30/6/17

Ο Ακιντζί μίλησε με τα επιχειρήματα ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ

Όταν έχουμε τέτοιους ηγέτες,
τι να τους κάμουμε τους εχθρούς;
 Κωστάκης Αντωνίου
Eίναι τραγικό, αλλά αποτελεί  πραγματικότητα: Ο Μουσταφά Ακιντζί στήριξε όλα τα επιχειρήματά του για την ανάγκη συνέχισης των τουρκικών εγγυήσεων, στις ιστορικές ανακρίβειες και στις αντικυπριακές θέσεις  ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ.
Συγκεκριμένα, στην ομιλία του στην εναρκτήρια συνάντηση της πενταμερούς, ο κατοχικός ηγέτης  ανέφερε ότι οι ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων πηγάζουν:
1. Από τα όσα υπέστησαν οι Τουρκοκύπριοι από τους Ελληνοκυπρίους, την περίοδο 1963-1974.
2. Από τις επιθέσεις που υφίστανται οι Τουρκοκύπριοι στις επισκέψεις τους στον "νότο".
3. Από την απόφαση της Βουλής για το ενωτικό δημοψήφισμα.
Και όσον αφορά τους ισχυρισμούς περί "δεινών" των Τουρκοκυπρίων την περίοδο ΄63-΄74, τους προέβαλαν κατά πρώτο ο Ραούφ Ντενκτάς και η Τουρκία, προκειμένου να δικαιολογήσουν το πραξικόπημα που διενήργησαν κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας με την τουρκοανταρσία και να νομιμοποιήσουν τις απειλές τους για εισβολή στην Κύπρο. Εισβολή την οποία πραγματοποίησαν αργότερα, σε περιορισμένη κλίμακα, με τους βάρβαρους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας με βόμβες ναπάλμ. Αυτοί οι τερατώδεις ισχυρισμοί βρήκαν στήριξη από τα ιμπεριαλιστικά έντυπα της Βρετανίας, που διοχέτευαν συνεχώς προς την κοινή γνώμη της Βρετανίας, αλλά και τη διεθνή κοινότητα, τον χαρακτηρισμό των Poor Turks, οι οποίοι "εσφαγιάζοντο" και δεινοπαθούσαν οικονομικά από τους Τουρκοκυπρίους. Το ΑΚΕΛ, σε κατοπινό στάδιο, έγινε όργανο εντός της ελληνοκυπριακής κοινότητας, των ισχυρισμών αυτών του Ντενκτάς και των Βρετανών και μέχρι σήμερα συνεχίζει να αναμασά την τουρκοβρετανική προπαγάνδα, περί "σφαγών" Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκυπρίους.
Δεν  θα αρνηθούμε, ούτε κανένας αρνείται, ότι υπήρξαν δολοφονίες Τουρκοκυπρίων από εγκληματικά ελληνοκυπριακά στοιχεία την περίοδο 1963-1974. Αλλά αυτά τα μεμονωμένα  κακουργήματα, ούτε σχεδιάστηκαν ούτε εκτελέστηκαν από την κυπριακή ηγεσία και το κυπριακό κράτος. Διεπράχθησαν από ακραία στοιχεία της εποχής εκείνης, και δεν μπορεί καν να συγκριθούν με όσα διέπραξε το επίσημο τουρκικό κράτος και ο τουρκικός στρατός κατά των Ελληνοκυπρίων το 1963 με το τουρκικό πραξικόπημα, τις άγριες  δολοφονίες Ελληνοκυπρίων (σφαγή Κοντεμενιωτών), τις απαγωγές αθώων Ελληνοκυπρίων οι οποίοι εισήρχοντο κατά λάθος στους τουρκοκυπριακούς θυλάκους και τις εκτελέσεις τους, τους άγριους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας και τα τεράστια εγκλήματα που διεπράχθησαν από την Τουρκία κατά και μετά την τουρκική εισβολή και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Το ΑΚΕΛ κατέστη ουραγός του Ντενκτάς και της Τουρκίας, ενήργησε μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα ως αποδοχέας και προπαγανδιστής του Ντενκτάς και παρά το γεγονός ότι στελέχη του(Καβάζογλου και Μισιαούλης) και προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν από την ΤΜΤ, συνεχίζει να αναμασά και να προβάλλει την τουρκική προπαγάνδα. Πριν από μερικά χρόνια ο Άντρος Κυπριανού είχε επισκεφθεί τα τουρκοκυπριακά χωριά Αλόα και Μάραθα και παρ' ολίγον να λιντσαρισθεί από Τουρκοκυπρίους συγγενείς των δολοφονηθέντων από την ΕΟΚΑ Β. Δεν έβγαλε άχνα ούτε παρατήρησε οποιονδήποτε φανατισμό μεταξύ των Τουρκοκυπρίων και ούτε καν αναφέρει την τρομοκρατία που ασκήθηκε εις βάρος του από Τουρκοκυπρίους. 
Ουραγός της προπαγάνδας του Ντενκτάς, της Τουρκίας και του ΑΚΕΛ, κατέστη τελικά και ο ΔΗΣΥ, στελέχη του οποίου αναμασούν από καιρού εις καιρόν τα περί εγκλήματα εις βάρος των Τουρκοκυπρίων.
Ας μην επικρίνουμε συνεπώς τον Ακιντζί, επειδή στην Ελβετία στήριξε τα επιχειρήματά του σε θέσεις του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ.
Ο κατοχικός ηγέτης μίλησε με τη φωνή των ηγεσιών και στελεχών του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ.
Το ψήφισμα της Βουλής για το ενωτικό δημοψήφισμα ποιος το ανήγαγε σε πρόκληση κατά των Τουρκοκυπρίων; Τα δύο μεγάλα κόμματα. Πρόσφεραν άλλο επιχείρημα στον Ακιντζί για να επικαλείται τη συνέχιση των τουρκικών εγγυήσεων και την παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων. Οι ηγεσίες και στελέχη των δύο κομμάτων, συνεργάστηκαν και συνωμότησαν για να στηρίξουν, ουσιαστικά,  το ψευδοεπιχείρημα Ακιντζί ότι οι Ελληνοκύπριοι παραμένουν πιστοί στο όραμα της Ένωσης. Συνάντησαν τον Ακιντζί στο ψευδοπροεδρικό και κατέστησαν εκτελεστές εντολών του. Κινητοποίησαν τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες (πλην της Ελένης Σταύρου και του  Ανδρέα Κυπριανού), για να διαγράψουν το ψήφισμα της Βουλής και να ικανοποιήσουν τον Ακιντζί. Και προχθές ο Ακιντζί εβάσισε τα επιχειρήματά του στα επιχειρήματα των δύο κομμάτων. Να μην ξεχνούμε και την Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, που συνεχίζει να αποτελεί εξέχον μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας του Προέδρου Αναστασιάδη και συγκεντρώνει την εκτίμηση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, η οποία δήλωσε πως  "ο κ. Ακιντζί έχει δίκαιο 100% να αποχωρήσει από τις συνομιλίες... Η Βουλή διέπραξε μίνι πραξικόπημα...".
Όσον αφορά το τελευταίο επιχείρημα του Ακιντζί πως οι Τουρκοκύπριοι δέχονται επιθέσεις από το ΕΛΑΜ όταν επισκέπτονται τον νότο, πρέπει να θυμηθούμε τι γίνεται όταν σε κάποιες περιπτώσεις, αυτοκίνητα των Τουρκοκυπρίων δέχονται πετροβολισμό από ανεξέλεγκτα νεαρά στοιχεία. Προβαίνει σε δηλώσεις ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κινητοποιείται η Αστυνομία και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, φωνασκούν οι ηγεσίες ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ και ζητούν ενόχους. Μεμονωμένα επεισόδια τα οποία μπορούν να συμβούν από Ελληνοκυπρίους εις βάρος Ελληνοκυπρίων (θυμηθείτε μόνο τι γίνεται όταν συγκρούονται μεταξύ τους Ελληνοκύπριοι οπαδοί διαφορετικών ποδοσφαιρικων ομάδων), χρησιμοποιούνται από το κυπριακό κράτος και τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, ως στηρίγματα της προπαγάνδας της κατοχικής ηγεσίας και της Τουρκίας.
Είναι τραγικό, το κυπριακό κράτος και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, να ενισχύουν την προπαγάνδα της Τουρκίας. Είναι τραγικό, ο κατοχικός ηγέτης να επιχειρηματολογεί με βάση την επιχειρηματολογία ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Και είναι ακόμη τραγικότερο, ο ηγέτης της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναγνωρίζει ότι η ασφάλεια είναι "ζωτικής σημασίας" για τους Τουρκοκυπρίους, όταν βίωσε το τουρκικό πραξικόπημα του 1963, τους βάρβαρους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας, τη σφαγή των Κοντεμενιωτών και κυρίως τα φοβερά εγκλήματα του τουρκικού κράτους εις βάρος του κυπριακού Ελληνισμού, κατά την τουρκική εισβολή και στη διάρκεια της 43χρονης τουρκικής κατοχής. 
Όταν έχουμε τέτοιους ηγέτες, τι να τους κάμουμε τους εχθρούς;
Σημερινή

1 σχόλιο:

  1. Ὅλοι οἱ προδότες, παντοῦ καί πάντοτε, ἔχουν ἕνα κοινό ἰδεολογικό χαρακτηριστικό:
    Στήν θέση τοῦ Ὄντος, βάζουν τήν θέληση. Ἀντί Θεοῦ ὄντως Ὄντος, καί ὀντολογίας, ὠμή καί βάρβαρη Βουλησιαρχία. Ἤτοι:
    Ἀντί λαοῦ τῆς Κύπρου, τί θέλουν οἱ ἰσχυρότεροι.
    Ἀντί σεβασμοῦ τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, ψέμμα πού στηρίζει κάποια βούληση (δική τους ἤ ξένη) τήν ὁποία ὑπηρετοῦν.
    Ἀντί διατηρήσεως τῆς ἀκεραιότητας τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καί τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, πρόθυμες ὑπηρεσίες σέ αὐτούς πού θέλουν κάτι καταστροφικό γιά τήν Κύπρο, ἀλλά ἐπωφελές γιά ὅσα θέλουν οι ἴδιοι γιά τήν δική τους ζωή.
    Ἀντί ἐντίμου διαλόγου καί διαβουλεύσεων ἐνημερώσεως, μέ σεβασμό τῶν συμπολιτῶν τους πολιτικῶν, Ἑλληνοκυπρίων πρῶτα καί Τουκροκυπρίων ὕστερα , παράκαμψη ἤ καί ὠμή ἐξαπάτηση ὅσων δέν βολεύουν τήν βουλησιαρχία τους.
    Πῶς γίνεται καί διαπράττονται προδοσίες μέ φαινομενικῶς ἥσυχη συνείδηση;
    Γίνεται, μέ ἀντιστροφή τῶν βασικῶν χριστιανικῶν δογμάτων, θεολογικῶν καί ἀνθρωπολογικῶν, ἐντός τῆς ὑπάρξεώς τους, διά τῆς διαστροφῆς τῆς ὑγιοῦς, τῆς κατά Θεόν, θελήσεως (νά ζοῦν σέ ἀληθινή κοινωνία). Τοῦτο, διά τῆς ἀμαρτίας ἀλλά καί διά τῆς θελήσεως τελέσεως καί ἄλλων ἁμαρτιῶν, ὑπό αὐτῶν ὡς ἀτόμων ἤ ὡς παρέας ἀτόμων.
    _ Πάντα οἱ προδότες ἐξαπατοῦν τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μή σεβόμενοι τό ὅτι εἶναι πλασμένοι κατ' εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, διότι θεωροῦν φυσικό πρᾶγμα τήν προδοσία τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, χάριν τοῦ ἄλλου θελήματος τό ὁποῖο ὑπηρετοῦν (εἴπαμε, θελήματος δικοῦ τους ἤ ξένου).
    Αὐτά, ἀκόμη καί ὅταν ἐξωτερικῶς φαίνονται εὐσεβεῖς, καί μάλιστα ἰδίως ὅταν ἐξωτερικῶς φαίνονται εὐσεβεῖς, χωρίς νά εἶναι πράγματι.
    Ὁ ἄθεος "ἀνθρωπισμός" ὡς ἰδεολογικό πολιτικό ὑπόβαθρο, προσφέρεται γιά τέτοια πρόταξη τῆς βουλήσεως (καί τῆς ἰδιοτελοῦς βουλημίας), ἐπί τῆς ὄντως κοινωνίας προσώπων, ἐπί τῆς κοινωνίας.
    Γι'αὐτό καί ὑπάρχει στούς προδότες βούληση «καθοδηγήσεως» τῆς κοινωνίας κατά τήν βούλησή τους, λές καί οἱ λοιποί ἐκπρόσωποί της (οἱ ἄλλοι πολιτικοί) ἔχουν κατώτερες βουλήσεις, καί λές καί ἡ κοινωνία εἶναι μόνον ἄβουλη μάζα.
    Γιά τόν προοτάσσοντα τοῦ Ὄντος τήν θέληση, ἡ κοινωνία ἀμοιβαίου κέρδους (ἑταιρεία ἤ Κόμμα) εἶναι ἡ μόνη νοητή μορφή κοινωνίας. Ὁ λαός ἐξαφανίζεται ἀπό τό τοπίο του. Τό ἴδιο καί οἱ κοινότητες, ἐθνικές, θρησκευτικές κλπ. Μετατρέπονται σέ "στιγμές" συγκροτήσεως ἑνιαίας συνολικῆς θελήσεως, πρός πραγμάτωση κοινοῦ μεγίστου «κέρδους» (γιά τήν ἑταιρεία ἤ γιά τό Κόμμα).
    Ἀκόμη, γιά τέτοιους ἄνθρωπους, ἕνα πρόβλημα λύνεται μόνο μέ θέληση, χωρίς σεβασμό αὐτῶν τῶν προσώπων πού ὑπάρχουν ὡς κοινωνία, καί πού θά ὑποστοῦν τήν "λύση". Ἄλλωστε, "λύση" καί "εἰρήνη" γιά τόν πιστό κάθε βουλησιαρχίας, ταυτίζονται, μέ τήν ἔννοια ὅτι γι' αὐτόν σημαίνουν κάτι τό ὄντως φρικτό γιά ὅλους τούς μή διαβρωμένους ἄλλους: Ὑποταγή στήν Βούληση (τοῦ ἰσχυρωτέρου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.