθηκαν για τον ίδιο λόγο, ή συνεργοί της «τρομοκρατίας» επειδή προσέγγισαν το κόμμα HDP ή υπέγραψαν εκκλήσεις για την ειρήνη στις κουρδικές περιοχές.

Στη σημερινή Τουρκία η οποία υπόκειται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και με την προοπτική περαιτέρω ενίσχυσης των προεδρικών εξουσιών, αυτοί οι εκούσιοι θάνατοι αντανακλούν μια βούληση εκμηδενισμού. Οι 130 000 δημόσιοι υπάλληλοι που απολύθηκαν από μια σειρά διαταγμάτων (συμπεριλαμβανομένων 30 000 εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και των 4 811 πανεπιστημιακών) βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικού θανάτου αφού έχασαν κάθε μισθό και κάθε δικαίωμα στην ανεργία, στη συνταξιοδότηση ή στην αποταμίευση, κοινωνικού θανάτου αφού αποκλείστηκαν από την αγορά εργασίας,  πολιτικού θανάτου αφού ποινικοποιήθηκαν στα μάτια των γειτόνων τους, του περιβάλλοντος τους, τις οικογένειές τους. Για τους περισσότερους, που δεν έχουν διαβατήριο, δεν μπορούν ούτε να πάνε στην εξορία.

Η πλήρης αδιαφορία

Κανένα ανθρώπινο ον δεν μπορεί να αντέχει μακρά σε αυτή την εκμηδένιση. Το πολιτικό στίγμα, η εκδίωξη από οποιαδήποτε κανονική επαγγελματική ζωή, ο τρόμος για τον εαυτό σου και την οικογένεια που μεγεθύνεται από τη πρόληψη μιας δραματικής έλλειψης πόρων και μιας κοινωνικής αποχώρησης που παράγονται από το στίγμα της απόλυσης, για το οποίο υπάρχουν πολλές μαρτυρίες, η απαγορευμένη προβολή στο χρόνο και στο μέλλον, όλ αυτό το τρομακτικό πλαίσιο προηγείται μιας πράξης σαν την αυτοκτονία του συνάδελφου μας. Χωρίς αυτή τη δίωξη, ο Μεχμέτ Φατίχ Τρας θα ήταν ακόμη ζωντανός, ανεξάρτητα από τα προσωπικά στοιχεία της βιογραφίας του. Οι ζωές αυτών των ανθρώπων δεν έχει πλέον καμία σημασία για το καθεστώς· είναι «μηδενικές ζωές», κατά την έννοια που της αποδίδεται από τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio Agamben στο δοκίμιό του "Homo Sacer", ξαναβρίσκοντας αυτό που η Hannah Arendt είχε παρατηρήσει για τους απάτριδες πρόσφυγες του Μεσοπολέμου, χάνοντας το ίδιο δικαίωμα να έχουν δικαιώματα. Στερούμενοι των βασικών χαρακτηριστικών της ανθρωπότητας, αυτοί οι άνδρες και γυναίκες αποστέλλονται πίσω στη μόνη βιολογική ύπαρξή τους, η οποία μπορεί στη συνέχεια να ολοκληρωθεί με την πλήρη αδιαφορία της κοινωνίας και του Κράτους, αφού θεωρούνται "αγριάνθρωποι" .

Από-ανθρωποποίηση (αποκτήνωση)

Η αυτοκτονία είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής καταστολής, όπως την αναλύουμε στη Τουρκία. Και δεν αφορά μόνο τους απολυόμενους δημόσιους υπαλλήλους και κρατουμένους συνείδησης. Η ιστορία του Μεχμέτ Φατίχ Τρας τονίζει την απεραντοσύνη των γκρίζων ζωνών της δίωξης της 16^ης Ιουλίου 2016, έκτακτο προσωπικό, φοιτητές, μαθητές γυμνασίου. Η υπογραφή του αιτήματος-έκκλησης των «Πανεπιστημιακών για την Ειρήνη" ισοδυναμεί με τη προδοσία της εθνο-θρησκευτικής κοινότητας που ο Ερντογάν θέλει να ανεγείρει σε απόλυτη αρχή του έθνους. Το γεγονός ότι στοχεύονται ιδιαίτερα οι ακαδημαϊκοί, οι ερευνητές, οι καθηγητές, οι φοιτητές, οφείλεται στην ικανότητα των γνώσεών τους, όταν είναι κριτικοί, για να λένε, και συνεπώς να αντιστέκονται σε αυτές τις διαδικασίες αποκτήνωσης των ανθρώπων που θεωρούνται ότι αποκλίνουν, αντικοινωνικών, και να μεταδίδουν μια ελπίδα για το μέλλον στη νεολαία, όπως και η δημιουργία και η μετάδοση της.

Παρακολουθήστε την ιστορία κατά πρόσωπο

Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει τι διακυβεύεται στην Τουρκία. Η Ευρώπη έχει ένα ρόλο να παίξει για να αποφευχθεί το ανεπανόρθωτο, λόγω της εμπειρίας της για την αποκτήνωση πληθυσμών με σκοπό την καταστροφή τους, και της συνείδησης για τις ​​ δημοκρατικές αγκυλώσεις  απαραίτητες για την επιβίωση της. Καλούμε τους ηγέτες της να θεωρήσει ως προτεραιότητα την υποδοχή των εξόριστων ερευνητών και, γενικότερα, την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να έχουν πάντα δικαιώματα. Ζητάμε να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό ίδρυμα, που θα επιτρέπει σε όλους τους ακαδημαϊκούς–ερευνητές που απολύθηκαν ανά τον κόσμο για έγκλημα γνώμης ή συμμετοχή σε μειονότητα να μπορούν να είναι μέλη και έτσι να διατηρήσουν μια επαγγελματική ταυτότητα, με ίσως την καταβολή μισθού για τους περισσότερο καταστραμμένους. Ενθαρρύνουμε όλες και όλους για αλληλεγγύη με τους Τούρκους δασκάλους, συμβάλλοντας οικονομικά στη βοήθεια που προσφέρει το συνδικάτο Egitim-Sen στα θύματα των εκκαθαρίσεων.

Το μέλλον της Ευρώπης παιζεται στα Άδανα, στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και στη Μόσχα, τη Δαμασκό, το Κάιρο, την Τεχεράνη, το Πεκίνο, την Ουάσινγκτον. Είναι απαραίτητο να εξετάσουμε την ιστορία πρόσωπο με πρόσωπο, και μάλιστα πολύ επείγοντος.

© Libération

→ (1) Μεταξύ των πρώτων υπογραφόντων: Hamit Bozarslan, EHESS; Vincent Duclert, Sciences-Po EHESS; Selim Eskiizmirliler, Universités Paris-Diderot et Paris Descartes; Etienne Balibar, Université Paris-Ouest-La-Défense; Eric Fassin, Université Paris VIII; Sophie Wauquier, Université Paris VIII; Claude Calame, EHESS; Diana Gonzalez, Sciences-Po; Igor Babou, Université Paris-Diderot; Nora Seni, Université Paris VIII; Zeynep Kivilcim, Georg-August University Göttingen; Marc Abélès, EHESS; Alain Musset, EHESS; Zülâl Muslu, Paris-Nanterre, Véronique Nahoum-Grappe, EHESS; Samim Akgönül, Université de Strasbourg; Alain Blum, EHESS… (άλλεςυπογραφές στο ιστοτόπο : http://www.gitfrance.fr)

→ Σημείωση. Πολλοί από τους Τούρκους συναδέλφους μας αναγκάστηκαν να μην ι υπογράφουν αυτό το κείμενο για να μην διπλασιαστούν οι επιθέσεις στις οποίες υπόκεινται ήδη επειδή υπέγραψαν μια απλή έκκληση για ειρήνη.

→ Οι επικεφαλίδες είναι της Σύνταξης

Για το ίδιο θέμα:

·          Η Asli Ερντογάν σφυρηλατεί δεσμούς μεταξύ της γενοκτονίας των Αρμενίων στην Τουρκία και του Ολοκαυτώματος (άρθρο γνώμης)

·          Τουρκία: ένα κλίμα τρομοκρατίας παραλύει τα πανεπιστήμια

Μετάφραση Κριστιάν Ακκυριά

La Libre Belgique