Όπως έστρωσαν όσοι κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια τον τόπο και διαχειρίστηκαν το Κυπριακό, έτσι θα κοιμηθούμε. Ίσως με διαδικασία ευθανασίας

 Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης παρακάθεται σε συνομιλίες για το Κυπριακό με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας κ. Mustafa Akinci, Λευκωσία 4 Ιανουαρίου 2017.

Της Ελένης Θεοχάρους

Μυστικές συναντήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον Τσιαβούσογλου, μυστικές συναντήσεις του Αβέρωφ με τον Οζερσάι, μυστικές συναντήσεις του ΑΚΕΛ με ηγετίσκους των κατεχομένων, αλλά πριν τελειώσει το Εθνικό Συμβούλιο οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν επακριβώς και για τις «μυστικές» συναντήσεις και για το τι λέγεται στο Εθνικό Συμβούλιο ενώ τούτο εξελίσσεται.

Ταυτόχρονα ξεκινά ο καβγάς όχι για την ουσία, την άνευ όρων παράδοση στις τουρκικές θέσεις, όχι για τη συντριπτική ήττα αμαχητί, αλλά για το ποιος θα βρει την καλύτερη δικαιολογία να μας πείσει ότι η λύση της χαλαρής συνομοσπονδίας, καίτοι αδήριτος ανάγκη είναι υπό τας περιστάσεις πατριωτική.

Οι κυβερνήσαντες και οι κυβερνώντες και κάποιοι που τους φλερτάρουν πολιτικά, αφού απέτυχαν παταγωδώς να επιτύχουν τη «ρεαλιστική λύση» της ΔΔΟ, τώρα προχωρούν ταχέως προς μια σίγουρα πιο ρεαλιστική λύση, τη λύση δύο κρατών. Που κάποτε ήταν ανάθεμα και κατάρα και διατυμπάνιζαν ότι «όσοι δεν δέχονται τη ΔΔΟ, μας οδηγούν σε λύση δύο κρατών». Τώρα την εμφανίζουν ως μορφή χαλαρής συνομοσπονδιακής δομής, η οποία τάχα διασφαλίζει μια διεθνή προσωπικότητα, μία ιθαγένεια και την παρουσία ενός μόνο κυπριακού κράτους, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό το μόρφωμα ταιριάζει απόλυτα με τις τελευταίες απαιτήσεις της Τουρκίας και δεδομένης της εκχώρησης πλείστων όσων αρμοδιοτήτων και εξουσιών στις Κυβερνήσεις των συνιστώντων κρατιδίων, διασφαλίζεται και η παρουσία τουρκικού στρατού στα κατεχόμενα, με την έννοια ότι, έστω και αν με τη Συνθήκη της Εγκαθίδρυσης του νέου τερατουργήματος «θα έχουν αποχωρήσει όλοι οι ξένοι στρατοί», ουδείς θα μπορεί να αποτρέψει το τουρκικό κρατίδιο να προσκαλέσει ξανά και να προσφέρει διευκολύνσεις στον Αττίλα. Άλλωστε, εμείς θα του έχουμε παραχωρήσει και αναγνωρίσει τις εξουσίες.

Επιπλέον, μπορεί η Ε.Ε. να μην θέλει δύο κυπριακά κράτη και συνεπώς δύο ψήφους στις τάξεις της, μπορεί κάποιες χώρες να αντιδράσουν προ του κινδύνου να χάσουν και αυτές τμήματά τους, που θα επιδιώξουν την ανεξάρτητη ένταξή τους στην Ε.Ε. (Ισπανία – Καταλονία και Χώρα των Βάσκων, Γαλλία – Κορσική, Ιταλία – Λομβαρδία κ.λπ.), αλλά στο σύνολό της η Ε.Ε. θα απαντήσει ποντιοπιλατικά – «αφού το δέχονται οι Κύπριοι, μας φτάνει και μας περισσεύει».

Προσέξετε μάλιστα τον ισχυρισμό: Η κατάληξη αυτή θα μας προστατέψει από το Αβερώφειο τσουνάμι και από νέα Μικρασιατική καταστροφή!

Μα, το αντίθετο ακριβώς θα συμβεί: Θα σηκωθεί τουρκικό τσουνάμι, που δεν θα αφήσει τίποτε στο διάβα του.

Η νομική βάση επί της οποίας στηρίζεται η όλη φιλοσοφία του νέου εγχειρήματος είναι ταυτόσημη με τη νομική βάση επάνω στην οποία εδράζεται η ΔΔΟ και όλα όσα για χρόνια αποτελούσαν την κυρίαρχη πολιτική στον τόπο μας. Αντιθέτως, εάν η νομική βάση ήταν το πρωτόκολλο της ένταξης της ΚΔ στην ΕΕ, το πρόσθετο πρωτόκολλο, η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου και όλα όσα διαλαμβάνουν οι συνθήκες της Ένωσης, οι υποχρεώσεις της Τουρκίας ως υποψήφιου προς ένταξη κράτους και η κατάσταση στο Κυπριακό θα ήταν εντελώς διαφορετικά.

Λοιπόν, «όπως έστρωσαν, δυστυχώς  θα κοιμηθούμε όλοι». Όπως έστρωσαν όσοι κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια τον τόπο και διαχειρίστηκαν το Κυπριακό, έτσι θα κοιμηθούμε. Ίσως με διαδικασία ευθανασίας.

Για χρόνια φωνάζαμε ότι η πολιτική των υποχωρήσεων θα μας οδηγήσει σε τραγικά αποτελέσματα. Για χρόνια λέγαμε ότι η επιλογή της ΔΔΟ όπως την συνέθεταν κομμάτι – κομμάτι Χριστόφιας και Αναστασιάδης οδηγεί στον πλήρη εκτουρκισμό. Ότι πρέπει να αλλάξουμε στρατηγική.

Μας στιγμάτιζαν ως απορριπτικούς, μας κατηγορούσαν ότι δεν θέλουμε λύση, μας λοιδορούσαν και μας χλεύαζαν οι θεωρητικοί της ΔΔΟ.

Τώρα ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προσανατολίζεται προς λύση χαλαρής συνομοσπονδίας.

Λες και τόσα χρόνια που διαπραγματεύονταν, σκέφτονταν την απελευθέρωση και την επανένωση και όχι λύσεις ρατσιστικές, φυλετικού διαχωρισμού, στη βάση ενός εγκλήματος πολέμου, που δημιούργησε τετελεσμένα επί του εδάφους με την τουρκική στρατιωτική εισβολή και κατοχή. Λύσεις που οδηγούν σε ακρωτηριασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ε/κ, ιδιαίτερα των προσφύγων.

Σήμερα, οι φανατικοί θιασώτες της διζωνικής ρωτούν με θρασύτητα «τι προτείνετε από ‘δω και πέρα». Ρωτούν εμάς τους «ακραίους», που προειδοποιούσαμε για χρόνια για την απόληξη των πολιτικών τους, τι προτείνουμε. Ντροπή. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους, αυτά που λέγαμε τα χλεύαζαν και ταυτόχρονα προσκυνούσαν τον Ερντογάν.

Τώρα έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στον θάνατο διά  απαγχονισμού και στον θάνατο στη λαιμητόμο. Απέτυχαν και αντί να δεχθούν την αποτυχία τους, επιμένουν να οδηγούν τον τόπο είτε στη μια είτε στην άλλη μορφή διχοτόμησης.

Ελπίζουμε ο λαός να κατανοήσει τον εμπαιγμό. Η Ιστορία πάντως θα τους κρίνει. Γιατί θα έχουν νομιμοποιήσει με την υπογραφή τους την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία.

apopseis.com/