Η λύση και η ειρήνη είναι στο χέρι του λαού, όχι των ηγετών

Του Σενέρ Λεβέντ 

Θα υπάρξει λύση και ειρήνη αν το θέλει ο λαός, όχι οι ηγέτες. Και κανένας ηγέτης δεν μπορεί να αντιταχθεί σε αυτό. Αν θελήσει να το εμποδίσει, δεν θα μπορέσει. Ξέρω ότι τώρα ρωτάτε πώς. Είναι δυνατόν αυτό; Δηλαδή, δεν θέλει λύση ο λαός; Δεν υπήρξε λύση επειδή δεν θέλησε (ο λαός); Σταθείτε λίγο εδώ τώρα. Να δούμε τους δρόμους από τους οποίους περάσαμε. Δεν λέω ότι ο λαός δεν θέλησε λύση. Και να θέλησε, ρωτώ τι έκανε γι’ αυτό. Τι άλλο έκανε εκτός από τις προσπάθειες ενθάρρυνσης των ηγετών, από τη φύτευση δενδρυλλίων ελιάς στη νεκρή ζώνη και από το να φωνάζει συνθήματα, όπως «ειρήνη αμέσως τώρα» ή «δεν μπορεί να εμποδιστεί η ειρήνη στην Κύπρο», που ποτέ δεν αποτελούν απειλή γι’ αυτούς που κατέχουν την εξουσία;

Μια κοινωνία που όποτε έρθει ένα σχέδιο στο τραπέζι αποτραβιέται στη γωνία της λέγοντας «είμαι αισιόδοξος» και παριστάνει ότι είναι ανώτερη από τους απαισιόδοξους. Μια κοινωνία που από τη μια συκοφαντεί όσους πληρώνουν τίμημα και από την άλλη δεν δέχεται να πληρώσει κανένα απολύτως τίμημα η ίδια. Μήπως έχει δικαίωμα να ρωτά τώρα γιατί είμαστε σε αυτό το χάλι; Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε εκείνη τη χρυσή ευκαιρία που μας δόθηκε μετά από καταδίκη σε 29 χρόνια διαχωρισμό. Θα μπορούσαμε να χαλάσουμε τα σενάρια εκείνων που άνοιξαν τα οδοφράγματα. Εκείνοι άνοιξαν τα οδοφράγματα για να μονιμοποιήσουν τον διαχωρισμό και όχι για να μας ενώσουν. Τόσα χρόνια αποκαλούσαν τα οδοφράγματα σύνορα. Μιλούσαν για εκείνη την πλευρά και τούτη την πλευρά. Με τον έλεγχο διαβατηρίου και ταυτότητας έστρωσαν τον δρόμο για δύο χωριστά κράτη. Συμπεριφέρθηκαν στο άλλο μισό της πατρίδας μας σαν εξωτερικό. Και ιδού, μετά από 15 χρόνια, έφεραν όλους μας στην κατάσταση να συζητάμε σοβαρά τα χωριστά κράτη. Θα μπορούσαμε να χαλάσουμε αυτό το σενάριο. Αν σε πείσμα τους δεν υποκύπταμε σε αυτούς, αντί να πουλάμε φούμαρα λέγοντας «για πείσμα τους ειρήνη». Αν δεν κάναμε αυτό που έλεγαν. Αν για πείσμα τους αγκαλιαζόμασταν μεταξύ μας ως λαός, αν διοργανώναμε μαζί διαδηλώσεις και αν δεν κοιτάζαμε ως ξένους εκείνους που ζουν στο άλλο μισό της πατρίδας μας, θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Και ακόμα μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Για παράδειγμα, απαγορεύεται να κάνουν διαδηλώσεις στον βορρά οι Ελληνοκύπριοι. Δεν τους δίδεται άδεια να είναι μαζί μας! Όμως, στον νότο αυτό γίνεται ελεύθερα. Μπορούμε να πάμε στη βουλή στον νότο, να αναρτήσουμε πανό και να φωνάξουμε. Γιατί δεν επιτρέπεται στους Ελληνοκύπριους στον βορρά; Και γιατί εμείς δεν αγωνιζόμαστε για να αρθεί αυτή η απαγόρευση; Ακόμα δεν καταφέραμε να σβήσουμε μαζί και τις πυρκαγιές στην πατρίδα μας. Μήπως δεν ανήκει σε όλους μας αυτή η πατρίδα; Αλλά δεν τα καταφέραμε. Καίγεται ο Πενταδάκτυλος. Εκείνοι παρακολουθούν. Καίγεται το Τρόοδος. Εμείς παρακολουθούμε. Και ύστερα γιατί δεν υπάρχει ειρήνη; Ακριβώς γι’ αυτό δεν υπάρχει! Αποκοπήκαμε τόσο πολύ ο ένας από τον άλλον που είμαστε τόσο μακριά όσο η Σιγκαπούρη από τη ζωή στον νότο και εκείνοι είναι τόσο μακριά από τη ζωή στον βορρά. Δεν βλέπουμε ως συμπατριώτη μας τον νέο που πέθανε σε τροχαίο δυστύχημα στον νότο και δεν πονάμε όσο πονάμε όταν πεθαίνει ένας νέος στον βορρά. Το ίδιο βλέπουν και οι διαμένοντες στον νότο τον βορρά. Η άγρια δολοφονία ενός ζεύγους στον νότο ήταν τόσο ανατριχιαστική όσο η δολοφονία ενός παιδιού από τη μητέρα του στον βορρά. Αλλά ο καθένας βιώνει αυτόν τον πόνο πιο πολύ στη δική του περιοχή. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο η δολοφονία εκείνου του ζεύγους όσο η πρόκληση ζημιάς σε ένα όχημα Τουρκοκύπριου στον νότο. Αν το νησί μας ήταν ένα ενιαίο σύνολο, αν δεν ήμασταν καταδικασμένοι να ζούμε χωριστά, δεν θα ήταν έτσι τα πράγματα. Δεν θα αποξενωνόμασταν τόσο πολύ ο ένας από τον άλλον.

Κοιτάξτε τι μεγάλο γεγονός έγινε όταν δέησαν και επέστρεψαν σε έναν Ελληνοκύπριο τη γη του στον βορρά. Αλλά είπες ότι αυτός ο Ελληνοκύπριος είναι μέλος της ΕΟΚΑ; Ας είναι μέλος της ΕΟΚΑ! Μήπως δεν είσαι και εσύ μέλος της ΤΜΤ; Δεν αποτελεί αμάρτημα το γεγονός ότι εσύ ήσουν μέλος της ΤΜΤ κάποτε και αποτελεί το γεγονός ότι εκείνος ήταν μέλος της ΕΟΚΑ; Μετά από 44 χρόνια. Η πρώτη επιστροφή στα εδάφη του. Τόλμησε να ζήσει στην κατεχόμενη περιοχή. Θα ζήσει ανάμεσά μας. Στον νότο ζουν μερικές χιλιάδες Τουρκοκύπριοι. Στη Λευκωσία, στη Λάρνακα, στη Λεμεσό και στην Πάφο. Εκεί δεν ξεσπάει χαλασμός κόσμου. Εδώ γιατί ξεσπά; Ναι, επιμένω. Θα υπάρξει λύση και ειρήνη αν θέλει ο λαός και όχι οι ηγέτες. Για μένα δεν υποστηρίζει λύση και ειρήνη κάποιος ο οποίος δεν υπερασπίζεται την αφαίρεση εκείνης της σημαίας από το βουνό. Δεν είναι υποστηρικτής της ειρήνης και κανένας ο οποίος δεν υψώνει τη φωνή του εναντίον του στρατού που προβαίνει σε συλλήψεις επειδή κάποιος φωτογράφισε το Βαρώσι. Δεν είναι υποστηρικτές της ειρήνης όσοι στον νότο κρύβουν ακόμα από τον λαό την Τόχνη και τη Μάραθα. Μην περιμένετε να έρθουν η λύση και η ειρήνη ουρανοκατέβατες. Δεν θα έρθει. Εμείς θα την αρπάξουμε με τα νύχια μας. Όποιο και αν είναι το τίμημα…

ΠΗΓΗ: Αφρίκα, Πολίτης
apopseis