ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΑΙΝΟΥ
Ελληνίδες και Έλληνες της ημικατεχόμενης Κύπρου, καλημέρα σας.
ΟΧΙ.
Σε αυτό οφείλει το ελληνικό έθνος την επιβίωσή του.
Με αυτό σώζει την αξιοπρέπειά του.
Παίρνει υπόσταση όταν τεκμηριώνεται με το αίμα.
Κατοχυρώνεται όταν ειπωθεί από όσους αναλαμβάνουν την ευθύνη της καταγωγής τους.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε πει πολλά «όχι».
ΟΧΙ που γεννούσαν μυριάδες άλλα τέτοια.
ΟΧΙ που σε καμιά περίπτωση δεν υπονοούσαν πόσο μάλλον να τσιμέντωναν οποιοδήποτε «ναι».
Σήμερα είναι η επέτειος μιας ακόμη λαμπρής άρνησης.
Ένα ακόμα ένδοξο ΟΧΙ πιασμένο χέρι χέρι με ένα “μολών λαβέ” έλαχε σε αυτή τη φυλή , την ελληνική να το βροντοφωνάξει στην Ιταλία, σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία που με τη βία θέλησε να επιβάλει την δική της τάξη πραγμάτων επιδιώκοντας να μεταβάλει τη Μεσόγειό μας, σε Μεσόγειό της.
«Αν η Ελλάδα ενέδιδε στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να την κατηγορήσει» είπε σε ραδιοφωνική ομιλία του το 1942 ο Βρετανός υπουργός.Μα πόσο λάθος είχε!
Θα είχαν κάθε δικαίωμα να την κατηγορήσουν,
γιατί το «Μάχου Υπερ Πίστεως και Πατρίδος», που είχε τον τιτλο-προτροπή η προκήρυξη του Υψηλάντη , ωσάν θεριό θα έμπηγε τα νύχια του απάνω στου καθενός την συνείδηση.
Όχι ! Οι Έλληνες δεν είχαν επιλογή!
: «…Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5ης και 30 πρωινής της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.»,
Mε αυτό το λιτό πολεμικό ανακοινωθέν άρχισε να στάζει το αιμάτινο μελάνι απάνω στις σελίδες του βιβλίου μιας Ιστορίας τριών χιλιάδων χρόνων .
Από το στόμα του Λεωνίδα,
το ΟΧΙ έφτασε στα χείλη Κωνσταντίνου Δραγάτση Παλαιολόγου,
κοινώνησε την ψυχή του Διάκου εκεί στην Αλαμάνα,
δρασκέλισε τον ουρανό κι αντάμωσε τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό στην πλατεία του Σεραγιού,
πορεύτηκε άλλα 119 χρόνια για να ειπωθεί ξανά τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 από τον Έλληνα πρωθυπουργό, Ιωάννη Μεταξά.
Και τεκμηριώθηκε.
Εκεί στην ελληνοαλβανική μεθόριο , όπου «με το χαμόγελο στα χείλη» πήγαιναν
« οι φαντάροι μας μπροστά» έχοντας «οδηγήτρα την πανίσχυρη Κυρά,την Παναγιά που τους εχάρισε τετράδιπλα φτερά για να διαβαίνουν τα χιονοσκέπαστα βουνά».(Γ,Βερίτης)
Τόσο μπροστά που ο εχθρός γελοιοποιήθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει για να υπερασπιστεί τη δική του επικράτεια.
Τεκμηριώθηκε εκεί ,
«Με τις ατέλειωτες συνοδείες γερόντων, γυναικών και παιδιών που ανέβαιναν αδιάκοπα προς την Πίνδο φέρνοντας στα χέρια, στους ώμους, στα κεφάλια το πολύτιμο υλικό, το απαραίτητο για τον στρατό. Άνθρωποι τους οποίους η ηλικία είχε θέσει στο περιθώριο της δράσης, έβρισκαν τώρα δυνάμεις για αναβάσεις με βάρη , κατορθωτές μόνο από ρωμαλέους αθλητές. Χωρικές ανέβαιναν η μια πίσω από την άλλη, αλλλόκοτες κανηφόροι του πολέμου, θηλυκοί Άτλαντες, που δεν καταθλίβονταν από το βάρος του φορτώματος.» (Δ.Κόκκινος)
Κι εύλογα αναρωτιέται ο ποιητής «Εχθρέ γιατί δε ρώτησες, ποιον πας να κατακτήσεις;»(Πυθαγόρας)
Αλήθεια δεν ήξερες εχθρέ,
πως οι 8 εκατομμύρια λόγχες σου,
θα έβρισκαν τα στήθη ενός ολόκληρου λαού
που με τη γρανιτένια του θέληση θα όρθωνε τείχος αδιαπέραστο κι απόρθητο οχηρό για να υπερασπιστεί την αδιατίμητη κι αλώβητη δια μέσου των αιώνων ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΙΜΗ ;
Τεκμηριώθηκε το ΟΧΙ.
Στην Πρεμετή, την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο, τη Χειμάρα, το Πόγραδετς, τους Αγιούς Σαράντα και σε τόσες άλλες πόλεις και χωριά.
Τεκμηριώθηκε το ΟΧΙ.
Εκεί στην Κύπρο,
γιατί κι η αγγλοκρατούμενη Κύπρος στάθηκε στο πλευρό της Μάνας της.
Με παρελάσεις, σημαιοστολισμούς και δοξολογίες οι Έλληνες της Κύπρου δήλωναν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα μιας Ελλάδας που «είχε μεθύσει με το Αθάνατο κρασί του ‘21» και κοίταζε ίσια στα μάτια τον αιμοσταγή και σιδηρόφρακτο Γολιάθ που στεκόταν απέναντί της.
«Εις ολόκληρην την Κύπρον επικρατεί αφάνταστος ενθουσιασμός αφ’ ης στιγμής ελήφθη η είδησις ότι η Ελλάς απεφάσισε ν’ αμυνθεί διά των όπλων εις την ιταλικήν επίθεσην.Εις ολόκληρον την νήσον υψώθησαν ελληνικαί σημαίαι, αι οποίαι κυματίζουν παρά τας αγγλικάς. Μέγα πλήθως συνεκεντρώθη προ του Ελληνικού Προξενείου της Λευκωσίας και έψαλλεν Ελληνικούς και Αγγλικούς ύμνους…Εις το Προξενείον της Λευκωσίας κατά πυκνάς μάζας προσέρχονται ευσταλείς Κύπριοι, ζητούντες ν’ αποσταλούν εις την Ελλάδα, όπως υπηρετήσουν εις τας τάξεις του ελληνικού στρατού»,
ήταν τα λόγια με τα οποία ο ανταποκριτής του Ρώυτερ στη Λευκωσία περιέγραψε την ατμόσφαιρα που επικρατούσε.
Οι Άγγλοι αποικιοκράτες χρησιμοποιώντας το σύνθημα: «Εντασσόμενοι στον Αγγλικό στρατό, πολεμάτε για την Ελλάδα και για τη δική σας ελευθερία», εκμεταλλεύτηκαν τα αισθήματα των Κυπρίων που στα λάβαρα της καρδιάς τους ήταν υψωμένες οι λέξεις ΕΝΩΣΙΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, για να τους προσελκύσουν να καταταγούν .
Το Κυπριακό Σύνταγμα που αποτελείτο από λόχους ημιονοδηγών , γενικού μεταγωγικού, σκαπανέων, πεζικού, κινητών πλυντηρίων, αποβατικών σκαφών και μηχανοκίνητων μονάδων, προσέφερε υπηρεσίες σε διάφορα μέτωπα: στη Γαλλία, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Ελλάδα και στην Ιταλία γράφοντας σελίδες τιμής και δόξας.
Στα ειδικά γυναικεία συμμαχικά σώματα κατατάχθηκαν Κύπριες εθελόντριες για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους συμβάλλοντας κι αυτές στον μεγάλο αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού.
Είχε κι η Κύπρος τους νεκρούς της , τους αιχμαλώτους και τους τραυματίες της στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο , οι Άγγλοι όμως με το τέλος του πολέμου αθέτησαν την υπόσχεση που έδωσαν στον κυπριακό λαό .Κι ήρθε η σειρά του πολύπαθου νησιού να κάνει τον δικό του αγώνα.
Τεκμηριώθηκε με τον καλύτερο τρόπο το ΟΧΙ.
Κι έλαμψε στον ορίζοντα το φως της ελπίδας για τους υπόδουλους λαούς.
Η μικρή Ελλάδα γεννούσε τα μεγάλα θαύματα.
Το γινάτι το ελληνικό που έχει φορεσιά την πίστη στον Θεό και τα μεγάλα ιδανικά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης ενέπνευσε τον θαυμασμό ολόκληρου του κόσμου ενός θαυμασμού που συμπυκνώθηκε στη ρήση « οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Ο Μουσολίνι συνέχισε τις αποτυχημένες του προσπάθειες για να καταλάβει την Ελλάδα με αποκορύφωμα την Εαρινή Επίθεση τον Μάρτιο του 1941.
Τότε ο Χίτλερ αποφασίζει να βοηθήσει τη σύμμαχό του Ιταλία και να σταθεί στο πλευρό της.
Η διεύρυνση του εχθρικού μετώπου αναγκάζει τον περήφανο ελληνισμό που πολεμούσε «υπέρ βωμών και εστιών»
«όπως σε όλες τις μεγάλες μέρες της ιστορίας του Έθνους, ενιαίος και με όλες τις αρετές του.» (Δ.Κόκκινος), να παραδοθεί στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής όχι όμως πριν δώσει τις τελευταίες του μάχες:
Εκεί στο οχυρό του Ρούπελ όπου μια χούφτα γενναίοι στρατιώτες αποδεκάτισαν πολεμώντας μέχρις εσχάτων τους πολυάριθμους Γερμανούς επιδρομείς.
Εκεί στην Κρήτη όπου « λίγα λιανοτούφεκα στα χέρια των Κρητικών και των ολίγων μισογυμνασμένων εφήβων θαυματούργησαν κι ανάγκασαν τον επιδρομέα να διεξαγάγει επί δύο εβδομάδες φοβερό αγώνα και να υποστεί αιματηρές θυσίες των πιο εκλεκτών στρατευμάτων του, εώς ότου στερεωθεί επάνω στο νησί». (Έκθεση Πολέμου και θυσιών της Ελλάδας 1940-1944)
Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Θεσσαλονίκη στις 9 Απριλίου κι ακολουθεί η παράδοση της Αθήνας σε ένα καφενείο στις 27 Απριλίου 1941.
Κι έγιναν οι πόλεις και τα χωριά κρανίου τόπος.
Όμως τα βασανιστήρια, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, οι φυλακίσεις, οι εκτελέσεις, η πείνα, όλα αυτά τα δεινά δε στάθηκαν ικανά να γονατίσουν τον λαό.
Η τριπλή κατοχή των Γερμανών , των Ιταλών και των Βουλγάρων
βρήκε αντίσταση.
Το αίσθημα της αδικίας ,
για
την υποδούλωση και εξαθλίωση της χώρας,
την εκμετάλλευση του πλούτου της
την καταστροφή του πολιτισμού της
έδωσαν το έναυσμα για την οργάνωση ομάδων «από ψυχωμένους πατριώτες που θα αναπτέρωναν το κλονισμένο φρόνημα του ελληνικού λαού και θα τον ωθούσαν σε πράξεις αντίστασης κατά των κατακτητών», αναφέρει στο βιβλίο του ο αγωνιστής της Αντίστασης Βύρωνας Καραγιάννης, γιος της ηρωίδας αγωνίστριας της Αντίστασης, Λέλας Καραγιάννη, μάνας εφτά παιδιών, αρχηγού της ομάδας «Μπουμπουλίνα», η οποία συνελήφθη από τους Γερμανούς, κατόπιν προδοσίας, και εκτελέστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 , ένα μήνα πριν την Απελευθέρωση της Ελλάδας .
Τον Οκτώβριο του 1944 ο κατακτητής αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Στο βράχο της Ακρόπολης υψώθηκε και πάλι η γαλανόλευκη.
Μακρύς ο κατάλογος των θυμάτων. Υπολογίζεται ότι 750 000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και της τριπλής κατοχής.
Πόσο απέχουμε εμείς σήμερα από εκείνο το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940;
Ας μην απαντηθεί το ερώτημα με ψυχρά Μαθηματικά.
Με μια απλή αφαίρεση.
Να βάλουμε το χέρι στην καρδιά αντικρύζοντας τον Πενταδάκτυλο,
τα καζίνα και τα ΠΡΏΗΝ οδοφράγματα,
τα χρηματιστήρια και τις Τρόικες,
τον στρατό μας πια που «είναι για τα απολύτως απαραίτητα»
για να δώσουμε μια ειλικρινή απάντηση.
Ο Έλληνας είναι προορισμένος για να λέει ΟΧΙ όταν οι άλλοι επιλέγουν τον εύκολο δρόμο του συμβιβασμού επικαλούμενοι τη λογική.
Aυτή την ώρα η πατρίδα μας μετέρχεται δύσκολο αγώνα για την κατοχύρωση και διασφάλιση των εθνικών της δικαίων και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων δυστυχώς όμως αποτελεί ένα ακόμη πιόνι στο κέντρο των εμπλεκόμενων συμφερόντων μιας σκακιέρας που έχει στηθεί από τους δυνατούς της γης.
Και στους δυνατούς της γης δε συμφέρει να το αντιληφθούμε γιατί θα αντισταθούμε.
Και για να μην το αντιληφθούμε πρέπει να χάσουμε την εθνική μας υπόσταση.
Προωθούν οι «πολιτισμένοι εχθροί», τους πιο ακατάλληλους στις πιο κατάλληλες θέσεις, σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ναι, αυτή η επίθεση γίνεται έντεχνα, ύπουλα...
Ο εχθρός είναι εντός των τειχών κι έχει ήδη επιστρατεύει τα «παραισθησιογόνα» του.
Είναι αυτός ο ίδιος που κοιτάει απαξιωτικά τη γαλανόλευκη.
Είναι ο ίδιος που τον βλέπεις στο οδόφραγμα να χαϊρεντίζεται με ντέφια, σφυριά και ταμπούρλα για να σου αποδείξει πως δεν είναι εθνικιστής και αγαπάει την ειρήνη.
Είναι ο ίδιος που αύριο θα απαιτήσει στα ελληνορθόδοξα σχολεία σου να καταργηθούν η πρωϊνή Προσευχή , τα Θρησκευτικά, οι εθνικές επέτειοι, οι παρελάσεις γιατί ενοχλούν το παιδί του Μουσουλμάνου, του Βουδιστή του κάθε αλλόθρησκου.
Είναι ο ίδιος που έχει ήδη επέμβει στα βιβλία της Ιστορίας σου και την έχει παραποιήσει για να μην προκαλεί θυμό και οργή η αλήθεια της.
Είναι ο ίδιος που διοργανώνει τις «πορείες περηφάνιας» και σου ζητάει να επιβραβεύσεις τη διαστροφή .
Είναι ο ίδιος που σε έχει εξαθλιώσει οικονομικά έτσι ώστε η μόνη σου έγνοια να είναι πώς θα βγάλεις τα προς το ζειν και να βάζεις σε δεύτερη και τρίτη μοίρα τον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Είναι ο ίδιος που σε επιβραβεύει με επιταγές για να επαναπροσεγγίζεσαι με τον Τουρκοκύπριο και την Τουρκοκύπρια. Λες και είναι αυτό το πρόβλημά μας με την τουρκοκυπριακή μειονότητα .
Είναι ο ίδιος που αθωώνει τον Ληστή, τον Μακελλάρη και σου ζητάει να κάνεις κι εσύ το ίδιο με την υπογραφή σου.
Το πώς ορίζει ο καθένας τι είναι «πατρίδα» καθορίζει και την απόστασή του από τα μεγάλα ΟΧΙ του έθνους .
Αν πατρίδα είναι απλά ένας γεωγραφικός προσδιορισμός τότε απέχουμε πολύ .
Αν όμως πατρίδα μας είναι η μνήμη , τότε η απόσταση μηδενίζεται και το ΟΧΙ
το όρθιο,
το ευθυτενές,
το αειθαλές,
το πέρκαλλο,
το ακατάλυτο,
το ακέραιο
το αδιαπραγμάτευτο,
Που ειπώθηκε.
Που τεκμηριώθηκε.
Στις θάλασσες και στα βουνά μας,
στην πύλη του Ρωμανού,
στην Αλαμάνα,
στη Στάτιστα,
στο Μπιζάνι,
στην Πίνδο
στον Μαχαιρά,
στις αγχόνες,
στους Αχυρώνες,
στον Πενταδάκτυλο,
στη Δερύνεια,
γίνεται αργαλειός για να υφάνουμε απάνω τη Λευτεριά ,μας!
Γίνεται ένας «πάτσος τζι ένας κλώτσος» σε οποιονδήποτε προξενητή, μεσολαβητή, πεμπάμενο επιχειρήσει να τουρκοποιήσει το ελληνικότατο νησί μας.
Πόσο εύστοχα το είπε κι ο Μενέλαος Λουντέμης εκείνο το ΟΧΙ με ένα ποίημα του για την Κύπρο, απευθυνόμενος στους μεσολαβητές του Ο.Η.Ε τους οποίους αποκαλεί «προξενητάδες»:
Να τι να τους πεις, προξενητή.
Είμαστε μες στα νερά περιζωμένοι
-έτσι να τους πεις-,
μα δεν είμαστε, όχι , απελπισμένοι.
Οι απελπισμένοι δεν έχουνε ανάστημα.
Δεν περιγελούν τις αυτοκρατορίες.
Δεν πετούν λάσπη στους μπρούντζινους γίγαντες.
Και να τους πεις ακόμη,
πως ζούμε φρυγμένοι , πεινασμένοι
μα όχι απελπισμένοι.
Οι απελπισμένοι, πες , ζούνε μπρούμυτα.
Με φοβισμένα μάτια.
Με σκεπασμένα λόγια.
Με δαρμένη φωνή.
Όχι, δεν είμαστε απελπισμένοι.
Οι απελπισμένοι μόνο τρέμουν.
Μόνο σκύβουν.
Μόνο συμφωνούν.
Όχι πες! Εμείς δεν είμαστε απελπισμένοι.
Εμάς τα μάτια μας
πηδούν πάνω απ’ τις κορυφογραμμές,
εμάς η φωνή μας ξεπερνά, πες, τα σύννεφα.
Εμείς είμαστε περήφανοι.
Και δεν καλοπιάνουμε.
Δε θυμιατίζουμε.
Δεν προσκυνάμε.
Αυτή είν’ η χάρτα μας εμάς.
Αυτό το Σύνταγμά μας.
Στο πρώτο βιβλίο του Θουκυδίδη ,ο Αρχίδαμος ο βασιλιάς των Λακεδαιμονίων , απευθυνόμενος στο λαό του, τον προτρέπει να μην στηρίζει τις ελπίδες του στα σφάλματα που θα κάνουν οι εχθροί αλλά στη δική του προνοητικότητα για την ασφάλειά του.
Δυστυχώς στην πορεία μας ως κράτος, πράττουμε ακριβώς το αντίθετο. Στηρίζουμε την εθνική μας επιβίωση στα λάθη του εχθρού.
Πού είναι η δική μας προνοητικότητα για την ασφάλειά μας;
Ασφάλεια είναι η ενίσχυση της άμυνάς μας!
Χωρίς την ενδυνάμωσή της απλά θα συνεχίσουμε χατζιαβατίζουμε απάνω στους μπερντέδες που μας φτιάξανε.Κακομάζαλοι και σκυφτοί θα λέμε «ναι» Από δειλία.
Τα ΟΧΙ όμως θα είναι εκεί . Στην ίδια θέση πάντα.
Ελληνίδες και Έλληνες της Κύπρου , Αντισταθείτε!
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Σας ευχαριστώ.
Ελληνίδες και Έλληνες της ημικατεχόμενης Κύπρου, καλημέρα σας.
ΟΧΙ.
Σε αυτό οφείλει το ελληνικό έθνος την επιβίωσή του.
Με αυτό σώζει την αξιοπρέπειά του.
Παίρνει υπόσταση όταν τεκμηριώνεται με το αίμα.
Κατοχυρώνεται όταν ειπωθεί από όσους αναλαμβάνουν την ευθύνη της καταγωγής τους.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε πει πολλά «όχι».
ΟΧΙ που γεννούσαν μυριάδες άλλα τέτοια.
ΟΧΙ που σε καμιά περίπτωση δεν υπονοούσαν πόσο μάλλον να τσιμέντωναν οποιοδήποτε «ναι».
Σήμερα είναι η επέτειος μιας ακόμη λαμπρής άρνησης.
Ένα ακόμα ένδοξο ΟΧΙ πιασμένο χέρι χέρι με ένα “μολών λαβέ” έλαχε σε αυτή τη φυλή , την ελληνική να το βροντοφωνάξει στην Ιταλία, σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία που με τη βία θέλησε να επιβάλει την δική της τάξη πραγμάτων επιδιώκοντας να μεταβάλει τη Μεσόγειό μας, σε Μεσόγειό της.
«Αν η Ελλάδα ενέδιδε στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να την κατηγορήσει» είπε σε ραδιοφωνική ομιλία του το 1942 ο Βρετανός υπουργός.Μα πόσο λάθος είχε!
Θα είχαν κάθε δικαίωμα να την κατηγορήσουν,
γιατί το «Μάχου Υπερ Πίστεως και Πατρίδος», που είχε τον τιτλο-προτροπή η προκήρυξη του Υψηλάντη , ωσάν θεριό θα έμπηγε τα νύχια του απάνω στου καθενός την συνείδηση.
Όχι ! Οι Έλληνες δεν είχαν επιλογή!
: «…Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5ης και 30 πρωινής της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.»,
Mε αυτό το λιτό πολεμικό ανακοινωθέν άρχισε να στάζει το αιμάτινο μελάνι απάνω στις σελίδες του βιβλίου μιας Ιστορίας τριών χιλιάδων χρόνων .
Από το στόμα του Λεωνίδα,
το ΟΧΙ έφτασε στα χείλη Κωνσταντίνου Δραγάτση Παλαιολόγου,
κοινώνησε την ψυχή του Διάκου εκεί στην Αλαμάνα,
δρασκέλισε τον ουρανό κι αντάμωσε τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό στην πλατεία του Σεραγιού,
πορεύτηκε άλλα 119 χρόνια για να ειπωθεί ξανά τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 από τον Έλληνα πρωθυπουργό, Ιωάννη Μεταξά.
Και τεκμηριώθηκε.
Εκεί στην ελληνοαλβανική μεθόριο , όπου «με το χαμόγελο στα χείλη» πήγαιναν
« οι φαντάροι μας μπροστά» έχοντας «οδηγήτρα την πανίσχυρη Κυρά,την Παναγιά που τους εχάρισε τετράδιπλα φτερά για να διαβαίνουν τα χιονοσκέπαστα βουνά».(Γ,Βερίτης)
Τόσο μπροστά που ο εχθρός γελοιοποιήθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει για να υπερασπιστεί τη δική του επικράτεια.
Τεκμηριώθηκε εκεί ,
«Με τις ατέλειωτες συνοδείες γερόντων, γυναικών και παιδιών που ανέβαιναν αδιάκοπα προς την Πίνδο φέρνοντας στα χέρια, στους ώμους, στα κεφάλια το πολύτιμο υλικό, το απαραίτητο για τον στρατό. Άνθρωποι τους οποίους η ηλικία είχε θέσει στο περιθώριο της δράσης, έβρισκαν τώρα δυνάμεις για αναβάσεις με βάρη , κατορθωτές μόνο από ρωμαλέους αθλητές. Χωρικές ανέβαιναν η μια πίσω από την άλλη, αλλλόκοτες κανηφόροι του πολέμου, θηλυκοί Άτλαντες, που δεν καταθλίβονταν από το βάρος του φορτώματος.» (Δ.Κόκκινος)
Κι εύλογα αναρωτιέται ο ποιητής «Εχθρέ γιατί δε ρώτησες, ποιον πας να κατακτήσεις;»(Πυθαγόρας)
Αλήθεια δεν ήξερες εχθρέ,
πως οι 8 εκατομμύρια λόγχες σου,
θα έβρισκαν τα στήθη ενός ολόκληρου λαού
που με τη γρανιτένια του θέληση θα όρθωνε τείχος αδιαπέραστο κι απόρθητο οχηρό για να υπερασπιστεί την αδιατίμητη κι αλώβητη δια μέσου των αιώνων ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΙΜΗ ;
Τεκμηριώθηκε το ΟΧΙ.
Στην Πρεμετή, την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο, τη Χειμάρα, το Πόγραδετς, τους Αγιούς Σαράντα και σε τόσες άλλες πόλεις και χωριά.
Τεκμηριώθηκε το ΟΧΙ.
Εκεί στην Κύπρο,
γιατί κι η αγγλοκρατούμενη Κύπρος στάθηκε στο πλευρό της Μάνας της.
Με παρελάσεις, σημαιοστολισμούς και δοξολογίες οι Έλληνες της Κύπρου δήλωναν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα μιας Ελλάδας που «είχε μεθύσει με το Αθάνατο κρασί του ‘21» και κοίταζε ίσια στα μάτια τον αιμοσταγή και σιδηρόφρακτο Γολιάθ που στεκόταν απέναντί της.
«Εις ολόκληρην την Κύπρον επικρατεί αφάνταστος ενθουσιασμός αφ’ ης στιγμής ελήφθη η είδησις ότι η Ελλάς απεφάσισε ν’ αμυνθεί διά των όπλων εις την ιταλικήν επίθεσην.Εις ολόκληρον την νήσον υψώθησαν ελληνικαί σημαίαι, αι οποίαι κυματίζουν παρά τας αγγλικάς. Μέγα πλήθως συνεκεντρώθη προ του Ελληνικού Προξενείου της Λευκωσίας και έψαλλεν Ελληνικούς και Αγγλικούς ύμνους…Εις το Προξενείον της Λευκωσίας κατά πυκνάς μάζας προσέρχονται ευσταλείς Κύπριοι, ζητούντες ν’ αποσταλούν εις την Ελλάδα, όπως υπηρετήσουν εις τας τάξεις του ελληνικού στρατού»,
ήταν τα λόγια με τα οποία ο ανταποκριτής του Ρώυτερ στη Λευκωσία περιέγραψε την ατμόσφαιρα που επικρατούσε.
Οι Άγγλοι αποικιοκράτες χρησιμοποιώντας το σύνθημα: «Εντασσόμενοι στον Αγγλικό στρατό, πολεμάτε για την Ελλάδα και για τη δική σας ελευθερία», εκμεταλλεύτηκαν τα αισθήματα των Κυπρίων που στα λάβαρα της καρδιάς τους ήταν υψωμένες οι λέξεις ΕΝΩΣΙΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, για να τους προσελκύσουν να καταταγούν .
Το Κυπριακό Σύνταγμα που αποτελείτο από λόχους ημιονοδηγών , γενικού μεταγωγικού, σκαπανέων, πεζικού, κινητών πλυντηρίων, αποβατικών σκαφών και μηχανοκίνητων μονάδων, προσέφερε υπηρεσίες σε διάφορα μέτωπα: στη Γαλλία, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Ελλάδα και στην Ιταλία γράφοντας σελίδες τιμής και δόξας.
Στα ειδικά γυναικεία συμμαχικά σώματα κατατάχθηκαν Κύπριες εθελόντριες για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους συμβάλλοντας κι αυτές στον μεγάλο αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού.
Είχε κι η Κύπρος τους νεκρούς της , τους αιχμαλώτους και τους τραυματίες της στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο , οι Άγγλοι όμως με το τέλος του πολέμου αθέτησαν την υπόσχεση που έδωσαν στον κυπριακό λαό .Κι ήρθε η σειρά του πολύπαθου νησιού να κάνει τον δικό του αγώνα.
Τεκμηριώθηκε με τον καλύτερο τρόπο το ΟΧΙ.
Κι έλαμψε στον ορίζοντα το φως της ελπίδας για τους υπόδουλους λαούς.
Η μικρή Ελλάδα γεννούσε τα μεγάλα θαύματα.
Το γινάτι το ελληνικό που έχει φορεσιά την πίστη στον Θεό και τα μεγάλα ιδανικά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης ενέπνευσε τον θαυμασμό ολόκληρου του κόσμου ενός θαυμασμού που συμπυκνώθηκε στη ρήση « οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Ο Μουσολίνι συνέχισε τις αποτυχημένες του προσπάθειες για να καταλάβει την Ελλάδα με αποκορύφωμα την Εαρινή Επίθεση τον Μάρτιο του 1941.
Τότε ο Χίτλερ αποφασίζει να βοηθήσει τη σύμμαχό του Ιταλία και να σταθεί στο πλευρό της.
Η διεύρυνση του εχθρικού μετώπου αναγκάζει τον περήφανο ελληνισμό που πολεμούσε «υπέρ βωμών και εστιών»
«όπως σε όλες τις μεγάλες μέρες της ιστορίας του Έθνους, ενιαίος και με όλες τις αρετές του.» (Δ.Κόκκινος), να παραδοθεί στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής όχι όμως πριν δώσει τις τελευταίες του μάχες:
Εκεί στο οχυρό του Ρούπελ όπου μια χούφτα γενναίοι στρατιώτες αποδεκάτισαν πολεμώντας μέχρις εσχάτων τους πολυάριθμους Γερμανούς επιδρομείς.
Εκεί στην Κρήτη όπου « λίγα λιανοτούφεκα στα χέρια των Κρητικών και των ολίγων μισογυμνασμένων εφήβων θαυματούργησαν κι ανάγκασαν τον επιδρομέα να διεξαγάγει επί δύο εβδομάδες φοβερό αγώνα και να υποστεί αιματηρές θυσίες των πιο εκλεκτών στρατευμάτων του, εώς ότου στερεωθεί επάνω στο νησί». (Έκθεση Πολέμου και θυσιών της Ελλάδας 1940-1944)
Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Θεσσαλονίκη στις 9 Απριλίου κι ακολουθεί η παράδοση της Αθήνας σε ένα καφενείο στις 27 Απριλίου 1941.
Κι έγιναν οι πόλεις και τα χωριά κρανίου τόπος.
Όμως τα βασανιστήρια, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, οι φυλακίσεις, οι εκτελέσεις, η πείνα, όλα αυτά τα δεινά δε στάθηκαν ικανά να γονατίσουν τον λαό.
Η τριπλή κατοχή των Γερμανών , των Ιταλών και των Βουλγάρων
βρήκε αντίσταση.
Το αίσθημα της αδικίας ,
για
την υποδούλωση και εξαθλίωση της χώρας,
την εκμετάλλευση του πλούτου της
την καταστροφή του πολιτισμού της
έδωσαν το έναυσμα για την οργάνωση ομάδων «από ψυχωμένους πατριώτες που θα αναπτέρωναν το κλονισμένο φρόνημα του ελληνικού λαού και θα τον ωθούσαν σε πράξεις αντίστασης κατά των κατακτητών», αναφέρει στο βιβλίο του ο αγωνιστής της Αντίστασης Βύρωνας Καραγιάννης, γιος της ηρωίδας αγωνίστριας της Αντίστασης, Λέλας Καραγιάννη, μάνας εφτά παιδιών, αρχηγού της ομάδας «Μπουμπουλίνα», η οποία συνελήφθη από τους Γερμανούς, κατόπιν προδοσίας, και εκτελέστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 , ένα μήνα πριν την Απελευθέρωση της Ελλάδας .
Τον Οκτώβριο του 1944 ο κατακτητής αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Στο βράχο της Ακρόπολης υψώθηκε και πάλι η γαλανόλευκη.
Μακρύς ο κατάλογος των θυμάτων. Υπολογίζεται ότι 750 000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και της τριπλής κατοχής.
Πόσο απέχουμε εμείς σήμερα από εκείνο το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940;
Ας μην απαντηθεί το ερώτημα με ψυχρά Μαθηματικά.
Με μια απλή αφαίρεση.
Να βάλουμε το χέρι στην καρδιά αντικρύζοντας τον Πενταδάκτυλο,
τα καζίνα και τα ΠΡΏΗΝ οδοφράγματα,
τα χρηματιστήρια και τις Τρόικες,
τον στρατό μας πια που «είναι για τα απολύτως απαραίτητα»
για να δώσουμε μια ειλικρινή απάντηση.
Ο Έλληνας είναι προορισμένος για να λέει ΟΧΙ όταν οι άλλοι επιλέγουν τον εύκολο δρόμο του συμβιβασμού επικαλούμενοι τη λογική.
Aυτή την ώρα η πατρίδα μας μετέρχεται δύσκολο αγώνα για την κατοχύρωση και διασφάλιση των εθνικών της δικαίων και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων δυστυχώς όμως αποτελεί ένα ακόμη πιόνι στο κέντρο των εμπλεκόμενων συμφερόντων μιας σκακιέρας που έχει στηθεί από τους δυνατούς της γης.
Και στους δυνατούς της γης δε συμφέρει να το αντιληφθούμε γιατί θα αντισταθούμε.
Και για να μην το αντιληφθούμε πρέπει να χάσουμε την εθνική μας υπόσταση.
Προωθούν οι «πολιτισμένοι εχθροί», τους πιο ακατάλληλους στις πιο κατάλληλες θέσεις, σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ναι, αυτή η επίθεση γίνεται έντεχνα, ύπουλα...
Ο εχθρός είναι εντός των τειχών κι έχει ήδη επιστρατεύει τα «παραισθησιογόνα» του.
Είναι αυτός ο ίδιος που κοιτάει απαξιωτικά τη γαλανόλευκη.
Είναι ο ίδιος που τον βλέπεις στο οδόφραγμα να χαϊρεντίζεται με ντέφια, σφυριά και ταμπούρλα για να σου αποδείξει πως δεν είναι εθνικιστής και αγαπάει την ειρήνη.
Είναι ο ίδιος που αύριο θα απαιτήσει στα ελληνορθόδοξα σχολεία σου να καταργηθούν η πρωϊνή Προσευχή , τα Θρησκευτικά, οι εθνικές επέτειοι, οι παρελάσεις γιατί ενοχλούν το παιδί του Μουσουλμάνου, του Βουδιστή του κάθε αλλόθρησκου.
Είναι ο ίδιος που έχει ήδη επέμβει στα βιβλία της Ιστορίας σου και την έχει παραποιήσει για να μην προκαλεί θυμό και οργή η αλήθεια της.
Είναι ο ίδιος που διοργανώνει τις «πορείες περηφάνιας» και σου ζητάει να επιβραβεύσεις τη διαστροφή .
Είναι ο ίδιος που σε έχει εξαθλιώσει οικονομικά έτσι ώστε η μόνη σου έγνοια να είναι πώς θα βγάλεις τα προς το ζειν και να βάζεις σε δεύτερη και τρίτη μοίρα τον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Είναι ο ίδιος που σε επιβραβεύει με επιταγές για να επαναπροσεγγίζεσαι με τον Τουρκοκύπριο και την Τουρκοκύπρια. Λες και είναι αυτό το πρόβλημά μας με την τουρκοκυπριακή μειονότητα .
Είναι ο ίδιος που αθωώνει τον Ληστή, τον Μακελλάρη και σου ζητάει να κάνεις κι εσύ το ίδιο με την υπογραφή σου.
Το πώς ορίζει ο καθένας τι είναι «πατρίδα» καθορίζει και την απόστασή του από τα μεγάλα ΟΧΙ του έθνους .
Αν πατρίδα είναι απλά ένας γεωγραφικός προσδιορισμός τότε απέχουμε πολύ .
Αν όμως πατρίδα μας είναι η μνήμη , τότε η απόσταση μηδενίζεται και το ΟΧΙ
το όρθιο,
το ευθυτενές,
το αειθαλές,
το πέρκαλλο,
το ακατάλυτο,
το ακέραιο
το αδιαπραγμάτευτο,
Που ειπώθηκε.
Που τεκμηριώθηκε.
Στις θάλασσες και στα βουνά μας,
στην πύλη του Ρωμανού,
στην Αλαμάνα,
στη Στάτιστα,
στο Μπιζάνι,
στην Πίνδο
στον Μαχαιρά,
στις αγχόνες,
στους Αχυρώνες,
στον Πενταδάκτυλο,
στη Δερύνεια,
γίνεται αργαλειός για να υφάνουμε απάνω τη Λευτεριά ,μας!
Γίνεται ένας «πάτσος τζι ένας κλώτσος» σε οποιονδήποτε προξενητή, μεσολαβητή, πεμπάμενο επιχειρήσει να τουρκοποιήσει το ελληνικότατο νησί μας.
Πόσο εύστοχα το είπε κι ο Μενέλαος Λουντέμης εκείνο το ΟΧΙ με ένα ποίημα του για την Κύπρο, απευθυνόμενος στους μεσολαβητές του Ο.Η.Ε τους οποίους αποκαλεί «προξενητάδες»:
Να τι να τους πεις, προξενητή.
Είμαστε μες στα νερά περιζωμένοι
-έτσι να τους πεις-,
μα δεν είμαστε, όχι , απελπισμένοι.
Οι απελπισμένοι δεν έχουνε ανάστημα.
Δεν περιγελούν τις αυτοκρατορίες.
Δεν πετούν λάσπη στους μπρούντζινους γίγαντες.
Και να τους πεις ακόμη,
πως ζούμε φρυγμένοι , πεινασμένοι
μα όχι απελπισμένοι.
Οι απελπισμένοι, πες , ζούνε μπρούμυτα.
Με φοβισμένα μάτια.
Με σκεπασμένα λόγια.
Με δαρμένη φωνή.
Όχι, δεν είμαστε απελπισμένοι.
Οι απελπισμένοι μόνο τρέμουν.
Μόνο σκύβουν.
Μόνο συμφωνούν.
Όχι πες! Εμείς δεν είμαστε απελπισμένοι.
Εμάς τα μάτια μας
πηδούν πάνω απ’ τις κορυφογραμμές,
εμάς η φωνή μας ξεπερνά, πες, τα σύννεφα.
Εμείς είμαστε περήφανοι.
Και δεν καλοπιάνουμε.
Δε θυμιατίζουμε.
Δεν προσκυνάμε.
Αυτή είν’ η χάρτα μας εμάς.
Αυτό το Σύνταγμά μας.
Στο πρώτο βιβλίο του Θουκυδίδη ,ο Αρχίδαμος ο βασιλιάς των Λακεδαιμονίων , απευθυνόμενος στο λαό του, τον προτρέπει να μην στηρίζει τις ελπίδες του στα σφάλματα που θα κάνουν οι εχθροί αλλά στη δική του προνοητικότητα για την ασφάλειά του.
Δυστυχώς στην πορεία μας ως κράτος, πράττουμε ακριβώς το αντίθετο. Στηρίζουμε την εθνική μας επιβίωση στα λάθη του εχθρού.
Πού είναι η δική μας προνοητικότητα για την ασφάλειά μας;
Ασφάλεια είναι η ενίσχυση της άμυνάς μας!
Χωρίς την ενδυνάμωσή της απλά θα συνεχίσουμε χατζιαβατίζουμε απάνω στους μπερντέδες που μας φτιάξανε.Κακομάζαλοι και σκυφτοί θα λέμε «ναι» Από δειλία.
Τα ΟΧΙ όμως θα είναι εκεί . Στην ίδια θέση πάντα.
Ελληνίδες και Έλληνες της Κύπρου , Αντισταθείτε!
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Σας ευχαριστώ.
Εύγε στην μεγάλη αυτή Ελληνίδα και ας ενοχλήθηκαν οι εθελόδουλοι τουρκολάγνοι του ΑΚΕΛ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε και πάλι εύγε άξια Διδασκάλισσα.Σαν και σένα ήταν οι Διδάσκαλοι την εποχή του 40.Έμαθαν τα ελληνόπουλα την ένδοξη Ελληνική ιστορία και τα δίδαξαν το χρέος τους προς την πατρίδα.Σ'ευχαριστούμε ακόμη διότι αναπτέρωσες το ηθικό μας.Διότι εκεί που νομίζαμε ότι όλα έχουν χαθεί σ'αυτόν τον τόπο,βγήκες εσύ και μας έδωσες ελπίδα.Εύχομαι οι γονείς σου να σε καμαρώνουν και ο Θεός να σου δίνει υγείαν και δύναμιν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔασκαλα ..αυτο.ειναι διδαχη...απ τα πεντε ετη ..εως τα 85.....Οι προγονοι μας ολοι σε φιλουν...σεμνα γονατισμενοι...Να σε καμαρωνουν οι γονεις κιι ολοι οι δαδκαλοι σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε!΄Αξια διαδασκάλισσα.΄Οσο υπάρχουν τέτοιοι νέοι δάσκαλοι υπάρχει ακόμη ελπίδα. Βοηθήστε τα παιδιά μας, Κύπρου και Ελλάδας να μάθουν την ιστορία μας σωστά. Αντισταθείτε στην εξαφάνιση του Ελληνικού ΄Εθνους. Κάντε τα παιδιά να νοιώθουν υπέρηφανα για την καταγωγή τους και ν'αγαπούν τον τόπο τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι Ελληνιδες να κανουν και κανενα παιδι...διοτι ταχουν φορτωσει ολα στα...ψωνια..στις δηθεν δουλειες...και που θα παμε διακοπες και για καφε.
ΔιαγραφήΜπράβο , κοπέλλα μου , χίλια μπράβο . Υπάρχει ακόμη ελπίδα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μωρέ η Ελληνίδα ! Αυτή είναι η περήφανη Ελληνίδα, η καπετάνισσα της φαμίλιας, η μάννα του Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ , αυτή είναι η περήφανη Ελληνίδα γυναίκα διαχρονικά και όχι τα ξέκωλα που μας πασάρουν καθημερινά οι διάφορες ξετσίπωτες τατιάνες στα εκπορνευόμενα πρωινομεσημεραδικα των κόκκινων φαναριών της βδελυρής τηλεόρασης..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο υπάρχουν τέτοιες γυναίκες και ιδιαιτέρως διδασκάλισσες μην φοβάστε αδέλφια, η Ελληνική κοινωνία έχει τα απαιτούμενα αντισώματα να ανταπεξέλθει στην μηδενιστική και ανθελληνική επίθεση που δέχεται από τα τσογλανοΣορροπαιδα των νεοφιλεLEFT...
Έχει την αδάμαστη και αγέρωχη Ελληνική ψυχή να πατήσει στο κεφάλι όλα τα κοινωνικά σκουπίδια τύπου ANTIFAσιστοΦασιστών που απεργάζονται επί χρήμασι την αποδόμηση του Γένους μας...
Με τέτοιες δασκάλες δεν χάθηκε το πάν! Υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε!! Όταν έχουμε τέτοιου ήθους δασκάλους για τα παιδιά μας, τότε για τον Ελληνισμό και για τον κόσμο όλο υπάρχει ελπίδα. Σε αυτήν και σε όσους, σε οποιαδήποτε θέση φυλάττουν Θερμοπύλες και πάλι Εύγε!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚομνηνός Καμάμης
Συνδιοικητής της Παρατάξεως "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" Συνεχιστών της πολιτικής του Καποδίστρια
www.koinwnia.com
«Ο εχθρός είναι εντός των τειχών κι έχει ήδη επιστρατεύει τα «παραισθησιογόνα» του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτός ο ίδιος που κοιτάει απαξιωτικά τη γαλανόλευκη.
Είναι ο ίδιος που αύριο θα απαιτήσει στα ελληνορθόδοξα σχολεία σου να καταργηθούν η πρωϊνή Προσευχή , τα Θρησκευτικά, οι εθνικές επέτειοι, οι παρελάσεις γιατί ενοχλούν το παιδί του Μουσουλμάνου, του Βουδιστή του κάθε αλλόθρησκου.
Είναι ο ίδιος που έχει ήδη επέμβει στα βιβλία της Ιστορίας σου και την έχει παραποιήσει για να μην προκαλεί θυμό και οργή η αλήθεια της.
Είναι ο ίδιος που διοργανώνει τις «πορείες περηφάνιας» και σου ζητάει να επιβραβεύσεις τη διαστροφή .
Είναι ο ίδιος που σε έχει εξαθλιώσει οικονομικά έτσι ώστε η μόνη σου έγνοια να είναι πώς θα βγάλεις τα προς το ζειν και να βάζεις σε δεύτερη και τρίτη μοίρα τον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.»
Θερμά συγχαρητήρια, μέσα απ΄την καρδιά μου.Μας εκφράζεις όλους, και μας κάνεις υπερήφανους για σένα, για την καθαρή αληθινή φωνή σου. Όσο και αν προσπαθούν να βάλουν ταφόπλακα σε ότι αληθινό και υγιές, όσο και αν προωθούν με λύσσα τη διαστροφή και την εξάλειψη της εθνικής μας ιστορίας και ταυτότητας, στο τέλος το αντίθετο θα καταφέρουν. Είδαμε και τους μαθητές πως φώναξαν με υπερηφάνια για την Μακεδονία..
Έχουν αρχίσει ήδη να αποκαλύπτονται στις νέες γενιές που δεν έχουν εγκλωβιστεί σε κομματικές γραμμές όπως γινόταν μέχρι σήμερα.Θα τους σαρώσει και αυτούς η Ιστορία..
Ευθυμα...Μαρια πολυ ...αοριστος ειναι ...αυτος ο εχθρος....Πολυ αοριστος.Διαφανος...αερικο...φαντομ....στελθ...Μου επιτρεπεις να σκεφτω αναλογα ?? Οτι ναναι ?? Ναναι πνευμα ?? Εκτοπλασμα ?? Μη πεις ....η παγκοσμιοποιηση...η Ν.Τ.....διοτι το νεφος θα αυξηθει....θαρθουν ολα τα ..πνευματα ...Φανταζομαι δεν θα το πεις....Γινε λιγο σαφης διοτι ο νους μου δεν ξερει που να στραφει στο χαος....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγε. Και μπραβο της. Και μακάρι να ειχαμε τα στοιχεία της να της τα πουμε και προσωπικα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτούς τους Ελληνες της Κυπρου μας θα δωσουμε το αίμα μας οταν θα ερθει η στιγμη....
Αγαπητε Δημητρη, νομιζω δεν κερδιζεις τιποτα με ειρωνειες....αλλωστε αν δεν ειναι αυτο που υποννοει η Μαρια τοτε μαλλον εσυ εισαι αυτος που βλεπεις οτι η ολη παγκοσμιοποιηση, το ιερατειο της ΕΕ ολα τα FOUNDATIONS (ΤΥΠΟΥ ΣΟΡΡΟΣ ΚΑΙ USAID)καθως και ολες οι κυβερνησεις και αξιωματικες αντιπολιτευσεις στην Ευρωπη (πλην των ηρωικων Ιταλων-Ουγγρων και Πολωνων) ψεκαστηκε (κατα την κριση σου) και ξαφνικα απεμπολισαν τα συνορα τους (οποιος θελει την υπερασπιση τους πλεον κατονομαζεται ως 'ακροδεξιος')διαλυουν την οκονομια τους αποδεχομενοι εκατομμυρια ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΕΠΟΙΚΟΥΣ (τους οποιους ως ψεκασμενοι αποκαλουν 'προσφυγοπουλα' ετσι αιφνιδιως)κυριως φανατικους Μουσουλμανους, απαγορευουν την λεξη Εθνος , αλλαζουν τις Ιστοριες τους, τους κωδικες αξιων τους, τις αρχες τα ηθη και εθιμα τους ετσι για πλακα....για να περναει η ωρα μωρε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν λοιπον δεν υπαρχουν (ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ) κεντρα εξουσιας που να τα καθοδηγουν και να τα χρηματοδοτουν ολα αυτα ε τοτε μαλλον εσυ πιστευεις οτι ολα αυτα γινονται απο καποιο εξωγηινο μαγνητικο πεδιο η απο συνεχεις ψεκασμους επιλεκτικα σε πολιτικους και δημοσιογραφους (του πρωκτου παντα) ...
Ερωτηση ως τροφη για σκεψη, μπορεις να βρεις ενα λογο που δεν υπαρχει ουτε ενα καναλι, ουτε ενας δημοσιογραφος που να υποστηριξε η υποστηριζει τον Τραμπ ? Ουτε στην Αμερικη ουτε στην Ευρωπη ουτε καν στην Ελλαδα ! αυτο δεν ξαναγινε ποτε για κανενα απο τους πιο αποτυχημενους και αιματοβαμμενους εγκληματιες πρωην Προεδρους των ΗΠΑ , ουτε καν για τον Χιτλερ και τον Σταλιν ! Τυχαιο ? Τυχαια ειναι η ΠΑΝΤΑ ΙΔΙΑ και για ΙΔΙΟ ΧΡΟΝΟ θερματικη των Ελληνικων τηλεοπτικων σταθμων ? Ολα μαζι λενε τα ιδια με τις ιδιες λεξεις κλπ δεν σου κανει εντυπωση που τα φασιστικα ταγματα εφοδου της ακρας αριστερας τα αποκαλουν ''συλλογικοτητα'' ολοι τους ? Ποιος εφευρε και επεβαλε αυτη την λεξη ? Τυχαια την σκεφτηκαν ολοι οι τσογλανοδημοσιογραφοι ? Τυχαια οι λαθρομεταναστες εγιναν (σε ολα - μα σε ολα τα καναλια) πρωτα παρανομοι οικονομικοι μεταναστες - μετα παρατυποι μεταναστες - μετα μεταναστες - μετα προσφυγες και τελος 'προσφυγοπουλα' λες και καποια 'αορατη' μπακετα τους κατευθυνει...
Φιλε σου τα γραφω με καλη πιστη και αρχισε λιγο να το ψαχνεις, διαβασε ΣΟΒΑΡΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ και εδω και εξω , γινε λιγο πιο παρατηρητικος και νομιζω θα καταλαβεις...
Αγαπητοί φίλοι, Νικηφόρε Φωκά και Δημήτρη Κ., το κείμενο αναφέρεται στον «εχθρό» που είναι «εντός των τειχών», δηλ. στους φορείς σαθρών ιδεών, που προσπαθούν να τις επιβάλουν φασιστικά, όπως ξεκάθαρα συμβαίνει σήμερα, και ταυτόχρονα και σε όσους μας έχουν φέρει σε οικονομικό αδιέξοδο και μας έχουν εγκλωβίσει σε μια κατάσταση εκφοβισμού, παράλυσης και καθήλωσης. Συμφωνώ με τον Νικηφόρο Φωκά σε όσα είπε ως προς την προώθησή τους, που είναι κατά προκλητικό τρόπο αντίθετα και προς την ελευθερία και την Δημοκρατία, και νομίζω ότι και ο Δημήτρης Κ. συμφωνεί, αν κρίνω από άλλα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλουμε να δούμε το βάθος των πραγμάτων όλα ξεκινούν από κάποια χαλασμένα μυαλά που έχουν μάλιστα τη δύναμη να κατευθύνουν την ανθρωπότητα. Και αυτό γίνεται σήμερα εύκολα γιατί υπάρχει η δυνατότητα διάδοσης, όπως και ελέγχου των μέσων διάδοσης.
Όσα βλέπουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης διαδικασίας. Το πρώτο αυθεντικό φως στην ανθρώπινη σκέψη και στις ανθρώπινες ιδέες, δόθηκε από την Αρχαία Ελλάδα, ήταν η πρώτη αυθεντική διάκριση των εννοιών καλού και κακού, αρετής και κακίας ανεξάρτητα από το προσωπικό συμφέρον, με ύψιστο παράδειγμα την θυσία του Σωκράτη ώστε να μείνει πιστός στο καθήκον της υπακοής. Ο Χριστιανισμός ήρθε σαν μια πλήρωση και ολοκλήρωση αυτής της άριστης «πρώτης ύλης», που της έδωσε τον αληθινό της προσανατολισμό, και την αληθινή της έκφραση, νόημα και σκοπό. Αυτή η πληρότητα φαίνεται στα κείμενα των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας όπως π.χ. του Αγίου Μαξίμου που μιλά για τους «λόγους των όντων» και τόσα άλλα εκλεκτά και ύψιστης αξίας που φέρνουν τον άνθρωπο στο ύψος για το οποίο πλάστηκε, από κάθε πλευρά και άποψη. Αυτό είναι το ανώτερο σκαλοπάτι της ανθρωπότητας δοσμένο από τον ίδιο τον Θεό, ένα πρότυπο τελειότητας σε νοητικό και ηθικό επίπεδο, για όλη την ανθρωπότητα, ανεξάρτητα με το που θα φτάσει τελικά ο καθένας.
Η πρόσληψη της Δύσης ήταν εξαρχής ελλιπής, γιατί δεν υπήρχε η βάση. Οι λαοί εκεί ήταν ακαλλιέργητοι και επιπλέον δεν μπορούσαν να μεταφραστούν σωστά τα ελληνικά φιλοσοφικά και θεολογικά κείμενα, γιατί μόνο η ελληνική γλώσσα περιέχει τέτοιο πλούτο λέξεων και εννοιών. Το αποτέλεσμα ήταν η «σχολαστική θεολογία» που σε συνδυασμό με το «ρωμαϊκό πρότυπο δύναμης» έδωσε το παπικό κακέκτυπο, που κατέληξε στην Ιερά Εξέταση και τα συγχωροχάρτια, σε ένα πλήρη ευτελισμό και εκφυλισμό, που σε συνδυασμό με τα απολυταρχικά καθεστώτα, μετά από μια μακρά πορεία, γέννησε τελικά την αθεϊα.
Η Ευρώπη μέσα από τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, και το θρησκευτικό κακέκτυπο, έγινε το καλύτερο φυτώριο ώστε να αναπτυχθούν διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα, ξεκινώντας από τον Καρτέσιο και το «σκέφτομαι άρα υπάρχω», που ήταν η βάση του ορθολογισμού και του υλισμού, αργότερα τον γερμανικό ιδεαλισμό με τους Καντ, Φίχτε και Χέγκελ, τον Διαφωτισμό που στο Παρίσι γκρέμισε τα σύμβολα του Θεού και έφτιαξε ένα είδωλο της θεάς- Λογικής που περιέφεραν στους δρόμους, με κατάληξη τους άθεους Μαρξ, Νίτσε, Σοπενχάουερ και Σαρτρ, που με τις πολιτικές και φιλοσοφικές τους ιδέες έδωσαν μορφή στο σημερινό κόσμο, αφού πάνω σε αυτή τη βάση γεννήθηκε ο υλισμός, ο ευδαιμονισμός, και το ανεξέλεγκτο του τρόπου έκφρασης της ανθρώπινης φύσης, που ως έσχατο σκαλοπάτι εκφυλισμού γέννησε τον Φροιντ, και την Σχολή της Φραγκφούρτης, φτάνοντας μέχρι τα σημερινά διαστροφικά κινηματα, και επιζητώντας την κατεδάφιση ορίων ανθρώπων, κοινωνιών, και εθνών. Δημιούργησαν έναν άνθρωπο-ζώο, που ζει μόνο για να ικανοποιεί τις κάθε είδους (νομιζόμενες μέσα στην υπαρξιακή του σύγχυση) επιθυμίες, ως υπέρτατο σκοπό του. Δεν χωρανε σε αυτή τη φιλοσοφία ούτε Πατρίδες ούτε πολύ περισσότερο όσα υψηλά περιέχει ο Χριστιανισμός με την αυθεντική του έννοια.
Εμείς είμασταν ανεπηρέαστοι λόγω της Τουρκοκρατίας. Από κει και μετά κυρίως τον 20ο αιώνα εισέβαλε σταδιακά και εδώ η «Δύση», και όλα αυτά τα φιλοσοφικά ρεύματα με βασικό συστατικό την αθεϊα.
(συνεχίζεται)
Οι δυτικόφρονες και αποστασιοποιημένοι ψυχικά από την ελληνική σκέψη και το ελληνικό βίωμα, όπως μας έρχεται εδώ και αιώνες, που υπάρχουν σε διάφορα πεδία, πολιτικό κοινωνικό, ακόμα και φιλοσοφικό και θεολογικό, επιδιώκουν να εφαρμόσουν τις ιδεοληψίες τους. Στην περίπτωση των πολιτικών σε συνδυασμό με την αθεϊα, αυτό παίρνει τη μορφή εμμονικής φασιστικής κατάχρησης της εξουσίας, για την ιδεολογική επιβολή. Κάποτε είχαν την δύναμη και το φόβητρο των όπλων και της εξορίας σήμερα έχουν το πρόσχημα της πολιτικής ορθότητας. Φυσικά από μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα ούτε να πείσουν κανένα, αν δεν υπήρχε όλο αυτό το κύκλωμα προβολής και προώθησης που κάνει όλη τη «βρώμικη δουλειά» και «ετοιμάζει» την κοινωνία ώστε να είναι «ώριμη» (όπως λένε) να δεχτεί την μετάλλαξή της. Με έτοιμες συνταγές από το εξωτερικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος θέλει ας ακούσει την εξαιρετική συζήτηση Δ.Νατσιού και π.Ν.Λουδοβίκου που αναλύουν πολύ καλύτερα όλα αυτά.Ο π.Ν.Λουδοβίκος προσδιορίζει την γενιά του 1930 ως την πρώτη που παραδόθηκε αμαχητί στην Ευρώπη (αυτό αναδεικνύει και ο Φ.Κόντογλου, που με ένα κείμενό του που αποτυπώνει από τότε όλα αυτά, που ξεκινούν να χαρακτηρίζουν ήδη τη γενιά του, ξεκινάει ο κ. Νατσιός την συζήτηση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάθη της Ευρώπης και οι συνέπειές τους
https://www.youtube.com/watch?v=kdxPGr2z-M0