18/10/17

Το εμβατήριο "Ο Ναύτης του Αιγαίου" γράφτηκε για τον Βότση, που βύθισε το «Φετίχ Μπουλέντ» - Το έθνος πρέπει να ανακτήσει την εθνική του αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση

Εμβατήριο του Πολεμικού Ναυτικού, που γράφτηκε το 1912 από τον 
Κωνσταντίνο Λυκόρτα
Είμαι ο Ναύτης του Αιγαίου
κρεβάτι έχω τα βαθιά νερά
και για την ένδοξη πατρίδα
είμαι όλος φλόγα και καρδιά
Εγώ της Θάλασσας δελφίνι
Τις τρικυμίες όλες αψηφώ
Και περιμένω να ΄ρθει η ώρα
Να πολεμήσω τον εχθρό
Να του κολλήσω μια τορπίλα
Το έταξα στην Παναγιά
Και τα καράβια τ΄όλα να βουλιάξω
Κάτω εις τα βαθιά νερά

Είμαι ο Ναύτης του Αιγαίου
Άλλος εγώ Θεμιστοκλής
Απόγονος της Μπουμπουλίνας
Και του Μιαούλη συγγενής
Με την ανδρεία του Κανάρη
Και με του Βότση την ψυχή
Τον δύστυχο εχθρό τρομάζω
Και δε τολμά να κινηθεί

Άγιε Νικόλα μας βοήθα
Ο Στόλος πάντα να νικά
Να προστατεύει την Ελλάδα
Την Κύπρο μας και τα νησιά.

3 σχόλια:

  1. Τα καταφέραμε! Είμαστε κοινωνία των τεσσάρων πέμπτων!
    http://www.zerohedge.com/news/2017-10-17/countries-most-least-satisfied-democracy
    Καμία ΙΔΕΑ, κάτι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Έγια μόλα"

    Ένα από τα τραγούδια, εμπνευσμένα από τον πόθο για απελευθέρωση της Βασιλεύουσας, του Μανώλη Καλομοίρη σε ποίηση Σταματέλλου.

    https://www.youtube.com/watch?v=gkQ50oezG00

    Έγια μόλα, έγια λέσα, φύσηξε βορηά,
    σπρώξε κύμα το καράβι, βόηθα Παναγιά.
    Στην Αγιά Σοφιά να πάμε, έγια μόλα για,
    για να πάρουμε του Τούρκου τα χρυσά κλειδιά.
    Να καθίσουμε τη σκλάβα πάλι στο θρονί,
    να την προσκυνήσει ο κόσμος ρήγισσα τρανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κύριε Σάββα, νομίζω το παρακάτω βίντεο ταιριάζει περισσότερο με τα λόγια του εμβατηριου:

    https://www.youtube.com/watch?v=Hr0-gRrpcaY

    Η (φοιτητική) ιστορία πίσω από το βίντεο:

    Το φτιάξαμε πριν 7 χρόνια, 3 φοιτητές γεωπονίας ένα βροχερό και κρύο μεσημέρι Κυριακής στην επέτειο των Ιμίων. Σκηνές 50-50 αλλά σε φοιτητική έκδοση. Γιορτάζαμε ένα δεκάρι σε μια ομαδική μας εργασία σε ένα δύσκολο μάθημα και τον χωρισμό του ενός. Ο "τρελός" μετά φώναζε στο δρόμο: "Χώρισααααα Ναιιι είμαι λεύθεροςςςς...Freedom!!!" και έριχνε και τα "γαλλικά" του(που να ήταν και παντρεμένος και να είχε καμιά γυναίκα στρίγκλα που την χώρισε τέτοια χαρά) και να προσπαθούμε να μην το φωνάξει μέσα στο ταξί της επιστροφής και γίνουμε ρεζίλι και στον οδηγό.
    Με τα πολλά τον πήγαμε σπίτι του...τον βάλαμε σε κατάλληλη θέση στο κρεβάτι του, είχαμε αρχικά το νου μας καμιά ώρα και μετά ξαπλώσαμε και εμείς πιάνοντας από έναν καναπέ ο καθένας στο σαλόνι. Ξυπνάμε που λέτε και οι τρεις μαντράχαλοι γύρω στις 12 μεσημέρι. Αρχίσαμε τα "ματζούνια"(νερό,καφέ φίλτρου, ψημένο ψωμί, μέλι) προς αντιμετώπιση του "Βόσπορου" της προηγούμενης νύχτας. Τελευταίος ξύπνησε o "χαρούμενος ελεύθερος". Πίναμε καφέ κτλ στην κουζίνα και ακούσαμε ένα δυνατό χασμουρητό "λιονταριού" και ένα βαρύ: "Τι ώρα είναι ρε (μπιπ)?!" ...

    - Εγώ: "Ώρα να σηκωθείς ρε μαμελούκε!"...ενώ κατευθυνόμασταν προς δωμάτιο του.

    - Αυτός: "Πφφ (βαριεστημένος και σε κατάσταση μισοχάλια ακόμα)..τι μέρα είναι? Κυριακή?"

    -Εγώ: "Κυριακή 31 Ιανουρίου αγόρι μου. Αύριο έχουμε 1 Φεβρουαρίου και μεθαύριο 2 Φεβρουαρίου και σε 14 μέρες γιορτάζουν οι ερωτευμένοι αλλά εσύ πλέον είσαι ελεύθερο πουλί που χθες ούρλιαζε επί της παραλιακής χαρούμενος για το γεγονός και μας κοιτούσε ο κόσμος νόμιζε το χουμε σκάσει από κάνα τρελάδικο. Ο καιρός είναι (μπιπ) αλλά θα δούμε τι θα κάνουμε. Και είναι 12 και μισή το μεσημέρι γι' αυτό άντε σήκω!"(και του πέταξα ένα μαξιλάρι)

    - Αυτός: "Λοιπόν έτσι όπως σε βλέπω και με το δερμάτινο ξέρεις τι σκέφτομαι? Σαν ειδικός ανακριτής της Gestapo μοιάζεις...αν ήταν το δερμάτινο σου σε καμπαρντίνα ίδιος μιλάμε"

    - Εγώ: "Εσύ μοιάζεις με πιωμένο κομμουνιστή και δεν μοιάζεις μόνο αλλά είσαι όντως γιατί είσαι και πιωμένος και κομμούνι!"

    - Αυτός: "Αφήστε με ρε (μπιπ) λίγο ακόμα!"

    - Ο άλλος συμφοιτητής: "Ρε άντε σήκω! Ε άμα δεν σηκωθείς, μα το Θεό θα φέρω μπουκάλι νερό από ψυγείο να το ρίξουμε πάνω σου"

    Αυτός: "Φασιστόμουτρα! Ο λαός θα αντισταθεί ρε!"(Κνίτης ο ξαπλωμένος, ο άλλος δαπίτης, εγώ τίποτα)

    Με τα πολλά σηκώθηκε. Πήγαμε κουζίνα και οι τρεις μαντράχαλοι...κάθισε ήπιε δυο γουλιές καφέ, άναψε τσιγάρο, του έβαλα και ψημένο ψωμί με μέλι.

    Με κοίταξε και είπε: “Κύριε διοικητά, θα κάνουμε κάμψεις και στίβο μάχης μετά?”.
    Και εκείνη την ώρα ενώ γελούσαμε είπε: "Ρε (μπιπ) σαν σήμερα δεν έγιναν τα Ίμια με τον Κινέζο που ευχαριστούσε τους Αμερικανους?"

    Τρελαθήκαμε μιλάμε..παλεύαμε πόση ώρα να τον σηκώσουμε από το κρεβάτι του και ο "σύντροφος" μας “έστειλε”. Μετά καθίσαμε και οι 3 στον υπολογιστή και φτιάξαμε αυτό το βίντεο προς τιμή του Πολεμικού Ναυτικού και το δημοσιεύσαμε στο youtube και στο ιστολόγιο που είχαμε παρέα τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.