Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης στην Αμερική. Μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον με δυσκολίες, κακουχίες και στερήσεις, σε μια κατοχική Ελλάδα.Θυμάμαι ότι ως οικογένεια καθόμασταν στο πάτωμα για να φάμε, έχοντας ανοιχτή μόνο μια λυχνία.
Κι όταν ακούγαμε βήματα από τις αρβύλες των Γερμανών στρατιωτών, σβήναμε τη λυχνία και επικρατούσε η απόλυτη ησυχία.
Σήμερα φαίνονται παράλογα όλα αυτά, αλλά την πρώτη μου σοκολάτα την έφαγα σε ηλικία έξι ετών, το 1945.
Για τη συνέχεια Lifo
Another sad story. Since "democracy" reached Greece in the 70's axiokrateia vanished. And not only that, the opposite become institutionalized. Who does not remember the infamous Kladiki that brought the worst people to key posts.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο επιτασει ο πολιτιστικος Μαρξισμος.
ΑπάντησηΔιαγραφή