26/8/18

Φαγωθήκαμε χωρίς να κάνουμε επανάσταση.

Σενέρ Λεβέντ
Εκείνοι τρώγονται μεταξύ τους αφότου κάνουν την επανάστασή τους. Ενώ εμείς φαγωθήκαμε μεταξύ μας χωρίς καν να κάνουμε την επανάστασή μας! 

Ξέρετε ποια είναι η διαφορά μας με τους μεγάλους επαναστάτες του κόσμου; Εκείνοι τρώγονται μεταξύ τους αφότου κάνουν την επανάστασή τους. Ενώ εμείς φαγωθήκαμε μεταξύ μας χωρίς καν να κάνουμε την επανάστασή μας!
Κοιτάξτε τη ματωμένη ιστορία. Μήπως κάθε επανάσταση δεν έφαγε τα παιδιά της; 

Ιδού η μεγαλύτερη επανάσταση της ιστορίας. Η μεγάλη ρωσική επανάσταση το 1917. 
Και οι πρωτομάστορες αυτής της επανάστασης δεν μπόρεσαν να σωθούν από τον μηχανισμό που δημιούργησαν. Ο διοικητής του Κόκκινου Στρατού Τρότσκι. Οι Μπουχάριν και Ζινόβιεφ, τα νούμερο ένα μυαλά του κόμματος. Εκτελέστηκαν με τη σφραγίδα του «εχθρού του λαού». 

Κοιτάξτε τη γαλλική επανάσταση του 1789. Τον ήρωα Νταντόν. Τον Ροβεσπιέρο. Ξεψύχησαν στην γκιλοτίνα. Έχασαν το κεφάλι τους και αυτοί, όπως ο βασιλιάς τον οποίο είχαν αποκεφαλίσει. Ή πάλι τι έγινε στην επανάσταση του Cromwell στην Αγγλία; Μήπως δεν έγινε το ίδιο πράγμα; Δεν διαφέρει από αυτές και η ιρανική επανάσταση στο πρόσφατο παρελθόν μας. Μπορούμε να δώσουμε και άλλα παραδείγματα.

Εμείς εδώ είμαστε διαφορετικοί. Φαγωθήκαμε μεταξύ μας χωρίς να κάνουμε την επανάστασή μας. Χθες το σκέφτηκα αυτό καθώς μιλούσα με τον δρα Βάσο Λυσσαρίδη. Πάλι με φιλοξένησε στο σπίτι του, το οποίο είχα επισκεφθεί μερικές φορές και προηγουμένως. Είναι η πιο ζωντανή ιστορία της Κύπρου. Ένας άνδρας το όνομα του οποίου ακούω από τότε που γεννήθηκα. 98 χρόνων. «Πέθανε ο δρ Καγιά Μπεκίρογλου σε ηλικία 91 χρόνων», του είπα. «Άρα πέθανε νωρίς», είπε. Έχει δίκιο. Θεωρείται νωρίς σε σύγκριση με τα 98 χρόνια. Γνωρίζονταν καλά με τον δρα Καγιά. Εργάστηκαν και μαζί. Κατά την τελευταία μας συνάντηση αναφερθήκαμε στον δρα Καγιά. Τις προάλλες έμαθα ακόμα κάτι καινούργιο. Τελικά και ο Τάσσος Παπαδόπουλος και ο Νίκος Αναστασιάδης έκαναν την άσκησή τους κοντά στον γνωστό μας δικηγόρο Μεντές Αζίζ. Πρέπει να έχουν μάθει πολλά από έναν δικηγόρο που ξεγελά ακόμα και τον διάβολο, όπως ο Μεντές.

Ρώτησα τον Λυσσαρίδη αν έχει γράψει τα απομνημονεύματά του. Ο ίδιος διηγήθηκε αυτά που ξέρει, λέει. Και δύο άτομα τα έγραψαν. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει μέσα σε λίγους μήνες. «Μακάρι να το έγραφα εγώ ο ίδιος», είπε.


 Η ζωή του είναι μυθιστόρημα. Μιλήσαμε και για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του κατά τη διάρκεια του φασιστικού πραξικοπήματος. Σε εκείνη την απόπειρα πέθανε ο ποιητής Δώρος Λοΐζου. Και ένας πολίτης που περνούσε τυχαία από τον δρόμο. Ο ίδιος επέζησε ως εκ θαύματος. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και στα επαναστατικά κινήματα στην Ασία και την Αφρική. Τον ρώτησα για τον Αμιλκάρ Καμπράλ. Τον θρυλικό ηγέτη του κινήματος ανεξαρτησίας στη Γουινέα Μπισάου και στο Πράσινο Ακρωτήρι. 

Βρισκόμουν στη Μόσχα το 1973 όταν σκοτώθηκε. Δεν θα ξεχάσω πώς πενθούσαν εκείνη την ημέρα και πώς έκλαψαν οι συμφοιτητές μου από την Αφρική στο πανεπιστήμιο. 
«Γνωριζόσασταν με τον Καμπράλ;» τον ρώτησα. «Φυσικά», είπε, «φιλοξένησα στο σπίτι μου όλους αυτούς τους αντιστασιακούς». Τα δύο κορίτσια από την Ασία που τον φροντίζουν ετοίμασαν θαυμάσια φαγητά και τα έφεραν στο τραπέζι. 

«Γνωρίστηκες και με τον Τσε Γκεβάρα;» τον ρώτησα. «Τον είδα από μακριά», είπε, «αλλά με τον Φιντέλ Κάστρο συναντηθήκαμε τουλάχιστον είκοσι φορές».

 Ήμουν περίεργος να μάθω την άποψή του για τους μέχρι σήμερα Ελληνοκύπριους ηγέτες. 
Τον Μακάριο, τον Κληρίδη, τον Παπαδόπουλο, τον Γρίβα. 

«Ο Γρίβας ήταν άνθρωπος των ξένων δυνάμεων», είπε, «ο Μακάριος ήταν ο καλύτερος παρά τα λάθη του». 
Κοίταξα το πρόσωπό του. Δεν είχε κάνει πολλές ρυτίδες. Τα ασπρισμένα του μαλλιά ακόμα μου θύμιζαν πώς ήταν παλιά. Αλλά τα γηρατειά έκαναν αδύναμο το σώμα του. Παρά ταύτα, ήρθε μέχρι την εξώπορτα υποβασταζόμενος από τις κοπέλες, οι οποίες τον φροντίζουν και ξεπροβόδισε εμένα και τον Ιμπραχίμ Αζίζ.

Καθώς επέστρεφα στον βορρά πάλι οι ίδιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Εμείς φαγωθήκαμε μεταξύ μας χωρίς καν να κάνουμε την επανάστασή μας.


 Καβγαδίσαμε πιο πολύ μεταξύ μας παρά με εκείνους που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια σε τούτο το νησί. Πολεμήσαμε μεταξύ μας. Και ακόμα είμαστε έτσι. Όποτε κάποιος ανάμεσά μας κάνει κάτι που θα ταρακουνήσει τα νερά, αρχίζουμε αμέσως να τον συκοφαντούμε. Δεν ανεχόμαστε τις απόψεις που δεν συμφωνούν με τις δικές μας. 

Ξέχασα να υποβάλω στον δρα Βάσο Λυσσαρίδη την πιο σημαντική ερώτηση που ήθελα να κάνω. Για τις μεταμέλειές του. Για τι μετάνιωσε πιο πολύ; Ιδού τόσοι πολλοί καβγάδες. Τόσο αλληλοφάγωμα και αλληλοσκοτωμοί. Και τόσοι θάνατοι. Τόσο αίμα. Ένας άνδρας 98 χρόνων που κοιτάει την πατρίδα του από το παράθυρο ανάμεσα στους τοίχους με τις κίτρινες πέτρες. 
Η πατρίδα του μισή. Μακριά από τα χώματα τα οποία δεν έχει πατήσει εδώ και 44 χρόνια. 
Ποια μουσική μπορεί να συνοδεύει αυτή την εικόνα. Σίγουρα δεν είναι «Οι Τέσσερις Εποχές» του Βιβάλντι. Η 9η Συμφωνία του Μπετόβεν είναι.

Πηγή: politis.com.cy/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.