15/6/18

Σύσσωμος ο ελληνικός λαός μπορεί να αποτρέψει αυτήν την εθνοκτόνα Συμφωνία

Καντά Αναστασία
Εθελόντρια, Το δέλτα – πολιτική επανάσταση
Είναι γεγονός πως η Ελλάδα έχει χαράξει με ανεξίτηλα σημάδια τις σελίδες της Παγκόσμιας Ιστορίας. Από όπου και να το πιάσει κανείς, τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Τα χώματα τούτης της γης κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, ποτισμένα με αίμα κάθε πόντος. Κι όλα αυτά, για την Ελευθερία, για την Πατρίδα.
Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα για το Σκοπιανό, θεωρώ πως αρμόζει να γίνει μια αντιπαραβολή κάποιων ιστορικών γεγονότων, εξετάζοντας τι έλαβε χώρα πριν μερικά χρόνια για την υπεράσπιση της Μακεδονίας και τι συμβαίνει τώρα.
Ιούλιος 1943. Μήνας-ορόσημο για τη Μακεδονία και τη χώρα μας, δεδομένου ότι κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής διοργανώθηκαν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές μαχητικές εκδηλώσεις, που αποτέλεσαν τροχοπέδη για τη βουλγαρική επέκταση και κατοχή στη Μακεδονία.
Αφότου κατελήφθη η Ελλάς από τα γερμανικά στρατεύματα, ο Βούλγαρος τσάρος Βόρις, όντας (η Βουλγαρία) πιστός σύμμαχος των Ναζί στον πόλεμο, απαίτησε από τον Χίτλερ τον στρατιωτικό έλεγχο των κατειλημμένων από τη Βέρμαχτ περιοχών της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης – όπου και τον έλαβε. Προμετωπίδα της φασιστικής βουλγαρικής κυβερνήσεως ήταν ο ταχύτατος εκβουλγαρισμός των περιοχών αυτών, με σκοπό την ενσωμάτωσή τους στη βουλγαρική επικράτεια. Τα αισθήματα των Ελλήνων που επί 3,5 χρόνια υφίστατο τις βουλγαρικές βαρβαρότητες, δύσκολα μπορούν να αποτυπωθούν στο χαρτί. Ο πόνος, η απελπισία, η μαύρη πίκρα και ο καημός είναι το ελάχιστο που μπορεί να περιγραφεί με λέξεις.
Λογικό επακόλουθο της παραχώρησης εδαφών στη Βουλγαρία, από πλευράς της Γερμανίας, ήταν να ανοίξει η όρεξη της πρώτης, έχοντας επεκτατικές-κατοχικές βλέψεις και προς την κεντρική Μακεδονία που βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή. Το γεγονός αυτό, συνδυαζόμενο με τη διαπίστωση ότι το αντάρτικο στα κατεχόμενα φούντωνε και αποτελούσε χαίνουσα πληγή για τη Γερμανία, οδήγησε την τελευταία να παραχωρήσει στους Βούλγαρους συμμάχους τον έλεγχο της περιοχής ανατολικά του Αξιού (πλήν της Θεσσαλονίκης και περιοχών γύρω αυτής, καθώς και των τριών χερσονήσων της Χαλκιδικής), ενώ ήλεγχαν ήδη περιοχές ανατολικά του Στρυμόνα μέχρι και τον Έβρο.
Αυτή η είδηση αφύπνησε το «θεριό» που έκρυβε μέσα του ο ελληνικός λαός. Ο συναγερμός για τη σωτηρία της Μακεδονίας και της Θράκης από τους Βούλγαρους φασίστες, κινητοποίησε τα πλήθη απανταχού της Ελλάδος. Η παρουσία των κατοχικών δυνάμεων δεν έκαμψε το φρόνημά τους, τουναντίον, επιδόθηκαν σε αγώνες και οργάνωσαν μεγαλειώδη συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις για το όπιο που είχε διαποτίσει την ψυχή τους: για την Πατρίδα. Ένα λαϊκό τσουνάμι πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και τις πόλεις της Μακεδονίας. Ο διαμελισμός της Μακεδονίας και η παράδοση αυτής στους αιμοβόρους εισβολείς ήταν ένα ειδεχθές έγκλημα. Τελικά, η ελληνική αποφασιστικότητα ματαίωσε την προγραμματισμένη από τον βουλγαρικό στρατό παρέλαση στη Θεσσαλονίκη (στις 10 Ιουλίου 1943) και η επέκταση της κατοχής τους δεν έγινε. Όλα αυτά, βέβαια, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Ο δικός τους αγώνας (τον οποίο οφείλουμε να συνεχίσουμε εμείς σήμερα, κι όχι να τον χαρίσουμε ως «δώρο» στα Σκόπια) κέρδισε τη Μακεδονία. Κι όλα αυτά, επειδή υπήρχε εθνική συνεννόηση, σύμπνοια και ομοψυχία για την αντιμετώπιση του εχθρού.
Με άλλα λόγια, το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Αρκεί να δούμε πώς αντιδράει ο Έλληνας πολίτης απέναντι σε ένα νευραλγικής σημασίας ζήτημα, που θίγει όχι μόνο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του, αλλά καπηλεύεται και την ιστορία και τον πολιτισμό της, υφαρπάζει την κληρονομιά της. Ο ελληνικός λαός είναι υπνωτισμένος, ή μάλλον, αποχαυνωμένος. Η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική και εξευτελιστική που διαβρώνει τη βούλησή του για ενεργό συμμετοχή στα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα. Νιώθει ότι δεν μπορεί να επηρεάσει∙ του έχουν βάλει φίμωτρο και δεν μπορεί να υψώσει τη φωνή του, του ρίχνουν στάχτη στα μάτια για να μην μπορεί να δει καθαρά. Να δει και να αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει γύρω του, να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Η ελληνική κυβέρνηση αποτελείται από κατευθυνόμενους νάνους που υποσκάπτουν το εθνικό συμφέρον, θεωρώντας ότι έχουν μια «λευκή επιταγή» που αυτομάτως τους νομιμοποιεί να πράξουν τα χείριστα. Μιλάμε για «πολιτικούς αλήτες»*. Ένας «αλήτης» νοιώθει τον εαυτό του παντού ξένο. Είναι ένας άνθρωπος χαμένος, τόσο ψυχικά και πνευματικά, όσο και σωματικά. Δε λογαριάζει ηθικούς φραγμούς, ενδοιασμούς και αναστολές, είναι λέξεις άγνωστες για αυτόν. Άνθρωποι απανταχού απόντες, όμως, δεν είναι δυνατόν να καθίστανται ηνίοχοι ενός κράτους. Ένας λαός δεν είναι δυνατόν να εναποθέτει τις ελπίδες του σε άτομα αδαή, βρισκόμενα σε πλήρη άγνοια για το τι συμβαίνει γύρω τους, επειδή ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, όντας ολοκληρωτικά αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Μιλάμε για άτομα επικίνδυνα.
Μιλάμε για εθνικούς προδότες και μειοδότες. Για άτομα που ποδοπατούν και προσβάλλουν με χυδαίους χαρακτηρισμούς τον ελληνικό λαό, που τον κάνουν να αισθάνεται ποταπός. Γιατί είναι ντροπή να αισθάνεσαι περήφανος για αυτό το χώμα που πατάς και τις ιστορικές ρίζες που σε θρέφουν. Γιατί είναι ντροπή να έχεις εθνικό φρόνημα και να εξυμνείς τους προγόνους σου και τα ανδραγαθήματα αυτών, που στο κάτω-κάτω της γραφής, λόγω αυτών υπάρχεις σήμερα, εδώ που υπάρχεις. Δε θέλουν να ξέρεις, δε θέλουν να σκέφτεσαι, δε θέλουν να έχεις εθνική συνείδηση και εθνικό φρόνημα και να σε διαπνέει περηφάνεια. Αυτά σου σκίζουν το φίμωτρο και σου ανοίγουν τα μάτια, σε κάνουν δυνατό. Αν μη τι άλλο, κάτι τέτοιο δε θα είναι διόλου αρεστό.
Από την άλλη, φέρει ευθύνη και ο «πάνσοφος» ελληνικός λαός. Μας δίνουν μασημένη βορά και το ανεχόμαστε. Δεν αντιδρούμε. Η χρήση του α’ πληθυντικού προσώπου δεν είναι τυχαία ή αυθαίρετη. Όπως αναφέρει και ο Παναγιώτης Μπαλακτάρης στο άρθρο του, «Οι Έλληνες πολίτες ηττηθήκαμε.[…] Ουδείς εξ ημών έδωσε το εκατό τοις εκατό των δυνατοτήτων του για να αποσοβήσει την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας σε έναν λαό σφετεριστών.[…] Ουδείς μας υπερέβαλε εαυτόν. […]Είμαστε ακόμη λαός λεόντων ή μήπως μετατραπήκαμε σε λαό αμνών;»**  Αν και η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει, ας θυμηθούμε πως από το «κουτί της Πανδώρας», τελευταία βγήκε η Ελπίδα. Αλλά, «σύν Αθηνά και χείρα κίνει»! Δεν αρμόζει να μείνουμε άπραγοι και να αφήσουμε τον ρου της Ιστορίας να κυλά χωρίς εμάς και εναντίον μας. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός – ακριβώς όπως το 1943 – μπορεί να αποτρέψει αυτήν την εθνοκτόνα, μειοδοτική συμφωνία.
Είναι καιρός η Ελλάδα να γράψει ξανά Ιστορία και να φανεί στη διεθνή κοινότητα πως το συλλογικό υποσυνείδητο δεν μπορεί κανένας προδότης να το εξαϋλώσει. Πρέπει να επιστρέψει η Ελλάδα που έκανε τις μεγάλες δυνάμεις  του ’45 – Στάλιν (Ρωσία): «Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε»Χίτλερ (Γερμανία): «Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ’ όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον…»Τσώρτσιλλ (Αγγλία): «Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» – να την εξαίρουν όπως καμία άλλη χώρα.
*«Οι συνέπειες της πολιτικής αλητείας…», Κώστας Στούπας (Λεωνίδας Χριστάκης από το βιβλίο  «Η ιστορία της αλητείας»)
** «Σκοπιανό – Τι μπορεί να γίνει για να αποτραπεί μια εθνική καταστροφή», Παναγιώτης Μπαλακτάρης.
http://maurokouti.gr/2018/06/15/o-ellinikos-laos-na-apotrepsei-th-symfonia/

1 σχόλιο:

  1. ο λαος δε μπορει να κανει απολυτως τιποτα χωρις καθοδηγηση και ικανα στελεχη με ιδεολογικη και θεωρητικη καταρτηση
    πρεπει εμεις οι ελληνες να παρουμε την εξουσια απο τους ανθελληνες του κατοχικου κομουνιστικου καθεστωτος του 74
    ο τροπος ειναι συγκεκριμενος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.