Κυπριακό - Πριν την... αγχόνη

 Κώστας Ν. Χατζηκωστής 

«Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι. Στο βήμα αυτό της Διεθνούς Κοινωνίας, αισθάνομαι ελεύθερος. Αισθάνομαι ασφαλής. Κυρίως αισθάνομαι ότι αγκαλιάζω το Διεθνές Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αλλ’ ενώ εδώ αισθάνομαι ασφαλής και ισότιμος και ελεύθερος, η χώρα μου, η πολυαίωνη και πολύπαθη Κύπρος, είναι σκλάβα του Αττίλα. Του Τούρκου Κατακτητή, φίλος εκπρόσωπος του οποίου κάθεται τώρα απέναντί μου, και είτε μειδιά από αλαζονεία και σαρκασμό είτε οργίζεται από τον ελεύθερο λόγο μου. 

»Αγαπητοί κύριοι, ανέβηκα σήμερα σ’ αυτό το ιερό και ισχυρό βήμα, σ’ αυτό το σύμβολο της ειρήνης και της ασφάλειας, για να καταθέσω την αδυναμία αυτού του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών να λύσει το Κυπριακό με βάση τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη του. Εδώ και 44 χρόνια μια χώρα, μέλος των Ηνωμένων Εθνών και του ΝΑΤΟ, η Τουρκία, κατέχει στρατιωτικά τη μισή Κύπρο και απειλεί την υπόλοιπη. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν μπόρεσαν να επιβάλουν το δίκαιο, την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σεβασμό της κυριαρχίας των Κρατών που εκπροσωπούνται σε αυτόν τον χώρο. 

 »Αυτά τα Κράτη παρακολουθούν για δεκαετίες την αδυναμία των Ηνωμένων Εθνών (δηλαδή τη δική τους αδυναμία), να επιτελέσουν την αποστολή τους. Γιατί; Επειδή είναι πρόδηλο ότι από Ηνωμένα Έθνη κατέληξαν σε Ηνωμένα Συμφέροντα. Από Οργανισμός προστασίας της ειρήνης και της ασφάλειας, κατήντησαν ζηλωτές της βίαιης επιβολής των συμφερόντων των ισχυρών μελών τους. Σ’ αυτήν την αίθουσα, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, για 44 χρόνια, το μικρό και αδύναμο μέλος των Ηνωμένων Εθνών, που λέγεται Δημοκρατία της Κύπρου, ζητά λύση του προβλήματός της. Και τα Ηνωμένα Έθνη (οι παράγοντές τους, οι δυνάμεις πίσω από αυτήν την αίθουσα) μετέτρεψαν το πρόβλημα Ελευθερίας της Κύπρου από την Τουρκοκατάκτηση, σε ακατανόητο, νομικοτεχνικό έκτρωμα. Ένα έκτρωμα, στις πτυχές του οποίου για 44 χρόνια ασφυκτιούν και δραματικά χαροπαλεύουν η Κυπριακή Δημοκρατία και η Κυπριακή Κοινωνία.

 

»Ανέβηκα σήμερα σ’ αυτό το Βήμα, όχι για να επαναλάβω τα όσα τετριμμένα και ακατάληπτα έλεγαν τα τελευταία 50 χρόνια οι Πρόεδροι της Κύπρου και εγώ μαζί... Ανέβηκα για να σας πληροφορήσω ότι, 44 χρόνια υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και της υλοποίησης των αποφάσεών τους, η Κύπρος Τουρκοκρατείται και Τουρκοποιείται. Θέλω την ελευθερία της χώρας μου. Την απελευθέρωσή της. Την ενοποίηση Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου. Είμαι εδώ για να σας αναγγείλω ότι, 44 χρόνια Συνομιλιών κάτω από την καθοδήγηση των Ηνωμένων Εθνών, δεν έφεραν Λύση. Ο δρόμος απεδείχθη λάθος. Τα Ηνωμένα Συμφέροντα εξευτέλισαν και ουσιαστικά κατήργησαν τα Ηνωμένα Έθνη. Οι Μικροί και Αδύναμοι δεν προστατεύονται. Εμπαίζονται, βασανίζονται, εξευτελίζονται, βομβαρδίζονται, καταστρέφονται. Σφάζονται, γιατί οι Μεγάλοι των Ηνωμένων Εθνών κατήργησαν τις Αξίες και τις αρχές τους. Στη θέση τους έβαλαν όχι τα ανθρώπινα τα δικαιώματα, αλλά τα απάνθρωπα συμφέροντά τους.»Το κυπριακό πρόβλημα είναι σ’ αυτόν τον χώρο από τη δεκαετία του 1950. Όχι μόνο δεν ελύθη ως απλό, καθαρό πρόβλημα Ελευθερίας και Αυτοδιάθεσης των Λαών, αλλά μεταλλάχτηκε σε Κόλαση για τους κατοίκους της Κύπρου (Τούρκους και Έλληνες). Αντί ειρήνη και ασφάλεια, αντί προστασία και ενίσχυση των Ανθρωπίνων  Δικαιωμάτων, τα Ηνωμένα Έθνη (με πράξεις ή παραλείψεις τους) ευλόγησαν σφαγές Λαών από τα Ισχυρά και Ασύδοτα μέλη τους.

 

»Επιτρέψατέ μου να σας επαναλάβω ότι το κυπριακό πρόβλημα είναι καθαρά πρόβλημα ελευθερίας και απελευθέρωσης από τον Τούρκο Κατακτητή. Κάθε άλλη περαιτέρω δολιότης (του παρασκηνίου αυτού ή άλλου χώρου) δεν μπορεί να μας επιβληθεί. Τα Ηνωμένα Έθνη πρέπει να επιβάλουν και να προστατεύσουν το δικαίωμα Ελευθερίας του Κυπριακού Λαού. Χωρίς Εγγυήτριες Δυνάμεις και Δικαιώματα Επεμβάσεων. Μόνος Εγγυητής θα είναι ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Εγγυητής λύσης και Κύπρου Δημοκρατικής, στην οποία η πλειοψηφία θα κυβερνά και η μειοψηφία θα ελέγχει. Στην οποία το Κράτος θα προστατεύει και προάγει τα συμφέροντα όλων των πολιτών του. Και τα δικαιώματα των υφιστάμενων μειονοτήτων του.

 

»Κατερχόμενος του Βήματος αυτού, το οποίο ενσαρκώνει ακόμα τις ελπίδες των Μικρών και Αδύναμων Κρατών για Ελευθερία, Ειρήνη και Ασφάλεια, επιτρέψατέ μου να σας υποβάλω με αγωνία, απογοήτευση και απόγνωση, την ύστατη έκκλησή μας. Την ύστατη ελπίδα μας. Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ομόφωνα το Ψήφισμα 3212 τον Νοέμβριο του 1974. Το ψήφισμα (το οποίο υπερψήφισε και η Τουρκία), καθαρά και επιτακτικά λέγει:

 

1. Καλεί όλα τα Κράτη να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Δημοκρατίας της Κύπρου και να απέχουν από οποιαδήποτε πράξη και επέμβαση που στρέφονται εναντίον της.

 

2. Ζητεί την ταχεία αποχώρηση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και της ξένης στρατιωτικής παρουσίας και προσωπικού από τη Δημοκρατία της Κύπρου και τον τερματισμό οποιασδήποτε ξένης επέμβασης στις υποθέσεις της.

 

3. Θεωρεί ότι το συνταγματικό σύστημα της Δημοκρατίας της Κύπρου αφορά την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

 

4. Θεωρεί ότι όλοι οι πρόσφυγες πρέπει να επιστρέψουν στις εστίες τους σε συνθήκες ασφάλειας και καλεί τα ενδιαφερόμενα μέρη να λάβουν επείγοντα μέτρα προς τον σκοπό αυτό.

 

5. Καλεί όπως, στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, διασφαλισθεί το βασικό δικαίωμα της Δημοκρατίας της Κύπρου για ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα.»Για 44 χρόνια συζητούνται υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών εντελώς διαφορετικά θέματα από τα όσα επιτάσσει το Ψήφισμα. Για 44 χρόνια το Κυπριακό περιπλέκεται και περπατά στην κόλαση των αδιεξόδων και των νομικοτεχνικών τερατουργημάτων της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας… Τα Ηνωμένα Έθνη λησμόνησαν, αγνόησαν και φαίνονται να μην έχουν τη δύναμη να τιμήσουν το Ψήφισμά τους. Όσα δόλια τεχνουργούνται εδώ και 44 χρόνια ως εκτρωματική δήθεν λύση του Κυπριακού, είναι αντίθετα με το Ψήφισμα 3212. Τα Ηνωμένα Έθνη μπορούν μετά, έστω, από 44 χρόνια, να τιμήσουν το Ψήφισμά τους και να προστατεύσουν το κύρος του; Μέχρι σήμερα απέδειξαν ότι δεν μπορούν…

 

»Κατερχόμενος του Βήματος τούτου, είμαι βέβαιος ότι αν τώρα μπορέσουν να προστατεύσουν το κύρος τους τιμώντας τις αποφάσεις τους, θα αποκλείσουν την κατάρρευση της δικής τους αποστολής. Δεν θα συμβεί ό,τι συνέβη με την Κοινωνία των Εθνών… Επιτρέψατέ μου να σας πω, αγαπητοί φίλοι και προστάτες της ειρήνης και της ελευθερίας ότι, αν επιτρέψετε με την απάθεια, τη σιωπή και την ευλογία σας στα Μεγάλα Συμφέροντα να επιφέρουν τη Διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας σήμερα, δεν θα μπορέσετε να αποτρέψετε τη δική σας διάλυση αύριο...».

 

Μ’ αυτήν τη μικρή, καθαρή, λογική, θαρραλέα θέση και ομιλία πρέπει να πάει στη Νέα Υόρκη ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Ο Πρόεδρος μπορεί. Άλλως πως θα επαναλάβει το πολλαπλώς στείρο, άψυχο και πληκτικό τουριστικό του οκταήμερο. Και θα επιστρέψει αναμένοντας ν’ ανέβει τα σκαλοπάτια της αγχόνης, που τον αναμένει και μας αναμένει στημένη στις νέες Συνομιλίες…

*Ο Κώστας Ν. Χατζηκωστής είναι αρθρογράφος, συγγραφέας και εκδότης της εφημερίδας "Σημερινή". Είναι επίσης πρόεδρος του Συγκροτήματος “ΔΙΑΣ”

Σημερινή