24/7/17

Οι Κούρδοι βγάζουν το μεγάλο παιγνίδι στο Ιράκ ... με ρίσκο και κίνδυνους (2)


Στο Σιντζάρ, Κούρδοι εναντίον Κούρδων
En rouge, l'Armée irakienne et les milices chiites ; en jaune, les Kurdes ; en gris foncé, Daech. Crédits Photo : ISIS War Map 
Σε κόκκινο, ο ιρακινός στρατός και οι σιίτικές πολιτοφύλακες· σε κίτρινο, οι Κούρδοι· σε σκούρο γκρι, το Νταές. Φωτογραφία: ISIS War Map

Caroline Galactéros*
Επιτρέψτε μου να αφήσω για λίγο το επίπεδο της μακροσκοπικής ανάλυσης που ίσχυε μέχρι στιγμής για να υιοθετήσω μια πιο διαφωτιστική μικροσκοπική άποψη. Μιλήσαμε για το Κιρκούκ, απαραίτητο στο Ερμπίλ για τα αποθέματα υδρογονανθράκων του. Μια δεύτερη επίμαχη περιοχή έχει μεγάλο ενδιαφέρον: αυτή του Σιντζάρ, άκρως δυτικά, σε επαφή με τα σύνορα της Συρίας, σε αυτήν την περίπτωση με τα ανατολικά σύνορα του συριακού  Κουρδιστάν, που ονομάζεται Ροζάβα, υπό τον έλεγχο του Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), το οποίο είναι αρχικά το συριακό παρακλάδι του PKK, και του οποίου η ένοπλη πτέρυγα, οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) κυριαρχεί τις Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας (SDS), που υποστηρίζονται από το διεθνή Συνασπισμό και ως εκ τούτου από τη Ουάσιγκτον, οι οποίες ετοιμάζονται να ανακαλύψουν την Ράκκα, τη συριακή πρωτεύουσα του ισλαμικού Κράτους.

Είμαστε λοιπόν στο Σιντζάρ, στο δυτικό Ιράκ, κοντά στο συριακό Κουρδιστάν. Όπως εξήγησε ο Πάτρικ Backhaus στο Journal du Dimanche, σε αυτή την έρημο, είναι η «άγρια δύση». Και δικαιολογημένα, τώρα που το Νταές εκδιώχθηκε από αυτή τη περιοχή, αντιπαραθέτονται, καμιά φορά από το ένα χωριό στο άλλο, οι συροκουρδικές δυνάμεις του YPG (που κυριαρχούνται από το ΡΚΚ) και οι Ιρακινοκούρδοι Πεσμεργκά, που αντιπροσωπεύουν τη Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν του Ερμπίλ (KRG).  Ο Μεγάλος ρεπόρτερ γράφει στο JDD  : « Είμαστε σε επιφυλακή, δηλώνει ο συνταγματάρχης των  Πεσμεργκά, Ιμπραήμ Ναουσάντ, σκαρφαλωμένος σε μία από τις τελευταίες θέσεις των Πεσμεργκά στην έξοδο της Σινώνης.  Δεν θέλουμε αντιπαράθεση, θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά μαζί τους, αλλά αν θέλουν να πολεμήσουν, τι μπορούμε να κάνουμε;», και προσθέτει: «Από τούδε και στο εξής είναι αυτοί οι άνδρες του ΡΚΚ, οι οποίοι είναι η προτεραιότητά μας,  πριν από το Νταές. Ο κόσμος ανάποδος! Στα 700 μέτρα, στις πρώτες στέγες της πόλης Χανασέρ (Khanassor), βλέπουμε την κόκκινη σημαία των YBS που κυματίζει στον αέρα. Δίπλα, μια άλλη με το πρόσωπο του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, του ιστορικού ηγέτη του PKK που φυλακίζεται στη Τουρκία ».  

Κατανοούμε καλύτερα πως χρόνιες αντιπαλότητες, που ατόνησαν κατά το «πόλεμο ενάντια στο Νταές» (όπου οι κουρδικές δυνάμεις έχουν ευρέως χειραγωγηθεί από το δυτικό συνασπισμό) επανεμφανίζονται: «Από τη κυβέρνητική πλευρά στο Ερμπίλ, κατηγορούν το ΡΚΚ να είναι σε ελιγμό . ‘Όλές οι οργανώσεις που είναι παρούσες εδώ του είναι πιστές’, εξηγεί ο  Ashty Kocher, επικεφαλής για την ασφάλεια για την περιοχή του Σιντζάρ. Όλες έχουν διαφορετικά ονόματα. Δημιουργούνται νέες κάθε μέρα με απίθανα ακρωνύμια. Αλλά τελικά, είναι όλες δημιουργίες του PKK. Όλοι οι ηγέτες τους ανήκουν στο PKK’.  Και προσθέτει: «Είναι αλήθεια, το PKK μας βοηθήσε να απελευθερώσουμε το Σιντζάρ, αλλά τώρα πρέπει να φύγει. Είναι μια τουρκική οργάνωση, ας πάνε να πολεμήσουν στην Τουρκία. Και εμείς τους βοηθήσαμε στο Κομπάνι στη Συρία, όταν το Νταές ήταν εκεί. Αλλά δεν μείναμε όμως. Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά μαζί τους, δεν θέλουμε σύγκρουση με το PKK. Αλλά θέλουμε επίσης να ελέγχουμε τα σύνορά μας».

Το περίεργο κουρδικό παιχνίδι των Ιρανών

Σύμφωνα με τον Patrick Backhaus, η περιφερειακή κυβέρνηση του ιρακινού Κουρδιστάν (KRG) του Μπαρζανί, δεν ελέγχει στην πραγματικότητα παρά μόνο 11 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Συρία, έναντι κατά περισσότερο από 30 χλμ. για του YPG.
Από τη πλευρά των Κούρδων της Συρίας, καταγγείλουν τη συμμαχία μεταξύ Μπαρζανί και Ερντογάν. Από τη πλευρά των Κούρδων του Ιράκ, καταγγείλουν μια περίεργη συμμαχία μεταξύ των Κούρδων της Συρίας και ... του Ιράν! Η Τεχεράνη σε ελιγμούς υπέρ του ΡΚΚ, ενώ το καθεστώς των μουλάδων υπόκειται στην εξέγερση των δικών του Κούρδους, που συνδέονται με το ΡΚΚ, μέσω της οργάνωσης PJAK, και υποστηρίζει τη Βαγδάτη για να διατηρήσουν οι σιίτες την ισχυρή θέση τους στο Ιράκ; 
Τα γεγονότα όμως υπάρχουν. Οι επαφές μεταξύ του ΡΚΚ και των Ιρανών έχουν αποδειχθεί, όπως αποκαλύφθηκαν από τις πληροφορίες που αναφέρονται στη Intelligence on-line , η οποία ονοματίζει κάποιους προ-Ιρανούς ηγέτες του ΡΚΚ όπως τον Cemil Bayik, τον Duran Kalkan ή τον επικεφαλής πληροφοριών, Μουσταφά Κούρσο οι οποπίοι αντιτίθενται και οι τρεις στη πιο συντηρητική γραμμή του ιστορικού ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ο οποίος, φυλακισμένος στην Τουρκία από το 1999, αντιτίθεται στην προσέγγιση με τη δύναμη αλ-Quds (PMU, μονάδες προβολής των Φρουρών της Επανάστασης) με επικεφαλής τον στρατηγό Κασέμ Σουλεϊμάνι. Ο Οτζαλάν επιδιώκει να διαπραγματευτεί  μια συμφωνία με την Άγκυρα, ενώ οι αντίπαλοι μιας τέτοιας στρατηγικής συμφιλίωσης κερδίζουν έδαφος και βασίζονται στην Τεχεράνη. Η φιλοιρανικοί ΡΚΚ,  εν τω μεταξύ, διαπραγματεύτηκαν με την Τεχεράνη την ανάπτυξη 3.000 μαχητών στην περιοχή του Σιντζάρ όπως αναφέρεται στο άρθρο του JDD, με τους Ιρανούς Πασραντάν να τους χρηματοδοτήσουν, να τους εκπαιδεύσουν και να τους παραδώσουν UAV (drones).  

Και ... πού έλαβαν χώρα αυτές οι κουρδο-ιρανικές διαπραγματεύσεις;
Στην πόλη της Σουλεϊμάνι, στο ιρακινό Κουρδιστάν, στο προπύργιο της φατρίας Ταλαμπανί, η οποία ελέγχει την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK), ιστορικό αντίπαλό της φατρίας Μπαρζανί, στην εξουσία στην αυτόνομη περιφερειακή διοίκηση του ιρακινού Κουρδιστάν (KRG). Στον αγώνα του με την τελευταία, το PUK προσεγγίζει συνεπώς τη Τεχεράνη και διατηρεί επίσης καλές σχέσεις με την κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη.

Στην περιοχή του Σιντζάρ, τέλος, οι Κούρδοι του ΡΚΚ και των PYD, καθώς και οι τοπικοί Γιεζίντι, δεν είναι επομένως μόνοι τους ενώπιον των Πεσμεργκά. Οι δυνάμεις της Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU), οι οποίες συγκεντρώνουν τις διάφορες ιρακινές σιιτικές πολιτοφυλακές που υπακούουν άμεσα στη Τεχεράνη, φέρονται να συμμετέχουν επίσης, για μεγαλύτερη πικρία των Πεσμεργκά.

La route terrestre iranienne vers la Méditerranée et ses tracés. Crédits Photo : The Guardian
Ο ιρανικός διάδρομος προς τη Μεσόγειο και ο «σιιτικός άξονας»
  
Μα γιατί τέτοια πολιτική από πλευρά του Ιράν; 
Ο πρώτος λόγος είναι η αταλάντευτη υποστήριξη των ΗΠΑ για το ιρακινό Κουρδιστάν του Μασούντ Μπαρζανί, που χρησιμοποιείται ως προωθημένη  βάση του στρατού των ΗΠΑ. Ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως το είχε ανακοινώσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής  εκστρατείας του, επιθυμεί να «περιορίσει το Ιράν» μετά τη νίκη κατά του Νταές, αυτός ο αντι-αμερικανισμός των μουλάδων είναι εύκολα κατανοητός. 
Ένας δεύτερος λόγος είναι λιγότερο αμυντικός παρά επιθετικός. Το Ιράν, επίσης, σκέφτεται να βασιστεί σε αυτή τη περιοχή του Σιντζάρ και στις καλές σχέσεις του με το PKK για την εξασφαλίσει τη χερσαία διαδρομή του προς τη Μεσόγειο , η οποία ενσαρκώνει το διάσημο πλέον «σιιτικό ημισέληνο» που διαδόθηκε από τον βασιλιά της Ιορδανίας το 2001. 
Σε ένα σημείωμα που δημοσιεύθηκε από την C2FR  το Δεκέμβριο του 2016, ο πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών Alain Rodier έγραφε:
« Αυτή η πολιτική έχει επίσης ένα στρατηγικό στόχο, τη δημιουργία διαδρόμου που συνδέει το Ιράν στη Μεσόγειο, ο οποίος αναμένεται να ολοκληρωθεί με τη κατασκευή μιας ναυτικής  βάσης στις ακτές της Συρίας η οποία θα επιτρέψει στο ιρανικό ναυτικό να εξασφαλίσει μόνιμη παρουσία στη Μεσόγειο. Σημειώστε ότι η Τεχεράνη επιθυμεί επίσης να ανοίξει μια ναυτική βάση στην Υεμένη, στην ακτή της περιοχής της Ερυθράς Θάλασσας, σε περιοχή  που ελέγχεται από τους αντάρτες Χούθι και τους υποστηρικτές του πρώην προέδρου Αλί Σάλεχ». 

Ο ιρανικός οδικός δρόμος προς τη Μεσόγειο και οι χαράξεις του. Φωτογραφία The Guardian

Στο σενάριο του, ο ιρανικός διάδρομος θα περάσει στο Ιράκ, πρώτα από την περιοχή Ντιγιάλα και με θα ακολουθήσει τα νότια και τα δυτικά της Μοσούλης (μια περιοχή όπου οι σιίτες της πολιτοφυλακής της λαϊκής κινητοποίησης (PMU) είναι σήμερα πολύ παρόντες) πριν βυθιστεί προς το Ταλ Αφάρ και το Σιντζάρ. Στη συνέχεια θα πέρναγε στη Συρία. Στο άρθρο του, ο Alain Rodier φανταζόταν ότι η οδική διαδρομή θα κινηθεί μετά προς τη Συρία μέσω της «Ροζάβας», δηλαδή του συριακού Κουρδιστάν, που είναι υπό την επιρροή του τουρκικού ΡΚΚ, η οποία διασχίζει τη χώρα από την Ανατολή στη Δύση, για να φτάσει επιτέλους, στη περιοχή των Αλαουιτών της Λατάκειας,  οχυρό της φατρίας Άσαντ, όπου το λιμάνι της Ταρτούς κάνει την ευτυχία της Μόσχας. Αυτό η διαδρομή ήταν λογική δεδομένης της αυξανόμενης επιρροής της Τεχεράνης στο PKK. 

Η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία αλλάζει τη κατεύθυνση της Τεχεράνης

Αλλά από τότε, οι Αμερικανοί προσέγγισαν ακόμη περισσότερο τους Κούρδους της Συρίας του PYD, στο βαθμό που η ένοπλη πτερύγα του, οι YPG, κυριαρχούν σε μεγάλο βαθμό στις Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας (SDS), που χρησιμοποιούνται από την Ουάσιγκτον για να νικήσουν το Νταές στη συριακή Ανατολή και θα ανακαταλάβουν τη περιφερειακή πρωτεύουσα της Ράκκα. Όπως το ιρακινό Κουρδιστάν στην εποχή του, το συριακό Κουρδιστάν μπορεί να γίνει υποτελής των Ηνωμένων Πολιτειών, και θα υφίσταται την οργή όλων των περιφερειακών γειτόνων του, αρχίζοντας με την Τουρκία, αλλά και του Ιράν, του συριακού καθεστώτος και, για άλλους λόγους, των ισλαμιστών φονταμενταλιστών. Κατά συνέπεια, ο ιρακινός «διάδρομος» μέσω της Ροζάβας έχει βαρίδια στα φτερά.

 En rouge, l'armée syrienne et les milices chiites ; en vert, les rebelles ; en gris foncé, Daech. Crédits Photo : Syria War Map
Σε κόκκινο, ο συριακός στρατός και σιίτικές πολιτοφύλακες- σε πράσινο, οι αντάρτες – σε  σκούρο γκρι, το Νταές. Φωτογραφία: Syria War Map

Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει επίσης να κατανοήσουμε την μαζική εμπλοκή της Τεχεράνης και των σιιτικών πολιτοφυλακών της στα νότια και ανατολικά της Συρίας (προς το Ντέιρ εζ-Ζορ) για να ωθήσει το συριακό στρατό της Δαμασκού να βραχυκυκλώσουν  τους SDS που έρχονται από τα βόρεια και τους ισλαμιστές αντάρτες που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιορδανία που έρχονται από το νότο, έτσι ώστε να καταλάβουν πρώτες τα σύνορα με το Ιράκ. Η Συρία που ονομαζόταν μέχρι στιγμής «άχρηστη» σε αντίθεση με την παράκτια κατοικημένη Συρία που ονομάζεται «χρήσιμη» από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση, ξαφνικά γίνεται στρατηγική. Έχουμε ήδη αφιερώσει ένα λεπτομερή φάκελο για αυτό το ζήτημα. Ο προβληματισμός παραμένει ίδιος και το ενδιαφέρον για τη περιοχή του Σιντζάρ επίσης μόνιμο. Διότι για να φτάσουν στο Ντέιρ εζ-Ζορ, οι Ιρανοί μπορούν ασφαλώς να περάσουν από το Νότο της Συρίας, όπου ο στρατός του Μπασάρ αλ-Άσαντ έχει ήδη φτάσει τον ιρακινό στρατό, περικυκλώνοντας την αμερικανική βάση του Αλ Τανφ, αλλά η κατάσταση παραμένει κρίσιμη , ιδιαίτερα καθώς το πρωτο-Κράτος Νταές, σίγουρα σε εδαφική υποχώρηση, εξακολουθεί να κατέχει ένα διάδρομο κατά μήκος του Ευφράτη. 

Για τη Τεχεράνη, ο καλύτερος δρόμος, επομένως, δεν περνά από τη νότια Συρία, αλλά από τα ανατολικά, μέσω της συριακής πόλη του Ντέιρ εζ-Ζορ, της οποίας το δυτικό τμήμα, πάντα υπό τον έλεγχο του καθεστώτος, είναι περικυκλωμένη από το ισλαμικό Κράτος από το 2012 ή. Ο συριακός στρατός δεν σταματά όμως να τη πλησιάζει ταυτόχρονα από τη Παλμύρα, όπου βρίσκεται προ των πυλών της As-Sukhnah, και από το Βορρά μέσω του δρόμου του Χαλεπίου, παρακάμπτοντας τη Τάμπκα , πόλη του φράγματος αλ-Άσαντ  που ανακατέλαβαν οι SDS.

Ο συριακός στρατός θα φτάσει πιθανότατα στο Ντέιρ εζ-Ζορ πριν από τους Κούρδους. Για την μεγάλη πικρία της Ουάσιγκτον, επειδή το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ, απαντώντας στα ιρανικά συμφέροντα, θα καταφέρει να αποκαταστήσει στη χώρα του ένα σιιτικό διάδρομο από τη Δύση στην Ανατολή. Οι Ιρανοί θα είναι σε θέση να περάσουν από την ιρακινή περιοχή του Σιντζάρ στο συριακό Ντέιρ εζ-Ζορ πριν να φτάσουν στην ακτή της Μεσογείου.

Αυτός ο δρόμος μέσω της Συρίας του καθεστώτος της Δαμασκού και όχι από τη κουρδική Ροζάβα  είναι σίγουρα μια καλύτερη λύση για την Τεχεράνη η οποία δεν επεδίωξε ποτέ - εδώ και αιώνες εξάλλου - να πάει πολύ κόντρα στον Τούρκο αντίπαλο της. Σε σχέση με την Άγκυρα, η Τεχεράνη δείχνει κάποια αντιπαλότητα,  σίγουρα, αλλά πρώτα πολύ προσοχή, και η Άγκυρα της την επιστρέφει αμοιβαία.

Αλλά η επιτυχία αυτού του ιρανικού ελιγμού και αυτή η προσεκτική ισορροπία που αναζητείται από την Άγκυρα και τη Τεχεράνη υπονομεύουν τους υπολογισμούς των στρατηγιστών της Ουάσιγκτον...

Η Ουάσιγκτον διαθέτει μόνο ένα στενό περιθώριο ελιγμών

Αυτή η περιφερειακή εικόνα δεν θα ήταν πλήρης χωρίς να αναφέρουμε το ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Σε αυτό το σημείο, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιήσε σαφώς το κουρδικό ατού για να πετύχει τους σκοπούς της στο Ιράκ και τη Συρία. Από στρατιωτική άποψη, η στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ τόσο στους YPG όσο και στους Πεσμαργκά είναι οριστική. Εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία, στη Συρία, για να κτίσουν στρατιωτικές βάσεις (πρόσφατα στα βόρεια της Ράκκα), οι οποίες μπορούν να παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Φέρεται να έχουν εγκαταστήσει, όπως στο αλ Τανφ στα σύνορα με την Ιορδανία, πολλαπλούς εκτοξευτήρες ρουκετών High Mobility Artillery Rocket System(HIMARS), των οποίων το βεληνεκές - 300 χιλιόμετρα - μπορεί να είναι μια σοβαρή απειλή για το συριακό καθεστώς, αν η ρωσική στρατιωτική παρουσία δεν ήταν ανάλογη για να εξασφαλίσει μια περιφερειακή ισορροπία.


Στο ιρακινό Κουρδιστάν, η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ εγκαταστάθηκε σε μήκος χρόνου από το 2005, ακόμη περισσότερο, μετά τις προετοιμασίες για τη μάχη της Μοσούλης. Αλλά αυτή η υποστήριξη στους Πεσμαργκά με κίνητρο την καταπολέμηση του Νταές και τη συγκράτηση του Ιράν μπορεί να διαταράξει κάποιες περιφερειακές δυνάμεις όπως τη Τουρκία και τα ενδιαφερόμενα Κράτη, στη Βαγδάτη και τη Δαμασκό. Σε γενικές γραμμές, το πεδίο ελιγμού των Ηνωμένων Πολιτειών - των οποίων οι θέσεις τους στη Μέση Ανατολή είναι πολύ σαφείς, ιδίως μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, με ένα καθαρό άξονα Ουάσιγκτον-Ριάντ-Τελ Αβίβ – μπορεί να είναι εκ των πραγμάτων αρκετά περιορισμένο.

Η Rosneft στο Κουρδιστάν, το ενεργειακό ατού της Μόσχας

Αντίθετα, η ρωσική επέμβαση στη Συρία, άμεση αλλά επιφυλακτική, δεν έχει παρασύρει τη Μόσχα σε αφγανικό σενάριο βούρκωσης όπως πολλοί ήλπιζαν. Αντίθετα, το Κρεμλίνο ασκεί ολοκληρωμένο ρεαλιστικό ρεαλισμό, που βασίζεται σε κάποια σταθερότητα, αλλά επίσης σε μια μεγάλη πλαστικότητα, επιτρέποντάς του να συνεχίσει να συζητήσει με τις χώρες του Αραβικού Κόλπου, το Ισραήλ και την Τουρκία, ενώ υπερασπίζεται πεισματικά το Ιράν και το συριακό καθεστώς. 
Ομοίως, η Μόσχα υποστηρίζει το κεντρικό καθεστώς της Βαγδάτης, αλλά ξέρει επίσης να συνεταιριστεί  με τους Ιρακινούς Κούρδους της φατρίας Μπαρζανί. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν πολύ συχνά το κουρδικό χαρτί στην ιστορία τους, για να ανακόψουν την οθωμανική αυτοκρατορία για παράδειγμα, ή για να παρεμποδίσει, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το φιλο-αμερικανικό Ιράν του Σάχη. Μετά τη πτώση της ΕΣΣΔ, η ρωσική προσέγγιση ήταν ιδιαίτερα στενή με το τουρκικό ΡΚΚ για να αποτρέψει την Τουρκία να βοηθήσει τους ισλαμιστές αντάρτες στη Τσετσενία. Η ρωσική υποστήριξη στο PYD κατά τη διάρκεια της ρωσο-τουρκικής κρίσης του 2015 το μαρτύρησε πρόσφατα ακόμη.

Πρόσφατα, για αυτό το σημείο, θα πρέπει να αναφέρουμε ένα ασθενές σήμα που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, ήτοι την υπογραφή από τη Rosneft μιας πετρελαϊκής συμφωνίας στο ιρακινό Κουρδιστάν. Από τη 1η  έως τις 3 Ιουνίου, η περιφερειακή κυβέρνηση του ιρακινού Κουρδιστάν (KRG) εκπροσωπήθηκε στο Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (το ρωσικό Νταβός).  Στις 2 Ιουνίου, ο Κούρδος πρωθυπουργός υπέγραψε συμφωνία με τη Rosneft για 20 χρόνια. Σύμφωνα με τους όρους της, η Ρωσία θα πρέπει να αγοράσει κουρδικό πετρέλαιο - 1 εκατομμύριο βαρέλια την ημέρα - και να το διυλίσει στη Γερμανία. Θα πρέπει γι 'αυτό το σκοπό να επενδύσει 3 δισεκατομμύρια δολάρια στην επικράτεια της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν.      

Σύμφωνα με τον Jabbar Καντίρ, πρώην σύμβουλος του Κούρδου πρωθυπουργού Barham Salih, «  οι Ρώσοι βλέπουν τους Κούρδους ως παίκτες-κλειδιά στη μελλοντική  περιοχή  », επειδή «η Ρωσία πιστεύει ότι το Ιράκ θα διαιρεθεί, αν όχι σε τρία Κράτη, τουλάχιστον σε τρεις ομοσπονδιακές περιοχές  ».  
«  Αυτός είναι ο λόγος που Ρωσία έχει επιβραδύνει τις εργασίες της με την κεντρική κυβέρνηση. Αν η Βαγδάτη αντιτίθεται σε αυτή τη συμφωνία, η περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν και οι Ρώσοι θα της πουν: « Εσείς κάνετε συμφωνίες με τους Αμερικανούς.  Κάνουν έρευνες για  πετρέλαιο στην κουρδική περιοχή, εμείς θα κάνουμε το ίδιο », προσθέτει πριν να διευκρινίσει: «  Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις πολιτικές προεκτάσεις για όλα αυτά. Μέχρι τώρα, η Τουρκία κατάφερε να διευθύνει τις πετρελαϊκές δραστηριότητες στο Κουρδιστάν και να επιβάλλει τους δικούς της όρους. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τη Rosneft. Για αυτό το λόγο, πρόκειται για ένα σημείο αναφοράς της συμφωνίας για το μελλοντικό Κουρδιστάν ».

Βλέπουμε να εμφανίζεται η στρατηγική της Μόσχας. Ενώ οι ΗΠΑ θα απομονωθούν  με το μελλοντικό  τους συριακό Κουρδιστάν στην αγκαλιά τους, το οποίο απορρίφθηκε από όλους τους περιφερειακούς παίκτες, ενώ η Τουρκία, το Ιράν και η Ρωσία να βρουν κοινό έδαφος περισσότερο ή λιγότερο ειλικρινές στο Ιράκ, η Ρωσία πραγματοποιεί τη μεγάλη επιστροφή της, για να ζυγίσει ενάντια στην Ουάσιγκτον, εκμεταλλευόμενη την ειδική σχέση της με την Τουρκία και το Ιράν. 
Ίσως να είναι  εδώ η ουσία της ιστορίας, τόσο σε στρατηγικό όσο και σε ενεργειακό, την οποία αναφέραμε στο λεπτομερή φάκελο μας για το Κατάρ:
Η Ουάσιγκτον χάνει τη μάχη των υδρογονανθράκων στη Μέση Ανατολή ενώπιον ενός εκπληκτικού τούρκου-ιρανικού-ρωσικού- καταριανού κουαρτέτου που διευθύνεται από τη Μόσχα. 
Η ιρανοκαταριανή συνεργασία στο κοίτασμα φυσικού αερίου South Pars, καθώς και ο ρωσοτουρκικός αγωγός Turkish Stream αποτελούν τα δύο κύρια σήματα. Η συμφωνία μεταξύ της KRG και της Rosneft πρέπει να γίνει κατανοητή στον απόηχο αυτής της ενεργειακής επανευθυγράμμισης στο Λεβάντε.

Όλα αυτά, ο Μασούντ Μπαρζανί τα γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Παρ 'όλα αυτά, αυτό το παιχνίδι μπιλιάρδου με πολλαπλές μπάντες είναι μια πυριτιδαποθήκη, καθώς η στάθμιση των συμφερόντων είναι πολύπλοκη και επομένως εύθραυστη. Το παραμικρό περιστατικό μπορεί να προκαλέσει τις εχθροπραξίες και να αποσταθεροποιήσει τις πρόσκαιρες συμμαχίες.

Ένα σημείο δεν πρέπει να υποτιμηθεί: το Νταές σίγουρα ωθήθηκε πίσω στην έρημο, αλλά για να αποσπαστεί από τα οχυρά του, οι ζημιές που προκλήθηκαν ήταν τεράστιες στα σουνιτικά εδάφη του Ιράκ. Ακριβώς όπως στη Μοσούλη, δεν είναι παρά ερείπια και ανεξιχνίαστη ανθρώπινη δυστυχία. 
Η αντιπαλότητα μεταξύ Σιιτών και Κούρδων μπορεί να εκτρέψει τους μεγάλους παίκτες από τον επιθυμητό τελικό στόχο τον οποίον είχε επισημάνει ο στρατάρχη Lyautey στην εποχή του. 
Ποια θα είναι τελικά η ανάπτυξη του τρίτου μέρους του Ιράκ, του σουνιτικού Ιράκ, του οποίου η Μοσούλη, ακριβώς, μπορεί να γίνει η πρωτεύουσα, αυτή η πόλη από την οποία προέκυψε το Νταές; 
Διότι, αν δεν (επανα-) επιτευχθεί μια ισορροπία των περιφερειακών σχέσεων εξουσίας στο Ιράκ, ο εμφύλιος πόλεμος θα είναι αναπόφευκτος. 

Errare humanum est, sed perseverare diabolicum .

Η Καρολίν Γαλακτερός, είναι Διδάκτωρ της πολιτικής επιστήμης, παλαιά ακροάτρια του IHEDN (Institut des hautes études de défense nationale), δίδαξε τη στρατηγική και την ηθική στο σχολείο πολέμου της Γαλλίας και στο HEC (Hautes Etudes Commerciales). Συνταγματάρχης σε εφεδρεία , διευθύνει σήμερα την επιχείρηση παροχής συμβούλων PLANETING και συντάσσει το χρονικό «Κατάσταση πνεύματος, πνεύμα του Κράτους» στην εφημερίδα Point.fr. Έχει εκδώσει τα βιβλία «Τρόποι του κόσμου. Τρόποι του πολέμου» (éd. Nuvis, 2013) και «Πόλεμος, τεχνολογία και κοινωνία» (με τους R. Debray και V. Desportes, éd. Nuvis, 2014). Πολεμολόγος, ειδική στη γεωπολιτική και στη στρατηγική νοημοσύνη, περιγράφει χωρίς περιστροφές αλλά με ακρίβεια τα νέα ρήγματα που απεικονίζουν τον κόσμο του σήμερα.

Μετάφραση στα ελληνικά από Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, Αθήνα, 24.7.2017

Πρώτο μέρος: Οι Κούρδοι βγάζουν το μεγάλο παιγνίδι στο Ιράκ ... με ρίσκο και κίνδυνους (1)

2 σχόλια:

  1. Μαλλον δεν ειναι τυχαιο που ειναι η μοναδικη μεγαλη εθνοτητα στην περιοχη που δεν δημιουργησε ποτε κρατος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω αναφερθεί στους Κούρδους και σε αλλά σχόλια σ αυτό το blog, βλέποντας τους και γνωρίζοντας τους στην Γερμανία διαπιστώνω ότι δεν είναι ενωμένοι γιατί απλά δεν είναι συμπαγές εθνότητα, διαχωρίζονται τις ποιο πολλές φορές σε θρησκευτικές ομάδες παρά σε εθνικές και πολλοί από αυτούς δεν θέλουν ξεχωριστό κράτος στην Τουρκία τουλάχιστον, σε κάθε περίπτωση πιστεύω πως ένα Κουρδικό κράτος ενωμένο με τα τρία κύρια κομμάτια Συρία-Ιράκ-Τουρκία δεν θα λειτουργήσει ποτέ σωστά και θα είναι ευάλωτο σε εμφύλιους πολέμους μελλοντικά, πιστευω η μοναδική σωτηρία τους είναι να είναι ομοσπονδίες μέσα σε άλλα κράτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.