Όσο θα τραγουδάμε εν χορώ "μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι"...

Όσο θα θεωρούμε "φασισμό" την ευνομία και την προστασία της δημόσιας τάξης...

Όσο θα χρειάζεται εντολή από πολιτικό προϊστάμενο(!!!) για να κάνει ο αστυνομικός τη δουλειά του, αλλιώς θα στέκεται μαριονέτα...

Όσο θα έχουμε κράτος-ξέφραγο αμπέλι, με ανοιχτά σύνορα...

Όσο θα αποφυλακίζουμε εγκληματίες και τρομοκράτες με αστεία προσχήματα...

Όσο θα ουρλιάζουμε για "αντίσταση και ανυπακοή στους νόμους"...

Όσο ηρωοποιούμε και προβάλλουμε ως πρότυπα εγκληματίες και κάθε λογής παραβάτες, αρκεί να κουνάνε την κομματική σημαία...

Όσο χρησιμοποιούμε τη φράση "αντιφασίστας" ως άλλοθι για να φερόμαστε σαν φασίστες ολκής και να εγκληματούμε ελεύθερα...

Όσο θεωρούμε τα εγκλήματά των άλλων ειδεχθή, ενώ τα δικά μας δικαιολογημένα, επειδή τα διαπράττουμε εμείς ή τα "δικά μας παιδιά"...

Όσο η λεηλασία του κόμματος στο κράτος και η χειραγώγηση των θεσμών αποτελούν κυρίαρχη ιδεολογία...

Όσο χαϊδεύουμε τον υπόκοσμο και το οργανωμένο έγκλημα, επειδή τους θεωρούμε κομματικούς φίλους...

Όσο η επιχειρησιακή ετοιμότητα των αρχών θα εκφράζεται από την φράση "αν έρθουν να σας ληστέψουν, κάντε ότι κοιμάστε"...

Τόσο ο πολίτης θα νιώθει πιο μόνος και απροστάτευτος.
Και τόσο η φόβος για το σήμερα και το αύριο θα του "θολώνουν" το μυαλό.
Και τόσο οι αυτοδικίες θα αυξάνονται όλο και περισσότερο.
Και τόσο το μπάχαλο θα έχει ΝΙΚΗΣΕΙ και η χώρα θα μετατρέπεται σε ΖΟΥΓΚΛΑ μέρα με τη μέρα.

Και τόσο εμείς θα μαλλιοτραβιόμαστε εδώ μέσα, αν φταίει περισσότερο ο άτυχος ληστής ή ο άμοιρος καταστηματάρχης...

Γιάννης Μανώλης