(Φωτ. Μ. Κωφίδη: Αρχείο Άννας Θεοφυλάκτου)
Όταν το Έθνος ολόκληρον ενόμισεν ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και μαζί μ' όλα τα τμήματά του και ο Πόντιος Ελληνισμός οραματίσθη την απελευθέρωσιν της Πατρίδος του, ο Ματθαίος Κωφίδης ευρέθη εις την πρωτεύουσαν των Κομνηνών, αναπληρωτής και αντικαταστάτης των επισήμων εκπροσώπων του Πόντου, οι οποίοι ήσαν υποχρεωμένοι να αγωνίζονται υπέρ της ανεξαρτησίας μακράν από τον τόπον των.
Εις τας τραγικάς εκείνας ημέρας ο Κωφίδης εστάθη αντάξιος των παραδόσεων και της Ιστορίας του Υπόδουλου Ελληνισμού, ευθαρσής αγωνιστής και ηγέτης.
Οι Τούρκοι ήξεραν τι εσήμαινε για τους «Πόντοζιλαρ» η παρουσία του ανδρός εκείνου εν Τραπεζούντι, κατά την εποχήν εκείνην, και απεφάσισαν να τον εξοντώσουν. Συνελήφθη λοιπόν ο βουλευτής της Τουρκικής Βουλής και εσύρθη προ του δικαστηρίου ανεξαρτησίας Αμασείας, μαζί με άλλους δύο εθνομάρτυρας συνεργάτας του, τον Αλ. Ακριτίδην και τον Ν. Καπετανίδην.
Εκεί κατόπιν μιας παρωδίας δίκης κατεδικάσθησαν εις θάνατον και την 18ην Σεπτεμβρίου απηγχονίσθησαν, μαζί με άλλους 314 προύχοντας πατριώτας διαφόρων επαρχιών του Πόντου. Ο Πόντιος Ελληνισμός πάντοτε θα θρηνή αλλά και πάντοτε θα είναι υπερήφανος για τους ηρωϊκούς του εθνομάρτυρας, μεταξύ των οποίων εξέχουσαν κατέχει θέσιν ο αείμνηστος Ματθαίος Κωφίδης.
Παραθέτομεν την τελευταία του επιστολή προς τους οικείους του:
Φυλακαί Τιμαρχανέ-Αμάσειας, 15/28 Σεπτεμβρίου 1921.
Φιλτάτη Ουρανία,
Χθες ημέραν της Σταυροπροσκυνήσεως επαρουσιάσθην εις το Δικαστήριο Ιστικλάλ. Καμμίαν ελπίδα δεν έχω πλέον, σήμερον θα δοθή η απόφασις, η οποία βεβαίως θα είναι καταδικαστική, σας αφίνω υγείαν και εις την προστασίαν του Παναγάθου· περιττά τα πολλά λόγια, θάρρος και εγκαρτέρησις και ελπίς επί Κύριον, διά να ημπορέσης τό κατά δύναμιν να σηκώσης το βαρύ φορτίον σου. Σας γλυκοφιλώ όλους, ο Ματθαίος σου.
Χθες ημέραν της Σταυροπροσκυνήσεως επαρουσιάσθην εις το Δικαστήριο Ιστικλάλ. Καμμίαν ελπίδα δεν έχω πλέον, σήμερον θα δοθή η απόφασις, η οποία βεβαίως θα είναι καταδικαστική, σας αφίνω υγείαν και εις την προστασίαν του Παναγάθου· περιττά τα πολλά λόγια, θάρρος και εγκαρτέρησις και ελπίς επί Κύριον, διά να ημπορέσης τό κατά δύναμιν να σηκώσης το βαρύ φορτίον σου. Σας γλυκοφιλώ όλους, ο Ματθαίος σου.
Υ.Γ. Εις τα φίλτατα την ευχήν μου, καλήν πρόοδον και καλήν διαγωγήν, όπως η ψυχή μου και μακρόθεν αγάλλεται. Ο ίδιος.
____
Με αφορμή την επέτειο θανάτου του λαμπρού Πόντιου πολιτικού και αγωνιστή, αναδημοσιεύουμε από το αφιέρωμα που δημοσίευσε το περιοδικό Ποντιακή Εστία στο πρώτο τεύχος του.
Με αφορμή την επέτειο θανάτου του λαμπρού Πόντιου πολιτικού και αγωνιστή, αναδημοσιεύουμε από το αφιέρωμα που δημοσίευσε το περιοδικό Ποντιακή Εστία στο πρώτο τεύχος του.
- Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού, εκδ. Μαλλιάρης-Παιδεία, Θεσσαλονίκη.
- http://www.pontos-news.gr/article/184339/18-septemvrioy-1921-o-matthaios-kofidis-odigeitai-stin-aghoni
Ὀρθή Ἐπανάληψις:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσέξτε στήν συγκινητική τελευταία ἐπιστολή τοῦ Βουλευτοῦ Κωφίδη, τήν φυσική χρήση τῆς καθομιλουμένης Ἑλληνικῆς γλώσσης ἀπό μορφωμένο Ἕλληνα, πρός τήν σύζυγό του.
Αὐτό πού στήν συνέχεια ἐμφανίσθηκε ὠς "δημοτική" ἦταν ἡ καθομιλούμενη τῶν ἀμόρφωτων.
Ὅλη ἡ Μικρά Ἀσία μάθαινε τήν νέα Ἑλληνική γλώσσα μέ βάση τήν ἀρχαία Ἑλληνική (ἀντί τῆς Ἑλληνικῆς τῆς περιόδου τοῦ Βυζαντίου), καί ἡ ἑνότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἦταν φυσική ἀπόρροια τῆς κοινῆς καταγωγῆς, τῆς κοινῶς γλωσσικῆς παραδόσεως, καί κυρίως τῆς κοινῆς μας Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως.
Ἡ ἐπινόηση τῆς δημοτικῆς (καθομιλούμενης τῶν περισσότερο ἀμόρφωτων), μέ τίς ἀκρότητες σέ αὐτήν (καί στήν γλώσσα καί ἀλλοῦ, κατ'ἀνταγωνισμό πρός τούς χειρότερους ἀπό τούς ταγματασφαλίτες ...), τῆς χρονικῆς περιόδου 1942-1949,
δέν εἶχε καμία σχέση, πολιτικῶς, μέ τίς φιλολογικές ἀναζητήσεις τῶν "δημοτικιστῶν" τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ἀλλά
σκοπό εἶχε τήν διάσπαση τῆς ἐνότητας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καί τήν υἱοθέτηση τοῦ σλαβικοῦ ἀλφαβήτου καί γιά τήν Ἑλληνική γλῶσσα, στήν "Μακεδονία" τῆς τρίτης κουμουνιστικῆς διεθνοῦς.
Ἡ θυσία τοῦ Κωφίδη, καί τῶν λοιπῶν ἐπιφανῶν καί προκρίτων τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῶν Ρωμηῶν τῆς Ἀμάσειας,
ἀπεφασίσθη σημειωτέον ἀπό τόν Τουρκο-Ἑβραῖο Πρόεδρο τοῦ Στρατιωτικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἀμάσειας.
Κατηγοροῦνταν οἱ Ἕλληνες Ρωμηοί αὐτοί, γιά προσβολή τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῆς Τουρκίας, διότι προέβαλλαν ὅτι ἦσαν Ἔλληνες, καί ὑποστήριζαν μέ εἰρηνικά μέσα, χωρίς ὅπλα, τήν ἐνδεχόμενη δημιουργία ἀνεξάρτητου Πόντου, μέ ἴσα δικαιώματα γιά ὅλους.
Ἄν φερόμασταν στό 1% ἀνάλογα, μέ ἁπλές ποινές φυλακίσεων τῶν πρωταιτίων τῶν ἀντιστοίχων περιπτώσεων εὐθείας ἤ ὑπόγειας προσβολῆς τῆς κυριαρχίας τῆς Ἐλλάδος στήν Δυτική Θράκη, δέν θά εἴχαμε ἀφίσει νά δημιουργηθοῦν τά προβλήματα πού δημιουργοῦνται ἤδη, ἀπό ἀνθρώπους πού θέλουν τήν ἀπόσπαση τῆς Δυτικῆς Θράκης ἀπό τήν Ἑλλάδα.
Τό μόνο πού καταλαβαίνουν οϊ Τοῦρκοι, διδάσκει ἡ ἱστορία, εἶναι ἡ μόνιμη ἀνώτερη ἰσχύς.
Ἒπικουρικῶς, συγκρατοῦνται ἀρκετά καλά ἀλλά προσωρινά, ἀπό τό «ὁδόντα ἀντί ὁδόντος».
Αὐτές τίς δύο παραμέτρους περιορισμοῦ τους ἐργάζονται μέ δόλο, καί ὑπόγειες διαδρομές πάντοτε, γιά νά τίς ἀνατρέψουν - ἤ καί νά τίς ἀντιστρέψουν.
Δέν εἶναι σοφό, νά περιμένουμε νά τά καταλάβουν αὐτά ὅλοι.
Ἀμέσως ἄρα, μόλις ἐμφανίζονται στήν Ἑλληνική πολιτική σκηνή, ἤ σέ ἐπίπεδο ξένων πρέσβεων, ἄνθρωποι πού ἐπιμένουν νά ἀγνοοῦν πῶς ἐνεργοῦν καί πῶς πρέπει νά περιορίζονται οἱ Τοῦρκοι,
καί συμφωνοῦν ὁ,τιδήποτε
χωρίς ἀντίβαρο, ἤ ἀντάλλαγμα, ἤ ἰσοδύναμο, στόν περιοριαμό τῆς ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀπειλῆς ἐκ Τουρκίας,
πρέπει νά ἀντιδρᾶ κάθε ἀληθινός Ἕλληνας ὅπως τόν φωτίζει ὁ Θεός καλλίτερα.