Μάρκος Τρούλης
Αν θεωρήσουμε ότι η είσοδος της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η επιστροφή του Ελευθέριου Βενιζέλου στην Αθήνα και η φυγή του Κωνσταντίνου στο εξωτερικό αποτελούν τους «τίτλους τέλους» του Εθνικού Διχασμού, τότε τον περασμένο Ιούνιο συμπληρώθηκε ένας αιώνας από εκείνη τη μαύρη περίοδο για τον ελληνισμό. Είναι, όμως, έτσι;
Νομίζω ότι αποτελεί κοινό τόπο για όλους ότι ο εσωτερικός διχασμός υπήρξε βαθύς και μακρόχρονος, με πολλούς να επισημαίνουν ότι διαρκεί έως και σήμερα.
Νομίζω ότι αποτελεί κοινό τόπο για όλους ότι ο εσωτερικός διχασμός υπήρξε βαθύς και μακρόχρονος, με πολλούς να επισημαίνουν ότι διαρκεί έως και σήμερα.
Πράγματι υφίσταται άρρηκτη συνέχεια μεταξύ των επεισοδίων βενιζελικών-αντιβενιζελικών, των παρεπόμενων της δικτατορίας Μεταξά, του εμφυλίου πολέμου (φυσικά), των διώξεων εναντίον των ηττημένων αριστερών κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’50 και του ’60, και τέλος της χούντας των συνταγματαρχών και ό,τι χαρακτήρισε την «πολιτική» της εναντίον των κομμουνιστών.
Σημειώνεται παρενθετικά ότι δεν λαμβάνω κάποια αξιολογική θέση, αλλά περιγράφω μια σειρά γεγονότα όπως αυτά εκτυλίχθηκαν μέσω της «κατανομής της ισχύος» μεταξύ των μερών. Επίσης, δεν υποστηρίζω ότι η συνέχεια είναι άρρηκτη ως προς τη διαδοχή των αντίπαλων στρατοπέδων, αλλά ως προς την ίδια την πληγή του διχασμού. Εξάλλου, αν ίσχυε το πρώτο, θα είχαμε αναγάγει τον Βενιζέλο σε κομουνιστή ηγέτη(!), κάτι προφανώς αστείο για τους γνωρίζοντες.
Αυτό που υποστηρίζεται στο παρόν κείμενο είναι ότι ο Εθνικός Διχασμός υπήρξε συνεχής υπό το πρίσμα αντίπαλων ιδεολογικών στρατοπέδων.
Δεν έληξε το 1917, αλλά θα έλεγα ότι τότε άρχισε αφήνοντας το αποτύπωμά του τόσο στην κοινωνικοοικονομική πορεία της χώρας όσο και στη γεωπολιτική μοίρα της. Το συγκεκριμένο επιχείρημα επαληθεύεται περίτρανα από τις εξελίξεις στο πολιτικό προσκήνιο της Ελλάδας μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και έως σήμερα.
Σε μια εποχή που οι ιδεολογικές διαιρέσεις έχουν αμβλυνθεί και η ρητορική περί Αριστεράς και Δεξιάς έχει παρέλθει (ίσως ανεπιστρεπτί), η ελληνική πολιτική τάξη συνεχίζει να κινείται στους ίδιους ψυχροπολεμικούς ρυθμούς. Γιατί όμως νιώθει αυτή την ανάγκη; Γιατί τα ελληνικά κόμματα θεωρούν ότι η επίκληση σκληρών ιδεολογικών αντιπαραθέσεων αποτελεί στρατηγική...
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΝ ΕΔΙΩΞΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΙ ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΕΦΥΓΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΕΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΙ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΙ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ( 29 ΜΑΙΟΥ 1917)ΠΡΟΔ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετά ξανάρθε και κυνηγούσε τον Κεμάλ στον Σαγκαριο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτε δεν θα σταματησει ο διχασμος γιατι κυλαει στο αιμα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμα μας ρωτησεις απο ποιο πλευρο του Αδαμ εκανε ο θεος την γυναικα,οι μισοι θα σου πουν απο το δεξιο και οι αλλοι μισοι απο το αριστερο και θα ακολουθησει πολιτικη συζητηση.
Ο Κωνσταντίνος και ο Μεταξάς εξορίστηκαν από τον Βενιζέλο. Το 50 και το 60 που γράφετε ότι εκδιώχτηκαν οι Αριστεροί, στην πραγματικότητα άρχισε ο πολιτικός πόλεμος του Κομμουνισμού εναντίον του ελληνισμού. Έχω δυο σχετικά άρθρα της επικράτησης του Κομμουνισμού στην Ελλάδα:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://pilitouromanou.blogspot.gr/2017/10/blog-post_218.html#more
Κύριε Πετράκη, διαβάστε τις εκδόσεις της Δνσης Ιστορίας του ΓΕΣ για την Μικρασιατική Ιστορία, και τα γράμματα μέσω εφημερίδων που αντήλλαξαν μεταξύ τους (1934-35) ο Ιωάννης Μεταξάς και Ο Ελ. Βενιζέλος, και είμαι σίγουρος ότι γράψεται κάτι διαφορετικό την επόμενη φορά για τον Βασιλέα Κωνσταντίνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόλεμος Πατήρ πάντων!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τρισμέγιστος Εφέσιος Ηράκλειτος,μ΄αυτό το σύνθημα γνωμικό απέδωσε ό,τι πιό ουσιώδες και καθοριστικό,ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις-αντιδικίες, συμπεριλαμβανομένου και του εμφύλιου.
Κακά τα ψέματα, όταν γίνεται πόλεμος, καθαρίζουν.... οτιδήποτε σκοπιμότητες,δολιότητες προσχήματα και πάσης φύσης σκουπίδια που έχουν συσσωρευθεί.
Ο λόγος απλός,μπαίνει ΦΩΣ στις συγκρούσεις των ανθρώπων αδιακρίτως αποτελέσματος,
δίκαιου η άδικου και φωταγωγούνται τα γεγονότα.
Εναπόκειται στην πνευματική αρτιότητα του κάθε υποκειμένου, να αντιληφθεί την πραγματικότητα και κατ΄επέκταση και σπουδαιότερο την Αλήθεια.
Εμείς οι Έλληνες τσακωνόμαστε, γιατί πρέπει να τσακωθούμε, διότι με το προσόν της δύναμης της Ελληνικής γλώσσας, είναι αδύνατο και αδιανόητο, αν δεν καθαρίσουμε στις μεταξύ μας σχέσεις "τα σκουπίδια"για να πορευθούμε εν ειρήνη και ομονία,
Άρα ας μην τρομάζουμε με τους εμφύλιους μας,γιατί το μέλλον που υποτάσσεται στην ένσαρκωμένη γλωσσική δεινότητα των Ελληνικών, απαιτεί ,για σιγουριά και το υποκείμενο δηλαδή τον ΕΛΛΗΝΑ πρωταγωνιστή, έντιμο, νουνεχή νηφάλιο,αλάνθαστο....!!!
Έτσι πάμε μπροστά εμείς οι Έλληνες, ορθολογικά και ορθοτομημένοι...Πώς αλλιώς;
Διαφορετικά δεν είμαστε Έλληνες.
Ο Ηράκλειτος δεν αναφερόταν στον πόλεμο με όπλα,αλλά στον ατελείωτο αγώνα του ανθρώπου.ΑΥΤΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ.
ΔιαγραφήΚ Τρούλη ο διχαστικός λόγος ήταν πάντα κόλπο γιά να θέλξουν τον κόσμο και να εκλεγούν τα κόμματα.
ΔιαγραφήΟι Βενιζελικοί και Βασιλικοί ωστόσο πράγματι απευθύνονταναν σε διαφορετικό κοινό.Οι βενιζελικοί στους νεοαστούς της Ελλάδος οι δε Βασιλικοί στα Παλαιά Τζάκια.
Οσο γιά τους κομμουνιστές αυτοί αντιπροσώπευαν τον απλό ταλαίπωρο λαό τών πόλεων που δεν γνώριζε τι παιχνίδι παιζεται πραγματικά.
Τώρα ότι και να κάνουν οι πολιτικοί να μας δείξουν οτι τάχα μου διαφέρουν μεταξύ τους,ΟΛΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ και ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΕΝΟΣ ΑΦΕΝΤΗ,ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΜΑΣ,ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Άρθρο σαχλαμάρα.Καμμία σχέση δεν έχει ο διχασμός μεταξύ φιλοβασιλικών και φιλοβενιζελίκών με την κομμουνιστική στάση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον τίτλον αρχίζει η αστοχία τού άρθρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1917 απογειώθηκε και κορυφώθηκε ο Διχασμός. Πώς λέει για τέλος;
Και η πολιτική δολοφονία τού Ίωνα Δραγούμη από τούς Βενιζελικούς τραμπούκους (λούμπεν και high society) to 1920; και η πολιτική δολοφονία των Έξι θυμάτων τού Βενιζέλου μετά την δίκη παρωδία το 1922; μετά το τέλος τού Διχασμού συνέβησαν;
Την εκδοχή ότι η λεγόμενη "εμφυλιοπολεμική" διαίρεση μετά την λήξη τού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ενέχει στοιχεία προεκτάσεων από τον Διχασμό μεταξύ Βασιλικών (Μεταξικών) "Εθνικοφρόνων" και Βενιζελικών "Φιλελευθέρων" την έχει υποστηρίξει ο σπουδαίος ιστορικός Σαράντης Καργάκος (τουλάχιστον σε τηλεοπτική ανάλυση) με ειδική αιτιολογία. Ότι, δηλαδή (καθ' ά ενθυμούμαι), οι Βενιζελικοί στασιαστές τού 1933 και τού 1935 ως πικραμένοι απότακτοι πλαισίωσαν τις δυνάμεις τού ΕΑΜ - ΕΛΑΣ (κορυφαίο παράδειγμα ο Στ. Σαράφης) και κατόπιν τού λεγόμενου "Δημοκρατικού" στρατού, πιθανότατα αποβλέποντες σε μιάν ακόμη ρεβάνς κατά των επικρατουσών μη βενιζελικών δυνάμεων και εγκλωβίστηκαν στο κουμμουνιστοκρατούμενο Μέτωπο των Ανταρτών, στρεφόμενοι τελικώς και κατά "ομαίμων" πολιτικών δυνάμεων που προέρχονταν από τον χώρο τού Βενιζελικού κόμματος και μετείχαν Δημοκρατικά εκλεγμένων Ελληνικών Κυβερνήσεων. (Έτσι κατέληξαν να βρεθούν αντιμέτωποι με τον Θεμ. Σοφούλη, τον Πλαστήρα, τον Γ. Παπανδρέου κ.ά.) .
Αν θέλει ο αρθρογράφος επίκαιρη αναδρομή στα τού Διχασμού, ας περιμένει λίγες μέρες ακόμη (την 15/11) που είναι η θλιβερή επαίτιος τής τραγικής και όλως ανέντιμης πολιτικής δολοφονίας των Δ. Γούναρη, Αρ. Πρωτοπαπαδάκη, Στράτου και λοιπών (των συνολικώς Έξι) θυμάτων τής Βενιζελικής κλίκας στού Γουδή. Εκεί μπορεί να εντοπίσει καλύτερα σημείο εστιάσεως στο ζόφο τού Διχασμού που επέβαλαν οι Αγγλικές ραδιουργίες στον Λαό τής Πατρίδας μας.
Οι βενιζελικοι πολιτικοί Παπανδρέου,Σοφούλης, Πλαστήρας και αξιωματικοί αποτακτοι π.χ.Βεντηρης,Ζέρβας και εν ενεργεία π.χ. Τσακαλωτος συνέτριψαν τους ξενοκινητους (και ως πιόνια ενεργουντες) κομμουνιστές και εσωσαν την πατρίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ο Παπάγος "βενιζελικός" ήταν;
ΔιαγραφήΜόνοι τους το πέτυχαν;
Η μεγαλύτερη πλάνη ή εσκεμμένη παραπληροφόρηση είναι ότι Βασιλικοί ήσαν τα "παλαιά τζάκια". Αντιθέτως: Ο απλός λαός ("λαουτζίκος") ήταν κατά κύριο λόγο οι Βασιλικοί, διότι (καλώς ή κακώς) θεωρούσαν τον Βασιλιά δικό τους άνθρωπο. Οι πολεμιστές των Βαλκανικών πολέμων είχαν ζήσει τον Κωνσταντίνο (Α΄ ή ΙΒ΄ ή όπως το πεί κανείς) να πολεμά, να κινδυνεύει και να συμπάσχει δίπλα τούς και δεν γινόταν να τον περιφρονήσουν. Το σόϊ τού πατέρα μου έγιναν αστοί Βενιζελικοί, αλλά κανείς τους δεν πήγε σε πόλεμο (πριν τον πατέρα μου και κάποια ξαδέλφια του που πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο το '40). Ο πατέρας τής μητέρας μου φτωχόφτωχος μεροκαματιάρης πολέμησε σε όλους τούς Βαλκανικούς και Βενιζελικός δεν ήταν . Ούτε αργότερα σαν έγινε ο ίδιος καταστηματάρχης και μεσοαστός έγινε Βενιζελικός, διότι ο φανατισμένος διχαστικός λόγος του Βενιζέλου δεν μπορούσε να τον θέλξει και να τον πείσει. Ο πατέρας μου συνέχισε ως Βενιζελικός πλήν όμως νηφάλιος και συναινετικός,ξένος προς την διχαστική "φιλελεύθερη" κομπορρημοσύνη και συνυπήρχαν σε αγαστή συνύπαρξη με τον "μη βενιζελικό" τον πεθερό του .
Κατά τα λοιπά ως Ελληνική κοινωνία, εκεί ... εκατό χρόνια τώρα και όμως , ακόμα .... "σούπερμαν", τιτάνας ο ένας, χαμένος και επιζήμιος ο άλλος.
Μυαλό δεν νομίζω ότι βάλαμε ....