Κύπρος - Η πολυεπίπεδη πολιτική και τα στρατηγικά τρίγωνα για εφέ

Είναι λογικό να πανηγυρίζει το εκλογικό επιτελείο Αναστασιάδη για την επίσκεψη του Αιγύπτιου Προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι και τη σημερινή τριμερή συνάντηση. «Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο ότι η Κύπρος σήμερα εφαρμόζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μια εξωστρεφή πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική που φέρνει αποτελέσματα» έλεγε χθες, εκ μέρους του επιτελείου, η Αννίτα Δημητρίου. «Κατοχυρώνει τη στρατηγική του Προέδρου Αναστασιάδη και τη δημιουργία ενός στρατηγικού τριγώνου με Αίγυπτο και Ισραήλ, με την Κύπρο στην κορυφή», έλεγε εκ μέρους του κυβερνώντος ΔΗΣΥ ο Πρόδρομος Προδρόμου.
Άσχετα με τα στρατηγικά τρίγωνα, είναι επιτυχία να μπορείς να οργανώσεις τέτοιες συναντήσεις στη βράση της προεκλογικής. Η ουσία, όμως, πέρα από την όποια σκοπιμότητα, είναι αν πιστεύει κανείς σε αυτή τη στρατηγική των συμμαχιών ή των τριγώνων. Διότι η πολιτική δεν είναι καλλιστεία (όπως έλεγε κάποτε ο Προδρόμου και θύμωνε η Αννίτα) για να οργανώνεις εμφανίσεις να εντυπωσιάζεις. Και το ερώτημα είναι αν ο Πρόεδρος και οι άνθρωποί του πιστεύουν ότι η Κύπρος έχει τη δυνατότητα μέσω αυτών των συνεργασιών να δημιουργήσει συνθήκες πίεσης στην Τουρκία ώστε να δει επιτέλους τη λύση του Κυπριακού με άλλο μάτι. Να εξαναγκαστεί, αφού οικειοθελώς δεν το κάνει, να αντιληφθεί ότι εδώ δημιουργούνται ισχυρές συμμαχίες και δεν τη συμφέρει να μένει στο περιθώριο. Προπάντων, στην εποχή της μεγάλης ενεργειακής έκρηξης της Ανατολικής Μεσογείου.
Αυτή η στρατηγική θα έπρεπε να είναι η προτεραιότητά μας. Είναι και η απάντηση σε όσους, άγονα και αδικαιολόγητα, μας λένε ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνουμε παρά μόνο να ακολουθούμε την πεπατημένη γνωρίζοντας ότι οδήγησε σε καταστροφικά αποτελέσματα. Αλλά, αν πιστέψει η ηγεσία μας σε αυτή τη στρατηγική και επενδύσει σε αυτήν, έχουμε τουλάχιστον μια προοπτική να αλλάξουν οι συνθήκες διαπραγμάτευσης και επιβίωσης. Με την πεπατημένη δεν έχουμε καμιά πιθανότητα, όπως αποδείχτηκε και με τις τελευταίες εξελίξεις, τις οποίες ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εξήγησε με μια μόνο φράση: «Άλλες ήταν οι βουλές της Άγκυρας˙ ο έλεγχος ολοκλήρου της πατρίδας μας» (7/9/2017). Το ζητούμενό μας, επομένως, δεν μπορεί να είναι να προσαρμοστούμε στις βουλές της Άγκυρας, αλλά να προσπαθήσουμε να τις αποτρέψουμε. Ή και να τις ανατρέψουμε. Κι αφού αυτό αποδεδειγμένα δεν μπορεί να γίνει με τη διαπραγμάτευση όπως την κάναμε μέχρι σήμερα, και όπως με αστειότητα μάς λένε ότι μετά από τις εκλογές πρέπει να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε (λες και μετά από τις εκλογές θα γίνει κάποιο θαύμα και θα έρθει άλλη Άγκυρα στο τραπέζι), οφείλουμε να εφαρμόσουμε μια άλλη τακτική.
Η ανάπτυξη των σχέσεων με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιορδανία και άλλες χώρες της περιοχής, η σοβαρή προώθηση του αγωγού μεταφοράς αερίου EastMed, που αφήνει έξω από την ενέργεια την Τουρκία, το ενδιαφέρον της Ιταλίας, η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι δεδομένη αφού χρηματοδοτεί και τις μελέτες, αλλά και η εξέλιξη με τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO) της ΕΕ, που μπορεί να είναι ακόμα σε αρχικά στάδια και χωρίς ουσιαστικές δομές, αλλά δημιουργεί νέες συνθήκες για τη στρατηγική θέση της Κύπρου, είναι ζητήματα στα οποία πρέπει να επενδύσει η ηγεσία μας. Με σχέδιο και προγραμματισμό και όχι τυχαία και προεκλογικά. Η ισχυροποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που προβάλλεται τώρα και από τον Πρόεδρο ως επιτυχία των ενεργειών του, δεν μπορεί να γίνεται για να παραδοθεί ισχυροποιημένη έναντι ερμαφρόδιτων τουρκικών υποσχέσεων για λύση. Αλλά, για να μην υπάρχει περίπτωση διάλυσής της. Όταν, λοιπόν, πανηγυρίζουν η Αννίτα και ο Πρόδρομος για την πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική του Προέδρου, πρέπει να μας εξηγήσουν πόσο καιρό θα χρειαστούν για να την ξεχάσουν άμα ξαναρχίσουν να πορεύονται στην πεπατημένη, όπως επιθυμούν διακαώς. Εξάλλου, ακόμα κι ο Δημήτρης Χριστόφιας έλεγε ότι «η Κυβέρνησή μας αναπτύσσει πολυμερή και πολυθεματική εξωτερική πολιτική» (6/3/2009), χωρίς να σημαίνει απολύτως τίποτε.

  Άριστος Μιχαηλίδης   

Φιλελεύθερος