18/4/17

«Το δημοψήφισμα θα αλλάξει τη μοίρα της Τουρκίας για πολλές γενιές»

(Φωτ.: EPA / Deniz Toprak)
Άρθρο της Ελίφ Σαφάκ* στην εφ. La Repubblica.
Είμαι θλιμμένη και ανήσυχη για την πατρίδα μου. Η Τουρκία είναι μια χώρα βαθιά διχασμένη και πολωμένη. Υπάρχουν δύο Τουρκίες, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους. Το δημοψήφισμα αυτό θα αλλάξει τη μοίρα της Τουρκίας για πολλές από τις επόμενες γενιές.
Αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία μπορεί να έχουν επιπτώσεις σε μια ολόκληρη περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος που το δημοψήφισμα ήταν εξαιρετικά σημαντικό.
Η απόφαση, όμως, να περάσει η Τουρκία σε ένα προεδρικό σύστημα ελήφθη με πολύ μικρή διαφορά. Και η εκστρατεία που είχε προηγηθεί ήταν μονομερής και άδικη. Μια τόσο σημαντική απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς ευρεία συναίνεση και εθνική αρμονία. Είναι πολύ θλιβερό.
Αυτό που βλέπουμε στην Τουρκία είναι το τέλος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Όσοι υπερασπίζονται το προεδρικό σύστημα προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σημασία του λέγοντας ότι το ίδιο ισχύει στη Γαλλία ή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά δεν είναι έτσι. Και δεν είναι έτσι επειδή εμείς από τη Δημοκρατία έχουμε μόνο την εξωτερική μορφή, όχι την κουλτούρα.
Βίντεο-ντοκουμέντο με περιστατικό νοθείας στο δημοψήφισμα της Τουρκίας
Ψηφοδέλτια και σφραγίδες για το δημοψήφισμα (Φωτ.: EPA / Cem Turkel)
Η ελίτ που κυβερνά την Τουρκία δεν καταλαβαίνει ότι για μια αυθεντική και πλουραλιστική Δημοκρατία δεν αρκούν οι κάλπες. Η Τουρκία δεν έχει το σύστημα των αντίβαρων, το κράτος Δικαίου, τη διάκριση των εξουσιών και τον ελεύθερο Τύπο που έχουν οι ΗΠΑ και η Γαλλία με τα προεδρικά τους συστήματα. Αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, στην Τουρκία είναι η σχεδόν απόλυτη μονοπώληση της εξουσίας.
Το αποτέλεσμα θα είναι μόνο δυστυχία, και τα δυστυχισμένα κράτη δεν μπορούν να είναι σταθερά.
Κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει στο μέτωπο του «Όχι» ευθύνη για την ήττα, καθώς δεν υπήρξε ισοτιμία στην προεκλογική εκστρατεία. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, τόσο οι εφημερίδες όσο και τα κανάλια, προπαγάνδιζαν μέρα-νύχτα το «Ναι». Το μέτωπο του «Όχι» δεν είχε τον ίδιο χώρο, ούτε ένα βήμα για να εκφράζει τις ανησυχίες του.
Όποιος τολμούσε να πει δημοσίως ότι θα ψήφιζε «Όχι» δεχόταν απειλές ή επιθέσεις. Πολλοί έχασαν τη δουλειά τους. Η Τουρκία έχει γίνει η μεγαλύτερη φυλακή δημοσιογράφων στον κόσμο, ξεπερνώντας και την Κίνα. Καθηγητές πανεπιστημίου απολύθηκαν επειδή υπέγραψαν μια διακήρυξη υπέρ της ειρήνης. Οι ηγέτες του κουρδικού κόμματος HDP, όπως και δήμαρχοι της περιοχής, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Σε ένα τέτοιο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας πώς μπορεί να διεξαχθεί ένα δίκαιο και τίμιο δημοψήφισμα;

«Όχι, θα νικήσουμε» γράφουν τα πλακάτ σε διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολη ενάντια στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος (φωτ.: EPA / Tolga Bozoglu)
Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη έχουν φτάσει στο ναδίρ. Αλλά τα πράγματα αυτά αλλάζουν, με πρωτοβουλία είτε της μιας είτε της άλλης πλευράς. Οι Τούρκοι πολιτικοί καθοδηγούνται πολύ από το συναίσθημα και τα συναισθήματα αλλάζουν διαρκώς. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στην Τουρκία υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ανοιχτούς ορίζοντες που επιθυμούν μια καλύτερη Δημοκρατία.
Η Ευρώπη δεν πρέπει, λοιπόν, να διακόψει το διάλογο με την προοδευτική κοινωνία της Τουρκίας.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που είπε ο Ερντογάν στην επινίκια ομιλία του αφορούσε την επαναφορά της ποινής του θανάτου. Αυτό θα σήμαινε ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ηγεμονικός λόγος σήμερα στην Τουρκία κυριαρχείται από τον ισλαμισμό, τον τουρκικό εθνικισμό και τον ευρωσκεπτικισμό.
Οι πολιτικοί και οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες λένε στους νέους ότι είναι καλύτερα να εγκαταλείψουν κάθε ευρωπαϊκή προοπτική και να ακολουθήσουν την αντίθετη κατεύθυνση. Τους λένε ότι είναι καλύτερα να ενταχθούν στο Σύμφωνο της Σαγκάης, μαζί με το Κιργιστάν, το Καζακστάν, το Τατζικιστάν, τη Ρωσία και την Κίνα. Είναι αλήθεια ότι μια χώρα με τόσο κακές επιδόσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια τέτοια οικογένεια πρέπει να ανήκει.
Όμως την ίδια στιγμή η Τουρκία είναι σημαντική για την Ευρώπη και η Ευρώπη είναι σημαντική για την Τουρκία. Οι σχέσεις ανάμεσά τους πρέπει, λοιπόν, να συνεχιστούν.
Η Ελίφ Σαφάκ (Elif Shafak) είναι η πιο δημοφιλής συγγραφέας της Τουρκίας. Το άρθρό της αναδημοσιεύτηκε στην κατηγορία «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.