Η επέλαση των αποδομητών

Θεόφιλος Πουταχίδης

Η διαστροφή και η διαβολή είναι καρποί του κακού. Κι όταν μιλάμε για μια πλήρη, μια απόλυτη διαστροφή και διαβολή, τότε είμαστε σίγουροι πως πίσω απ’ αυτήν κρύβεται ο μεγάλος οργανωτής της. Ο κοσμοκράτορας του αιώνος τούτου, ο αρχηγός κι αρχιμάστορας του κακού, ο αρχιαπατεώνας ο εξαποδώ που στ’ ανάθεμα να είναι – αυτός κι οι νευρόσπαστοι και γλοιώδεις υπηρέτες του.

Με την πλήρη αντιστροφή της αλήθειας και της πραγματικότητας επιχαίρει το πιο πολύ ο αρχέκακος όφις∙ την έχει για το μεγαλύτερο καλλιτέχνημά του.

Για παράδειγμα, ένας οποιοσδήποτε εξουσιομανής τυραννίσκος μπορεί να επιχειρήσει να σε υποδουλώσει. Αν όμως η προσπάθεια του εξανδραποδισμού γίνεται στο όνομα της ελευθερίας, τότε μιλάμε για πλήρη διαβολή. Τότε είναι που καταλαβαίνουμε ότι το συγκεκριμένο σχέδιο φέρει την υπογραφή του ίδιου του αρχιδιάτανου.

Στο όνομα της ελευθερίας, λοιπόν, μας βάζει να απορρίψουμε τη μόνη αυθεντική, άρτια και παντοτινή ελευθερία, ήγουν τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό. Δεν είναι κρίμα, λοιπόν, να νομίζει κανείς σήμερα ότι οι οδηγίες που μας έδωσε ο Χριστός και οι εντολές Του περιορίζουν την ελευθερία μας; Τι καλοστημένη απάτη! Τι αριστουργηματικά μαστορεμένη παγίδα! Εξού και η ρήση του εν Αγίοις πατρός ημών Αντωνίου του Μεγάλου: «είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες εις την γην· και εστέναξα και είπα· ποίος τάχα τις διαφεύγει;»

Γιατί άλλο πράγμα είναι να σε υποδουλώνει κανείς διά της βίας, κι άλλο να προσέρχεσαι εξαπατημένος και να ρίχνεις στα πόδια του δυνάστη την ελευθερία σου εις το όνομα της ελευθερίας σου της ίδιας! Στην πρώτη περίπτωση είσαι ένας αιχμάλωτος που μπορεί να διατηρήσει το φρόνημα και την αξιοπρέπειά του. Στη δεύτερη περίπτωση όμως ξευτιλίζεσαι, και το φρόνημά σου τσακίζεται όταν το συνειδητοποιείς.

Ο άνθρωπος γεννιέται για να είναι ελεύθερος, όχι μόνον ως υλική υπόσταση, αλλά κυρίως ηθικά και ψυχικά. Αν είναι ένα μήνυμα που έδωσε και πρέπει να συνεχίσει να δίνει ο ελληνισμός στην οικουμένη, είναι το μήνυμα –η κραυγή– της ελευθερίας.

Στην κοσμοθεωρία μας τα πάντα νοηματοδοτούνται από την έννοια της ελευθερίας. Τα πάντα από εκεί αρχίζουν κι εκεί καταλήγουν. Στην αρχή ήταν μοναχά το «ελευθερία ή θάνατος». Απ’ τη στιγμή που ο ελληνισμός αγκάλιασε κι ενστερνίστηκε τον Χριστό, υπάρχει η τελείωση: «ελευθερία» (κι απ’ αυτόν το θάνατο).

Πράγματι, όσο είμαστε δέσμιοι της φθοράς και του θανάτου, που είναι η αναπόδραστη νομοτέλεια της ύλης, δεν μπορούμε να είμαστε στ’ αλήθεια ελεύθεροι. Η ορθόδοξη πίστη μας, λοιπόν, δεν είναι περιορισμός της ατομικής ελευθερίας, όπως πάει να μας τον πλασάρει ο εξαποδώ και τα πρόθυμα δουλικά του. Είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι ο δρόμος της πραγματικής ελευθερίας κι ο φοβερός εχθρός καθενός που ονειρεύεται να εξανδραποδίσει τον κόσμο. Γιατί μόνον όταν απελευθερωθείς πραγματικά από το φόβο του θανάτου, της ...

Η συνέχεια του άρθρου στο pontos-news