Μια στο καρφί και μια στο πέταλο
Σάββας Καλεντερίδης
Σάββας Καλεντερίδης
Τα κράτη και τα έθνη, μικρά και μεγάλα, που έχουν σκοπό να επιβιώσουν τους επόμενους αιώνες, εκτός από τα κόμματα και τις ιδεολογίες έχουν βάλει στο μικροσκόπιο και τις θρησκείες, τις οποίες δεν εξετάζουν από θεολογική άποψη αλλά από καθαρά γεωπολιτική. Κι αυτό γιατί στην ιστορία του ανθρώπου έχει αποδειχθεί ότι οι ιδεολογίες, τα κόμματα και τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται.
Έτσι εξετάζουν τις θρησκείες ως ένα εργαλείο ανθεκτικό στο χρόνο και τους αιώνες, με το οποίο μπορούν να ασκήσουν επιρροή σε χώρες και περιοχές όπου επικρατεί η υπό εξέταση θρησκεία.
Με αυτή την αφορμή να υπογραμμίσουμε ότι συγκεκριμένα η Ορθοδοξία είναι στο μικροσκόπιο μεγάλων αλλά και μικρών δυνάμεων, που την εξετάζουν για έναν επιπλέον λόγο, από τον προαναφερθέντα: επειδή η Ρωσία ‒λόγω του πληθυσμιακού αλλά και του γεωπολιτικού της μεγέθους‒ είναι η ισχυρότερη ορθόδοξη χώρα και άρα μπορεί να επιδιώξει τον έλεγχο και την επιρροή ολόκληρου του ορθόδοξου κόσμου.
Μέχρι στιγμής η Μόσχα, διά του εκεί Πατριαρχείου, ασκεί επιρροή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στα Πατριαρχεία της Βουλγαρίας, της Γεωργίας, της Σερβίας και της Αντιόχειας, ενώ φαίνεται ότι υπάρχει η τάση για αύξηση της επιρροής της και στα άλλα Πατριαρχεία και αυτοκέφαλες εκκλησίες, του Οικουμενικού Κωνσταντινουπόλεως συμπεριλαμβανομένου.
Υπό την έννοια αυτή, η σημασία και η γεωπολιτική αξία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως είναι τεράστια – κάτι που δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί και να επεξεργαστεί με όρους εθνικής στρατηγικής η Αθήνα.
Το κενό αυτό εκμεταλλεύεται η Ουάσινγκτον, μέσα στο πλαίσιο της θεώρησης –που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου– των θρησκειών, ως «εργαλείου» ελέγχου και άσκησης επιρροής στους πολίτες και την κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, η Μόσχα ερμηνεύει τις κινήσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αναγνώριση της «αυτοκεφαλίας» της Ουκρανικής Εκκλησίας όχι ως μια πράξη που εδράζεται και εκκινείται από καθαρά θρησκευτικά και κανονολογικά κίνητρα, αλλά ως συνέχιση της επιχείρησης ελέγχου της Ουκρανίας από τη Δύση, και μέσω της ορθόδοξης πίστης. Ενώ συμβαίνουν αυτά στον κόσμο των Εκκλησιών και των Πατριαρχείων, ενδιαφέρον έχουν και οι εξελίξεις σε επίπεδο κοσμικό, δηλαδή αυτό των κυβερνήσεων.
Πριν από λίγους μήνες το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αποφάσισε την απέλαση τριών Ρώσων διπλωματών, γιατί διαπιστώθηκε ότι προέβησαν σε πράξεις που δεν συνάδουν με τη διπλωματική τους ιδιότητα. Η κίνηση αυτή οδήγησε στην επιδείνωση των ελληνορωσικών σχέσεων, και εξαιτίας του γεγονότος ότι η απέλαση εκ λάθους (sic) ανακοινώθηκε από την εν Αθήναις αμερικανική πρεσβεία.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την περαιτέρω σύσφιξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, δημιούργησε πρόβλημα και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο εναπομείναν αριστερό του ακροατήριο.
Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις το Μαξίμου σχεδόν παρακάλεσε τη ρωσική πλευρά να κάνει δεκτό τον Έλληνα πρωθυπουργό στη Μόσχα, για να φωτογραφηθεί με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Όμως μόλις ανακοινώθηκε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα γίνει δεκτός από τον Ρώσο πρόεδρο, είδαμε να συμβαίνουν δυο πράγματα:
- Πρώτον, άνοιξαν –και μάλιστα διάπλατα– οι «πόρτες» του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας στον Έλληνα υπουργό Άμυνας Πάνο Καμμένο, οι οποίες όλα αυτά τα χρόνια ήταν ερμητικά κλειστές (λόγω επαφών του σε διάφορα επίπεδα με τον ρωσικό παράγοντα). Και τώρα που δεν άνοιξαν απλά, ακούσαμε μέχρι και δηλώσεις για παραχώρηση πολλών βάσεων στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις αλλά και για Plan B για το Σκοπιανό, ένα σχέδιο που θα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τη Συμφωνία των Πρεσπών!
- Δεύτερο, να κυκλοφορεί δημοσίευμα των New York Times, που μας πρόσφερε ξαναζεσταμένο φαγητό για εμπλοκή του ποντιακής καταγωγής Έλληνα επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη στο δημοψήφισμα των Σκοπίων, με το ποσό των 300.000 δολαρίων.
Το δημοσίευμα αυτό δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από μια τροχιοδεικτική βολή προς την κυβέρνηση, με διττό μήνυμα. «Χτυπάμε τον Ιβάν Σαββίδη επειδή μεσολάβησε για να γίνει δεκτός ο Τσίπρας από τον Πούτιν, αλλά και για να δώσουμε άλλο ένα μήνυμα στην κυβέρνηση, να πάψει να παρέχει και να λαμβάνει κάθε είδους στήριξη από τον Ιβάν».
Το κορυφαίο μήνυμα όλων αυτών είναι ότι ο Πάνος Καμμένος μπορεί να τινάξει την κυβέρνηση στον αέρα, και είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα πρέπει να το πάρουμε στα σοβαρά.
Όσον αφορά αυτές καθαυτές τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, θα εξετάσουμε αυτό το εξαιρετικά σοβαρό θέμα στο άρθρο μας της Κυριακής. Υπομονή.
Δημοσιεύεται στο Πόντος Νιούζ και την εφημερίδα δημοκρατία
Η Μόσχα δια του Κυριλου (σ αντίθεση με τον Αλέξιο, άλλά με την σφοδρη υποστήριξη του άφιλου Πουτιν) ακολουθεί μια άκρως επιθετική πολιτική σε βάρος του Οικουμενικού πατριάρχη. Στην Οικουμενική Σύνοδο της Κρήτης, ενώ η Μόσχα είχε υπογράψει όλα τα κείμενα μετά από μακροχρόνιες διαβουλεύσεις, βδομάδες πριν την σύνοδο βρήκε αστείες δικαιολογίες (όπως το σε ποια θέση θα κάτσει στην τράπεζα ο Μόσχας και γιατί να κάτσει στην κορυφή ο Οικουμενικός...) και σαμποτάρισε τελικά την Σύνοδο. Παρέσυρε δε και τα πατριαρχεία Αντιοχείας, Γεωργιας και Βουλγαριας με αστειες δικαιολογιες επισης. Η διαμάχη δεν είναι θρησκευτική όπως διατείνονται οι εδώ φανατικοί και ημιμαθείς , που άκουσαν μια λέξη, "οικουμενισμό" και την πιπιλίζουν, αλλά πολίτικη. Και ο Ελληνισμός οφείλει να σταθεί στο πλευρό του Οικουμενικού πατριάρχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου να πω ότι κάνετε λάθος στους λόγους που αναφέρετε για την μη συμμετοχή της Εκκλησίας της Ρωσίας και των υπολοίπων στην Σύνοδο της Κρήτης.
ΔιαγραφήΔείτε εδώ τους λόγους:
http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/8875-i-rosiki-ekklisia-den-tha-summetasxei-stin-agia-sunodo
Η πλειοψηφία των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών ενέκρινε την σύγκληση της Συνόδου, όμως η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Αντιόχειας, δεν υπέγραψε ούτε την απόφαση αυτή, ούτε τον Κανονισμό της Συνόδου, αλλά ούτε και το σχέδιο του συνοδικού κειμένου «Το μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού».
Το κείμενο αυτό επίσης δεν υπέγραψε η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Γεωργίας.
Η Εκκλησία της Ρωσίας το υπέγραψε, και όρισε εκπροσώπους στα αρμόδια όργανα με σκοπό να προχωρήσει η διαδικασία.
Με δική της πρωτοβουλία δημοσιοποίησε τα προσυνοδικά κείμενα του Σαμπεζύ, και (όπως γράφει η ανακοίνωση):
"Τα παραπάνω συνοδευόταν από τη μελέτη των επί σχεδίων των συνοδικών κειμένων κριτικών παρατηρήσεων, τις οποίες απέστειλαν Ιεράρχες, κληρικοί και λαϊκοί μετά την, κατόπιν πρωτοβουλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας δημοσιεύσεως αυτών, ληξάσης της ἐν Σαμπεζύ Συνάξεως των Προκαθημένων.
Παρόμοιες παρατηρήσεις μαζί με όχι σπάνια και κριτική κατά της διαδικασίας προπαρασκευής της Συνόδου, σημειώθηκαν επίσης και στους κόλπους πολλών άλλων κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Στις 3 Ιουνίου 2016 η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας αφού μελέτησε επισταμένως τις υποβληθείσες προτάσεις των Ιεραρχών, των κληρικών, των μοναχών και των λαϊκών, ενέκρινε τις τροπολογίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στα σχέδια των κειμένων «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» και «Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ἐν τῳ συγχρόνῳ κόσμῳ».
Στην ίδια συνεδρία η Ιερά Σύνοδος υπογράμμισε ότι ουσιαστικές τροπολογίες στα σχέδια των συνοδικών κειμένων, οι οποίες ἐν πολλοῖς συγκλίνουν με τις προτάσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, υποβάλλονται και από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες Γεωργίας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Ελλάδος καθώς και από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.
Και αυτές οι τροπολογίες χρήζουν επιμελούς αξιολογήσεως επί τῳ σκοπῳ της αναζητήσεως της πανορθοδόξου συναινέσεως, της απαραίτητης διά τις συνοδικές αποφάσεις..."
Έτσι λοιπόν μετά τις αντιδράσεις σε αυτές τις χώρες (και στην Ελλάδα από Μοναχούς του Αγίου Όρους και από Ιεράρχες και κληρικούς), και λόγω της σύγχυσης που είχε δημιουργηθεί, ζητήθηκε αναβολή, η οποία δεν έγινε δεκτή και έτσι αποφασίστηκε η μη συμμετοχή.
Το ότι ο Σαββίδης συνεργάζεται πάντως με το σύριζα είναι πολύ σοβαρή ένδειξη ότι δεν αισθάνεται Έλληνας ούτε στο ελάχιστο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμην κύριε Καλεντερίδη, αλλά μήπως ακριβέστερος θα ήταν ο τίτλος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ορθοδοξία στο Απόσπασμα;
Οι ρηξεις και οι εριδες ..κλπ ..Πως συμπιπτουν χρονικα με.το ..ξεσαλωμα των Δυτικων γεωπολιτικα γυρω απ την Ρωσια ?...Πολυ τυχαιο ειναι ?? Αυτη η Ουκρανια...των χιτλερικων..πολυ σαλευει παντου..Ο Πατριαρχης παλι ...τι θελει τωρα ? Ετυχε ? Τωρα που βραζει η περιοχη...να αναψει την γκαζιερα ?? Τοσο καιρο πριν.γιατι οχι ? Μεγαλη συμπτωση ...Πριν την Μεινταν ηταν ολα καλα ? Και γιατι δεν αναβαλει τις ρηξεις.για το μελλον οταν θαναι πιο ησυχα ολα ?? Βιαζεται ? Θα φυγει το τρενο ? Δεν στεκουν αυτα.... Η περιοχη.φλεγεται...Κουνιουνται και ...στα Σκοπια....τυχαια...καπακι με τις ..Πρεσπες.....Μα εδω χαζος νασαι ..δεν το καταπινεις αυτο..Τα δογματα ειναι αστειες δικαιολογιες ...οι κανονες κλπ...Ολα ταχε η Μαργιωρη ο φερετζες ελειπε...Για την Ελλαδα που πεθαινει λεξη δεν λεει.Για τους λαθρο λεξη.Για την καταστροφη της ιστοριας μας απ την σλητεια την εδω του Σορος ..λεξη.Για τις σφαγες Χριστιανων στην Συρια ...λεξη.Για τα τζαμια εδω...λεξη.Για το βγαλσιμο.των ορθοδοξων διδαχων απ τα σχολεια...λεξη.κλπ...Τον πηρε ο πονος για την Ουκρανια...και τους..κανονες...Να μην πω τι.....Το θεμα ειναι αστειο...εντελως.Για να μην πουμε αλλα αστεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θρησκεία είναι ένα γεωπολιτικό εργαλείο ελέγχου και επιρροής όπως ακριβώς γράφει το άρθρο.Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ξεκίνησε ένας άλλος, ο "ψυχρός πόλεμος", και υπήρξε το "Δόγμα Τρούμαν περί ανάσχεσης του κομμουνισμού", ο κόσμος χωρίστηκε σε 2 ιδεολογικές σφαίρες με πολιτική και θρησκευτική διάσταση, και δημιουργήθηκαν πολιτικο-στρατιωτικές συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ και θρησκευτικοί συνασπισμοί όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Εκκλησία της Ρωσίας ήταν δέσμια του κομμουνιστικού καθεστώτος, και έτσι οι Αμερικανοί προσέγγισαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, υποστηρίζοντας τον Πατριάρχη Αθηναγόρα.
Αντιγράφω από σχετικό άρθρο:
(1) Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως κατανοήθηκε ἀπό μιά σειρά Προέδρων τῶν ΗΠΑ ὡς σημαντικό καί παγκόσμιο μέσο ἐμφάσεως καί προωθήσεως τῶν ἀμερικανικῶν δημοκρατικῶν ἀξιῶν, μέ τήν προάσπιση τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν ἐντός τῆς Τουρκίας, ἀλλά και μέ τό ἀμερικανικό συμφέρον.
(2) Τό παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει ἀπό μιά σειρά ἐγγράφων πού προσφάτως (2009[24]) «ἀποχαρακτηρίσθηκαν» (δηλαδή ἀπώλεσαν τόν χαρακτῆρα τοῦ μυστικοῦ, δηλ. «διαβαθμισμένου» [classified] ἐγγράφου) ἀπό τό State Department, που ὑποδηλώνουν καί ἐνεργό ὑποστήριξη τοῦ Προέδρου Τροῦμαν στήν ὑποψηφιότητα τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα τό 1948.
(3) Τό ἀντι-κομμουνιστικό «δόγμα ἀνασχέσεως» («Δόγμα Τροῦμαν», “Truman Doctrine, containment policy”) εἶχε θρησκευτική διάσταση: ἀποσκοποῦσε στήν δημιουργία καί τόν συντονισμό ἑνός ἀντι-κομμουνιστικοῦ πανθρησκειακοῦ συνασπισμοῦ.
Ἔτσι τά ἔθνη τοῦ κόσμου θά διαχωρίζονταν ἀφ’ ἑνός σέ ἠθικά καί θεοφιλῆ, καθοδηγούμενα ἀπό τίς ΗΠΑ, καί σέ ὑπαγόμενα στίς δυνάμεις τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί τῆς ἀθρησκίας, ἐλεγχόμενα ἀπό τήν «ἄθεη Σοβιετική Ἕνωση», ἀφ’ ἑτέρου.
(4) Ἀπό τό τέλος τοῦ 1947 στόν πανθρησκειακό ἀντι-κομμουνιστικό συνασπισμό συμμετεῖχαν τό Βατικανό καί ἡ Ἀγγλικανική ὁμολογία· μυστικός ὑπεύθυνος συντονισμοῦ τους ἀπό πλευρᾶς State Department ὑπῆρξε ὁ διπλωμάτης Μάιρον Τέηλορ. Τό 1949 προσετέθη στόν συνασπισμό καί ἡ Ἐκκλησία ΚΠόλεως ὑπό τόν Π. Ἀθηναγόρα.
[Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι στό πλαίσιο ἑνός «διαθρησκειακοῦ συνασπισμοῦ», βασιζομένου μάλιστα ἐπί τῆς ἀμερικανικῆς ὑποστηρίξεως, οἱ θρησκευτικές διαφοροποιήσεις θά τείνουν νά ἀμβλύνονται, ὅπως ἐπεσήμαινε τό 1966 ὁ μακαριστός Νικόλαος Ψαρουδάκης.
Αὐτό μᾶς ἐπιτρέπει νά συμπεράνουμε ὅτι ὁ διάλογος τῆς «ἀγάπης» τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, εἴτε διομολογιακός (μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί ὁμολογιῶν-αἱρέσεων) εἴτε διαθρησκειακός (μεταξύ θρησκειῶν, λ.χ. Χριστιανισμοῦ, Ἰουδαϊσμοῦ καί Ἰσλάμ), ἦταν σέ καθοριστικό βαθμό μία ἀναπόφευκτη «κόλλα» γιά τήν συγκόλληση τοῦ συνασπισμοῦ γύρω ἀπό τίς ΗΠΑ.
Πράγματι, ὑπό τό ... «φῶς» τῆς ἀμερικανικῆς γεωστρατηγικῆς ἀνακαλύψαμε ἐξαίφνης μετά ἀπό αἰῶνες, ἐπί Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὅτι δῆθεν μᾶς συνδέουν μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες πολλά πράγματα (!)]
(5) Ἡ θρησκεία σύμφωνα μέ τό «Δόγμα Τροῦμαν» ἔπαιζε διττό ἀνασχετικό, περιοριστικό, ρόλο: ὄχι μόνον ἀποτελοῦσε ἐσωτερική δύναμη ἀποσαθρώσεως τῆς σοβιετικῆς ἰδεολογίας, ἀλλά ὁριοθετοῦσε καί τόν διαχωρισμό μεταξύ φιλο-σοβιετικῶν καί ἀντι-σοβιετικῶν ἐθνῶν («φιλοθέων» versus «ἀντιθέων»).
(6) Ἐπειδή δέν μποροῦσε νά ἐνεργοποιηθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας στό ἀναχαιτιστικό αὐτό σχέδιο κατά τῶν ἀθέων Σοβιέτ, καθό δέσμια τοῦ καθεστῶτος τῆς ΕΣΣΔ, ἐπελέγη ἀπό τό ἐπιτελεῖο τοῦ Τροῦμαν τό Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως ὡς τό ἐπικρατέστερο «ὀρθόδοξο συστατικό» στόν ἀμερικανικό «διαθρησκειακό συνασπισμό».
(7) Ἡ ἀξία τοῦ Πατριαρχείου ΚΠόλεως γιά τούς Ἀμερικανούς ἐνέκειτο στά ἑξῆς: (α) εἶχε θεσμικῶς οἰκουμενική Πρωτοκαθεδρία ἐπί συμπάσης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί μποροῦσε νά λειτουργήσει ὡς ἀντίβαρο στήν προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας Μόσχας νά ἀποκτήσει τήν ἡγεσία μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων· (β) λόγῳ τῶν πρεσβείων τιμῆς, εἶχε ἐπίσης ἡγετικό ρόλο τόσο ἐπί τῶν Πατριαρχείων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὅπου ὁ σοβιετικός παράγων δραστηριοποιεῖτο στούς ἀραβικούς πληθυσμούς, ὅσο καί ἐπί τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῶν Βαλκανίων· (γ) ἡ θέση του ἦταν τέτοια, ὥστε νά μπορεῖ νά ἐνισχύει τήν φιλο-δυτική κατεύθυνση τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας.
(συνεχ.)
(8)Οἱ ΗΠΑ τόνιζαν τήν (ἀληθῆ) οἰκουμενική πρωτοκαθεδρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπέναντι στήν πολιτικοποιημένη προσπάθεια τῆς σοβιετοκρατούμενης Ἐκκλησίας τῆς Μόσχας νά ἀποκτήσει τήν πρωτοκαθεδρία αὐτή.
ΑπάντησηΔιαγραφή(9) Σέ πρακτικό ἐπίπεδο, ὁ Πρόεδρος Τροῦμαν ὄχι μόνον ἐπαίνεσε δημοσίως τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὡς πρόμαχο τῶν «χριστιανικῶν καί δημοκρατικῶν» ἀξιῶν, ἀλλά προέβη καί στήν προσεκτικῶς ἐσκεμμένη ἐνέργεια νά προσφέρει τό προσωπικό του προεδρικό ἀεροπλάνο γιά τήν μετάβαση (Ἰανουάριος 1949) τοῦ ἐψηφισμένου Πατριάρχου ΚΠόλεως Ἀθηναγόρα ἀπό τίς ΗΠΑ στήν Κωνσταντινούπολη.
Ἡ ἐνέργεια αὐτή ἦταν ἰσχυρό διπλωματικό μήνυμα τόσο πρός τήν Μόσχα ὅσο καί πρός τήν Ἄγκυρα, ὅτι δηλαδή οἱ ΗΠΑ στήριζαν τό πρόσωπο τοῦ Ἀθηναγόρα καί προσέβλεπαν στόν φιλο-αμερικανικό ρόλο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου."
Σήμερα δεν υπάρχει η κομμουνιστική Ε.Σ.Σ.Δ. αλλά η Ορθόδοξη Ρωσία, όμως οι Αμερικανοί συνεχίζουν να συμπεριφέρονται όπως την εποχή εκείνη:
"...ὑπαινίσσoνται ὁμοιότητα τοῦ σοβιετικοῦ ἐπεκτατισμοῦ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης μέ τήν ἀπόπειρα σχηματισμοῦ (φιλο)ρωσσικοῦ γεωπολιτικοῦ ἄξονος σήμερα που εἶναι ἰσχυρισμός παντελῶς ἀβάσιμος. Εἰδικῶς ἡ ὁμαδοποίηση τῶν «καλῶν φιλο-αμερικανικῶν καί φιλοθέων ἐθνῶν» ἔναντι τῶν «κακῶν ἀθέων φιλο-σοβιετικῶν ἐθνῶν» τῶν δεκαετιῶν 1950-1980, ἔχει σήμερα ἀνατραπεῖ ἤ μᾶλλον ἀντιστραφεῖ καί οἱ ΗΠΑ ἔχουν ἀναδειχθεῖ σέ παγκόσμιο ὑποστηρικτή λ.χ. τῆς ὁμοφυλοφιλίας .
Ἤδη ἔγκριτοι Ἀμερικανοί ἀναλυτές, ὅπως λ.χ. ὁ Πάτ Μπιουκάναν, διερωτῶνται ἄν στόν «νέο ἰδεολογικό ψυχρό πόλεμο» ὁ Θεός συνεχίζει νά εἶναι παρά τό πλευρόν τῆς Ἀμερικῆς, ἔπειτα ἀπό τόν σταθερά παραδοσιακό καί χριστιανικό προσανατολισμό τῆς ἐσωτερικῆς πολιτικῆς τοῦ Βλαδιμήρου Ποῦτιν (ἐν ἀντιθέσει πρός ἐκεῖνον τῶν ΗΠΑ).
Προβάλλεται ὅτι ἡ ἀντιπαλότητα τῶν ΗΠΑ πρός τήν Σοβιετική Ἕνωση ὀφειλόταν στό ἀθεϊστικό καί ἀντι-δημοκρατικό πνεῦμα τοῦ κομμουνισμοῦ τῶν Σοβιέτ.
Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, εἶναι ὅτι οἱ ΗΠΑ ἤδη τό 1917 πανηγύριζαν τήν πτώση τοῦ τσαρικοῦ καθεστῶτος, τῆς Ὀρθοδόξου Μοναρχίας, στήν Ρωσσία[40], ἐνῷ καί αὐτή τήν στιγμή, μιᾶς νέας ἔντονης ἀντιπαραθέσεως μέ τήν Ὀρθόδοξη Ρωσσία, οἱ Ἀμερικανοί (διά στόματος τοῦ Προέδρου Ὀμπάμα) ἔχουν ἀναγνωρίσει ὅτι ἡ ἀντιπαράθεση τῶν Ρώσσων πρός αὐτούς, ὅπως ἐκφράζεται στό πρόσωπο τοῦ λαοφιλοῦς Προέδρου Ποῦτιν, εἶναι πολιτισμική.
Ὁ Ποῦτιν «εἶναι ἡγέτης πού εἶναι ἀντίπαλος καί βλέπει τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καί τόν τρόπο ζωῆς μας ὡς ἀπειλή πρός αὐτόν»[41]. Συνεπῶς, δέν πρόκειται περί ἀθεΐας ἤ μή τῆς Ρωσσίας, ἀλλά περί πολέμου πολιτισμῶν μεταξύ αὐτοκρατοριῶν.
Ἀμερικανικά δημοσιεύματα ἀποκαλύπτουν τά πρόσφατα καταστροφικά σχέδια τῶν νεο-φιλελευθέρων καπιταλιστῶν τῶν ΗΠΑ γιά τήν μετα-σοβιετική Ρωσσία·
(συνεχ.)
Ἡ ἀπόσπαση τῆς Οὐκρανίας ἀπό τήν φυσιολογική, ἱστορική σχέση της μέ τήν Ρωσσία ὑπῆρξε μία ἀπό τίς προτεραιότητες τῆς μετασοβιετικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ, ὅταν δηλαδή αὐτές ἀπέκτησαν τό παγκόσμιο μονοπώλιο ἰσχύος, ὡς μόνη ὑπερδύναμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑὐτό εἶναι φανερό στά γραπτά τοῦ κορυφαίου Ζ. Μπρεζίνσκι, ἀλλά καί τοῦ Χ. Κίσσιντζερ.
Ὁ πρῶτος ἔγραφε τό 1997 σχετικῶς μέ τήν δημιουργία τοῦ νέου Κράτους (ἱδρ. 1991) τῆς Οὐκρανίας:
«Ἡ ἀπώλεια τῆς Οὐκρανίας ἦταν κρίσιμης σημασίας ἀπό γεωπολιτική ἄποψη, γιατί μείωσε δραστικά τίς γεωστρατηγικές ἐπιλογές τῆς Ρωσίας.
Ἀκόμη καί χωρίς τά Βαλτικά κράτη καί τήν Πολωνία, ἄν ἡ Ρωσία διατηροῦσε τόν ἔλεγχο τῆς Οὐκρανίας, θά μποροῦσε νά ἐπιδιώξει νά εἶναι ὁ ἡγέτης μιᾶς ἰσχυρῆς εὐρασιατικῆς αὐτοκρατορίας, στήν ὁποία ἡ Μόσχα θά μποροῦσε νά κυριαρχεῖ ἐπάνω στούς μή Σλάβους στά νότια καί στά νοτιοανατολικά τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἕνωσης [...]
... ὁποιαδήποτε νέα εὐρασιατική αὐτοκρατορία, πού θά βασιζόταν καθαρά στή ρωσική δύναμη χωρίς τήν Οὐκρανία, θά γινόταν ἀναπόφευκτα λιγότερο εὐρωπαϊκή καί περισσότερο ἀσιατική κάθε χρόνο ποὐ θα περνοῦσε [...]
Ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Οὐκρανίας στέρησε ἐπίσης τή Ρωσία ἀπό τἠν κυρίαρχη θέση της στή Μαύρη Θάλασσα, ὅπου ἡ Ὀδησσός χρησίμευε ὡς ἡ ζωτική πύλη τῆς Ρωσίας γιά τό ἐμπόριο μέ τή Μεσόγειο καί τόν πέραν αὐτῆς κόσμο»..
Ἄλλωστε ἡ «Πορτοκαλί Ἐπανάσταση» τῆς Οὐκρανίας (2004-2005)[54], ὅπως καί ἡ «Ἐπανάσταση τῶν Ρόδων» τῆς Γεωργίας (2003), εἶχε ἀπώτερο σκοπό τήν ἔνταξη τῶν κρατῶν αὐτῶν στόν δυτικό συνασπισμό, μέ ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τή ρωσσική σφαῖρα ἐπιρροῆς (καί στίς δύο χῶρες συνοδεύθηκε αὐτή ἀπό ἔνοπλη ἀναταραχή τήν ὁποία ξεκίνησαν τά δυτικά συμφέροντα).
Νομίζω, πώς εἶναι περιττό νά ὑπενθυμίσουμε, ὅτι Ρῶσσοι καί (κεντροανατολικοί) Οὐκρανοί εἶναι βασικῶς ὁ ἴδιος λαός, ὅπως εἶναι οἱ Ἑλλαδῖτες καί οἱ Κύπριοι.
Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, μιᾶ ἐνδεχομένη οὐκρανικῆ Αὐτοκεφαλία δέν παύει νά συντελεῖ στήν ἐφαρμογή τῆς ἀγγλοσαξωνικῆς τακτικῆς τοῦ «διαίρει καί βασίλευε» γιά τήν τελεία ἀποκοπή τῆς Οὐκρανίας, καί ἐκκλησιαστικῶς δηλαδή, ἀπ΄ ὅ,τι τήν συνδέει μέ τόν εὐρύτερο φυλετικό της κορμό, τῶν Ρώς, πρός ὄφελος τοῦ ΝΑΤΟ (ἀκριβῶς ὅπως ἡ δημιουργία τῆς σχισματικῆς «Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων», ἐνίσχυσε τήν ἐθνική ψευδο-αὐτοσυνειδησία τοῦ προτεκτοράτου τῆς FYROM).
Ἡ ἀπόκτηση αὐτοκεφαλίας μέ τό πέρας τῶν αἰώνων «ἄρχισε νά γίνεται μιά ἔκφραση ἐθνικῆς καί πολιτικῆς ἀνεξαρτησίας, “τό καταστατικό σύμβολο ἑνός νέου «χριστιανικοῦ ἔθνους»”.
Ἐκεῖ πού ἡ αὐτοκεφαλία σήμαινε παλαιότερα τήν ἀνεξαρτησία σέ ἕνα καθαρά ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο, τώρα ἄρχισε νά σχετίζεται μέ τήν πολιτική ἀνεξαρτησία».
Στήν Οὐκρανία συγκεκριμένα, ἡ προσπάθεια ἐκκλησιαστικῆς ἀναβαθμίσεως τοῦ Κιέβου ἔχει συνδεθεῖ καί στό παρελθόν, ἀπό τόν 15ο αἰ., μέ τήν προσπάθεια διαρρήξεως τοῦ δεσμοῦ τῶν ἐντοπίων Ρώσσων τοῦ Κιέβου μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί τόν ἐκλατινισμό τους ἀπό τούς Πολωνούς καί Λιθουανούς Παπικούς.
Οἱ τωρινές γεωπολιτικές συνθῆκες, πού μᾶς ἔχουν εἰσαγάγει σέ ἕνα νέο «Ψυχρό Πόλεμο» (ἰδίως μετά τίς τελευταῖες ἐξελίξεις στήν Συρία), διαιροῦν καί ἀπορροφοῦν σέ δύο παγκόσμια στρατόπεδα μέγα ἀριθμό δυνάμεων ποικίλης δομῆς καί προελεύσεως.
Ἡ ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχίας Βαρθολομαίου Α΄ χορήγηση Αὐτοκεφαλίας στήν Οὐκρανία ἐρήμην τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τήν στιγμή μεγίστης πολιτικῆς (στά ὅρια τῆς πολεμικῆς) ἐντάσεως τοῦ παγκοσμιοποιημένου καί μονοπολικοῦ περί τίς ΗΠΑ, καί τοῦ πολυ-πολικοῦ τῶν Ρώσσων καί τῶν συμμάχων των, θά τραυματίσει τήν ὀρθόδοξη ἑνότητα καί τό ίδιο τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχείο.
Την πραγματικότητα της γεωπολιτικής έκβασης των εξελίξεων επιβεβαιώνει ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν , το βράδυ της Παρασκευής 12 Οκτωβρίου, στο Νοβο-Ογκαρυόβο, πραγματοποίησε μια επιχειρησιακή συνάντηση με τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, όπου οι συμμετέχοντες στη συνάντηση αντάλλαξαν απόψεις για την κατάσταση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία. Αυτό αναφέρει ο ρωσικός τύπος σήμερα! Αναφέρει επίσης στη συνάντηση παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ , ο υπουργός Εσωτερικών Βλαντιμίρ Kolokoltsev , ο επικεφαλής της Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ , ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Shoigu , διευθυντής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας και της Υπηρεσίας Πληροφοριών Εξωτερικού , Αλέξανδρος Bortnikov, και Σεργκέι Naryshkin , και άλλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ συναντήθηκε ο Παππάς με τον Μπαλάφα ήπιαν μπύρες με μεζέ και μίλησαν για ένα παλιό φλέρτ που είχε ο Παππάς στην Βενεζουέλα στο νησί Μαργαρίτα! Το θέμα είναι εκτός θεολογικής πλευράς!
Οι θρησκευτικές ηγεσίες της Δύσεως και του Ισλάμ έχουν σαπίσει μέσα στην παιδεραστία και την καθε είδους ανηθικότητα. Το μέλλον του Δυτικού κόσμου και του Ισλάμ είναι ο Ανατολικός Χριστιανισμός και οι παλιές θρησκείες του ανθρωπισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα καθαρίσουν η Ορθοδοξία και οι Πολυθεϊστές από τις σαβούρες τους, να βάλουν το θεσμό της οικογένειας και της κοινωνίας πάνω από όλα, και θα κληρονομήσουν όλο τον πλανήτη.
Παρ' ημίν, μόνον ο μακαριστός Χριστόδουλος είχε την αναγκαία γεωστρατηγική ενόραση γιά την χρήση της θρησκείας, ως συνεκτικό στοιχείο του απανταχού Ελληνισμού και, εν ταυτώ, του Ελληνικού έθνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό και πολεμήθηκε λυσσαλέα ΚΑΙ απο τους εγχώριους γραικύλους.
Η δραση ομως του Πατριαρχη τωρα..στα θεματα αυτα ολα..σε γεωπολιτικο συντονισμο με τις δυτικες επιθετικες απληστιες...δειχνει αμεση συναφεια του με κεντρα εξωελληνικα...και δη των κορακιων των εθνων.Αυτο ομως δεν ειναι ...ορθοδοξο...θεμα πιστης...κλπ....ειναι εξω απ τον Χριστο....κι εχει σχεση με Αυτον οση ειχαν οι εμποροι που πεταξε εξω απ τον ναο ο ιδιος ο Χριστος...Φτασαμε δηλ . Απο το ..τα του καισαρος τω καισαρι και τα του Θεου τω Θεω...στο τα του καισαρος τω καισαρι και τα του Θεου ..τω καισαρι....Μια πληρη παραποιηση των Λογων Του.Τοχει πσρατραβηξει η χαζομαρα ....νομιζει οτι θαναι παντα ανεκτη ....Εδω η χωρα πεθαινει κι αυτος....μην βραχει η ...Ατλαντιδα.!! Η πρωτη πρωτευουσα των Ρωσων ηταν το Κιεβο !!!!! Τι θελουν τωρα οι κατσαπλιαδες Γερμανοι ..Αμερικανοι ?? Οτι ...δεν ηταν ??? Ηταν ταχα των ...Γερμανων ??? !! Ταχα ειναι αλλος λαος οι ...Ουκρανοι γιατι εγιναν....ναζι στον πολεμο ???.....Ηθελα να βρισω....αλλα δεν θα το κανω.Αυτο θα πουν οι κατσαπλιαδες χυλοι απ τον χυλο της Ατλαντιδας ?? Αυτο θα πουν αυριο για την Μακεδονια ??? Και θα αρχισει κανενα γαιτανακι για ...νεες χωρες και ..παλιες χωρες ??? Ποιες νεες ?? Ποιες παλιες ?? Στην Ελλαδα των Ελληνων 5.000 ετων ??? Ακου...χωρες !! Μια χωρα ...εγινε χωρες εκκλησιαστικα για το φραγκο!!!!! Αυτα ειναι περα απο ...φαιδρα οκ ? Καποιος πρεπει να τους αρπαξει και τους εδω...και τους εκει ..στο Πατριαρχειο.
ΑπάντησηΔιαγραφή