16/6/17

Τα Πρωτόκολλα της Φλωρεντίας (1913 και 1924) και τα 14 χωριά της Μακεδονίας που παραχωρήσαμε στην Αλβανία το 1924

Από τη Συνθήκη του Λονδίνου στο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας – Το πλήρες κείμενό του – Η οριστική διευθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων με το Δεύτερο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας – Τα χωριά της Φλώρινας που παραχωρήσαμε στην Αλβανία το 1924 και τα ζητήσαμε πίσω (!) λίγα χρόνια αργότερα – Τι έγραψαν ξένοι διπλωμάτες.
Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, κυρίως με τις ανιστόρητες και επικίνδυνες κορόνες των γειτόνων αλλά και τα οράματά τους για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας».
Θα χαρακτηρίζαμε την Αλβανία, ένα «μικρό ταραξία των Βαλκανίων». O «μεγάλος ταραξίας των Βαλκανίων» βέβαια είναι χωρίς αντίπαλο η Τουρκία, υποκινητής και αρωγός συχνά των Αλβανών στα επεκτατικά σχέδιά τους.
Πώς όμως έγινε η χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου;
Από ποια έγγραφα καθορίζονται τα ελληνικά και τα αλβανικά εδάφη στην Ήπειρο;
Το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17/12/1913), ίσως για πρώτη φορά κάνει την εμφάνισή του στο διαδίκτυο. Για να ξέρουμε πού πατάμε και να βλέπουμε ότι για μία ακόμη φορά η Ελλάδα βρέθηκε «ριγμένη» και έγινε έρμαιο των διαθέσεων των, τότε, ισχυρών...

             Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (30/5/1913) – ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΩΣ ΤΟ   ΠΡΩΤΌΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΊΑΣ (17/12/1913)  

Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, μεγάλες δυνάμεις των αρχών του 20ου αιώνα, έδειχναν έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στη Χερσόνησο του Αίμου κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1912, υπόγραψαν μυστική συμφωνία για το διαμοιρασμό της Αλβανίας σε σφαίρες επιρροής. Αυτή η συμφωνία, επαναβεβαιώθηκε στη Ρώμη με τη σύμβαση της 8ης Μαΐου 1913. 

Η Αυστροουγγαρία, θεωρούσε την Αλβανία «ειδική ζώνη επιρροής», ενώ η Ιταλία έδειχνε ζωηρότατο ενδιαφέρον και για το στρατηγικής σημασίας λιμάνι της Αυλώνας που δεσπόζει στην Αδριατική και απέχει 100 χλμ από τις ιταλικές ακτές.
Με βάση τη Συνθήκη Ειρήνης του Λονδίνου, της 30ης Μαΐου του 1913, ανατέθηκε στις Μεγάλες Δυνάμεις η ρύθμιση των συνόρων της Αλβανίας και στις 29 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, η πρεσβευτική συνδιάσκεψη κατέληξε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου στην ανακήρυξη της Αλβανίας σε ανεξάρτητο κράτος, χωρίς όμως να καθορίσει τα όριά της.

Για τη συνέχεια ProtoThema

31 σχόλια:

  1. Δεν λετε ομως πως αυτες οι πολλεις η πλειοψηφια αποτελουνταν απο Αλβανους και πολυ λιγους Ελληνες. Στις επιτροπες αυτες πηγαιναν καποιοι Ελληνες οι οποιοι ξεροντας πως ηταν μειονοτητα προσπαθουσαν να τους πεισουν οτι ειναι Ελληνικα. Η αληθεια ειναι πως οταν ο Ελληνικος στρατος κατελαβε την Κορυτσα, το Αργυροκαστρο και τα λοιπα, κατεγραψαν σε επισημα στατιστικα στοιχεια πως ανω του 70% που ζουσαν ηταν Αλβανοι. Απλα το αλλο 30% ηταν αυτο που ολο φωναζε για να αλλαξει την γνωμη των επιτροπων ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Ο Άρης προσπαθεί απλώς να παραπλανήσει....Φτάνει μόνο να διαβάσει κανείς το τι λλέγανε οι ξένοι (Γάλλοι και Γερμανοί την εποχή εκείνη για να καταλάβει ότι η πλειοψηφία σε ποσοστό άνω του 85% του πληθυσμού των περιοχών της Β.Η. όχι μόνο ήταν Έλληνες αλλά δεν γνωρίζαν κάν την Αλβανική γλώσσα η οποία ήταν προφορική μέχρι το 1908 όπου και φτιάξανε το Αλβ. Αλφάβητο και οριτικοποιήθηκε από το Κονγκρέσο του Μοναστηρίου. Αυτά για να μην γράφει ο κάθε Άρης ότι θέλει. Λίγη Έρευνα και αποκαλύπτονται όλα.

      Διαγραφή
    3. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η διεθνής επιτροπή συνόρων που συστήθηκε το 1913 για να εξετάσει τη χάραξη των συνόρων της Αλβανίας με την Ελλάδα, είχε να αντιμετωπίσει αστεία τεχνάσματα που δημιουργούσαν οι Έλληνες (προσπαθώντας να δείξουν ότι διάφορες περιοχές της Αλβανίας κατοικούνταν από Έλληνες), όπως αυτό που διηγείται ο λοχαγός Leveson Gower: «Η επιτροπή φτάνει το βράδυ σε κάποιο χωριό. Τους πλησιάζει ένας άντρας που μιλάει ελληνικά και ακούν τον ήχο από το χτύπημα μιας καμπάνας. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να βασιστούν σε ένα τόσο 'αδιάψευστο' στοιχείο;...όχι μόνο δεν υπάρχουν Έλληνες στο χωριό αλλά δεν υπάρχει ούτε καν εκκλησία εκεί. Οι Έλληνες έχουν στήσει αυτοσχέδιο καμπαναριό πάνω σ’ένα δέντρο και χτυπάνε την καμπάνα δυνατά για να ξεγελάσουν τους αντιπροσώπους της Ευρώπης.» (Richard Crampton, "The Hollow Detente, Anglo-German Relations in the Balkans 1911-14", London, 1979, p. 128)

      Διαγραφή
    4. Άλι Αλ-Γιουνανή...Το ότι δεν υπήρχε καμπαναριό δεν σημαίνει τίποτα. Στα φτωχά μέρη η συνήθως μοναδική μικρή καμπάνα της εκκλησίας ήταν (και είναι ακόμη) κρεμασμένη σε δένδρα. Αν χρειάζεσαι τέτοια "ακράδαντα στοιχεία" για να βγάλεις άλλη μια φορά την χολή του ανθελληνισμού που σε διακατέχει, ψάξε στο βοθρολίβαδο που ξέρεις και θα βρεις πολλά.
      Κρίμα τα χρήματα που δαπάνησε το ελληνικό κράτος για να σε σπουδάσει Ιστορία.

      Διαγραφή
  2. "κατεγραψαν σε επισημα στατιστικα στοιχεια "

    Αρη, παρέπεμψέ μας στα επίσημα στοιχεία.
    Στο Αργυρόκαστρο, επί Χότζα φέρανε ένα σκασμό λιάπιδες για να αλλοιωθεί ο ελληνικός χαρακτήρας. Και μου τα έχουν πει άνθρωποι που ζούσαν εκεί τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν χρειαζόταν να γίνει αυτό στο Αργυρόκαστρο, να φέρουν δηλαδή έναν σκασμό Λιάπηδες φίλε μου, επειδή έτσι και αλλιώς η πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης ήταν Αλβανοί.

      Ο Hobhouse παρατηρούσε πως πλησιάζοντας στο Αργυρόκαστρο άλλαζε η ενδυμασία των χωρικών και τη φαρδιά μάλλινη φουστανέλα των Ελλήνων αντικαθιστούσε η βαμβακερή των Αλβανών, ενώ χρησιμοποιούσαν πλέον περισσότερο την αλβανική γλώσσα. Ενώ μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων οι Χριστιανοί κάτοικοι μιλούσαν περισσότερο τα ελληνικά, εντούτις στην Ηπειρωτική ύπαιθρο οι περισσότεροι μιλούσαν Αλβανικά ενώ ελληνικά μιλούσαν περισσότερο οι άνδρες. (John Cam Hobhouse, “A journey through Albania and other provinces of Turkey in Europe and Asia, to Constantinople, during the years 1809 and 1810”, James Cawthorn, London 1813)

      Όσον αφορά στο Αργυρόκαστρο, ο Holland, ο οποίος επισκέφτηκε την Αλβανία το 1812, αναφέρει ότι η πόλη είχε πληθυσμό 4.000 οικογενειών από τις οποίες μόνο 140 ήταν ελληνικές (Henry Holland, Travels in The Ionian Isles, Albania, Thhessaly, Macedonia, &c., during the years 1812 and 1813, 1815, Longman, Hurst, Rees, Orme, and Brown: 1899, p.272). Οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνονται από στοιχεία που δημοσίευσε το 1913 το γενικό στρατηγείο του ελληνικού στρατού, σύμφωνα με τα οποία από τους 11.590 κατοίκους του Αργυροκάστρου οι 9.895 ήταν Αλβανοί και μόνο 1695 Έλληνες. (R. Puax, Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος, εκδ. 1913)

      Κατά τον Αθανάσιο Ψαλίδα: «Η Κορυτζά ή Γκιόρτζα, κωμόπολις με 800 σπίτια, τα μισά μουσουλμανικά και τα μισά χριστιανικά… όλοι οι κάτοικοι Αλβανοί και άλλην γλώσσα δεν ξέρουν. Και η πόλη του Αργυροκάστρου… περιέχει ως 2500 σπίτια εξ ων στα 300 σχεδόν μένουν Χριστιανοί, στα δε υπόλοιπα Τούρκοι. Και οι Χριστιανοί και οι Τούρκοι είναι Αλβανοί.» (Βλ. Κοσμά Θεσπρωτού και Αθανασίου Ψαλίδα…, σελ. 14. 66), εννοώντας προφανώς με το ‘Χριστιανοί’ και ‘Τούρκοι’ χριστιανούς και μουσουλμάνους.

      Τον αλβανικό χαρακτήρα των δύο πόλεων μαρτυρεί και ο Παναγιώτης Αραβαντινός: «Γκιόρτζα ή Κορυτζά, πόλη της Μακεδονίας, η πόλη κατοικείτο από 2000 οικογένειες, σχεδόν όλες οικογένειες Αλβανών..», ενώ για το Αργυρόκαστρο σημειώνει ότι «οικείται ήδη η πόλις αύτη υπό 2000 περίπου οθωμανικών οικογενειών, των πλείστων αλβανικής φυλής, πλουσίων και επιχειρηματιών… και υπό 200 χριστιανικών μικρεμπόρων και τεχνιτών.» (Π. Α. Π., «Χρονογραφία της Ηπείρου», Αθήναι 1856, τόμος Β’, σελ. 18. 41)

      Ο Βρετανός συγγραφέας, δάσκαλος και οεριηγητής, Henry Fanshawe Tozer (1829-1916), το 1865 επισκέφτηκε την Αλβανία. Για το Αργυρόκαστρο γράφει ότι: «Η πόλη στην ουσία κατοικείται από Αλβανούς και οι Έλληνες που βρίσκονται εκεί, θεωρούνται ξένοι. Οι γυναίκες εδώ φοράνε ένα άσπρο βέλο ή πετσέτα, τυλιγμένο γύρω από το κεφάλι, και κρεμασμένο προς τα πίσω.» ενώ στα νότια του Αργυροκάστρου όπως γράφει, υπάρχουν ελληνικά χωριά. (Henry Fanshawe Tozer, Researches in the Highlands of Turkey, Including Visits to Mounts Ida, Athos, Olympus, and Pelion, to the Mirdite Albanians, and Other Remote Tribes, (London: John Murray 1869), Volume 1, Chapter X, pp. 218-233;)

      Διαγραφή
    2. Με το ξεκίνημα του 19ου αιώνα και αργότερα, οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και οι Αυστριακοί περιηγητές που επισκέφτηκαν τη Λουντζερία (περιοχή στα βόρεια του Αργυροκάστρου γνωστή και ως 'Λιντζουριά'), οι περισσότεροι ερχόμενοι μέσω των Ιωαννίνων, περιέγραψαν τους Λουντζεριότες ως ορθόδοξους χριστιανούς που μιλούσαν αλβανικά, και είχαν την αίσθηση ότι, ξεκινώντας από το Δελβινάκι, έμπαιναν σε μία άλλη χώρα. Τα ελληνικά δεν ομιλούνταν όπως σε πιο νότιες περιοχές, ενώ υπήρχαν και διαφορές στον τρόπο ζωής και στα έθιμα των χωριατών.
      «Τα δε χοριά της Λιντζουριάς είναι Αλβανοί χριστιανοί, ομοίως και Ζαγοριάς όλοι χριστιανοί Αλβανοί, αρχίζοντας από Σέπερην, το μεγαλύτερων χορίων της. Η δε Ρίζα περιέχει τα χωριά Πέστανη, Κόδρα, Λέκλη, Λάμποβον, Χόρμοβο, Ερήντι και εξής, Αλβανοί χριστιανοί, ανδρείοι εις τους πολέμους.» (Αθανασίου Ψαλίδα (και Κοσμά Θεσπρωτού), «Γεωγραφία Αλβανίας και Ηπείρου, εξ ανεκδότου χειρογράφου του Κοσμά Θεσπρωτού, με τοπογραφικά σχεδιογραφήματα και γεωγραφικούς χάρτας του ιδίου», προλεγόμενα και σημειώσεις Αθαν. Χ. Παπαχαρίση, Ιωάννινα 1964, σελ. 65;)

      Ο Hobhouse που το 1813 επισκέφτηκε το χωριό Κεστοράτ (Qestorat) της Λουντζερίας, γράφει: «Σε αυτό το μέρος όλα ήταν διαφορετικά σε σχέση με όπως ήταν στα ελληνικά χωριά. Γίναμε αποδέκτες μιας ιδιαίτερης προσοχής και καλοσύνης από το άτομο που μας φιλοξενούσε, αλλά δεν είδα καθόλου στο πρόσωπο του (αν και ήταν χριστιανός) από το τρεμάμενο, μελαγχολικό, ντροπαλό βλέμα των Ελλήνων χωριατών. Το χωριατόσπιτο του ήταν άψογα σοβαντισμένο, και ασβεστομένο, και είχε έναν στάβλο και μικρή αποθήκη στο κάτω πάτωμα, και δύο υπνοδωμάτια στον πάνω όροφο, σε ελαφρώς διαφορετικό στυλ από ό,τι είχαμε δει στην κάτω Αλβανία. Θα μπορούσε σίγουρα να χαρακτηριστεί άνετο και εδώ περάσαμε την καλύτερη νύχτα μας από τότε που ήρθαμε από τα Γιάννενα.» (John Cam Hobhouse, “A journey through Albania and other provinces of Turkey in Europe and Asia, to Constantinople, during the years 1809 and 1810”, James Cawthorn, London 1813)

      Οι Αθανάσιος Ψαλίδας και Κοσμάς Θεσπρωτός λοιπόν, στις αρχές του 19ου αιώνα, θεωρούσαν τη Λουντζερία (Lunxhëri) και τη Ρίζα (Rrëzë) ως αλβανικές περιοχές που κατοικούνταν από Αλβανούς χριστιανούς ορθόδοξους. Όπως καταγράφει και ο Gilles De Rapper στο 'Better than Muslims, not as good as Greeks.' ('The New Albanian Migration', Sussex Academic Press, pp.173-194, 2005) στις δύο αυτές περιοχές κατοικούν α) Αλβανοί χριστιανοί ορθόδοξοι - εκτός από το χωριό Erind όπου κατοικούν μουσουλμάνοι - που οι ίδιοι ονομάζουν τους εαυτούς τους Λιντζουριότες (Lunxhot) ή αυτόχθονες (autoktonë) ενώ οι άλλοι τους αποκαλούν χωριάτες (fshatarë), β) λίγοι Αλβανοί μουσουλμάνοι που έχουν έρθει από τη Λιαπουριά (Labëri) και που συνήθως οι ντόπιοι τους αποκαλούν μουσουλμάνους, αλλά και γ) μερικές οικογένειες Βλάχων που εγκατέστησε στην περιοχή το κομμουνιστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα, τους οποίους οι ντόπιοι αποκαλούν 'të ardhur' (αυτοί που ήρθαν) ενώ οι ίδιοι αποκαλούν συνήθως τους εαυτούς τους 'çoban' (τσομπάν).

      Διαγραφή
  3. "Σε επίσημη στατιστική της τουρκικής διοίκησης το 1908 οι Έλληνες που κατοικούσαν στο Βόρειο Ηπειρωτικό Τμήμα (Βόρειο Ήπειρο), δηλαδή στις περιοχές Αργυροκάστρου, Χειμάρας, Δελβίνου, Κορυτσάς, ανέρχονταν σε 80.136.
    Οι ελληνικές διοικητικές αρχές του 1913 ανέβαζαν τον ελληνικό πληθυσμό σε 112.385, ενώ η κυβέρνηση της «Αυτονόμου Πολιτείας» υπολόγιζε τους Έλληνες σε 120.000.
    Σύμφωνα με αλβανική στατιστική του 1923 ο ελληνικός πληθυσμός στις περιοχές Αργυροκάστρου, Κορυτσάς και Χειμάρας ανερχόταν σε 109.952 (Αργυρόκαστρο 60.578, Κορυτσά 43.342, Χειμάρα 6.032).
    Ο συνολικός πληθυσμός στην Αλβανία το 1923 ανερχόταν σε 817.378 ψυχές. Το «Λαΐκό Βήμα» Αργυροκάστρου, όργανο του αλβανικού κόμματος, έγραφε στις 6 Μαΐου 1979 ότι ο πληθυσμός της Αλβανίας το 1927 ανερχόταν σε 825.593 και το 1979 σε 2.594.600, δηλ. παρατηρείται μια αύξηση του 22,5%. Ο πληθυσμός της Αλβανίας σχεδόν είχε τριπλασιαστεί το 1979. Ανάλογη αύξηση υπήρχε βέβαια και στην ελληνική μειονότητα, η οποία έφτανε, κατά τους μετριότερους υπολογισμούς, τις 250.000 κατοίκους.
    Κατά την περίοδο του Χότζα και των διαδόχων του (1944-1989) καταβλήθηκε προσπάθεια εμφύσησης αλβανικής συνείδησης σε όλους τους πληθυσμούς που ζούσαν στην Αλβανία, ανεξάρτητα από φυλή ή θρήσκευμα. Η κατάργηση της θρησκείας, οι μικτοί γάμοι, ο διασκορπισμός του ελληνικού στοιχείου στη Βόρεια Αλβανία, ο ψυχολογικός πόλεμος, οι συλλήψεις, οι διώξεις και εκτοπίσεις, ο εξοστρακισμός από τη ζωή των Ελλήνων ό,τι θύμιζε Ελλάδα, δεν άφησαν περιθώρια καταγραφής και πληθυσμιακού υπολογισμού της ελληνικής μειονότητας.

    http://borioipirotis.blogspot.gr/2010/09/2011.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. O Ελευθέριος Βενιζέλος στις 30/12/1918 διατύπωσε τις ελληνικές διεκδικήσεις. Αυτές αφορούσαν στα εδάφη νοτίως μιας νοητής γραμμής που ξεκινούσε από την Αδριατική, 25 περίπου χλμ. βορείως της Χιμάρας, περνούσε βορείως της Πρεμετής, αφήνοντας τα τμήματα των καζάδων Τεπελενίου και Πρεμετής βορείως του ποταμού Αωού (Vjosë) στην Αλβανία, και συνέχιζε προς βορρά στη Μοσχόπολη (Voskopojë) και τη Μεγάλη Πρέσπα, περιλαμβάνοντας και την Κορυτσά - μια περιοχή κατοικούμενη τότε από 128.000 Έλληνες και 95.000 Αλβανούς, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή που είχε πραγματοποιηθεί από τις οθωμανικές αρχές στην περιοχή το 1908. Από τους Χριστιανούς όμως, μόνο 30.000 με 47.000 είχαν τα ελληνικά ως μητρική τους γλώσσα. (Wolfgang Stoppel, 'Minderheitenschutz im östlichen Europa', Universität Köln, 2001, σελ. 8)

      «Η (ελληνική) απαίτηση στη νότια Αλβανία (Ήπειρος) στηρίζεται απόλυτα στον ισχυρισμό ότι η πλειονότητα του πληθυσμού είναι Έλληνες. Οι Έλληνες αριθμούν 120.000 ως Έλληνες και ως Αλβανούς 80.000. Αλλά ποιοι είναι οι ‘Έλληνες’; Τουλάχιστον τα 5/6 από αυτούς [περίπου το 80%] - αν όχι περισσότεροι - είναι Αλβανοί Χριστιανοί του ορθόδοξου δόγματος, Αλβανοί στην καταγωγή και στη γλώσσα, οι οποίοι επειδή αναγνωρίζουν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, θεωρούνται Έλληνες υπό την έννοια ότι έχουν αφομοιωθεί από την ελληνική κουλτούρα.» (“The Nineteenth Century and After XIX-XX a Monthly Review”, founded by James Knowles, Vol. LXXXVI, July-December 1919, page 645.)

      Το ίδιο διατυπώνει και ο Βρετανός περιηγητής και συγγραφέας Edmund Spencer στο βιβλίο του ‘Travels in European Turkey, in 1850, through Bosnia, Servia, Bulgaria, Macedonia, Thrace, Albania, and Epirus, with a visit to Greece and the Ionian Isles’ (εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1851) στο μέρος εκείνο του βιβλίου που ονομάζει ‘A journey from Ohrid to Janina’, όπου θεωρεί ότι μεγάλο μέρος των Ελλήνων και των ελληνόφωνων του νότου της Αλβανίας, ήταν στην πραγματικότητα Αλβανοί χριστιανοί ορθόδοξοι, οι οποίοι επηρεάστηκαν - γλωσσικά και πολιτισμικά - από την ελληνορθόδοξη εκκλησία.

      Το ίδιο αναφέρει η εγκυκλοπέδια Britannica το 1910, ότι δηλαδή υπήρχε ένας πληθυσμός Ελλήνων στην Ήπειρο, που όμως δεν ήταν γνήσιοι Έλληνες (υπονοώντας ότι ήταν πληθυσμός που είχε αφομοιωθεί από τους Έλληνες και ήταν πλέον ελληνόφωνοι): «Υπάρχει ένας αξιόλογος πληθυσμός ελληνόφωνων στην Ήπειρο, οι οποίοι ωστόσο, πρέπει να διαχωριστούν από τους γνήσιους Έλληνες των Ιωαννίνων, της Πρέβεζας και των πιο νότιων περιοχών. Αυτοί μπορούν να υπολογιστούν γύρω στις 100.000.» (Encyclopedia Britannica, section on Albania, 1910, p. 483)

      Ας δούμε την καταγραφή πληθυσμού που πραγματοποιήθηκε από το II Γραφείο του Ελληνικού Επιτελείου το 1913 και δημοσιεύτηκε το 1919. Ενώ ο πληθυσμός της νότιας Αλβανίας (Βόρειας Ηπείρου) κατηγοριοποιείται σε Ελληνες και Αλβανούς, διαπιστώνεται ότι ως ελληνικά έχουν χαρακτηριστεί όλα τα χριστιανικά χωριά ανεξαρτήτως του εάν οι κάτοικοι τους είναι Έλληνες ή Αλβανοί, ανεξαρτήτως αν η μητρική τους γλώσσα είναι ελληνικά ή αλβανικά.

      Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η διεθνής επιτροπή συνόρων που συστήθηκε το 1913 για να εξετάσει τη χάραξη των συνόρων της Αλβανίας με την Ελλάδα, είχε να αντιμετωπίσει αστεία τεχνάσματα που δημιουργούσαν οι Έλληνες (προσπαθώντας να δείξουν ότι διάφορες περιοχές της Αλβανίας κατοικούνταν από Έλληνες), όπως αυτό που διηγείται ο λοχαγός Leveson Gower: «Η επιτροπή φτάνει το βράδυ σε κάποιο χωριό. Τους πλησιάζει ένας άντρας που μιλάει ελληνικά και ακούν τον ήχο από το χτύπημα μιας καμπάνας. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να βασιστούν σε ένα τόσο 'αδιάψευστο' στοιχείο;...όχι μόνο δεν υπάρχουν Έλληνες στο χωριό αλλά δεν υπάρχει ούτε καν εκκλησία εκεί. Οι Έλληνες έχουν στήσει αυτοσχέδιο καμπαναριό πάνω σ’ένα δέντρο και χτυπάνε την καμπάνα δυνατά για να ξεγελάσουν τους αντιπροσώπους της Ευρώπης.» (Richard Crampton, "The Hollow Detente, Anglo-German Relations in the Balkans 1911-14", London, 1979, p. 128)

      Διαγραφή
    2. Ας δούμε τι λέει και ο Δασσαρήτης Ηλίας: «Καθ' άπασαν την εκ 40.000 κατοίκων και επέκεινα κατοικουμένην κοιλάδα της Κοριτσάς λαλείται η αρχαϊκωτάτη αλβανική γλώσσα (ιλλιριοπελασγικού στελέχους), της Ινδοευρωπαϊκής των γλωσσών ομοφυλίας, ως εις πλείστα μέρη της Ηπείρου, ένθα και κατά Στράβωνα 'το των Ηπειρωτών γένος δίγλωττον αεί'...» ("Περί της Κοριτσάς" του Ηλία Δασσαρήτου, στο "Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας της Ελλάδος", τόμ. 5ος, Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, 1900, σελ. 135)

      Το αυτό επιβεβαιώνει και ο Ζώτος ο Μολοσσός από τη Δρόβιανη στο 'Δρομολόγιον της Ελληνικής Χερσονήσου' (τόμος Δ', τεύχος Α', εν Αθήναις, 1878) που εκδόθηκε με την έγκριση του τότε Υπουργείου επί των Στρατιωτικών, όπου και αναγνωρίζει τον αλβανικό χαρακτήρα και πληθυσμό της πόλης και της ευρύτερης περιοχής: «Η κοιλάς της Κορυτσάς είναι ευφορωτάτη εις δημητριακούς καρπούς, έχει νομάς αξιολόγους και ποίμνια πολλά και πληθυσμό της επαρχίας 20.000 ψυχές Τουρκαλβανών, 30.000 χριστιανών Αλβανών, το όλον 50.000...» ενώ σε άλλη σελίδα λέει για την πόλη ότι «...έχει 2000 κτήρια ελληνοαλβανικά με 10.000 ψυχές και 500 τουρκαλβανικά με 3000 ψυχές» όπου με τον όρο 'ελληνοαλβανικά' εννοεί τα σπίτια των χριστιανών ορθοδόξων Αλβανών και με το 'τουρκαλβανικά' εννοεί τα σπίτια των μουσουλμάνων Αλβανών, όπως φαίνεται από τις αναφορές '20.000 ψυχές Τουρκαλβανών' και '30.000 χριστιανών Αλβανών'.

      Η Κορυτσά λοιπόν ήταν πληθυσμιακά, στην πλειοψηφία της, αλβανική πόλη. Σύμφωνα με βρετανικό μνημόνιο της 28/1/1919, η Κορυτσά θεωρούνταν κατά κύριο λόγο Αλβανική. (Ν. Petsalis-Diomidis, Greece at the Paris Peace Conference (1919), Θεσσαλονίκη 1978)

      Οι Έλληνες εκμεταλλευόταν το γεγονός ότι οι κάτοικοι της Κορυτσάς ήταν στην πλειοψηφία τους Χριστιανοί Ορθόδοξοι, και κάποιοι από αυτούς Βλάχοι. Το 1923, η επιτροπή της ΚτΕ σημείωνε πως: «Στην Κορυτσά στην ουσία δεν υπάρχει ελληνόφωνος πληθυσμός και όταν ο Κλεμανσώ έλεγε το 1913 ότι εκεί η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν Έλληνες, αυτή η γνώμη, η οποία δεν συνάδει με τα γεγονότα, αντανακλά τη σύγχυση μεταξύ θρησκείας και εθνολογικής κατάστασης. Η σύγχυση αυτή ήταν πολύ συνηθισμένη στην συζήτηση περί βαλκανικών ζητημάτων, σύμφωνα με την οποία η ορθόδοξη θρησκεία ταυτιζόταν με την ελληνική εθνικότητα.» (Η Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας, εκδ. Κριτική, Αθήνα, 2003, σελ. 28)

      Διαγραφή
    3. Ο Γάλλος διπλωμάτης και φιλόλογος Auguste Dozon (1822-1890), υπηρέτησε ως Πρόξενος της Γαλλίας στο Βελιγράδι (1854-1863), στο Μόσταρ (1863-1865, 1875-1878), στη Φιλιππούπολη (1865-1869), στα Γιάννενα (1869-1875), στην Κύπρο (1878-1881), και στη Θεσσαλονίκη (1881-1885). Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την αλβανική γλώσσα, την οποία ξεκίνησε να μαθαίνει στα Γιάννενα μετά που συναντήθηκε με τον Johann Georg von Hahn και νεαρούς Αλβανούς φοιτητές, στην κάποτε πρωτεύουσα της Αλβανίας (όπως ονόμαζε τα Γιάννενα). Το αποτέλεσμα των ερευνών του στην αλβανική γλώσσα και λαογραφική παράδοση, ιδιαίτερα στην προφορική αλβανική λογοτεχνία, καταγράφεται στα βιβλία του ‘Manuel de la langue chkipe ou albanaise’ [Εγχειρίδιο των Σκιπ ή της αλβανικής γλώσσας], που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1879, και ‘Contes albanais, recueillis et traduits’ [Αλβανικά λαϊκά παραμύθια, συλλεγόμενα και μεταφρασμένα], που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1881.

      Είπε για την Κορυτσά: «Λιγότερο από το 1/6 του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι. Αποτελούν περίπου 200 από τα 1.500 συνολικά σπίτια. Υπάρχουν μόνο 2 τζαμιά, ένα από τα οποία είναι πολύ μικρό… Οι χριστιανοί της Κορυτσάς είναι άξιοι θαυμασμού για τις θυσίες που έχουν κάνει να μορφώσουν τους νέους ανθρώπους και να βοηθάνε τους φτωχούς επειδή, όπως οι κάτοικοι (όλων των θρησκειών) άλλων τουρκικών πόλεων, υπόκεινται στους φόρους που η κυβέρνηση και οι υπάλληλοι της τους επιβάλλουν από καιρό σε καιρό, και από τους οποίους δεν μπορούν να ξεφύγουν χωρίς να κερδίσουν την αποδοκιμασία των αρχών…Ο πληθυσμός αυτής της περιοχής, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, είναι σχεδόν ολοκληρωτικά αλβανικός… Στον περιβάλλοντα χώρο της Κορυτσάς, υπάρχουν μόνο δύο μικρά βουλγάρικα χωριά, και ένας χειμωνιάτικος οικισμός Βλάχων.» (Auguste Dozon, Excursion en Albanie, (report sent to the French Ministry of Foreign Affairs, Department of Consular and Commercial Affairs, in Paris), published in Bulletin de la Société de Géographie, Paris, June 1875 - Translated from the French by Robert Elsie)

      Έγραφε η αλβανική εφημερίδα «Drita» που τυπώνονταν στη Σόφια για τον Μητροπολίτη Κορυτσάς Φώτιο:

      «Είναι θεοσεβής ο Αρχιερεύς μας, αλλά και Ιησουΐτης τέλειος, νηστεύει πάντοτε αλλά και κινεί κάθε κακοποιό ελατήριο κατά των ατυχών ημών Αλβανών ώστε να ματαιώσει κάθε εθνικό μας σκοπό, ώστε να μας προσηλυτίσει στην ελληνική ιδέα, φροντίζοντας με καταχθόνια μέσα ώστε να κλείσουν τα Αλβανικά μας σχολεία, ώστε να γίνουν έρευνες στον κάθε Αλβανό, αδιαφορώντας για την περαιτέρω τύχη μας και περιορίζοντας μας με πρόστιμα και κατάρες και αφορισμούς να μη μιλάμε την μητρική μας γλώσσα ούτε στον δρόμο, ούτε στις συναναστροφές, ούτε ακόμα και στα ίδια μας τα σπίτια! Παράλογη απαίτηση και παράτολμη αξίωση! Με άλλα λόγια να επιβάλλουμε ακόμα και στους γέροντες γονείς μας, στους παππούδες μας και στους υπόλοιπους ηληκιωμένους συγγενείς μας, να συνδιαλέγονται μαζί μας Ελληνιστί! … Αλλά με πιο δικαίωμα, Σεβασμιώτατε; Τι είστε εσείς και μας επιβάλλεστε με αυτόν τον τρόπο; Μήπως δεν είστε ένας κληρικός, ένας μισθωτός μας για τα χριστιανικά μας καθήκοντα; … Εάν τολμήσουμε να κατηγορήσουμε τη γλώσσα και τον εθνισμό σας, θα μας μισήσετε; Βεβαίως. Τότε με πιο δικαίωμα εσείς κατηγορείτε και καταδιώκετε τη γλώσσα μας και τον εθνισμό μας;» (Εφημερίδα Drita, αρ. φύλλου 74, Α.Υ.Ε. (Αρχεία Υπουργείου Εξωτερικών) 1906, 64. 3)

      Διαγραφή
    4. Σε όλα αυτά τα στοιχεία που παραθέτετε τα οποία λειτουργούν διαχωριστικά θα προσθέσω την προσωπική μου διαπιστωση από την συμβίωση μας με χιλιάδες ανθρώπους Αλβανικής καταγωγής.πιστευω ότι είμαστε συγγενικά παρακλάδια του ίδιου αρχαίου λαού που κατοικούσε πάντα την βαλκανική.ΕΙΜΑΣΤΕ όμοιοι και θα πρέπει να λειτουργούμε ενωτικά και συνεργατικά σεβόμενοι τις οποίες μικρό διάφορες μας.το θεμα δεν ειναι αν η βορειος ηπειρος ή η νοτιος αλβανια θα επρεπε να εχει τεθει υπο ελληνικη διοικηση αλλα πως οι δυο λαοι θα ερθουν ακομη πιο κοντα εχοντας αυτην την εμπειρια της μεταναστευσης και της στενης πολιτισμικης οσμωσης.Η Ελλάς χρειάζεται το σφρίγος και την ενεργητικότητα του Αλβανικού πληθυσμού και η Αλβανία χρειάζεται το γεωγραφικό εύρος της ΕΛλάδος και την ανοιχτωσια , τον κοσμοπολιτισμό του αδελφού Ελληνικού λαού.όλες αυτές οι σχιζοφρενικες πληθυσμιακές στατιστικές λεπτομέρειες για την βόρειο ήπειρο είναι για τους ιστορικούς και οχι για ανοιχτομυαλους ανθρώπους που οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον για την κοινή μας πατρίδα από την σκοδρα έως το ριζοκαρπασο

      Διαγραφή
    5. ''Αλλά ποιοι είναι οι ‘Έλληνες''

      Πριν μας πεις ποιοι είναι οι Έλληνες, για τους οποίους τουλαχιστον υπάρχει πάντα ένα βιβλίο να πει κάτι και ξέρεις τι γίνεται για χιλιάδες χρόνια, πες μας ποιοι ειμαι οι Αλβανοί γιατί φαίνεται ότι υπάρχουν 2 ειδών, αυτοί οι ελληνίζουν και αυτοί που τουρκίζουν. Ποιοι από τους δυο είναι αλβανοί; μη πεις και οι δυο γιατί τότε δε μιλάμε για έθνος αλλά για κάτι άλλο. Λοιπόν;

      Διαγραφή
    6. Στο 1:25:00 γίνεται αναφορά στον Άλη Αλ-γιουνανή (πρώην Γιώργος, πρώην χριστιανός ορθόδοξος, νυν τουρκικό φερέφωνο) https://www.youtube.com/watch?v=4N4eFJYANxU&feature=autoshare

      Διαγραφή
  4. Ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολόγους της Ευρώπης, που μίλησε πριν μερικές ημέρες στα Γιάννινα, ο Αλβανός Νεριτάν Τσέκα, παραδέχεται... την ελληνική προέλευση των αρχαιολογικών ευρημάτων στην Αλβανία! Ο σπουδαίος αρχαιολόγος παρουσίασε το ανασκαφικό έργο στην περιοχή της Χαονίας, το οποίο εξελισσόταν παράλληλα με τις ανασκαφές που έκανε ο Σωτήρης Δάκαρης στην Ήπειρο. Οι Χάονες θεωρούνται σαν το αρχαιότερο από τα δεκατέσσερα ηπειρωτικά φύλα. Λαός ιδιαίτερα σκληρός και μαχητικός, διακρινόταν για το σύστημα αυτοδιοίκησης που βασιζόταν όχι στη βασιλεία μα στο αιρετό χαρακτήρα της. Οι Χάονες κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν σε όλη την Ήπειρο, η οποία τα πανάρχαια χρόνια ονομαζόταν και Χαονία. Στη συνέχεια, γνώρισαν την παρακμή για να περιοριστούν στα φυσικά όρια της προέλευσής τους. Τον 5ο π.Χ.αιώνα, Χάονες μετοίκησαν στην Καλαβρία και τη Σικελία, όπου πολύ αργότερα τους συναντάμε με την ονομασία Χώνες
    Η αρχαία Χαονία εκτεινόταν από τις βόρειες όχθες του ποταμού Καλαμά (Θύαμι) μέχρι τα ενδότερα της σημερινής Βορείου Ηπείρου, τα Ακροκεραύνια Όρη. Σημαντικότερες πόλεις της ήταν η Φοινίκη, ο Ογχησμός (σήμερα Αγ.Σαράντα), η Χίμαιρα (σήμερα Χειμάρρα) και η Πολιανή (σήμερα Πολύτσανη). Η περιοχή αυτή, σε μεγάλο βαθμό, συμπίπτει με το χώρο επιβίωσης του ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tον Φεβρουάριο του 1931, κατά τήν μετάβασή του, incognito, στην Βιέννη, για «λόγους υγείας», ο Mbret τών Αλβανών παρεχώρησε ελεύθερη συνέντευξη σε συνταξιδεύοντα, και παλαιό του γνώριμο, Έλληνα δημοσιογράφο.
    Η συνέντευξη, μαζί με φωτογραφία του Ζώγου, δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθ. 2176 της 15ης Μαρτίου 1931, της ευδιδομένης, τοτε, στην Αθήνα ημερησίας πρωινής εφημερίδος «Η Ελληνική». Τό δημοσίευμα φέρει υπέρτιτλο «Η Ελλάς και οι γείτονές της», τίτλο «Με τον βασιλέα Ζώγου. Διά την πολιτικήν της Αλβανίας και τις σχέσεις με την Ελλάδα» και υπότιτλο «Μία σπουδαιοτάτη συνέντευξις».
    Aυτούσιο το τμήμα της συνεντεύξεως, που αναφέρεται στις ελληνοαλβανικές σχέσεις και στην ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου, όπως ακριβώς στην 1η σελίδα της εφημερίδος.
    «ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ Εις μίαν στιγμήν ο Αχμέτ Ζώγου διακόπτει την ανιαράν σιωπήν και μου λέγει: Πρέπει να γνωρίζετε οι Έλληνες, ότι εγώ εμφορούμαι από τα πλέον φιλικώτερα αισθήματα διά την Ελλάδα. Μη λησμονήτε δε, ότι ποτέ δεν ξεχνώ ότι το βασίλειον της Αλβανίας είναι η εγγονή ας πούμε έτσι, της Ελλάδος Μας συνδέουν τόσοι δεσμοί ιστορικοί. Αλλά… Και εσταμάτησε προς στιγμήν. Κατόπιν όμως εσυνέχισεν αμέσως. Αλλά, βεβαίως, είναι αναγκαία προϋπόθεσις διά την διατήρησιν της φιλίας αυτής, ο αμοιβαίος σεβασμός ως προς την εδαφικήν ακεραιότητα των δύο χωρών μας, της Αλβανίας και της Ελλάδος. Ομολογώ, εσυνέχισεν ο βασιλεύς, ότι πράγματι μέσα εις το βασίλειον των Αλβανών υπάρχουν και μέρη ελληνικά. Όπως η Κορυτσά, η Χειμάρρα, η Δρόβιανη, το Αργυρόκαστρον εν μέρει και μερικάάλλα ακόμη. Αλλα αι διεθνείς συνθήκαι καθώρισαν τα σύνορά μας, ώστε… Όταν θα γυρίσω με το καλό, εάν έχωμεν υγείαν βέβαια, ετόνισε θα προσπαθήσω να εγκαινιασθή με την φίλην πατρίδα σας μία νέα περίοδος σχέσεων καλής γειτονίας επ’ αγαθώ αμφοτέρων των μερών!»
    Το τμήμα της συνεντεύξεως του Αχμέτ Ζώγου, συνιστά δημόσια ομολογία για την ελληνικότητα του βορειοηπειρωτικού Χώρου. Απ’ αυτό, πράγματι, αβιάστως προκύπτει, ότι ο Ανώτατος Άρχων της Αλβανίας σε στιγμή ειλικρίνειας, ομολόγησε αμέσως ελευθέρως, κατηγορηματικώς και εν γνώσει της σοβαρότητος της δηλώσεώς του, ότι το αλβανικό Κράτος κατέχει ελληνικές περιοχές, τις οποίες και κατονομάζει. Αποποιείται, όμως, κάθε ευθύνη για την κατοχή τους, επικαλούμενος τις διεθνείς συμφωνίες που καθώρισαν τα σύνορα μεταξύ τών δύο κρατών.
    Η συνέντευξη του Ζώγου στην εφημερίδα «Η Ελληνική» καθώς και το περιεχόμενό της, δέν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Η έρευνα των αρχείων επιβεβαίωσε, ότι η δημοσιευθείσα δήλωση – ομολογία του Mbret των Αλβανών
    α. δεν διαψεύσθηκε ούτε από τον ίδιο, ούτε από την κυβέρνηση των Τυράννων, ούτε από την αλβανική Πρεσβεία στην Αθήνα.
    β. δεν προκάλεσε διαμαρτυρίες και αντιδράσεις από τους αντιπάλους του, στο εσωτερικό ή το εξωτερικό της Χώρας και
    γ. δεν απετέλεσε στοιχείο κατηγορίας εναντίον του, από τους ποικιλώνυμους εχθρούς του, ούτε κατά την διάρκεια της βασιλείας του, ούτε μετά την φυγή του από την Αλβανία, δηλαδή έτυχε της γενικής αποδοχής και της συναινέσεως των συμπατριωτών του, αφού αποτύπωνε την πραγματικότητα.
    Εν κατακλείδι, και εξ όλων τών ανωτέρω, συνάγεται, ότι το 1931 ολόκληρο το σύστημα εξουσίας της Αλβανίας, γνωρίζοντας την εθνολογική σύσταση του κράτους και συναίνεσαν με την δημόσια δήλωση του Ανωτάτου Άρχοντος της Χώρας, ομολόγησε ότι το αλβανικό Κράτος κατέχει και κατακρατεί ελληνικές περιοχές και παραδέχθηκε τήν ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σύμφωνα με προξενικές μαρτυρίες,καθώς και περιηγητών οι περισσότεροι κάτοικοι στην Κορυτσά ήταν Έλληνες.Ο Πουκεβίλ αναφέρει ότι το 1805 στην Κορυτσά υπήρχαν 1300 οικογένειες από τις οποίες τα 2/3 ήταν χριστιανοί.Το 1905 ήταν 18 χιλιάδες από τους οποίους 14 χιλ.ήταν Έλληνες..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πρός επίγνωση των όσων ειδικά εδώ γράφτηκαν -προφανώς από αλβανούς σχολιαστές- για τις περιοχές που εντελώς αδίκως από τα εν λόγω πρωτόκολλα παραχωρήθηκαν στην Αλβανία, για αυτό παραθέτω από το 1912 αντίγραφο πρωτότυπης καταγραφής των πληθυσμών των σαντζακίων και των καζάδων της περιοχής, την οποία καταγραφή ουδείς πιστεύω μπορεί να απορρίψει καθότι συντάχθηκε ακριβώς στην λήξη της οθωμανικής περιόδου και ένα χρόνο πριν από το 1913 όπου και άρχισαν να εξελίσσονται τα περιγραφόμενα γεγονότα των πρωτοκόλλων.

    Από τα πιο κάτω δεδομένα, φαίνεται οι σημερινοί Αλβανοί αυθαίρετα και σκοπίμως να αφαιρούν τις άλλες εθνότητες (Σλαύους - Βουλγαρους - Αθίγγανους κτλ τις οποίες τοιουτοτρόπως τεχνηέντως προσμετρούν και φουσκώνουν στους Αλβανικούς πληθυσμούς. Αλλά έτσι από την πλευρά τους δεν γίνεται ούτε παραχωρείται "αλβανικό χωριό" αλλά μάλλον πλαστογραφία.

    Το έντυπο παρατίθεται με κλικ εδώ, σε μορφή εικόνας...

    Το ως άνω έντυπο προέρχεται από το Μουσείο Μπενάκη - Αρχείο Ελευθερίου Βενιζέλου. Δείτε σχετικό σύνδεσμο εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Δεν χρειαζόταν να γίνει αυτό στο Αργυρόκαστρο, να φέρουν δηλαδή έναν σκασμό Λιάπηδες φίλε μου, επειδή έτσι και αλλιώς η πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης ήταν Αλβανοί."

    Ποιός στο είπε ρε Αλί, ο ινστρούκτοράς σου; Ζούσες εκεί τότε;
    Ολα έχουν και ένα όριο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γυρνάς απο ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα βάζοντας επίτηδες σχόλια σε παλιές αναρτήσεις για να μην υπάρχει αντίλογος και να μένουν οι εντυπώσεις.

      Δεν βλέπω να έβαλες κανένα σχόλιο στην ανάρτηση για τη σαρία, αλήθεια ποια η γνώμη σου;
      Γεννήθηκες στη Θράκη ναί ή όχι;

      Διαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ali al-Yunani Σκόπιμα ονομάζεις αλβανούς όλο τον αλβανόφωνο πληθυσμό, του οποίου τα ποσοστά διογκώνεις. Ερώτηση: Οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία που σε μεγάλο ποσοστό ήταν τουρκόφωνοι, ήταν ή όχι Έλληνες;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. asper Στο έγγραφο που επισυνάπτεις οι Λατινόφωνοι Έλληνες Βλάχοι παρουσιάζονται σαν Ρουμανίζοντες και οι Σλαβόφωνοι Έλληνες ως Βούλγαροι. Γίνεται το ίδιο εγκληματικό λάθος με τον Ali al-Yunani που διογκώνει τον αριθμό των αλβανόφωνων και τους παρουσιάζει όλους για Αλβανούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εἶναι νομίζω φανερό ὅτι αὐτός ὁ "Ἄλ Γιουνάνι" ἔχει προκατασκευασμένα κείμενα ψευδολογίας, τά ὁποῖα ἔχουν ἀποθησαυρίσει κάποιοι (πιθανολογῶ οἱ Τοῦρκοι), ψἀχνοντας μεροληπτικά στίς πηγές, γιά περιθωριακούς "περιηγητές" ἤ ἱστορικούς κατά παραγγελία.
    Ἰδίως ἐκ τῆς Ἀγγλίας ἤ ΓερμανίαςᾹὐστρο-Οὐγγαρίας , Ἰταλίας, κλπ, καί δή ὅταν αὐτές οἱ χῶρες ἑτοίμαζαν καταστάσεις στά Βαλκάνια. Σπανίζουν οἱ Γάλλοι, οἱ Ρῶσοι, καί τά ἄλλα ἔθνη ἀπό αὐτές τίς πηγές.
    Καί ὁ Ἄλ Γιουνάνι, δέν συσχετίζει τίποτα μέ τίπτα, δέν διαλέγεται, δέν ἐπηρεάζεται μέ τίποτα. Οὔτε μαρτυρίες ἄλλων πηγῶν πιό ἀξιόπιστων λαμβάνει ὑπ' ὄψη του, οὔτε κάν τό γεγονός ὅτι ἡ διαίρεση στήν τουρκοκρατία ἦταν κυρίως μεταξύ Ρωμηῶν καί Τούρκων.
    Τούς Ρωμηούς τούς διαιρεῖ καί αὐτός καί οἱ περιηγητές του καί οἱ "ἱστορικοί" του, ἀνάλογα μέ τήν γλῶσσα, πρᾶγμα πού δείχνει ὅτι στεροῦνται οἱασδήποτε ἀξιοπιστίας καί πρόκειται γιά πληροφόρηση στοχευμένη στήν διαίρεση τῶν Ρωμηῶν μεταξύ τους, στήν μετά τούς Ὀθωμανούς ἐποχή.
    Καπνός στήν ἐνημεέωση του ἰστολογίου, τίποτα ἄλλο. Ἀλλιῶς θά μιλοῦσε διαλεγόμενος ὁ κ. Ἄλ Γιουνάνι, ἀπαντώντας σέ αὐτά πού διαβάζει καἰ ὄχι σέ ἄλλα κλπ. Καί, τό κυριώτερα, δέν θα ἔκανε κόπυ-παίηστ τά ἴδια μονολογικά του σχόλια καί ἐδῶ καί στήν πηγή τοῦ παρόντος ἰστολογίου στό Πρῶτο Θέμα (ἤ ἀντιστρόφως;δέν τό τσέκαρα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Στο βίντεο αυτό με την Αννίτα Πάνια, στο 1:25:00 γίνεται αναφορά στον Άλη Αλ-γιουνανή (πρώην Γιώργος, πρώην χριστιανός ορθόδοξος, νυν τουρκικό φερέφωνο) https://www.youtube.com/watch?v=4N4eFJYANxU&feature=autoshare

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Έγραφε η αλβανική εφημερίδα «Drita» που τυπώνονταν στη Σόφια για τον Μητροπολίτη Κορυτσάς Φώτιο:"

    Γκουκλάρετε την παραπάνω φράση (κόπυ - πάστε ) και δείτε πόσες φορές έχει αναπαραχθεί και από ποιούς.

    Αυτό δεν έιναι συζήτηση, αυτό είναι εργολαβία για να μην πω τίποτα χειρότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Για γέλια και για κλάματα ήμαστε Όλοι εδώ....οι μεν θα ταν χαρούμενοι αν τα Τίρανα βαφτιζονταν ελληνικά και οι δε αν δεν υπήρχε Ελληνική μειονότητα στην Αλβανία. Δυστυχώς και οι δύο.....
    Στην πραγματικότητα η Ελλάδα έχει και το ψωμί και το μαχαίρι.Απλα...θα πρεπει να καταλάβουμε πως ο τρόπος συνεννόησης με το Λουξεμβούργο Δεν μπορεί να ειν ο ίδιος μ αυτόν με μια χώρα σαν την Αλβανία.ιδιαίτερα οταν εσύ εχεις το πάνω χέρι.Σιγουρα οχι με μια χώρα σαν την Αλβανία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Στεναχωρήθηκα βλέποντας τη διαμάχη για το εάν ήταν Αλβανοί ή Έλληνες. Αντί να λέγονται διάφορα, αντί να επικαλούμαστε πηγές που η μια αμφισβητεί την άλλη, γιατί δεν πάμε το καλοκαίρι μια βόλτα στα χωριά εκεί να δούμε ποια γλώσσα μιλάνε;
    Θα λυθούν όλες οι απορίες που δε λύνονται από τα ονόματα και μόνο των πόλεων. Γιατί δε ρωτάμε τους εδώ κατοικούντες Αλβανούς να μας πουν ποιοί ζούσαν πριν από 30 χρόνια στην περιοχή; Και σίγουρα, θα έχει σηκωθεί η τρίχα των πρώην βορειοηπειρωτών και νυν "αλβανών" αδελφών μας που ποτέ στα χωριά τους δε μίλησαν αλβανικά και που ακόμα και εδώ οι Έλληνες τους βλέπουν ως αλβανούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πάλι μάχεσθε δια των πληκτρολογίων και εκ του ασφαλούς;Απλώς πρόκειται για ένα τεχνητό κρατίδιο που 'δημιουργήθηκε ως αντίβαρο μεταξύ Σλάβων και Ελλήνων.Με τι κριτήρια διεκδικείτε δάφνες εγκυρότητος,δηλαδή;Σήμερα τι κάνουν οι Έλληνες και τι οι Σκιπετάροι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σημαντική διακρίνεται και αυτή η ανάρτηση(ενός γνωστού και φίλου):https://stamps-philatelic.blogspot.gr/2017/07/blog-post.html.Φρονώ πως αξίζει τον κόπο 'στο νέο ψυχροπολωτικό κλίμα που αναπτύσσεται με το συνεχή αναθεωρητισμό των γειτόνων και γειτνιαζόντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.