Ένας Έλληνας φέρει τη σημαία του έως τον θάνατο: Όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στην Ακρόπολη

Μια τεράστια Ελληνική σημαία ανεμίζει από γερανό, στην πλατεία Συντάγματος, ενώ διαδηλωτές παίρνουν μέρος στο συλλαλητήριο ενάντια στην χρήση του ονόματος «Μακεδονία» από το κράτος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), στην πλατεία Συντάγματος, Αθήνα Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

του Αντώνη Κ. Σιβιτανίδη
Συννεφιασμένη ήταν η Κυριακή, της 27ης Απριλίου 1941, ημέρα που οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα και πάτησαν τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Συννεφιασμένη στις καρδιές και τις ψυχές του απανταχού της Γης Ελληνισμού και όλου του πολιτισμένου κόσμου. Μια Κυριακή που σημαδεύτηκε από έναν θρύλο, μια αυτοκτονία και ένα τραγούδι.

Ο θρύλος, είναι αυτός του νεαρού εύζωνα Κωνσταντίνου Κουκίδη. Την ημέρα εκείνη ο Κουκίδης εκτελούσε χρέη φρουρού στο Ιερό Βράχο, φρουρώντας τη γαλανόλευκη. Όταν οι Γερμανοί πάτησαν την Ακρόπολη αρνούμενος να παραδώσει τη γαλανόλευκη, την υπέστειλε, την τύλιξε γύρω από το κορμί του και βούτηξε από τον Ιερό Βράχο.

Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι έπεσε στην οδό Θρασύλλου στην Πλάκα. Τον περιμάζεψαν νεκρό και τον έθαψαν οι κάτοικοι της Πλάκας. Πάνω του βρήκαν ένα τσαλακωμένο ταχυδρομικό δελτάριο στο οποίο έγραφε το όνομα του παραλήπτη, Κωνσταντίνος Κουκίδης.

Εντυπωσιασμένος από το γεγονός, ο Γερμανός φρούραρχος της Αθήνας διέταξε δίπλα από τη σβάστικα να κυματίζει και η ελληνική σημαία. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν συνέβη αυτό. Φωτογραφίες της εποχής μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Κάποιοι έχουν αμφισβητήσει την ηρωική αυτή πράξη, προφασιζόμενοι ότι στα αρχεία του ΓΕΣ δεν υπάρχει εύζωνας Κωνσταντίνος Κουκίδης. Η αλήθεια είναι ότι οι εύζωνες πολεμούσαν στο μέτωπο και αυτοί που ήταν στην Αθήνα, με το που έσπασε το μέτωπο πήραν απολυτήριο. Τη γαλανόλευκη φρουρούσαν εθελοντικά νεαροί της ΕΟΝ (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας), ντυμένοι εύζωνοι.

Η βασανιστική ερώτηση δεν είναι εάν υπήρξε ή όχι ο Κουκίδης. Η ερώτηση είναι ποιους και σε τι ωφελεί η αμφισβήτηση της θυσίας του; Και να μην υπήρχε Κουκίδης, έπρεπε να τον επινοήσουμε;

Δεν τον επινοήσαμε όμως. Ήταν πραγματικός.

Στα απομνημονεύματα του, ο Αρχιεπίσκοπος Ελλάδας Χρύσανθος αναφέρει: «Ο Έλλην φρουρός της ελληνικής σημαίας επί της Ακροπόλεως, μη θελήσας να παραστή μάρτυς του θλιβερού θεάματος της αναρτήσεως της εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ της Ακροπόλεως κρημνισθείς και εφονεύθη. Εκάθησα στο γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτου και δακρύων…».

Στις 9 Ιουνίου 1941, η εφημερίδα Daily Mail, σε δημοσίευμα με τίτλο «Α Greek carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει τη σημαία του έως τον θάνατο) γράφει: «Ο Κώστας Κουκίδης, Έλληνας στρατιώτης, ο οποίος φρουρούσε το εθνικό σύμβολο των Ελλήνων πάνω στην Ακρόπολη, τυλιγμένος με τη γαλανόλευκη, εφόρμησε στο κενό και αυτοκτόνησε (27/4/1941)».

Ο Νικόλας Χάμοντ, καθηγητής του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, αξιωματικός ειδικών επιχειρήσεων Καΐρου στην Ελλάδα κατά την Κατοχή, γράφει: «Την 27ην Απριλίου 1941, λίγο προτού χαράξει, όλα ήσαν κλειστά. Τότε έμαθα ότι οι Γερμανοί διέταξαν τον φρουρό τής Ακρόπολης να κατεβάσει το ελληνικό σύμβολο. Πράγματι, εκείνος την υπέστειλε. Τυλίχθηκε με αυτήν και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο…».

Στις 17 Απριλίου 1994, στους στρατώνες της Προεδρικής Φρουράς, εντοιχίστηκε τιμητική πλάκα για τον Κ. Κουκίδη, στην οποία αναγράφονται τα εξής: «Πλατεία Εύζωνα Κουκίδη Κωνσταντίνου. Έπεσε υπέρ πατρίδος την 27η Απριλίου 1941, κατακρημνισθείς απ’ τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, τυλιγμένος με την Ελληνική Σημαία, υπερασπιζόμενος ταύτην μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός του, αρνούμενος να την παραδώσει στον Γερμανό κατακτητή».

Η πολιτεία έστω και καθυστερημένα, το 2000, στον τόπο της συντριβής του, στους πρόποδες της Ακρόπολης, έχει τοποθετήσει αναμνηστική πλάκα.

Την ίδια ημέρα, 27 Απριλίου 1941, μη μπορώντας να αντέξει την παράδοση, αυτοκτονεί η γνωστή συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα και ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης Βασίλης Τσιτσάνης, μοιρολογώντας την αποφράδα ημέρα της παράδοσης, συνθέτει τη Συννεφιασμένη Κυριακή.

* Εκπρόσωπος Τύπου, Ε.Ε. ΔΗ.ΚΟ. Πάφου

apopseis