Η μέθοδος του σαλαμιού και η Τουρκία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ο Ερντογάν ήρθε, έκαμε τη δουλειά του και απήλθε. Εκείνο που έδειξε ήταν  πως επισκέφθηκε ένα λαό, που κάποτε ήταν υπόδουλος στους προγόνους του. Θύμισε, επί το βαρβαρότερο, επίσκεψη του Μακρόν στις υποσαχάριες πρώην γαλλικές αποικίες. Μένει τώρα η πολιτική μας ηγεσία να κάνει την αυτοκριτική της και να δει με αντικειμενικότητα τα λάθη της. 
Στην αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων, θεμάτων ύπαρξης του Ελληνισμού, δεν χωρεί επιπολαιότητα, ούτε ανευθυνότητα. Δεν χωρεί δημαγωγία και λαϊκισμός. Η όποια εκμετάλλευση εθνικών θεμάτων για προσωπικά ή κομματικά οφέλη είναι βούτυρο στο ψωμί της γείτονος. Στα εθνικά θέματα είμαστε όλοι Εθνική Ελλάδος.

Το έχω γράψει και παλαιότερα, για την αντιμετώπιση της Τουρκίας απαιτείται γνώση της διαχρονικής και διακομματικής νοοτροπίας και στρατηγικής των πολιτικών της ηγετών. Η μέθοδος που από την περίοδο που κυριάρχησαν οι Νεότουρκοι,  ακολουθούν είναι του σαλαμιού. Πρώτος ο ηγέτης του ΚΚ της Ουγγαρίας Ματίας Ράκοσι (1892-1971) έγραψε για την εφαρμογή της. Αν  αντικατασταθεί το «Κόμμα» με το τουρκικό προξενείο, η ΕΣΣΔ με την Τουρκία, το αστικό κράτος με το ελληνικό κράτος, τα εργατικά συνδικάτα με τα ελεγχόμενα από το τουρκικό προξενείο σωματεία και η Ουγγαρία με τη Θράκη τότε γίνεται σαφές το τι συμβαίνει.
Έγραψε ο Ράκοσι: « Αν κάνουμε μια φανερή  και κατά μέτωπο επίθεση για να πετύχουμε το σκοπό μας θα συνενώσουμε τους αντιπάλους εναντίον μας. Η καλύτερη τακτική είναι να αποφύγουμε τη γενική κατά μέτωπο επίθεση και να αρχίσουμε τη βαθμιαία εξουδετέρωσή τους... Θα επιβάλουμε την κυριαρχία μας σιγά – σιγά, κατακτώντας το έδαφος βήμα με βήμα, με μια όχι εντυπωσιακή, αλλά σοφά σχεδιασμένη και σταθερή πορεία....Έτσι “φέτα – φέτα” θα φθάσουμε, ίσως πιο αργά, αλλά οπωσδήποτε πιο σίγουρα στο τέρμα. Το μπαστούνι του σαλαμιού θα φαγωθεί χωρίς να μας σταθεί στο λαιμό».
Στα πλαίσια της μεθόδου του σαλαμιού ο Ράκοσι πρώτον ανέβασε στους Ούγγρους  το γόητρο της ΕΣΣΔ, δεύτερον έλεγξε τα συνδικάτα, τρίτον έθεσε θέμα καταπατήσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ξένων μειονοτήτων, τέταρτον επιχείρησε σταδιακή διείσδυση του Κόμματος στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Ουγγαρίας, πέμπτον  δημιούργησε δίκτυο παραπληροφόρησης, ενώ επιχείρησε και πέτυχε να κλείσουν τα ΜΜΕ, που δεν εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του. Στο τελικό στάδιο εντάθηκαν οι ομιλίες του ιδίου και των στελεχών του Κόμματος, το οποίο άρχισε να προκαλεί κοινωνικές αναταραχές και μαζικές κινητοποιήσεις...
Αν δεν θέλουμε η Θράκη μας να καταλήξει να γίνει μεταπολεμική Ουγγαρία, τότε οφείλουμε πανεθνικά να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Η συστηματική εργασία της Τουρκίας, σε συνδυασμό με τα πολλά λάθη μας, από τη Συνθήκη της Λωζάνης και μετά, μας υποχρεώνουν να δείξουμε γνώση και ευφυΐα στην αντιμετώπιση της επιθετικότητας της γείτονος. Και πρέπει να μην είμαστε μονίμως αμυνόμενοι, αν όχι απολογούμενοι. Πρέπει κάποια στιγμή να περάσουμε στην αντεπίθεση.-