Η Τουρκία του 2018 είναι ισχυρός παίκτης. Όχι μόνο στη γεωστρατηγική περιοχή της. Είναι διεθνής παίκτης. Είναι κυρίαρχη Δύναμη (εξ αντικειμένου) στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας, της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου. Είναι ταυτοχρόνως ισχυρή στις διάφορες Βαλκανικές χώρες, όπου προδιαγράφεται ότι θα εκτυλιχθούν στο προβλεπτό μέλλον πολιτικοστρατιωτικές δραματικές εξελίξεις…
Το 1923 συμπληρώνονται 100 έτη από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Με τη Συνθήκη αυτή, η Τουρκική Αυτοκρατορία έγινε Τουρκία. Της αποκόπηκαν και αφαιρέθηκαν εδάφη. Από όλες της πλευρές της. Ζητά τώρα την αναθεώρηση της Συνθήκης αυτής. Σχεδιάζει τώρα άλλη ισχυρή υποδομή της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στους σχεδιασμούς αυτής της υποδομής παίζει με Ρωσία, με Ηνωμένες Πολιτείες, με Γερμανία, με Ευρώπη, με Κίνα, με Ιράν κ.λπ.
Μ’ αυτήν την Τουρκία, όχι απλή αντίπαλο αλλά ενδημικό εχθρό, έχουν να αναμετρηθούν Ελλάς και Κύπρος. Μ’ αυτήν την Τουρκία, όπως εκδηλώνεται καθημερινά, με συνέπεια και συνέχεια, με το αυτοκρατορικό της σύνδρομο. Και τις εντεύθεν επεκτατικές βουλιμίες της. Μ’ αυτήν την Τουρκία αναμετρώνται Ελλάς και Κύπρος, με την αυταπάτη ότι με κατευνασμούς και γλυκόλογα και υποχωρήσεις θα ταΐσουν το θηρίο και θα το ηρεμήσουν…
Τα… καλοπιάσματα, οι υποχωρήσεις, οι αυτοεξευτελισμοί για κατευνασμό της επεκτατικής τουρκικής πολιτικής, δεν ηρεμούν την Τουρκία. Την εξάπτουν. Την ερεθίζουν… Την καθιστούν περισσότερο επιθετική και ορμητική, γιατί βλέπει κενό απέναντί της. Από την έναρξη της ύπαρξης της ανθρώπινης ιστορίας ισχύει ο αναλλοίωτος κανόνας: «Ο Ισχυρός νικά και ο Αδύνατος ηττάται». Και, συνεπώς, το Δίκαιο το γράφει και το επιβάλλει και το έχει ο νικητής. Όχι ο ηττημένος. Ελλάδα και Κύπρος έχουν πλούσιες πλέον Ιστορίες σε ήττες από την Τουρκία. Πολλές αιματηρές καταστροφές. Πρέπει να έμαθαν χορταστικά τα αναγκαία μαθήματα για το μέλλον. Πλέον πρέπει να κατανοούν πού βρίσκεται η προστασία και επιβίωσή τους…
Αν Ελλάδα και Κύπρος δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν να προστατευθούν με ΔΥΝΑΜΗ, η Τουρκία θα μας προκαλέσει νέες Συμφορές. Ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Ευρώπη, ούτε η Αμερική, ούτε η Ρωσία θα ακούσουν τις φωνές και τις κραυγές μας. Όπως το 1974. Την κρίσιμη ώρα θα υποστούν κώφωση και τύφλωση. Δεν θα ακούουν και δεν θα βλέπουν την τραγωδία μας. Για πολλοστή φορά θα παρακολουθούν είτε με αδιαφορία είτε με σαρκασμό τον τελικό εξανδραποδισμό μας…
Η Τουρκία ΠΡΑΤΤΕΙ. Έχει τη δύναμη και πράττει. Οι δικοί μας ηγέτες μιλούν, φλυαρούν, βαπτίζουν τις ήττες τους σε πρόοδο. Βαπτίζουν τις αδυναμίες τους σε επιτυχίες και ελπίδες και νίκες. Βλέπουν την Τουρκία να επιβάλλεται, να λειτουργεί ως Μεγάλη Δύναμη και βαυκαλίζονται ότι καταρρέει οικονομικώς. Τη βλέπουν και την εμφανίζουν ως να… διαλύεται. Όλα αυτά είναι ασύγγνωστες ανευθυνότητες. Είναι προϊόντα ανιστόρητης συμπεριφοράς. Είναι βολικές αυταπάτες, που οδηγούν κατευθείαν σε νέες Εθνικές Συμφορές. Η Τουρκία μόνο τη ΔΥΝΑΜΗ σέβεται και υπολογίζει.
Οι Τούρκοι ήθελαν πάντοτε, θέλουν και σήμερα, γλώσσα που να κατανοούν. Η μόνη γλώσσα που κατανοούν και σέβονται είναι η γλώσσα της πυγμής: «Μην αποπειραθείς να μας πάρεις γη και κυριαρχία, γιατί θα σου κοπούν τα χέρια». Να ξέρει, όμως, να είναι βέβαιη η Τουρκία, ότι πρώτο, μπορείς να της κόψεις τα χέρια και, δεύτερο, ότι θα τα κόψεις. Μόνο έτσι μπορείς να είσαι πειστικός στην αναχαίτιση της ασίγαστης, επεκτατικής τουρκικής ορμής. Η Ελλάς και η Κύπρος έχουν μονόδρομο να βαδίσουν. Να ετοιμασθούν χθες να αναχαιτίσουν, να αποτρέψουν, να ματαιώσουν, να νικήσουν αν υπάρξει ανάγκη, Ιστορική τη φορά αυτή, τον τούρκικο επεκτατισμό. Άλλως πως και το μισό Αιγαίο θα χαθεί, και η Κύπρος με την Οικονομική της Ζώνη θα χαθούν, και η Δυτική Θράκη θα τουρκέψει. Από το 1922 της Μικρασιατικής Καταστροφής, φθάσαμε στο 1974 της Κυπριακής Καταστροφής. Τώρα οι «ρεαλιστές» μιλούν για… εθνικά τσουνάμια που έρχονται. Και ο Αναστασιάδης ρωτά τον Αβέρωφ και τον Άντρο: «Ποια τσουνάμια;»
Ο Κώστας Ν. Χατζηκωστής είναι αρθρογράφος, συγγραφέας και εκδότης της εφημερίδας "Σημερινή". Είναι επίσης πρόεδρος του Συγκροτήματος “ΔΙΑΣ
Σημερινή
Χρυσόστομο έπρεπε να σε λεν! Ξανα πες τα πάλι δεν φτάνει! Πάλι και πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήTurkiye Delenda Est
ΔιαγραφήΕὐχαριστῶ γιά τήν φιλολογική διόρθωσή σου, Κρίστιαν. Παρακάτω λέω τί ἐννοοῦσα πράγματι, ἐννοῦσα ἐξάρθρωση ἐπικινδυνότητας, μέ ἐργαλεῖο τήν ἱστορική ἀλήθεια καί τόν σεβασμό τῶν Κούρδων, δηλαδή
Διαγραφήδομικό καί λειτουργικό démantelement τῶν ἐπικίνδυνων γιά ὅλους διαστάσεων τοῦ φαντασιακοῦ ὑποβάθρου τῶν παντουρκιστῶν-νεο-ὀθωμανῶν.
Ορθή ἐπανάλειψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό πρόβλημα τῆς Τουρκίας, πρέπει νά ἀντιμετωπισθῆ στήν ρίζα του, μέ δική μας πειστική ἀποτροπή, ἀλλά καί [γιά νά ἔχῃ μόνιμο ἀποτέλεσμα ἡ ἀποτροπή],
στό Κουρδικό καί συνάμα στό Γενοκτονικό (ἀναγνώριση τῶν γενοκτονιῶν πού διέπραξε).
Κι ὄχι τάχα, νά συνετισθῆ ἡ Τουρκία ἤ μόνον νά συγκρατηθῆ, καί αὐτά διά τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ μόνον! Αὐτά ἦσαν καί εἶναι ἀδύνατα.
Πολύ περισσότερο, πού ἄνοιξαν οἱ ΗΠΑ (ἀναίσχυντα καί μακροπροθέσμως ἀνόητα) καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο (ἀντικανονικά καί αὐτοκαταστροφικά) τίς ὀρέξεις τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου Μόσχας γιά πρωτοκαθεδρία στήν Ὀρθοδοξία. Σέ λιγο καιρό, ὅλα τά Βαλκάνια (πλήν ΠΓΔΜ, Μαυροβουνίου, Ἀλβανίας καί Βουλγαρίας) θά ὑπάγονται συνοδικότατα καί "κανονονικῶς προσωρινά" στό πατριαρχεῖο Μόσχας, τῆς Ἐλλάδος περιλαμβανομένης,
ἄν δέν ἀνακληθῆ ἡ ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου γιά τήν βίαιη (μέ ἄσκηση ὠμῆς βίας, ἐννοεῖται αὐτό σέ μιά τόσο πρόωρη καί ἄκαιρη ἀπόφαση γιά αὐτοκεφαλία) ἀποκοπή τῆς Οὐκρανίας ἀπό τήν Ρωσική Ἐκκλησία, πού φυσικά θά ἀκολουθηθῆ ἀπό ἀπόφαση αὐτοκεφαλίας τῆς σχισματιοκῆς Ἐκκλησίας καί στήν ΠΓΔΜ.
Μέ τέτοια δεδομένα, στά χέρια τοῦ ΝΑΤΟ, καί χωρίς καμία ὑποστήριξη ἀπό πλευρᾶς Ρωσίας,.....Ἀλλάξτε τους, τῶν ἀπερίσκεπτων ὅλων, πού βρίσκονται σέ θέσεις ἡγετῶν μας, μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, πορεία!
Πρέπει νά καταλάβουμε ὅλοι μας ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἀπεργάζονται ἐπί αἰῶνες τήν ἀφομοίωση στό "τουρκικό ἔθνος" ὅλων ὅσων ἐξουσιάζουν, καί δή τῶν Ἑλλήνων Ρωμηῶν,
ΑπάντησηΔιαγραφήὅτι μετά τό 1922, ἐφαρμόζουν σέ βάρος τοῦ Ἐλλληνισμοῦ, ντοπαρισμένοι ἀπό τούς μύθους τῆς Κεμαλικῆς "ἱστοριογραφίας" περί τουρκιξκῆς κατατγωγῆς τοῦ...Ὁμήρου κλπ, τό δόγμα ὅτι πρέπει νά ἐξαφανισθῆ ἀπό προσώπου γῆς καί πρῶτα γύρω τους, ὅλος ὁ Ἐλληνισμός.
Τό ὅτι εἰκονικά "σέβοντσι" καί δέν φονεύουν ἀμέσως τούς Ρωμηούς Ἕλληνες πού διαβιοῦν στήν Τουρκία, ὀφείλεται μόνο στό ὅτι αὐτό θά τούς διαιροῦσε σέ ὅσους αἰσθάνονται ἀκόμη Ρωμηοί καί σέ ὅσους αἰσθάνονται μόνο Τοῦρκοι, καί στό ὅτι δέν τούς εἶναι δυνατή εὔκολα ἀκόμη ἡ συνέχιση τῆς γενοκτονίας μας, ἀφοῦ ἔχουν τό πρόβλημα τῶν Κούρδων.
Πρέπει νά καταλάβουμε ἀκόμη, ὅτι ἄν λύσουν τό πρόβλημα τῶν Κούρδων μέ ὑποταγή τῆς ἡγεσίας τῶν Κούρδων στόν τουρκισμό, καί τοῦ λαοῦ τῶν Κούρδων στόν τουρκικό σουνιτικό μουσουλμανισμό, ἑπόμενα θύματά τους θά εἶναι καί οἱ Ἀλεβίτες, πού θά ὑποστοῦν ἀφόρητες πιέσεις, καί θά ἐπιχειρήσουν πολεμικῶς καί μέ ἐγκατάσταση "προσφύγων" (ὅ,τι ἀπό τά δύο τούς προσφέρεται εύκολώτερα ἑκάστοτε), ἐξαφάνιση τοῦ Ἐλληνισμοῦ.
Σκαλοπάτι σέ αὐτά, τούς εἶναι τό Κυπριακό, καί ὄχι ἀπλῶς θέμα ἰσχύος τους στήν Ἀνατολική Μεσόγειο.
Γι' αὐτό γιά μᾶς, δέν πρέπει νά ὑπάρχῃ Τουρκία παρά τυπικά μόνον, νομικά. Ὑπάρχει Μικρά Ἀσία κατειλημμένη ἀπό τούς Τούρκους. Αὐτός εἶναι, καί πρέπει νά εἶναι, ὁ δικός μας πραγματισμός. Τόσο Ἐλλήνων ὅσο καί Ρώσων. Οἱ τελευταῖοι, δέν χρειάζονται νά εἶναι "τρίτη Ρώμη", οὔτε πρέπει νά προδίδουν τούς γενοκτονημένους Ρωμηιούς Ἕλληνες, ἐπειδή συμμαχοῦν ἀναγκαστικά καί μέ τήν Τουρκία.
Στήν βάση αὐτή, κάθε πολιτική πού βαθαίνει τήν ἐξάρτηση τῶν λαῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ πέριξ αὐτῆς χώρου, ἀκόμη καί στήν Ρωσική Ὀμοσπονδία, πολύ περισσότερο στό θέμα τῆς ΠΓΔΜ καί γενικά τῶν Βαλκανίων, ἤ τῆς ἀκόμη Γερμανικῆς καί ἐκμουσουλμανιζομένης ἰδίως ἀλά τούρκ Εὐρώπης, ἀπό τίς διαθέσεις καί τίς ἐπιδιώξεις τῆς Τουρκικῆς ἡγεσίας, πρέπει νά μᾶς βρίσκει οὐσιαστικά ἀντίθετους, ὅλους, ἀκόμη καί ὅταν δέν ἀφορᾶ ἄμεσα τόν Ἐλληνισμό-τήν Ρωμαιοσύνη, διότι μᾶς ἀφορᾶ ἔμμεσα καί καίρια.
ΥΓ. Οἱ ΗΠΑ σέ ὅλα αὐτά, εἶναι οἱ πλέον ἄσχετοι τῆς ἱστορίας τῆς περιοχῆς καί θά ἠττηθοῦν παταγωδῶς ἄν δέν στηριχθοῦν στόν σεβασμό τοῦ Ἐλληνισμοῦ καί τῆς Ρωμαιοσύνης, ἀλλά στίς παρεκτροπές τῆς Ἄγκυρας καί στήν παράλογη ἔχθρα τους πρός τήν φίλη καί ὁμόδοξή μας Ρωσία.
Ἡ τελευταία εἶναι ἰσχυρός ἀλλά ἀρκετά ἀστάθμητος παράγοντας σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τόν Ἐλληνισμό ὡς ἐλεύθερο γένος Ρωμηῶν, ἄν καί κατ' ἀρχήν καί κατ' ἀρχάς φιλικός (κατ' ἀρχάς: πρό τῆς χαζο-ἀμερικανικῆς καί ρεαλιστικά τουρκικῆς περί Οὐκρανίας, ἄρα καί περί ΠΓΔΜ κλπ, ἀποφάσεως Βαρθολομαίου).
Τό θέμα τῆς ψευδοῦς Μακεδονίας τῶν Σκοπίων, εἶναι γιά μᾶς τό ἴδιο ὅπως τό θέμα τῆς ψευδοῦς Οὐκρανίας γιά τούς Ρώσους.
Ἀπό τήν πλευρά τῆς Ρωσίας, πρέπει νά ἀδεισθῆ τό θέμα τῆς Μακεδονίας, μέ χρήση τῆς σλαβικῆς logo: σλαβομακεδονική διάλεκτος τῆς βουλγαρικῆς γλώσσης, καί χωρίς χρήση τοῦ ὅρου Μακεδονία σέ τίποτα ἄλλο.
Ἀπό τήν πλευρά μας, οἱ αὐτοκεφαλίες καί δή οἱ προδήγλως πρόωρες καί ἄκαιρες περιπλέκουν τά πράγματα, καί σύντομα θά φερόμαστε ἐχθρικά μεταξύ μας, λόγω τῆς ἐπιδιώξεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας νά εἶναι ὁριστικά τό πρῶτο. Ἄν συνεχίσῃ αὐτό τό κακό, καί δέν ἀποτραπῆ, μέ κινήσεις πρός τά πίσω τοῦ ἀκόμη οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, θά αὐξηθῆ ἡ Τουρκία σέ βάρος ὅλων ἀνεξαιρέτως, καί τῶν Ρώσων καί τῶν Εὐρωπαίων, ἀλλά πρῶτα σέ βάρος ἡμῶν, τῶν ἐλεύθερων Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων-Ρωμηῶν.