Ο κυπριακός Ελληνισμός πρώτα αλώθηκε εκ των έσω. Ακολουθεί η τουρκοποίηση…

Σάββας Ιακωβίδης
Την πρώτη και μέγιστη ευθύνη φέρει ο λαός, ο οποίος εκλέγει τέτοιους ανίκανους, ανάξιους, σπιθαμιαίους και ανεπαρκείς ηγέτες. Πάντα ευκολόπιστος, γλείφτης, δουλοπρεπής, άβουλος και ραγιάς, ο Έλληνας Κύπριος εκλιπαρεί τον κάθε πολιτικάντη και το κάθε κομματόσκυλο να βολέψουν ή να προαγάγουν τον ίδιο, τα παιδιά, τους φίλους, τους συγγενείς του
Ο μ. Εζεκίας Παπαϊωάννου, τέως Γ.Γ. και εμβληματική πλην πολυαμφισβητούμενη μορφή του ΑΚΕΛ, κάποτε ειρωνεύτηκε τον μ. Γλαύκο Κληρίδη: «Αν καταφέρεις να δεις τα αφτιά σου χωρίς καθρέφτη, τότε θα εκλεγείς Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ο Γλ. Κληρίδης δεν χρειάστηκε να δει τα αφτιά του χωρίς καθρέφτη και εξελέγη δύο φορές Πρόεδρος. Παραφράζοντας τον μ. Εζεκία, θα υποβάλλαμε στους σημερινούς ηγέτες και πολιτικούς της τάλαινας Κύπρου πως, αν καταφέρουν να ανοίξουν, επιτέλους, τα αφτιά τους και να ακούσουν τι οι πολίτες τους καταμαρτυρούν, πρώτον, θα βγουν δημόσια και εύτολμα να αναμέλψουν ένα εδαφιαίο mea culpa επειδή οδήγησαν τον τόπο στο σημερινό κατάντημα. 
Δεύτερον, θα διδάσκονταν έστω και μια φορά από τα τόσα πολιτικά, οικονομικά, εθνικά και κοινωνικά δεινά τα οποία προκάλεσε στην Κύπρο η άφρων, ολέθρια και ανερμάτιστη πολιτική τους.

Τρίτον, αν οι πολιτικοί μας άνοιγαν έστω και σήμερα τα αφτιά τους, θα άκουγαν τις ύβρεις, τους βαριούς χαρακτηρισμούς, την απαξίωση και την απόρριψη της πολιτικής και των ιδίων. 
Τέταρτον, θα άκουγαν την απελπισία, την απογοήτευση και την οργή των πολιτών για το πώς ο τόπος οδηγήθηκε στην πολιτική, κοινωνική και αξιακή παρακμή. 
Πέμπτον, αν οι πολιτικοί άνοιγαν τα αφτιά τους και διερωτώντο γιατί οι πολίτες δεν τους εμπιστεύονται πλέον τότε, ίσως, να προσγειώνονταν από την αλαζονεία, τη βροντώδη απρέπειά τους, τη ματαιόσπουδη αναξιοπρέπειά τους και τη γελοιώδη πανσοφία τους. Τότε, ίσως ακόμα, να σκέφτονταν και να νοιάζονταν πρώτα για την πατρίδα και για την εθνική και βιολογική επιβίωσή της και όχι να έχουν μάτια μόνο για το κόμμα και αφτιά για να ακούν και να ικανοποιούν το κάθε πειθήνιο κομματόσκυλο, το οποίο απαιτεί να βολευτεί.
Θα το πούμε ξεκάθαρα και ωμά: Δεν συμφωνούμε με όσους υποστηρίζουν ότι όλοι οι πολιτικοί είναι πατριώτες. Αν όλοι ή τουλάχιστον η πλειοψηφία ήταν πραγματικοί πατριώτες και έβαζαν την πατρίδα, την επιβίωση και τη σωτηρία της πάνω απ' όλα, η Κύπρος σήμερα έπρεπε να ήταν όχι μόνο η Σιγκαπούρη της Μεσογείου (ο Γ. Βασιλείου θυμάται τι ευαγγελιζόταν, κοκορευόμενος;) αλλά και ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο, σεβαστό και σοβαρό κράτος. Γιατί, λοιπόν, η Κυπριακή Δημοκρατία έμεινε η μισή και η υπόλοιπη απειλείται ευθέως με τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση; Γιατί ο τόπος δεν αναπτύσσεται και δεν προοδεύει αφού κατ’ αναλογίαν πληθυσμού είναι μεταξύ των 5-6 χωρών παγκοσμίως σε πτυχιούχους και κατόχους master και διδακτορικών;
Γιατί η Κύπρος δεν έγινε ακόμα κέντρο παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της τεχνολογίας, των χρηματοοικονομικών; Γιατί ενώ δαπανούμε εκατοντάδες εκατομμύρια για την παιδεία, οι μαθητές μας είναι τελευταίοι σε εξετάσεις και διαγωνισμούς; Γιατί σήμερα οι πολίτες είναι αποκαρδιωμένοι, απελπισμένοι και εξοργισμένοι; Ποιοι ευθύνονται; Την πρώτη και μέγιστη ευθύνη φέρει ο λαός, ο οποίος εκλέγει τέτοιους ανίκανους, ανάξιους, σπιθαμιαίους και ανεπαρκείς ηγέτες. Πάντα ευκολόπιστος, γλείφτης, δουλοπρεπής, άβουλος και ραγιάς, ο Έλληνας Κύπριος εκλιπαρεί τον κάθε πολιτικάντη και το κάθε κομματόσκυλο να βολέψουν ή να προαγάγουν τον ίδιο, τα παιδιά, τους φίλους, τους συγγενείς του. Με αντάλλαγμα αυτής της άθλιας πελατειακής συναλλαγής, την ιερή ψήφο του.
Τη δεύτερη ευθύνη φέρουν η πλειοψηφία των πολιτικάντηδων. Αυτή η άθλια φάρα νοιάζεται μόνο για την καρέκλα, τον λουφέ της εξουσίας, τη νομή της οικονομίας και τις επόμενες εκλογές. Και οι επόμενες γενιές; Δεν φακκούν πενιάν! Ο τρίτος μέγας υπεύθυνος για το κατάντημα του τόπου και του κυπριακού Ελληνισμού είναι το πολιτικο-οικονομικό σύστημα που λυμαίνεται και ρημάζει τον τόπο. Υπάρχει μια δήθεν ελίτ, αλλά στην ουσία μία πολιτικο-οικονομική αδίστακτη μαφία, η οποία ενδιαφέρεται μόνο για την παραμονή και την εναλλαγή της στην εξουσία, τον έλεγχο του τόπου και την απομύζηση των πόρων του. Μετρήστε τραγωδίες: 1963-64 με το τ/κ πραξικόπημα. Κρίση της Κοφίνου το 1967. Πραξικόπημα και τουρκική εισβολή το 1974.
Κι ακόμα: Οικονομική κρίση το 1987-90. Η ληστεία του Χρηματιστηρίου το 1999-2000. Το σχέδιο Ανάν, το 2002. Η ανατίναξη της οικονομίας και του ενεργειακού τομέα, το 2011, στο Μαρί. Το κούρεμα με το πιστόλι στον κρόταφο, το 2013. Η κατάρρευση και διάλυση των Κ. Αερογραμμών το 2015. Σήμερα, το ξεπούλημα του Συνεργατισμού και ο εξαναγκασμός του λαού να επωμιστεί χρέη και να πληρώσει για τα εγκλήματα αυτών που τον κυβέρνησαν και τον κυβερνούν. Ο κυπριακός Ελληνισμός πρώτα αλώθηκε εκ των έσω διά ανομημάτων, λαθών, εγκλημάτων ηγετών του. Η Τουρκία εισέβαλε και κατέκτησε. Σήμερα, απλώς αναμένει υπομονετικά την εκποίηση της εναπομεινάσης Κύπρου, διά της υπογραφής μας, ώστε αυτός ο από 3.000 χρόνια ελληνικός τόπος, να τουρκέψει. Ποιοι νοιάζονται;
Σημερινή