Σε εξέλιξη η κυβερνητική προσπάθεια συκοφάντησης του μουσικοσυνθέτη - Διάθεση βεντέτας, υπό το φόβο και νέων κινητοποιήσεων, δείχνει το αμόκ από κυβερνητικά στελέχη - Η ανεπίστρεπτη ρήξη των σχέσεων με τον Τσίπρα
Σαν μία ξεχασμένη σχέση, που και οι δύο πλευρές θέλουν να τη διαγράψουν μοιάζει πλέον η σύμπλευση του Αλέξη Τσίπρα και του Μίκη Θεοδωράκη στον αντιμνημονιακό αγώνα, πριν την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά και λίγο αργότερα. Τότε που οι δυο τους είχαν άριστη επικοινωνία και ο μουσικοσυνθέτης είχε εναποθέσει στον νεαρό πολιτικό τις ελπίδες του για πραγματική αλλαγή στη χώρα. Το νερό που κύλησε όμως έκτοτε στο αυλάκι είναι πολύ και τελικά, όπως έδειξε η τελευταία ιστορία με το προχθεσινό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, έσβησε τα πάντα – ακόμα και τις πικρές αναμνήσεις.
Έτσι κι αλλιώς ο Μίκης Θεοδωράκης είχε απογοητευτεί, όπως και χιλιάδες άλλοι πολίτες του ίδιου κλίματος, από τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του κ. Τσίπρα. Αλλά και οι Συριζαίοι έδειχναν να αδιαφορούν ή να υποτιμούν κάθε παλαιό συνοδοιπόρο, που έκανε το λάθος να παραμείνει σε εκείνες τις εξαγγελίες και δεν προσαρμόστηκε στα όσα επιτάσσει η άσκηση και διατήρηση της εξουσίας.
Από αυτό το σημείο όμως πρέπει την οριστική ρήξη και μάλιστα με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και τις ιταμές επιθέσεις κυβερνητικών στελεχών κατά του κ. Θεοδωράκη, για την ομιλία του στο συλλαλητήριο, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Πολλοί ερμηνεύουν αυτή τη στάση της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ ως ένδειξη της σοβαρής ενόχλησης τελικά για το συλλαλητήριο, ανεξάρτητα από τους (περίπου) πανηγυρισμούς του Μαξίμου ότι η συγκέντρωση απέτυχε.
Άλλοι λένε ότι με την επίθεση κατά του Μίκη θέλουν να στείλουν μήνυμα σε οποιονδήποτε προοδευτικό πολίτη θέλει να συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις, ότι θα τον ταυτίσουν με την ακροδεξιά και θα τον διασύρουν. Υπό αυτή την έννοια φανερώνουν και φόβο για νέες κοινωνικές κινητοποιήσεις για τη Μακεδονία και όχι μόνο.
Υπάρχει ωστόσο και μία άλλη προσέγγιση: Χτυπώντας μέρα και νύχτα (όχι στην ταράτσα, αλλά στα μέσα ενημέρωσης με τις δηλώσεις τους) τον Μίκη αποκηρύττουν το δικό τους παρελθόν, που θέλουν να ξεχάσουν για να νιώσουν πιο άνετα και με λιγότερες ενοχές στο μεταλλαγμένο ιδεολογικό και πολιτικό κοστούμι, που φόρεσε η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Διαρρηγνύουν κάθε σχέση με τη δική τους παράδοση οι κυβερνώντες, ως μία επίμονη προσπάθεια να δικαιολογήσουν την προσαρμογή τους στην εξουσία και την ιστορική μεταστροφή τους. Εμφανιζόμενος στο προσκήνιο ο Μίκης και κριτικάροντας την κυβέρνηση και τη συγκεκριμένη αριστερά, αναβιώνει ανεπιθύμητες παρακαταθήκες και επαναφέρει ενοχές.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο χορό των αποδοκιμασιών κατά του μουσικοσυνθέτη μπήκαν, εκτός από το ίδιο το Μαξίμου, ιστορικά, αλλά και νεώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόλπουλος, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου, ο υπουργός Σωκράτης Φάμελος,, ο βουλευτής Γιώργος Κυρίτσης και πολλοί.
Μεταξύ άλλων χαρακτήρισαν «άθλια» την ομιλία του κ. Θεοδωράκη, του καταλόγισαν μισαλλόδοξες και πολιτικά ακραίες θέσεις, αλλά και πολιτικό μιθριδατισμό.
Ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης και ο βουλευτής Μάκης Μπαλαούρας, έμειναν κυρίως στο γεγονός ότι στη συγκέντρωση, που μίλησε ο Μίκης ήταν και στελέχη που ύμνησαν τη χούντα, η οποία κυνήγησε τον συνθέτη.
Πρώτο Θέμα
Έτσι κι αλλιώς ο Μίκης Θεοδωράκης είχε απογοητευτεί, όπως και χιλιάδες άλλοι πολίτες του ίδιου κλίματος, από τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του κ. Τσίπρα. Αλλά και οι Συριζαίοι έδειχναν να αδιαφορούν ή να υποτιμούν κάθε παλαιό συνοδοιπόρο, που έκανε το λάθος να παραμείνει σε εκείνες τις εξαγγελίες και δεν προσαρμόστηκε στα όσα επιτάσσει η άσκηση και διατήρηση της εξουσίας.
Πολλοί ερμηνεύουν αυτή τη στάση της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ ως ένδειξη της σοβαρής ενόχλησης τελικά για το συλλαλητήριο, ανεξάρτητα από τους (περίπου) πανηγυρισμούς του Μαξίμου ότι η συγκέντρωση απέτυχε.
Άλλοι λένε ότι με την επίθεση κατά του Μίκη θέλουν να στείλουν μήνυμα σε οποιονδήποτε προοδευτικό πολίτη θέλει να συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις, ότι θα τον ταυτίσουν με την ακροδεξιά και θα τον διασύρουν. Υπό αυτή την έννοια φανερώνουν και φόβο για νέες κοινωνικές κινητοποιήσεις για τη Μακεδονία και όχι μόνο.
Υπάρχει ωστόσο και μία άλλη προσέγγιση: Χτυπώντας μέρα και νύχτα (όχι στην ταράτσα, αλλά στα μέσα ενημέρωσης με τις δηλώσεις τους) τον Μίκη αποκηρύττουν το δικό τους παρελθόν, που θέλουν να ξεχάσουν για να νιώσουν πιο άνετα και με λιγότερες ενοχές στο μεταλλαγμένο ιδεολογικό και πολιτικό κοστούμι, που φόρεσε η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Διαρρηγνύουν κάθε σχέση με τη δική τους παράδοση οι κυβερνώντες, ως μία επίμονη προσπάθεια να δικαιολογήσουν την προσαρμογή τους στην εξουσία και την ιστορική μεταστροφή τους. Εμφανιζόμενος στο προσκήνιο ο Μίκης και κριτικάροντας την κυβέρνηση και τη συγκεκριμένη αριστερά, αναβιώνει ανεπιθύμητες παρακαταθήκες και επαναφέρει ενοχές.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο χορό των αποδοκιμασιών κατά του μουσικοσυνθέτη μπήκαν, εκτός από το ίδιο το Μαξίμου, ιστορικά, αλλά και νεώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόλπουλος, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου, ο υπουργός Σωκράτης Φάμελος,, ο βουλευτής Γιώργος Κυρίτσης και πολλοί.
Μεταξύ άλλων χαρακτήρισαν «άθλια» την ομιλία του κ. Θεοδωράκη, του καταλόγισαν μισαλλόδοξες και πολιτικά ακραίες θέσεις, αλλά και πολιτικό μιθριδατισμό.
Ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης και ο βουλευτής Μάκης Μπαλαούρας, έμειναν κυρίως στο γεγονός ότι στη συγκέντρωση, που μίλησε ο Μίκης ήταν και στελέχη που ύμνησαν τη χούντα, η οποία κυνήγησε τον συνθέτη.
Πρώτο Θέμα
Το μακεδονικο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μακεδονικο προβλημα δημιουργειται απο τη στιγμη που γινεται με αλμα λογικης, ταυτοποιηση της εθνικης ταυτοτητας των σκοπιανων, κατοικων επι της μακεδονιας, με την ιστορια της μακεδονιας. Παρομοια προβληματα θα μπορουσαν να εμφανιστουν και σε αλλες περιοχες, οπου μη ελληνικοι πληθυσμοι κατοικουν σε πρωην ελληνικα εδαφη όπως πχ στην Ιωνια. Αυτο ειναι μια κλοπη της ιστοριας της περιοχης απο ομαδες που για διαφορους ιστορικους λογους βρεθηκαν να κατοικουν στις περιοχες αυτες. Αυτη η λογικη, ευκολα μετατρεπεται σε οπλο τοπικων συρραξεων και κατ'επεκταση ελεγχου των περιοχων αυτων, απο τριτους ισχυρους.
Τι γινεται στην περιπτωση αυτη;
Λυση θα μπορουσε να δωσει ο τεκμηριωμενος και αδιαμφισβητητος προσδιορισμος της ιστορικης συνιστωσας καθε εθνικης ομαδας, που δικδικει μια ιστορικοτητα στην ταυτοτητα της, αλλα προκαλει αντιδρασεις σε αλλα εθνη.
Αυτο μπορει να προκυψει μονο μεσα απο διευρυμενες συνοδους με παγκοσμια αναγνωριση, αντιπροσωπων των αντιμαχομενων πλευρων.
Αυτο θα μπορουσε να το αναλαβει ο ΟΗΕ.
Η ελληνικη κυβερνηση, κατα τη γνωμη μου, θα πρεπει να προτεινει την συγκλιση μιας τετοιας συνοδου, υπο την αιγιδα του ΟΗΕ, προκειμενου να προκυψει με τον πιο επισημο τροπο η ιστορικη πλευρα των σκοπιων. Μεσα απο αυτην την διαιδκασια θα προκυψει και η ονομασια του κρατους των σκοπιων.
Σε καθε αλλη περιπτωση, το πιθανοτερο σεναριο ειναι η διαλυση των σκοπιων. Χωρις να αποκλειεται φυσικα και οποιοδηποτε αλλο σεναριο.
Με την λογικη αυτη, η κυβερνηση θα πρεπει να χρησιμοποιησει το συλλαλητηριο, σαν οπλο κατα των πιεσεων των αμερικανων για λυση εδω και τωρα, και να ξεκινησει την προαναφερομενη διαδικασια.
Σε τελικη αναλυση, η μακεδονικοτητα των σκοπιανων αποκτα ουσια, μονο αν την παραχωρησει η Ελλαδα.
Μονο τοτε.
Σε καθε αλλη περιπτωση η μακεδονικοτητα τους θα περασει στην συνειδηση της ανθρωποτητα, σαν προϊον κλοπης, για το οποιο θα απολογουνται οι σκοπιανοι στο διηνεκες.